ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΜΕ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ .
Τι γίνεται τελικά δεν ήρθε το «φοινικοσυλλαβοαλφαβητο» στους Έλληνες ; Η εμφάνιση και στη Μακεδονία της ελληνικής γλώσσας στην παγιωμένη της μορφή, υποστηρίζει τη μετάθεση της εισαγωγής του αλφαβήτου, εάν έγινε , τουλάχιστον κατά έναν αιώνα, από το 750 π.Χ. στο 900-850 π.Χ…!!! Και ενώ συμβαίνει αυτό, μόλις εκατό χρόνια πριν, ίσως και λιγότερο , έχουμε το πρώτο δείγμα με «φοινικοσυλλαβοαλφαβητο» περίπου το 1000 π.Χ. Σε λίγο δεν μένει παρά να έχουμε παλαιότερη γραφή με ελληνικό αλφάβητο ,από το«φοινικοσυλλαβοαλφαβητο»… Αλλά … Να το έχουμε πάρει εμείς από τούς Φοίνικες….!!!
Οι Επιγραφές του 700 περ. π.Χ. από την Μεθώνη Πιερίας στη Μακεδονία
ΓΙΑΝΝΗΣ Ζ. ΤΖΙΦΟΠΟΥΛΟΣ, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας και Επιγραφικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ελλάς
Η ανάρρηση στον θρόνο της Μακεδονίας του Αλεξάνδρου το 336 π.Χ. και ο θάνατός του το 323 π.Χ. αποτελούν ορόσημο στην ιστορία της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής, ενώ τα επιτεύγματα του μακεδόνα βασιλιά αναγνωρίζονται ως μοναδικά και ασύγκριτα. Τα επιτεύγματα αυτά φέρουν αρκετά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μακεδονικού βασιλείου, το οποίο μέχρι και τη βασιλεία του Φιλίππου αγωνιζόταν διαρκώς να επιβληθεί και να εδραιώσει την κυριαρχία του στο βόρειο τμήμα της Ελλάδας. Η επίτευξη του στόχου αυτού από τον Φίλιππο και στη συνέχεια από τον Αλέξανδρο, αμέσως μετά την ανακήρυξή του ως βασιλιά, δεν ήταν τυχαία, αλλά συνέχιζε τη στρατηγική των προγενέστερων βασιλέων της Μακεδονίας. Για την προϊστορία αυτή του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου καθοριστικής σημασίας είναι η ιστορία της Μεθώνης στην Πιερία και οι επιγραφές που ήρθαν στο φως,i γιατί συμβάλλουν στην τροποποίηση αρκετών παραδεδομένων και παγιωμένων αντιλήψεων, από τις οποίες καθοριστικότερης σημασίας είναι: η ελληνική γλώσσα και οι Έλληνες στη Μακεδονία· ο δεύτερος ελληνικός αποικισμός· το ε μπόριο της κεραμικής και ειδικότερα των πρώιμων εμπορικών αμφορέων· η εμφάνιση του αλφαβήτου στην Ελλάδα και τα εμπορικά, συμποτικά και άλλα περιβάλλοντα ανάπτυξης της γραφής· και οι απαρχές της λογοτεχνίας.
Η εικόνα που προσφέρουν για τη Μεθώνη οι αρχαίες λογοτεχνικές και επιγραφικές μαρτυρίες είναι αποσπασματική. Το πρωιμότερο γνωστό γεγονός για την ιστορία της πόλης, το οποίο έχει αμφισβητηθεί από τους ιστορικούς αλλά φαίνεται να επιβεβαιώνεται ως ένα βαθμό από τις ανασκαφές, αποτελεί η μαρτυρία του Πλουτάρχου (Αίτια ελληνικά 293a-b) ότι περίπου το 733 π.Χ. Ερετριείς άποικοι ίδρυσαν τη Μεθώνη στη θέση που ήδη κατοικούσαν Θράκες και μάλλον και Μακεδόνες. ii Από την ίδρυσή της και μετά, η πόλη- λιμάνι ακμάζει, αλλά δεν ενσωματώνεται στο βασίλειο της Μακεδονίας, με την εξαίρεση ενός μικρού χρονικού διαστήματος επί της βασιλείας του Αμύντα Γ΄ (393 370/69 π.Χ.).
Αντίθετα, ως μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας η Μεθώνη συνιστούσε διαρκή κίνδυνο παρέμβασης στα εσωτερικά της Μακεδονίας, λόγω της άμεσης γειτνίασής της με τις πρωτεύουσες των Αιγών και της Πέλλας, με το λιμάνι της Πύδνας και με την ιερή πόλη του Δίου. Μάλιστα, το 359 π.Χ., όταν σε μια μάχη με τους Ιλλυριούς σκοτώθηκε ο Περδίκκας Γ΄ και ανήλθε στον θρόνο ο αδελφός του Φίλιππος Β΄, η πιο άμεση απειλή που δέχτηκε ήταν η υποστήριξη των Αθηναίων στον διεκδικητή του θρόνου Αργαίο, τον οποίο έστειλαν στη Μεθώνη με τη συνοδεία του Αθηναίου στρατηγού Μαντία και στρατό τριών χιλιάδων οπλιτών. Ο Μαντίας αποφάσισε να παραμείνει στη Μεθώνη και να στείλει τον Αργαίο με τη συνοδεία μισθοφόρων στις Αιγές, για να πείσει τους Μακεδόνες να τον αποδεχθούν ως βασιλιά αντί του Φιλίππου, ο οποίος βρισκόταν στην Πέλλα. Επειδή όμως οι Μακεδόνες δεν ανταποκρίθηκαν, ο Αργαίος αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Μεθώνη, αλλά, πριν επιστρέψει, τον πρόλαβε ο Φίλιππος και τον νίκησε, σκοτώνοντας αρκετούς μισθοφόρους και αφήνοντας άλλους ελεύθερους κατόπιν συμφωνίας για παράδοση ομήρων. Η πρώτη αυτή στρατιωτική νίκη του νέου βασιλιά αναπτέρωσε το ηθικό του στρατού των Μακεδόνων, το οποίο μέχρι τότε ήταν καταρρακωμένο από τις συνεχείς ήττες στις μάχες με τους Ιλλυριούς. Το επεισόδιο αυτό υπογραμμίζει το γεγονός ότι η θέση της Μεθώνης ήταν στρατηγικής σημασίας για την ασφάλεια του βασιλείου, και έτσι μόλις πέντε χρόνια μετά την ανάρρησή του στον θρόνο και μόλις τρία μετά την κατάληψη της Πύδνας, ο Φίλιππος αποφάσισε το 354 π.Χ. να εξαφανίσει από τον Θερμαϊκό Κόλπο την παρουσία του αθηναϊκού στόλου, εξασφαλίζοντας έτσι τη χωρίς εμπόδια διέξοδο της Μακεδονίας προς τη θάλασσα. Πολιόρκησε και κατέστρεψε ολοσχερώς τη Μεθώνη, χάνοντας σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές και το δεξί του μάτι, και, αφού μοίρασε τη γη στους Μακεδόνες, ανάγκασε τους κατοίκους να μετακινηθούν, επιτρέποντάς τους να πάρουν μαζί τους ένα ρούχο.
Οι αρχαίες αυτές μαρτυρίες για τη Μεθώνη φωτίζουν κάποιες στιγμές της ιστορικής της πορείας από την ίδρυσή της στα τέλη του 8ου αιώνα μέχρι και την εξαφάνισή της από τον Φίλιππο το 354 π.Χ. Ωστόσο, η σημασία της πόλης-λιμανιού δεν έχει εκτιμηθεί σε όλες της τις διαστάσεις.
