ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΥΠ.ΠΟ.
ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ....................................................................................................................... -10000 π.Χ.
ΜΕΣΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ .....................................................................................................10000-περίπου 6500 π.Χ.
ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ........................................................................................................ 6500-περίπου 3000 π.Χ.
Αρχαιότερη Νεολιθική................................................................................................................... 6500-5600 π.Χ.
Μέση Νεολιθική............................................................................................................................. 5600-5300 π.Χ.
Νεώτερη Νεολιθική ....................................................................................................................... 5300-4500 π.Χ.
Τελική Νεολιθική ή Χαλκολιθική εποχή...............................................................................4500-3200/3000 π.Χ.
ΠΡΩΤΟΕΛΛΑΔΙΚΗ - ΠΡΩΤΟΚΥΚΛΑΔΙΚΗ - ΠΡΩΤΟΜΙΝΩΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ...................................... 3200/3000-2000 π.Χ.
Πρωτοελλαδική / Πρωτοκυκλαδική / Πρωτομινωική Ι ........................................................3200/3000-2600 π.Χ.
Πρωτοελλαδική / Πρωτοκυκλαδική / Πρωτομινωική ΙΙ..................................................................2600-2300 π.Χ.
Πρωτοελλαδική / Πρωτοκυκλαδική / Πρωτομινωική ΙΙΙ....................................................... 2300-2100/2000 π.Χ.
ΜΕΣΟΕΛΛΑΔΙΚΗ - ΜΕΣΟΚΥΚΛΑΔΙΚΗ - ΜΕΣΟΜΙΝΩΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ............................................ 2100/2000-1600 π.Χ.
Μεσοελλαδική/ Μεσομινωική Ι............................................................................................ 2100/2000-1800 π.Χ.
Μεσοελλαδική / Μεσομινωική ΙΙ ....................................................................................................1800-1700 π.Χ.
Μεσοελλαδική / Μεσομινωική ΙΙΙ...................................................................................................1700-1600 π.Χ.
ΥΣΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ ...........................................................................................................1600-1100 π.Χ.
Υστεροελλαδική / Υστερομινωική Ι ........................................................................................1600-1500/1450 π.Χ.
Υστεροελλαδική / Υστερομινωική ΙΙ......................................................................................1500/1450-1400 π.Χ.
Υστεροελλαδική / Υστερομινωική ΙΙΙ ................................................................................................1400-1100 π.Χ.
Υστεροελλαδική / Υστερομινωική ΙΙΙA.........................................................................................1400-1300 π.Χ.
Υστεροελλαδική / Υστερομινωική ΙΙΙΒ ...............................................................................................1300-1200 π.Χ.
Υστεροελλαδική / Υστερομινωική ΙΙΙΓ ...............................................................................................1200-1100 π.Χ.
Υπομυκηναϊκή / Υπομινωική περίοδος .......................................................................................1100-1050/1025 π.Χ.
ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ...........................................................................................................................1050/1025-700 π.Χ.
Πρωτογεωμετρική περίοδος.....................................................................................................1050/1025-900 π.Χ.
Πρώιμη Γεωμετρική περίοδος.......................................................................................................... 900-850 π.Χ.
Μέση Γεωμετρική περίοδος ................................................................................................................ 850-760 π.Χ.
Ύστερη Γεωμετρική περίοδος...................................................................................................... 760-700 π.Χ.
ΠΡΩΙΜΗ ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ ή ΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΣΑ.......................................................................................... 700-610 π.Χ.
ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ ............................................................................................................................... 610-490/80 π.Χ.
Πρώιμη περίοδος.................................................................................................................................... 610-575 π.Χ.
Μέση περίοδος ...................................................................................................................................... 575-530 π.Χ.
Ύστερη περίοδος............................................................................................................................... 530-490/80 π.Χ.
ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΠΟΧΗ...................................................................................................................... 490/80-323 π.Χ.
Πρώιμη Κλασική περίοδος ................................................................................................ 490/80-450 π.Χ.
Μέση / Ώριμη Κλασική περίοδος ............................................................................................ 450-400/380 π.Χ.
Ύστερη Κλασική περίοδος ................................................................................................. 400/380-323 π.Χ.
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ............................................................................................................................ 323-31 π.Χ.
Πρώιμη Ελληνιστική περίοδος .................................................................................................. 323-275 π.Χ.
Μέση Ελληνιστική περίοδος .................................................................................................. 275-150 π.Χ
Ύστερη Ελληνιστική περίοδος .......................................................................................... 150-31 π.Χ.
ΡΩΜΑΪΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ .......................................................................................................................... 31 π.Χ.-324 μ.Χ.
ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ .................................................................................................... 4ος-7ος αι. μ.Χ.
ΠΡΩΙΜΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ................................................................................................... 324-842 μ.Χ,
ΜΕΣΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ .................................................................................................... 842-1204 μ.Χ.
ΥΣΤΕΡΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ................................................................................................1204-1453 μ.Χ.
ΛΑΤΙΝΟΚΡΑΤΙΑ ................................................................................................1204-16ος αι.
ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ..................................................................................................1453-1821μ.Χ.
Πίνακας αντιστοίχησης των χρονολογικών συστημάτων διαφόρων ερευνητών
Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ
Άλλα ονόματα
|
Σχετική Χρονολόγιο[4]
|
Συμβατικές Ημερομηνίες, BCE[5]
|
Σημειώσεις
|
Προανακτορική, ΠροPalace (Προανακτορική),
Ηλικία Protominoan(Πλάτων)[6] Εποχή του Χαλκού(Matz, Hutchinson)[7] Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (Hood) |
EM
|
3000-2200(Evans, Hood)
2600-2000 (Matz) |
Πρωτομινωική ή ΠΜ στην ελληνική γλώσσα.
|
Πρώτη Πρωτομινωική(Hutchinson)
Φάση I (Πλάτων) |
EM I
|
3400-2800(Evans)
2600-2300 (Matz) 2500-2400(Hutchinson) 3200-2600(Γκιμπούτας) 3000-2600(Willetts, Hood) 2800-2200(Mackenzie) |
Το κυριότερο πρόβλημα προέκυψε από τον καθορισμό από το τέλος της Νεολιθικής? Στρώματα της καταστράφηκαν με την οικοδόμηση της Κνωσού.
|
Δεύτερη Πρωτομινωική(Hutchinson)
Φάση II (Πλάτων) |
EM II
|
2800-2400(Evans)
2300-2200 (Matz) 2300-2100(Hutchinson)[8] 2600-2300(Γκιμπούτας, Willetts, Hood) |
Σφραγίδες όπως και αυτές των αιγυπτιακών 1η ενδιάμεση περίοδος, δυναστείες 6-11, 2345-1991.
|
Τρίτον Πρωτομινωική(Hutchinson)
ΙΙΙ Φάση (Πλάτων) |
EM III
|
2400-2200(Evans)
2200-2000 (Matz) 2100-2000(Hutchinson) 2300-2160(Γκιμπούτας) 2300-2200(Willetts, Hood) | |
Παλάτι Περίοδος (Matz, Πλάτων)
Μινωική Εποχή(Πλάτων)[9] Πλήρης Εποχή του Χαλκού (Matz)[10] |
MM
|
2200-1500(Evans)
2000-1570 (Matz) 2000-1580(Βέντρις και Τσάντγουικ) |
Μεσομινωική ή ΜΜ στην ελληνική γλώσσα
|
ΙΙΙ Φάση του Προ-Palace(Πλάτων)
Πρόωρη Palace (Matz) Πρώτη ή Πρώιμη Παλάτια (Hood) |
ΜΜ ΙΑ
|
2000 -? (Matz)
2000-1900(Hutchinson) 2160-1930(Γκιμπούτας) 2200-2000(Willetts, Hood) 2000-1925(Βέντρις και Τσάντγουικ 2200 -?(MacKenzie) |
Κεφάλα- ανάχωμα ,εκκαθάριση των παλαιότερων δομών, το παλάτι της Κνωσού έχει αρχίσει (Hutchinson).
|
Παλαιοανακτορική
Παλαιοανακτορική(Evans) Πρόωρη Palace (Matz) Παλαιοανακτορική (Παλαιοανακτορική) Φάση I (Πλάτων) Πρώτη ή Πρώιμη Παλάτια(Hood) |
MM IB
|
; -1800 (Matz)
1900-1850(Hutchinson) 2000-1900(Πλάτων, Willetts, Hood) 1925-1850(Βέντρις και Τσάντγουικ) 1930-1800(Γκιμπούτας) ; -2100(MacKenzie) |
"Πρώτα Παλάτια» ή «Πρώτος ναός-παλάτι» (Γκιμπούτας)[11]
Η χρήση του τροχού αγγειοπλαστικής. Είναι πιθανό να έχει εισαχθεί στην ΙΑ. |
Παλαιοανακτορική
Παλαιοανακτορική(Evans) Πρόωρη Palace (Matz) Παλιά Φάση II Palace(Πλάτων) Πρώτη ή Πρώιμη Παλάτια, τη Μέση Εποχή του Χαλκού (Hood) |
MM ΔΣ
|
1850 -;(Hutchinson, Βέντρις και Τσάντγουικ)
1900-1800(Πλάτων, Willetts, Hood) 2100 -?(MacKenzie) | |
Παλαιοανακτορική
Παλαιοανακτορική(Evans) Πρόωρη Palace (Matz) Παλιά III Φάση Παλάτι(Πλάτων) Πρώτη ή Πρώιμη Παλάτια, τη Μέση Εποχή του Χαλκού (Hood) |
MM IIB
|
; -1700 (Matz, Βέντρις και Τσάντγουικ)
; -1750(Hutchinson) 1800-1700(Πλάτων, Willetts, Hood) ; -1900(MacKenzie) |
Τα Παλάτια είχαν τόσο καταστραφεί από σεισμό περίπου το 1700 τόσο που θα έπρεπε να ανακατασκευαστούν. Αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ Παλαιάς και Νέας των Παλατιών περίοδος , καθώς και μεταξύ II και III.[12]
|
Νεοανακτορικής
Παλαιοανακτορική(Evans) Αργά Palace Ι (Matz) Νεοανακτορική (Νεοανακτορική) Φάση I(Πλάτων) Μέση Εποχή του Χαλκού(Hood) |
ΜΜ ΙΙΙΑ
|
1700 -? (Matz)
1700 -? (Πλάτων) 1700/1750-1600(Hutchinson) 1700-1660(Βέντρις και Τσάντγουικ) 1700 -? (Willetts) 1700 -? (Hood) 1900 -?(MacKenzie) |
Οι Τοιχογραφίες έχουν αρχίσει.
Τα πρώτα σημάδια σε μαγειρικό σκεύος σε Γραμμική Α. |
Νεοανακτορικής
Αργά Palace Ι (Matz) Νέα περίοδος Palace Φάση I (Πλάτων) Μέση Εποχή του Χαλκού(Hood) |
MM IIIB
|
1600-1550(Hutchinson)
; -1570 (Matz) ; -1600 (Πλάτων) 1660-1580(Βέντρις και Τσάντγουικ) ; -1600 (Willetts) ; -1550 (Hood) 1700-1600(Palmer) ; -1700(MacKenzie) |
Γραμμική Α.
Ένα άλλο σεισμό που απαιτεί μεγαλύτερη ανοικοδόμηση έγινε το ca. 1570, η οποία για ορισμένους ήταν η μέση IIIB και για άλλους η αρχή. Πρώτη Γραμμική Α αρχεία από τα Μάλια. |
LM
|
1500-1000(Evans)
|
Υστερομινωική ή ΥΜ στην ελληνική γλώσσα
| |
Αργά II Palace (Matz)
Νέα Φάση II Palace(Πλάτων) |
ΥΜΙΑ
|
1550-1500(Hutchinson)
1600-1500(Palmer, Furumark) 1570 -? (Matz) 1600 -? (Πλάτων) 1580-1510(Βέντρις και Τσάντγουικ) 1700 -?(MacKenzie) |
Η περίοδος έκρηξης της Θήρας και το τσουνάμι.[13]
Η μεγαλύτερη cache των πινακίδων Γραμμικής Α, Αγία Τριάδα, IA ή / και IB. |
Αργά II Palace (Matz)
Νέα Φάση II Palace(Πλάτων) |
LM IB
|
1500-1450(Hutchinson)
; -1450 (Matz) 1510-1450(Βέντρις και Τσάντγουικ) 1500-1450(Palmer, Furumark) ; -1450 (Πλάτων) ; -1500(MacKenzie) |
Όλα τα ανάκτορα της εποχής εκτός Κνωσού, κάηκαν περίπου το 1450, τα γεγονότα ερμηνεύονται από την άποψη της πλειοψηφίας, όπως η έλευση των μυκηναίων και εγκατάσταση στην Κνωσό.
|
Αργά II Palace (Matz)
Νέα III Φάση Palace(Πλάτων) Παλάτι Περίοδος (Evans, MacKenzie) |
LM ΙΙ
|
1450-1400(Hutchinson, Palmer, Furumark, Matz, Πλάτων)
1450-1405(Βέντρις και Τσάντγουικ) |
Ήταν Η περίοδος που τελειώνει με μια καταστροφή από την πυρκαγιά του συνόλου των ανακτόρων στην Κρήτη από άγνωστες αιτίες.[14] , βέβαια, ξανά κατοικήθηκε.
|
Post-Palace Φάση I(Πλάτων)
|
ΥΜ ΙΙΙΑ
|
1400 - (Matz)
1400-1320(Πλάτων) 1400-1300(Hutchinson) |
Γραμμική Β γα δισκία. 1400 (Evans και υπερασπιστή του, τον Boardman)
|
Post-Palace ΙΙ Φάσεις, ΙΙΙ(Πλάτων)
|
LM IIIB
|
1300-1200(Hutchinson)
1320-1280 (ΙΙ),1260-1150 (ΙΙΙ) (Πλάτων) |
Γραμμική Β γα δισκία. 1200 (Palmer, Doubter της χρονολογίας Evans)
|
LM IIIC
|
; -1100 (Matz)
1260-1050(Willetts) |
Μια γενική μυκηναϊκή καταστροφή σε ανάκτορο από την πυρκαγιά στην ηπειρωτική χώρα και την Κρήτη που συνέβη σε ένα παράθυρο του χρόνου περίπου το 1200 στο τέλος του ΙΙΙΒ. Πόσο μεγάλο παράθυρο ήταν δεν είναι γνωστό, ούτε είναι σίγουρες οι αιτίες. Μερικές δυνατότητες για συμπεράσματα της καταστροφής είναι ότι όλη ή μερική έγινε από εμφύλια σύγκρουση, ή εκ των Λαών της Θάλασσας, ή από Δωριείς.
| |
Υπομινωική Ηλικία(Πλάτων, Matz, Willetts)
|
1100 - (Matz)
1150-1000(Πλάτων) 1075-1025(Furumark) 1050-900(Willetts) |
Η περίοδος αυτή θεωρείται μυκηναϊκή , είναι που φθάνουν εδώ αυτή την εποχή. Το τέλος της, σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της εξομοίωσης προς αυτούς.
|
Σύστημα Έβανς
|
Χρονολογία π.Χ.
|
Σύστημα Πλάτωνος
|
Χρονολογία π.Χ.
|
Νεολιθική Εποχή
|
-2800
|
Νεολιθική Εποχή
|
-2800
|
Πρωτομινωική Ι
|
2800 - 2600
|
Προανακορική Ι
|
2800 - 2400
|
Πρωτομινωική ΙΙ
|
2600 - 2260
|
Προανακορική ΙΙ
|
2400 - 2100
|
Πρωτομινωική ΙΙΙ
|
2260 - 2100
|
Προανακορική ΙΙΙ
|
2100 - 1900
|
Μεσομινωική Ι
|
2100 - 1900
|
Παλαιοανακτορική Ι
|
1900 - 1850
|
Μεσομινωική ΙΙ
|
1900 - 1700
|
Παλαιοανακτορική ΙΙ
|
1850 - 1800
|
Μεσομινωική ΙΙΙ
|
1700 - 1560
|
Παλαιοανακτορική ΙΙΙ
|
1800 - 1700
|
Υστερομινωική Ι
|
1560 - 1460
|
Νεοανακτορική Ι
|
1700 - 1600
|
Υστερομινωική ΙΙ
|
1460 - 1440
|
Νεοανακτορική ΙΙ
|
1600 - 1500
|
Υστερομινωική ΙΙΙ
|
1450 - 1050
|
Νεοανακτορική ΙΙΙ
|
1500 - 1450
|
Μετανακτορική Ι
|
1450 - 1320
| ||
Μετανακτορική ΙΙ
|
1320 - 1260
| ||
Μετανακτορική ΙΙΙ
|
1260 - 1150
| ||
Πίνακας αντιστοίχησης των χρονολογικών συστημάτων
| |||
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ
Στην Ελλάδα βασική μονάδα μέτρησης κατά τους αρχαίους χρόνους, ήταν ο πους. Το μέγεθος δεν ήταν σταθερό αλλά εξαρτιόταν από το σημείο όπου γινόταν η μέτρηση στο Εκατόμπεδο του Παρθενώνος. Έτσι το μήκος του κυμαινόταν από 0,3083 και 0,2970 μέτρα. Υποδιαίρεση του ποδός ήταν ο δάκτυλος, 1/16 του ποδός ή 0,0193 μέτρα.
Από τον δάκτυλο παράγονταν οι παρακάτω μονάδες:
4 δάκτυλοι = 1 παλαιστή ή παλαστή
8 δάκτυλοι = ½ ποδός = 1 λιχάς
11 δάκτυλοι = 1 ορθόδωρον
12 δάκτυλοι = 1 σπιθαμή
16 δάκτυλοι = 1 πους
18 δάκτυλοι = 1 πυγμή
20 δάκτυλοι = 1 πυγών
24 δάκτυλοι = 1½ πους = 1 πήχυς
|
Παράγωγες μονάδες από τον πόδα ήταν οι εξής:
2½ πόδες = 1 απλούν βήμα
5 πόδες = 1 διπλούν βήμα
6 πόδες = 1 οργυιά
10 πόδες = 1 άκαινα
100 πόδες = 1 πλέθρο
600 πόδες = 1 στάδιο
|
Το μήκος του σταδίου διέφερε στις αρχαίες πόλεις και εξαρτιόταν από το μήκος του ποδός. Έτσι το αττικό στάδιο είχε μήκος 184,98 μέτρα, το ολυμπιακό 192,27 μέτρα, το οδοιπορικό 157,50 μέτρα.
Από το στάδιο παραγόταν οι εξής μονάδες:
2 στάδια = 1 δίαυλος
4 στάδια = 1 ιππικόν
12 στάδια = 1 δόλιχος
30 οδοιπ. στάδια = 1 περσικός παρασάγγης
40 οδοιπ. στάδια = 1 αιγυπτιακός σχοινός
|
Τα κυριότερα μέτρα επιφάνειας ήταν το τετραγωνικό πλέθρο , η άρουρα (1/4 του πλέθρου) και ο έκτος (1/6 του πλέθρου).
|
Η βάση των μονάδων για την μέτρηση των στερεών ήταν ο κύαθος (0,046 λίτρα), ενώ παράγωγες μονάδες του ήταν οι παρακάτω:
6 κύαθοι = 1 κοτύλη
3 κοτύλες = 1 ξέστης
2 ξέστες = 1 χοίνικας
4 χοίνικες = 1 ημίεκτον
8 χοίνικες = 1 εκτεύς
6 εκτείς = 1 μέδιμνος
|
Για τα υγρά η βάση των μονάδων μέτρησης ήταν και πάλι ο κύαθος και από αυτόν παραγόταν οι εξής μονάδες:
1 ½ κύαθοι = 1 οξύβαφον
2 οξύβαφα = 1 ημικότυλον
2 ημικότυλα = 1 κοτύλη
2 κοτύλες = 1 ξέστης
16 ξέστες = 1 χους
12 χόες = 1 μετρητής (39,4 λίτρα)
|
Βασική μονάδα μέτρησης του βάρους ήταν ο οβολός (0.72 γραμμάρια). Από τον οβολό προέκυπταν οι εξής μονάδες:
1 δραχμή = 6 οβολοί
1 μνα = 100 δραχμές
1 τάλαντο = 60 μνα (25,86 χιλιόγραμμα)
|
ΜΕ ΤΟΝ ΔΟΡΥΦΟΡΟ
Πρέβεζα
|
Πεδίο μάχης
| ||
Βεργίνα
|
Παλάτι και το θέατρο
| ||
Αίγινα
|
Αίγινα
|
Ναός της Αφαίας
| |
Αγία Σαμαρίνα
|
Ναός της Ήρας
| ||
Ακροκόρινθος
|
Φρούριο
| ||
Αμφιαρειον
|
Γενική άποψη
| ||
Αμφίπολη
|
Ακρόπολη
| ||
Άργος
|
Άργος
|
Ερείπια
| |
Αρτεμισίου
|
Πεδίο μάχης
| ||
Ασίνη
|
Τολό
|
Ακρόπολη
| |
Άστρος
|
Άστρος Νησί
|
Αρχαίο φρούριο
| |
Αθήνα
|
Ακρόπολη
| ||
Βάσσες
|
Βάσσες
|
Ναός
| |
Βραυρώνα
|
Ιερό
| ||
Cenchreae
|
Λιμάνι
| ||
Χαιρώνεια
|
Λιοντάρι
| ||
Χαλκίδα
|
Ευρίπου
| ||
Κέρκυρα
|
Κέρκυρα
|
Γενική άποψη
| |
Κόρινθος
|
Κόρινθος
|
Αγορά
| |
|
Κυνός Κεφαλές
|
Πεδίο μάχης
| ||
Δήλος
|
Δήλος
|
Γενική άποψη
| |
Δελφοί
|
Γενική άποψη
| ||
Δημητριάδος
|
Θέατρο
| ||
Δίκτυνα
|
Ναός
| ||
Δωδώνη
|
Δωδώνη
|
Γενική άποψη
| |
Πόλης Ηιόνα
|
Γενική άποψη
| ||
Ηλεία
|
Ηλεία
|
Αγορά
| |
Ελευσίνα
|
Ελευσίνα
|
Ναός των Μυστηρίων
| |
Επίδαυρος
|
Επίδαυρος
|
Γενική άποψη
| |
Επιδαύρου Λιμηράς
|
Μονεμβασιά
|
Ακρόπολη
| |
Ερέτρια
|
Θέατρο
| ||
Γενική άποψη
| |||
Glympeis
|
Hill φρούριο
| ||
Γόρτυνα
|
Γενική άποψη
| ||
Γύθειο
|
Γύθειο
|
Θέατρο
| |
Αλμυρός
|
Τείχη της πόλης
| ||
Ηραίον (Άργος)
|
Ηραίου
|
Ναός
| |
Ηραίο (Σάμος)
|
Ναός
| ||
Ίσθμια
|
Ναός του Ποσειδώνα
| ||
Καλαπόδι
|
Ιερό
| ||
Κνωσός
|
Κνωσός
|
Γενική άποψη
| |
Κως
|
Κως
|
Αγορά
| |
Κυνουρίας
|
Έπαυλη του Ηρώδου του Αττικού
| ||
Λατώ
|
Γενική άποψη
| ||
Λυκόσουρα
|
Ναός της Δέσποινας
| ||
Μαντίνεια
|
Μαντίνεια
|
Τείχη της πόλης
| |
Μαραθώνιος
|
Τάφος των Αθηναίων
| ||
Μεγαλόπολη
|
Θέατρο
| ||
Μεγίστη
|
Γενική άποψη
| ||
Μεσσήνη
|
Μαυρομάτη
|
Γενική άποψη
| |
Νάουσα
| |||
Μυκήνες
|
Μυκήνες
|
Γενική άποψη
| |
Μυκηναϊκή γέφυρα
|
Γενική άποψη
| ||
Νεμέα
|
Ναός του Δία
| ||
Ολυμπία
|
Ολυμπία
|
Γενική άποψη
| |
Όλυνθος
|
Όλυνθος
|
Γενική άποψη
| |
Ορχομενός
|
Θέατρο
| ||
Ορχομενός
|
Θέατρο
| ||
Πάτρα
|
Πάτρα
|
Ρωμαϊκό Ωδείο
| |
Πέλλα
|
Πέλλα
|
Γενική άποψη
| |
Περαχώρας
|
Ηραίον
| ||
Πέτρα
|
Μυκηναϊκή ακρόπολη
| ||
Φαιστού
|
Γενική άποψη
| ||
Pharsalus
|
Γενική άποψη
| ||
Φίλιπποι
|
Αγορά
| ||
Φυλακωπή
|
Εποχή του Χαλκού ιερό
| ||
Πλαταιών
|
Γενική άποψη
| ||
Prasiae
|
Τείχος
| ||
Κατερίνη
|
Πεδίο μάχης
| ||
Πύλος
|
Μυκηναϊκό ανάκτορο
| ||
Νεολιθική φρούριο
| |||
Ραμνούντα
|
Πόλη
| ||
Ρόδος
|
Ρόδος
|
Γενική άποψη
| |
Ρίου και Αντιρρίου
|
Πορθμός
| ||
Σαλαμίνα
|
τοποθεσία της ναυμαχίας
| ||
Σάμος
|
Σάμος
|
Γενική άποψη
| |
Σελλασία
|
Σελλασία
|
Πεδίο μάχης
| |
Σικυώνα
|
Σικυώνα
|
Θέατρο
| |
-
|
Γενική άποψη
| ||
Σούνιο
|
Σούνιο
|
Ναός
| |
Σπάρτη
|
Σπάρτη
|
Γενική άποψη
| |
Σφακτηρία
|
Γενική άποψη
| ||
Στράτος
|
Θέατρο
| ||
Σύβοτα
|
Λιμάνι
| ||
Τεγέας
|
Τεγέας
|
Ναός
| |
Tempe
|
Γενική άποψη
| ||
Θήβα
|
Θήβα
|
Cadmea
| |
Θερμοπύλες
|
Πεδίο μάχης
| ||
Θεσσαλονίκη
|
Θεσσαλονίκη
|
Παλάτι του Γαλερίου
| |
Θίσβη
|
Πύργος
| ||
Τίρυνθα
|
Τίρυνθα
|
Palace
| |
Τυρός
|
Γενική άποψη
| ||
-
|
Πράσινη γραμμή
|
ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑΣ
~~~~~~~~~~~~~~~~~{*}~~~~~~~~~~~~~~~~
 |
| ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ |
↓↓↓↓
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ - ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙΤΕ
Trustees of Tufts University, Oxford
..................................................................................................................
2
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙΤΕ
.......................................................................
3
ΕΛΛΗΝΟ ΑΓΓΛΙΚΟΛΕΞΙΚΟ
LSJ
The Online Liddell-Scott-Jones Greek-English Lexicon
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙΤΕ
................................................................................................................
4
ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΗΡΟΔΟΤΟΥ
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙΤΕ
..............................................................................
Βυζαντινά Νομίσματα
Περίοδοι της Βυζαντινής νομισματοκοπίας
Τη Βυζαντινή νομισματοκοπία θα μπορούσαμε να την χωρίσουμε σε τέσσερις περιόδους :
Η 1η περίοδος είναι από το 395 μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα.
Η 2η περίοδος αρχίζει στα χρόνια του Ιουστινιανού Β' μέχρι τη μεταρρύθμιση του Αλεξίου (1092).
Η 3η περίοδος είναι από το 1092 μέχρι το 1261. Στα 1204 έχουμε την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους. Το θέμα όμως αυτό δεν αναφέρετε εδώ, αλλά θα το δούμε στο επόμενο κεφάλαιο.
Η 4η περίοδος είναι από το 1261 μέχρι το 1453 όπου και αλώθηκε η Πόλη από τους Τούρκους.
Περίοδος πρώτη
Η περίοδο αυτή παρουσιάζεται σαν η περίοδο του αυτοκράτορα-στρατιώτη, προστάτη της πίστης και της σωτηρίας της οικουμένης από την ειδωλολατρία, όπου η απεικόνισή του είναι συνήθως με στρατιωτική στολή και επιγραφές όπως Imperator Militanς ή Salvator Mundi ενώ ταυτόχρονα την ίδια εποχή επέρχεται ο εκχριστιανισμός της ειδωλολατρικής νομισματικής εικονογραφίας.
Η βασική παράσταση των βυζαντινών νομισμάτων είναι η προτομή του αυτοκράτορα χωρίς ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά . Πορτρέτα έχουμε μόνο από τους αυτοκράτορες Φωκά, Λεόντειο, Λέοντα Γ', Κωνσταντίνο Ζ' και Κωνσταντίνο Η'. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές ανάλογα με την περίοδο , έτσι θα δούμε τον αυτοκράτορα με στρατιωτική περιβολή και την νίκη σε εμπροσθότυπο και οπισθότυπο αντίστοιχα , για να φτάσουμε στην κυρίαρχη άποψη της περί ελέω θεού βασιλείας και θα δούμε στα νομίσματα τον αυτοκράτορα να κρατά σταυροφόρο σφαίρα στον εμπροσθότυπο και άγγελο στον οπισθότυπο. Βλέπουμε επίσης παραστάσεις του αυτοκράτορα με τους συναυτοκράτορες.
Επί Τιβερίου Κωνσταντίνου (578-582) , εμφανίζετε για πρώτη φορά ο σταυρός επάνω σε βαθμιδωτή βάση , για τον σόλιδο. Στα σημίσια ο σταυρός υψώνετε επάνω σε σφαίρα και στα τρημίσια επάνω σε απλή βάση. Σαν θέμα ο σταυρός σταματάει επί Ηρακλείου (610 - 641) και έπειτα επανέρχεται μέχρι την εικονομαχία.
Κατά την πρώτη περίοδο το χρυσό νόμισμα ήταν ο σόλιδος (solidus = σταθερός), το οποίο είχε βάρος 4.48 γρ., καθαρότητα 24 καράτια και ισοδυναμούσε με 24 αργυρές siliquae ή 1/72 της Ρωμαϊκής λίτρας ή 24 κεράτια ή 6000 λεπτά. Το κεράτιο και το λεπτό ήταν μονάδες υπολογισμού. Πολλαπλάσια του σόλιδου κυκλοφόρησαν μόνο μερικές αναμνηστικές κοπές. Υποδιαιρέσεις του σόλιδου ήταν το σημίσιο (semissis , ένα δεύτερο) και τρημίσιο (tremissis , ένα τρίτο). Κόπηκαν και ελαφροί σόλιδοι από Ιουστινιανό μέχρι τον κων/νο Δ΄ με ένδειξη σε siliquae.
Ο άργυρος την περίοδο αυτή χρησιμοποιούνταν μόνο για αναμνηστικές κοπές. Μονάδες του ήταν η siliqua(2gr) και το μιλιαρήσιο (miliarense), το οποίο αντιστοιχούσε σε 24 φολείς ή 1/12 του σόλιδου, επίσης ήταν και το εξάγραμμο (6,82 γρ.) που το εισήγαγε ο Ηράκλειος (610-641) και κοβόταν μέχρι τα τέλη του 7ουαιώνα.
Τα χάλκινα όπως τα διαμόρφωσε ο Αναστάσιος έχουν σαν μονάδα τον φόλλι (1/288 του σόλιδου), βάρους 9 γραμμαρίων, ο οποίος ισούται με 40 νούμια , (τα νούμια ήταν το προϋπάρχον χάλκινο νόμισμα το οποίο κοβόταν σε διάφορα πολλαπλάσια). Φόλλις κόβονταν και σε υποδιαιρέσεις των 20, 10, και 5 νουμίων. Ο Ιουστινιανός αύξησε το βάρος του φόλλι στα 25 γρ. αυτό όμως δεν κράτησε πολύ. Το 498 ορίστηκε 180 φολλίς να ισούνται με 1 σόλιδο. Γύρω στο 700 το νούμιο παραμένει σαν μονάδα μέτρησης και σταματάει η κυκλοφορία του σαν νόμισμα.
Περίοδος δεύτερη
Η περίοδο αυτή είναι του αυτοκράτορα-τοποτηρητή του Χριστού επί της Γης, την οποία εγκαινιάζει ο Ιουστινιανός ο Β' και κατά την οποία για πρώτη φορά η μορφή του Χριστού εμφανίζεται σε νόμισμα. Η επιγραφή του νομίσματος καθορίζει και το νέο ρόλο του αυτοκράτορα. Ο Χριστός είναι Rex Regnantium, ο Βασιλεύς των Βασιλέων δηλαδή Εκείνος ο οποίος καθορίζει την επουράνιο και επίγειο αρχή ορίζων τον αυτοκράτορα Servuς Chriςti, τοποτηρητή επί της Γης. Για μια περίοδο οι εικονομάχοι αυτοκράτορες καταργούν την εικόνα του Χριστού και την αντικαθιστούν με το πορτραίτο του διαδόχου ή άλλων μελών της δυναστείας. Με την απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού διευρύνονται τα όρια της εξουσίας τους και αυξάνουν το κύρος τους έναντι της εκκλησίας.
Κατά την ίδια εποχή αναπτύσσεται και η καλλιέργεια της μίμησης της Ελληνιστικής κληρονομιάς μια γενική ανανέωση της τέχνης και της νομισματικής ως ένα βαθμό, που δείχνει τάσεις επιστροφής στα νατουραλιστικά πρότυπα των Ελληνιστικών χρόνων προσαρμοσμένα πάντα στα αυστηρά πλαίσια της θρησκευτικής εικονογραφίας. Με το τέλος της εικονομαχίας η εικόνα του Χριστού θα επανέλθει θριαμβευτικά και πάλι. Τον 9ο αιώνα αρχίζει η περίοδος του αυτοκράτορα - ημίθεου προικισμένου με υπερφυσικές ιδιότητες που μεταδίδονται δια της στέψης από τον ίδιο το Χριστό. Με την εικονογραφική παρουσίαση της στέψης εκφράζεται συμβολικά η μετάδοση των αρετών από την επουράνια και υπέρτατη Δύναμη στην κεφαλή του ηγεμόνα οι οποίες θα τον μεταμορφώσουν Θεία Χάριτι από βασιλέα σε επίγειο θεό.
Επί Ιουστινιανού β΄ εμφανίζετε λοιπόν για πρώτη φορά στον σόλιδο η παράσταση του Χριστού. Στην συνέχεια εμφανίζονται στον οπισθότυπο των νομισμάτων συγγενικά πρόσωπα του αυτοκράτορα για να μεταφερθεί εκεί και η δική του μορφή αργότερα και να επανέρθει στον εμπροσθότυπο η μορφή του Χριστού. Στον οπισθότυπο των χάλκινων κυρίως νομισμάτων κυριαρχεί η ένδειξη της αξίας του νομίσματος με την μορφή γραμμάτων όπως Μ, Κ, Ι, κ.λ.π. Αργότερα στον οπισθότυπο αυτών των νομισμάτων αρχίζουν να απεικονίζονται και οι συναυτοκράτορες.
Επί Λέοντος στ΄(886-912) , στον εμπροσθότυπο του σόλιδου εμφανίζετε η μορφή της Παναγίας. Επίσης έχουμε παραστάσεις του Χρηστού να στέφει τον αυτοκράτορα ή την Παναγία να απεικονίζετε δίπλα του. Ακόμη διάφοροι Άγιοι κοσμούν με παραστάσεις τους τα νομίσματα.
Ξεχωριστό ενδιαφέρων παρουσιάζουν και τα αργυρά μιλιαρήσια που στον εμπροσθότυπο έχουν μόνο μία επιγραφή και στον οπισθότυπο ένα σταυρό. Τα μιλιαρήσια αυτά αποτελούν το αντίστοιχο των Αραβικών διχράμ. Το 912 - 913 ο Αλέξανδρος προσθέτει δίπλα στον σταυρό του οπισθότυπου και την εικόνα του χριστού. Οι επόμενοι βασιλείς βάζουν την εικόνα τους ή την εικόνα της Παναγίας.
Στην δεύτερη περίοδο αρχίζουν να καταργούνται οι υποδιαιρέσεις και επικρατεί κάθε μέταλλο να αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο νόμισμα. Οπότε έχουμε χρυσό σόλιδο , αργυρό μιλιαρήσιο, (το σημίσιο και το τριμήσιο σπανίζουν λόγο της εμφάνισης του μιλιαρήσιου που εισήχθη από τον Λέοντα Γ') και τον χάλκινο φολλί.
Το ανανεωμένο μιλιαρήσιο (2 - 2,25 γρμ.), αντιστοιχούσε στο 1/12 του σόλιδου και εισήχθη μάλλον το 720. Αρχικά κοβόταν ως αναμνηστικό αλλά σύντομα επικράτησε ως το Βυζαντινό αντίστοιχο του Αραβικού διχράμ στις αγορές της Ανατολής. Το βάρος του μιλιαρήσιου αυξάνετε κατά τον 9ο αιώνα στα 3 με 3,5 γρμ. και μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου Θ' (1042 - 1055) διατηρείται στα 3 γρμ., έπειτα αρχίζει να πέφτει κατά πολύ σε βάρος και καθαρότητα μαζί με το χρυσό νόμισμα. Στα μέσα του 11ου αιώνα κόβονται υποδιαιρέσεις των 2/3 και του 1/3 του μιλιαρήσιου και στα τέλη του 11ου αιώνα καταλήγει να γίνει μονάδα υπολογισμού.
Μεταβολές σε αυτή την περίοδο έχουμε και στον χάλκινο φόλλι. Ο φόλλις είχε διάμετρο 20 χιλ. και το βάρος του κυμάνθηκε από 2 έως 8 γρμ. Επί Μιχαήλ Β' (820 - 829) το βάρος αυξήθηκε στα 7 - 8 γρμ. και η διάμετρος του στα 25 με 27 χιλ. Κατά την περίοδο αυτή δεν γνωρίζουμε την αντιστοιχία του φολλί σε σχέση με το σόλιδο. Και στον σόλιδο έχουμε σημαντικές μεταβολές. Ο Νικηφόρος Φωκάς (963 - 969), έκοψε ένα ελαφρύτερο χρυσό νόμισμα με τίτλο 22 καράτια και βάρος 4,17 γρμ. που ήταν όμοιο σε εμφάνιση με τον σόλιδο που είχε 24 καράτια. Το νέο αυτό νόμισμα ονομάστηκε τεταρτηρό.
Το προϋπάρχον χρυσό νόμισμα ο σόλιδος (ή αλλιώς ιστάμενο), διατήρησε το βάρος του αλλά απέκτησε μεγαλύτερη διάμετρο 25 με 27 χιλ. και έγινε πιο λεπτό το πέταλο του. Επί Βασιλείου κόπηκε και νόμισμα αξίας 2 τεταρτηρών με βάρος 4,22 γρμ. και καθαρότητα 23 καράτια. Στην πορεία της περιόδου το χρυσό νόμισμα υποτιμείται στα 20 καράτια επί Μιχαήλ Δ΄ και στα 18 επί Ρωμανού Δ΄ για να φτάσει τα 6 καράτια στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Αλέξιου Α΄ Κομνηνού. Επί Κωνσταντίνου Θ' του μονομάχου (1042 - 1055), εμφανίζονται και τα πρώτα κοιλόκυρτα νομίσματα. Οι μεταβολές αυτές των νομισμάτων έγιναν κυρίως στην ανατολή λόγο της κρίσεως που υπήρχε, στην δύση ήδη από τον 8ο αιώνα κυκλοφορούν σόλιδοι ελαφρύτεροι και πρόωρα υποτιμημένοι.
Περίοδος τρίτη
Κατά την τρίτη περίοδο, μετά την μεταρρύθμιση του Αλεξίου, στον εμπροσθότυπο όλων των νομισμάτων εμφανίζετε ο Χριστός ή η Παναγία και στον οπισθότυπο εμφανίζετε ο αυτοκράτορας, μόνος του ή μαζί με την Παναγία ή μαζί με κάποιο Άγιο.
Στην τρίτη περίοδο ο Αλέξιος α΄ Κομνηνός (1081-1118), μεταρρυθμίζει ριζικά το νομισματικό σύστημα. Έτσι κόβει ένα χρυσό κοιλόκυρτο νόμισμα το υπέρπυρο (4,5 γρ.), με τίτλο 20,5 καράτια. Υποδιαιρέσεις είχε το τραχύ εξ ηλέκτρου , ίσο με το 1/3 του υπέρπυρου , αποτελείτο από 1/3 μέρος χρυσό και 2/3 αργυρό και είχε τίτλο 6 καράτια. Άλλη υποδιαίρεση ήταν το άσπρο τραχύ που ισούται με το 1/16 της προηγούμενης υποδιαίρεσης και είναι κράμα αργυρού (6-7 %) και χαλκού. Και τα δύο αυτά νομίσματα είναι κοιλόκυρτα.
Επίσης κόβετε και ένα χάλκινο νόμισμα το τεταρτηρό που το μόνο κοινό που έχει με το προηγούμενο χάλκινο νόμισμα είναι μόνο τα όνομα. Οι αντιστοιχίες έχουν ως εξής : 1 υπέρπυρο = 3 τραχέα εξ ηλέκτρου = 48 άσπρα τραχέα = 864 τεταρτηρά. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, το 1204, έχουμε την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους της Δ' σταυροφορίας. Λεπτομέρειες για την νομισματική κυκλοφορία κατά την διάρκεια της φραγκοκρατίας και γενικά την κυκλοφορία των Ευρωπαϊκών νομισμάτων και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας θα δούμε στην επόμενη ενότητα αυτής της σελίδας.
Περίοδος τέταρτη
Στην τελευταία περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας παρουσιάζονται νέοι τύποι νομισμάτων , έτσι βλέπουμε τον αυτοκράτορα γονατιστό μπροστά στον Θεό ή την Παναγία να προσεύχεται στην Κωνσταντινούπολη για την σωτηρία της Πόλης. Σε μερικές παραστάσεις παρουσιάζετε ο αυτοκράτορας φτερωτός ή έφιππος , άλλες πάλι φέρουν το οικόσημο των παλαιολόγων , άλλες τον δικέφαλο αετό και άλλες τον φράγκικο κρίνο.
Κατά την περίοδο των Παλαιολόγων ενώ η τέχνη εμφανίζει μια επαναστατική αναγέννηση παρατηρείται πλήρης παραμέληση στην τεχνική και καλλιτεχνική εμφάνιση των νομισμάτων, γεγονός που ασφαλώς συνδέεται με την οικονομική κρίση της συρρικνωμένης αυτοκρατορίας και την απαξίωση της σημασίας του Βυζαντινού νομίσματος ως διεθνούς συναλλακτικής μονάδος. Βέβαια ακόμα και με αυτούς τους συμβολισμούς ή τις αναλαμπές η γενική καλλιτεχνική αξία είναι μικρή.
Κατά την 4η περίοδο "πέφτει" το υπέρπυρο στα 12 καράτια και ζυγίζει 4 -5 γρμ. Τα εξ ηλέκτρου δίνουν την θέση τους στα αργυρά. Υπάρχουν επίσης τα χάλκινα τραχέα , (πρώην εκ κράματος) και τα χάλκινα τεταρτηρά. Επί Ανδρόνικου Β΄ (1282-1328) , τα αργυρά τραχέα αντικαθιστούνται από τα αργυρά βασιλικά (ή αργύρια ή δουκάτα), που ισοδυναμούν με το 1/12 του υπέρπυρου ή με 8 χάλκινα τραχέα. Ακόμη κυκλοφορούν και τα ημιβασιλικά ή αργυρίδια.
Τα τεταρτηρά αντικαθιστούνται από τα επίπεδα χάλκινα ασσάρια. Άλλα νομίσματα που κυκλοφορούν είναι και τα χάλκινα τορνίκια και τα κοίλα στάμηνα, επίσης στα μέσα του αιώνα κυκλοφορούν και ανώνυμα χαλκάργυρα (0,5 -1 γρμ.) και χάλκινα (1 γρμ.) νομίσματα.
Στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα το υπέρπυρο υποτιμάται στα 11 καράτια και το βασιλικό από 2,2 γρμ. βάρος πέφτει στα 1,25 γρμ. Μετά το τρίτο μισό του 14ου αιώνα σταματάει να κόβετε το υπέρπυρο, το οποίο υπάρχει πλέον σαν μονάδα μέτρησης, και αντικαθιστάτε από το αργυρό σταυράτο (8,5 γρμ.). Τα σταυράτα (ή αλλιώς βαρέα αργυρά) πήραν το όνομα τους από τον σταυρό που είχαν στην αρχή της επιγραφής τους. Δύο σταυράτα ισοδυναμούσαν σε αξία με το θεωρητικό πλέων υπέρπηρο. Υποδιαιρέσεις των σταυράτων είναι τα μισά (ή ημισταυράτα) και τα όγδοα , το όγδοο (ή αλλιώς δουκατότουλο ή δουκατέλο ή άσπρο), αντιστοιχούσε σε 12 tornesi ή σε 36 follari.
Το τορνίκιο (tornesi) είχε βάρος 2 γρμ. και διάμετρο 18 χιλ. Το φολλάρο (follari) είχε βάρος μικρότερο του γραμμαρίου και διάμετρο 12 χιλ.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
ΠΗΓΗ: [www.coinsmania.gr/John Baibakis]
Το συλλαβάριο
ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β' ΓΡΑΦΗ
ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΙΟ ΑΙΩΝΑ Η ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΙΛΙΕΤΙΑ
ΑΝΗΚΕΙ ΕΝΑ ΕΤΟΣ, ΜΙΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ, ΜΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ.
Πότε καθιερώθηκε η προ και μετά Χριστόν χρονολόγηση;
Ερώτηση : Ποιο έτος γεννήθηκε, κάποιος που πρωτοείδε το φως, πριν 2000 χρόνια; Απάντηση: Μα, φυσικά, το 759 Και αυτό γιατί μέχρι το 527μ.Χ. η χρονολογική αρίθμηση (στη Ρωμαική Αυτοκρατορία) δεν άρχιζε από τη γέννηση του Χριστού, αλλά από την ίδρυση της Ρώμης (753 a.u. c. anno urbis conditae , μτφ: από την ίδρυση της Ρώμης). Το 527 μ. Χ. ένας μοναχός από τη Σκυθία, που ζούσε στη Ρώμη, ο Διονύσιος ο Μικρός (Dionysius Exiguus), υπολογίζει για πρώτη φορά το χρόνο της γέννησης του Χριστού και προσδιορίζει το 753 a.u.c. Ο Διονύσιος αποφασίζει να ορίσει το έτος της γέννησης του Χριστού ως έτος 1μ.Χ. Απ΄ εδώ και πέρα όλες οι χρονολογίες, πριν και μετά τη γέννηση του Χριστού, είναι αποτέλεσμα της (αυθαίρετης) καταμέτρησης που έκανε ο Διονύσιος. ‘Ομως, ο υπολογισμός που έκανε ο Διονύσιος για τη γέννηση του Χριστού, αποδείχτηκε λανθασμένος. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι ο Ηρώδης (στη διάρκεια της βασιλείας του γεννήθηκε ο Χριστός), πέθανε το 4π.Χ. Οι Ιστορικοί και οι Αστρονόμοι υπολογίζουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στο 7 – 4 π.Χ. (αν ακολουθήσουμε το ισχύον ημερολόγιο) Στους υπολογισμούς του Διονυσίου δεν υπάρχει, επίσης, το έτος 0, γιατί απλούστατα ο αριθμός 0 ήταν άγνωστος στο Διονύσιο. Η Δυτική Ευρώπη θα γνωρίσει το μηδέν αρκετούς αιώνες αργότερα (ΧΙΙΙ αιων., κυρίως, μέσω του Fibonacci). Οι απόψεις του Διονύσιου επιβλήθηκαν σε όλη τη Δ. Ευρώπη από το Κάρολο το Μέγα ή Καρλομάγνο (742 – 814) δύο αιώνες αργότερα.
Και γιατί καθιερώθηκε η 25η Δεκεμβρίου;
Το ότι ο Χριστός γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου, το είχαν αποφασίσει, ήδη, από από το 336 μ.Χ και ο λόγος ήταν ότι έπρεπε να αντικατασταθεί μια σημαντική γιορτή. Οι πιστοί της προηγούμενης θρησκείας, γιόρταζαν τις ημέρες εκείνες τη μεγάλη γιορτή της γέννησης του Ήλιου (Dies Solis Invectis Natalis). Κατά την αστρονομία 23 – 25 Δεκεμβρίου είναι οι μέρες του χειμερινού ηλιοστάσιου. Μέχρι τον 7ο – 8ο αιων. δεν έβρισκαν ησυχία με τέτοια ζήτήματα, για παράδειγμα: ο Επιφάνιος (315 – 403) είχε προτείνει την 6η Ιανουαρίου ως ημέρα γέννησης του Χριστού, ενώ ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (ο μεγαλύτερος θεολόγος του β΄αιων.) είχε προτείνει τη 18η Νοεμβρίου
24grammata.com/ Σωτήρης Αθηναίος-
