ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ

Το Αιγαίο από τα προϊστορικά χρόνια ήταν μια θάλασσα που έχει ενώσει αντί να διαχωρίζει  τα μεγάλα ή τα μικρά νησιά. Ανάμεσα σε αυτά τα νησιά, υπήρχαν στενά θαλάσσια περάσματα και αβαθής κόλποι, με πρόσβαση από ορισμένα πρωτόγονα μέσα ιστιοπλοΐας. Την Πλοήγηση στο Αιγαίο, μαρτυρούν τα εργαλεία από οψιδιανό της Μήλου που βρέθηκαν στο σπήλαιο Φράγχθι Ερμιονίδας (στην ανατολική ακτή της Πελοποννήσου, σε απόσταση 80 ναυτικά μίλια (περίπου 150 χιλιόμετρα) από τη Μήλο.

 Εργαλεία του Μηλιακού οψιδιανού επίσης, βρέθηκαν στην Κρήτη (Κνωσός) και τη Κύπρο, αυτά τεκμηριώνουν την ύπαρξη των θαλάσσιων διαδρομών στο Αιγαίο από την Αρχαιότερη μέχρι και την Τελική Νεολιθική (6800-3200 π.Χ.). 

Έκαναν μια βάρκα αποκλειστικά από πάπυρο, ένα υδρόβιο φυτό που μπορεί να βρεθεί κοντά σε υδάτινες περιοχές στην Ελλάδα (καθώς και στις όχθες του ποταμού Νείλου στην Αίγυπτο). 

Ένα παρόμοιο σκάφος χρησιμοποιήθηκε μέχρι πρόσφατα στην Κέρκυρα. Η "papyrela" θα μπορούσε εύκολα να ταξιδεύει από το Λαύριο στη Μήλο. Το πλήρωμα του θα χρησιμοποιήσει τύπου καγιάκ κουπιά για πλοήγηση. Έχει επίσης, αποδειχθεί ότι οι άνδρες στην ελληνική προϊστορική περίοδο θα μπορούσαν να ταξιδέψουν από τη θάλασσα χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά που προσφέρει ο εγχώριος φυσικός κόσμος στην Ελλάδα, αλλά και με απλές τεχνικές, όπως οι ψάθες.