Νέα αποκατάσταση του δεξιού χεριού και του δεξιού φτερού της Νίκης της Σαμοθράκης.
Θα αποκατασταθούν εκ νέου το δεξί χέρι και το δεξί φτερό της Νίκης της Σαμοθράκης, του περίφημου αγάλματος που ανακαλύφθηκε στο ελληνικό νησί το β’ μισό του 19ου αιώνα και έκτοτε εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου. Γι’ αυτό τον σκοπό, η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών με αίτημά της ζήτησε –και πήρε ομόφωνα- τη θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ως προς την παραγωγή εκμαγείων μαρμάρινων θραυσμάτων της Νίκης της Σαμοθράκης, αρμοδιότητας της ΙΘ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Σκοπός η ψηφιακή
σάρωση
των θραυσμάτων, από τα οποία θα παραχθούν τα εκμαγεία που θα ταξιδέψουν στο Λούβρο, το οποίο έχει προγραμματίσει και τον καθαρισμό του αγάλματος.
Το εκπληκτικό έργο, που χρονολογείται γύρω στο 190 π.Χ., έχει ύψος 2,75 μ. μαζί με τα φτερά ή 5,58 μ. μαζί με τη μαρμάρινη πλώρη πλοίου όπου είναι στερεωμένο. Είναι μία από τις τρεις φτερωτές Νίκες που βρέθηκαν στον ναό των «Μεγάλων Θεών» της Σαμοθράκης. Ανακαλύφθηκε τμηματικά το 1863 από αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής τον υποπρόξενο της Γαλλίας στην Αδριανούπολη Κάρολο Σαμπουαζό, ενώ το 1875 ταυτοποιήθηκε και η μαρμάρινη πλώρη που αποτελούσε τμήμα του μνημείου (πιθανότατα ένα «σύμπλεγμα» θεάς και πλοίου) και η οποία αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν τύμβος. Ο άγνωστος δημιουργός του χρησιμοποίησε άσπρο παριανό μάρμαρο για τη φτερωτή θεά και γκριζωπό μάρμαρο της Λίνδου για την πλώρη. Το άγαλμα θεωρείται ότι έπεσε και έσπασε μετά από μεγάλο σεισμό τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Σκοπός η ψηφιακή
σάρωση
των θραυσμάτων, από τα οποία θα παραχθούν τα εκμαγεία που θα ταξιδέψουν στο Λούβρο, το οποίο έχει προγραμματίσει και τον καθαρισμό του αγάλματος.
Το εκπληκτικό έργο, που χρονολογείται γύρω στο 190 π.Χ., έχει ύψος 2,75 μ. μαζί με τα φτερά ή 5,58 μ. μαζί με τη μαρμάρινη πλώρη πλοίου όπου είναι στερεωμένο. Είναι μία από τις τρεις φτερωτές Νίκες που βρέθηκαν στον ναό των «Μεγάλων Θεών» της Σαμοθράκης. Ανακαλύφθηκε τμηματικά το 1863 από αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής τον υποπρόξενο της Γαλλίας στην Αδριανούπολη Κάρολο Σαμπουαζό, ενώ το 1875 ταυτοποιήθηκε και η μαρμάρινη πλώρη που αποτελούσε τμήμα του μνημείου (πιθανότατα ένα «σύμπλεγμα» θεάς και πλοίου) και η οποία αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν τύμβος. Ο άγνωστος δημιουργός του χρησιμοποίησε άσπρο παριανό μάρμαρο για τη φτερωτή θεά και γκριζωπό μάρμαρο της Λίνδου για την πλώρη. Το άγαλμα θεωρείται ότι έπεσε και έσπασε μετά από μεγάλο σεισμό τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
