Η Αζοριά στην Κρήτη -Αρχαιολογικός χώρος

Η Αζοριά  είναι ένας αρχαιολογικός χώρος σε διπλόκορφο  λόφο με θέα τον κόλπο του Μιραμπέλλου στην ανατολική Κρήτη στο ελληνικό Αιγαίο.  (o Αζοριάς ή (c. 1900) Μουρί τ 'Αζωργιά) -είναι ένα τοπικό τοπωνύμιο, δεν είναι προφανώς ένα αρχαίο τοπωνύμιο ή επιγραφικά- όπως βεβαιώνεται εκεί μια ελληνική πόλη.

Ανασκαφή στον Αζοριά

Η ανασκαφική έρευνα στον Αζοριά ξεκίνησε με κύριο στόχο τη διεύρυνση της φύσης της αρχαϊκής εγκατάστασης στην Κρήτη, εστιάζοντας σε μια σημαντική περίοδο πολιτισμικής αλλαγής, γύρω περίπου στον 6ο π.Χ. αιώνα, που θεωρείται κρίσιμο χρονολογικό κενό, πραγματική «περίοδος σιωπής» ή ακόμη μια δεύτερη «σκοτεινή περίοδος». Η περιοχή δεσπόζει στην πεδιάδα του Καβουσίου.

 Η  Αζοριά από το Κάστρο με την πεδιάδα Καβούσι και τον κόλπο του Μιραμπέλλου, με το νησί Ψείρα , στο βάθος

Βρίσκεται περίπου 1 χλμ νοτιοανατολικά του σημερινού χωριού Καβούσι , και 3 χλμ από την θάλασσα, βρίσκεται δε  σε μια τοπογραφικά στρατηγική θέση (-. 365 . πάνω από το επίπεδο της θάλασσας) μεταξύ του βόρειου Ισθμού της Ιεράπετρας και της  Σητείας τα  Όρη. Οι ανασκαφές του  έργου έχουν δείξει  μια
 αρχαϊκή ελληνική πόλη, που ιδρύθηκε το  600 π.Χ., μετά από μια μακρά περίοδο συνεχούς κατοχής σε όλη την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1200 - 700 π.Χ.) και την Πρώιμη Αρχαϊκή (700-600 π.Χ.). Η πόλη καταστράφηκε από πυρκαγιά στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ., να ανακαταλήφθηκε συνέχεια σε περιορισμένη κλίμακα το. 200 π.Χ.- κατά πάσα πιθανότητα με ένα ενιαίο πύργο κατασκευασμένο στην κορυφή του Νοτίου Ακρόπολης.

ειδώλια θεάς του τεμένους στην Αζοριά.

Παρά το γεγονός ότι η περιοχή έχει μια μακρά ιστορία της χρήσης που ανάγεται από  με την Τελική Νεολιθική, Εποχή του Χαλκού και την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, τα πιο ορατά ερείπια είναι τα σπίτια και τα κοινοτικά κτίρια των αρχαϊκών χρόνων (600 - 500 π.Χ.). Τα δημόσια κτίρια του συμπλέγματος με Αρχαϊκή χρονολόγηση κοντά στην κορυφή του στη δυτική και τη νότια πλευρά της Νότιας Ακρόπολης και καλύπτουν συνολική έκταση πάνω από 0,60 εκτάρια. 

Εργασίες της αρχαιολογικής αποστολής. ΒΙΝΤΕΟ

Οι αποδείξεις της καταστροφής και εγκατάλειψης στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.. που σημαίνει ότι η  καταστροφή αυτή σηματοδοτεί το τέλος της ζωής της πόλης και μια μακρά περίοδο της κατοχής. Η Αρχαϊκή ανοικοδόμηση επεκτάθηκε τον οικισμό στο μέγιστο μέγεθός του (15 εκτάρια), δημιούργησε μια ζώνη των κοινόχρηστων κτηρίων στην άνω δυτική πλαγιά της Νότιας Ακρόπολης, και επισημοποιεί για  το τι μπορεί να λέγεται οικιστική  αρχιτεκτονική γενικά Οι κοινόχρηστοι χώροι φιλοξενούν μία  ποικιλία των πιθανών δραστηριοτήτων και με τις ανάλογες διαμορφώσεις των ομάδων που ζούσαν εκεί.

Το Τέμενος

Οι αρχαιολόγοι από τις ΗΠΑ και την Ελλάδα που δραστηριοποιούνται στον τομέα στο Καβούσι , στο νησί της Κρήτης , για να αποκαλύψουν μια αρχαία ελληνική πόλη που είχε χαθεί εδώ και χιλιετίες.

Οι αρχαιολόγοι έχουν και μαθητές από τη Βόρεια Καρολίνα και από  ολόκληρη την Αμερική, καθώς και την τοπική Κρητική κοινωνία εργαζομένων, μελετώντας τα ευρήματα της Αζοριάς , την πόλη που καταστράφηκε από πυρκαγιά περίπου 2.500 χρόνια πριν.

Κρατήρας ,από τα ευρήματα.

Το ΒΔ Κτήριο 

Φωτογραφία Κάτοψη δομών 

Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν νεκροταφεία και έχουν βρεθεί, απεικονίσεις της γλώσσας στην κεραμική στην περιοχή και είναι ανεξιχνίαστα. Η ομάδα εργάζεται για τη συλλογή ιστορικών ενδείξεων από τα απομεινάρια των κτιρίων, προσωπικά αντικείμενα, εργαλεία και τρόφιμα.

Το έργο με αιχμή του δόρατος Donald Haggis, καθηγητή αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, Έχει εργαστεί ο Haggis και την ομάδα του για το έργο από το 2002, Έλληνες αξιωματούχοι παρακολουθούν την ανασκαφή, όπως όλα τα αρχαία που βρέθηκαν και πρέπει να παραμείνουν στην Ελλάδα.(Ελέγχουν μην τα «απαλλοτριώσουν» όπως τόσα άλλα  οι διάφοροι)

Το μαγειρείο 

Μέχρι τώρα, οι ανασκαφές αποκάλυψαν ένα κτίριο που ήταν πιθανό ένα μέρος των κοινόχρηστων γεύματων που ονομάζονται " συσσίτια . "Το κτίριο περιλαμβάνει αίθουσες τραπεζαρία, κουζίνα και αποθήκες που είχαν υπολείμματα σταφυλιών, ελιές και τα δημητριακά. Ανάμεσα στα ευρήματα υπάρχει μνημειακό  κτίριο, μια μεγάλη αίθουσα με βαθμιδωτό πάγκο χτισμένο μέσα στους τοίχους και ένα γειτονικό τέμενος δύο-δωμάτιο, συμπεριλαμβανομένων ειδωλίων της  θεότητας. Έχει επίσης μια εγκατάσταση ελαιοτριβείου.

το μνημειακό κτήριο 

Η πόλη  ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1900 από τον αμερικανικό αρχαιολόγο Harriet Boyd Hawes . Ωστόσο, είχε διεξαχθεί μόνο μια δοκιμαστική  τάφρος, επειδή έψαχνε για μεγαλύτερα μινωικά ερείπια.

Στο  έργο ανασκαφές έλαβαν χώρα μεταξύ του 2002 και του 2006 και υπήρξε μια παύση από το 2007 μέχρι το 2012, όταν είχε γίνει η εργασία συντήρησης. Συνεχίζονται οι ανασκαφές του περασμένου έτους και είναι προγραμματισμένη να συνεχιστεί μέχρι το 2017, ακολουθούμενη από επιπλέον έτη σπουδών.