Του Βασίλη Φαναράκη
Στις αρχές του 15ου αιώνα η μεγάλη Γερμανική Αυτοκρατορία φάνταζε ασυγκράτητη.Με αιχμή του δόρατος το πανίσχυρο τάγμα των Τευτόνων ιπποτών και με ένα στρατό με περισσότερους 100.000 βαριά οπλισμένους και άριστα εκπαιδευμένους άνδρες, οι Γερμανοί εφορμούσαν ακάθεκτοι στην καρδιά της Ανατολικής Ευρώπης έχοντας ως δόγμα το Drag Nach Osten («πόρεια προς Ανατολάς»).
Σκοπός του μισότρελου Γερμανού αυτοκράτορα Ερρικού του Δ’ και του υπερφίαλου
αρχικαγκελάριου της Γερμανίας και μάγιστρου του τάγματος, Ούλριχ φον Γιούνιγκεν, δεν ήταν τίποτα λιγότερο απ την ολοκληρωτική κατάληψη των λιμανιών της Βαλτικής, η υποδούλωση της Πολωνίας, η εκμετάλλευση του σιτοβολώνα της Ουκρανίας και η καταστροφή της ορθόδοξης Ρωσίας με ταυτόχρονη εξασφάλιση της εξόδου τους στη Μαύρη θάλασσα μέσω της κατοχής της Κριμαίας.
Νιώθοντας καθαρά την ανάσα του Γερμανικού Θηρίου να πλησιάζει, οι
λαοί που απειλούνταν απ την αιμοδιψή μανία του, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους έναντι του κινδύνου.Με πρωτοβουλία του βασιλιά της Λιθουανίας Γιαγκέλο και της Πολωνίας Βλαδισλάβ (οι χώρες των οποίων θα ταν στη πρώτη γραμμή της επικείμενης εισβολής) καλέστηκε στο Νταντσιχ της Πολωνίας, στις αρχές του 1410, συμβούλιο στο οποίο παρέστησαν οι βασιλείς και πρίγκιπες της Ουγγαρίας, της Τσεχίας, της Βοημίας, της Σιλεσίας, ο τσάρος Δημήτριος της Ρωσίας καθώς κι ο Μογγόλος οπλαρχηγός της Χρυσής Ορδής Τζαλάλ Αλ Ντιν (ως απεσταλμένος του θρυλικού Ταμερλάνου που δεν ήθελε την εξάπλωση των Γερμανών ως τον Καύκασο και την Κασπία).
Έτσι γεννήθηκε η Σλαβική Συμμαχία που θα προσπαθούσε να αντισταθεί στα επεκτατικά σχέδια των Γοτθικών ορδών και την άνοιξη του 1410 ένας στρατός από 160.000 άνδρες, Λιθουανους, Πολωνούς, Τσέχους, Ούγγρους,Ρώσους και Μογγόλους συγκεντρωθήκε στη πόλη του Τάννενμπεργκ κοντά στο ποταμό Οντέρ. Ο αρχικαγκελάριος Γιούνιγκεν αν και πληροφορήθηκε την ύπαρξη του τεράστιου αυτού στρατεύματος το θεώρησε ως μια ευκαιρία να συντρίψει ταυτόχρονα όλους τους αντιπάλους του μαζί πιστεύοντας ακράδαντα πως τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τα αήττητα ως τότε γερμανικά όπλα!
Έτσι στα τέλη Ιουνίου,αφού συγκέντρωσε ένα εντυπωσιακό στράτευμα από 80.000 πεζούς και 4.000 κατάφρακτους Τεύτονες ιππότες, πέρασε τον Οντέρ σίγουρος πως θα ξεμπέρδευε μια και καλή με τους «βάρβαρους της Ανατολής».Ενώ στην επιστράτευση τον ακολούθησε ολόκληρη σχεδόν η γερμανική αριστοκρατία.
Επακολούθησε σφαγή.Ο Ούλριχ φον Γιούνιγκεν έπεσε απ τους πρώτους και το σώμα του διαμελίστηκε στο πεδίο της μάχης, οι Πολωνοί κράτησαν το κεφάλι του αλαζονικού αρχικαγκελάριου για να το εκθέσουν στη Βαρσοβία, ο κορμός πήγε στη Μόσχα, το δεξί χέρι στη Λιθουανία, το αριστερό έφτασε ως τη μακρινή Σαμαρκάνδη όπου ο Χαν Ταμερλάνος το βασάλμωσε και το κράτησε ως φυλαχτό, το αριστερό πόδι στη Πράγα και το δεξί στη Βουδαπέστη.Συνολικά, 70.000 Γερμανοί πεζοί και 3.500 Τεύτονες ιππότες έπεσαν νεκροί μαζί με πολλούς άντρες της Γερμανικής ελίτ, δούκες, κόμητες, δημάρχους και ανώτερους αξιωματικούς ενώ ανάμεσα στους 6.000 αιχμαλώτους ήταν και ο πρίγκηπας-διάδοχος του Γερμανικού θρόνου Γουλιέλμος ο οποίος μίλησε προκλητικά προς τον τσάρο Δημήτριο κι εκείνος αφού τον διαπόμπευσε στο Κίεβο τον εκτέλεσε με βασανιστήρια και πέταξε το πτώμα του στα σκυλιά.
Η περήφανη Γερμανική Αυτοκρατορία (το Πρώτο Ραιχ) είχε πάψει να υπάρχει γεγονός που επικυρώθηκε λίγους μήνες αργότερα με την ταπεινωτική συνθήκη της Θόρν η οποία οδήγησε στο διαμελισμό της χώρας και την παραχώρηση όλου του χρυσού της στη Σλαβική Συμμαχία ενώ οι άγριοι Μογγόλοι αφέθηκαν ανενόχλητοι να λεηλατήσουν την Ανατολική Πρωσία για έναν ολόκληρο χρόνο μετατρέποντάς την σε κρανίου τόπο.
Η Γερμανία μετά την καταστροφική αυτή ήττα,χρειάστηκε 460 χρόνια για να καταφέρει ξανά να ενωθεί σε ένα κράτος υπό τον Βίσμαρκ το 1870.
