Τα γεγονότα για
το άνοιγμα και το κλείσιμο στην περίοδο αυτή στην ιστορία της κλασικής Ελλάδας
είναι η Μάχη της Σαλαμίνας το 480 π.Χ. μέχρι και το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου 323 π.Χ.
Ολόκληρη η περίοδος χωρίζεται σε τρεις υποπεριόδους: Προκλασική
ή πρώιμη κλασική -
συμπεριλαμβανομένης της ανοικοδόμησης της Αθήνας (480-445 π.Χ.) Κλασική
- συμπεριλαμβανομένων δημιουργιών της εποχής του Περικλή και του κτιρίου της
Ακρόπολης (445-404 π.Χ.)Μετακλασική ή ύστερη κλασική - από το τέλος του
Πελοποννησιακού Πολέμου (404-232 π.Χ.) Χαρακτηριστικοί κλασικοί
γλύπτες είναι:
Βρύαξις 450-400
Αγελάδας 480-450
Αγίας 480-450
Μίκων 480-420
Πολύκλειτος 480-420
Κάλαμης 475-450
Παιώνιος 420 -
Κηφισόδοτος ο πρεσβύτερος 405-365
Πραξιτέλης 380-330
Τιμόθεος 380 -
Αγίας 480-450
Μίκων 480-420
Πολύκλειτος 480-420
Κάλαμης 475-450
Παιώνιος 420 -
Κηφισόδοτος ο πρεσβύτερος 405-365
Πραξιτέλης 380-330
Τιμόθεος 380 -
Σκόπας 370-330
Λύσιππος 370-320
Ευφράνωρ 370-330
Ευφράνωρ 370-330
Επανάσταση στην κλασική ελληνική τέχνη, συνδέεται με την εισαγωγή μιας αναπτυγμένης δημοκρατίας, η οποία αντικατέστησε τις αριστοκρατικές παραστάσεις και το σχηματικό σύστημα που εξέφρασε από την αρχαϊκή εποχή των κούρων για μια σημαντική αλλαγή στην ελληνική γλυπτική τέχνη (τον τέταρτο αιώνα π.Χ. στο θηλυκό έχει αρθεί η απαγόρευση στο γυμνό). Σημαντική επίδραση είχε, επίσης, την αύξηση της ζήτησης για ανάγλυφα που σχετίζονται με την κατασκευή των μεγάλων μετοπών του ναού, όπως και η Ακρόπολη της Αθήνας, και την εξάπλωση της συνήθειας της διακόσμησης σε τάφους, αγάλματα της οικογένειας. Αν και αυτές οι γλυπτικές συνθέσεις ήταν κυρίως με συμβολική σημασία (παριστά σκηνές θανόντος, όπου υποφέρει η μητέρα, γεμάτη σεβασμό για το γιο κλπ), αλλά έγιναν σε μια ρεαλιστική σύμβαση, αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των προσώπων που απεικονίζονται.
ΔΕΙΤΕ