Το περασμένο φθινόπωρο, μια επείγουσα ανασκαφική εκστρατεία που διεξήχθη από την αρχαιολογική υπηρεσία έφερε στο φως έναν πυρήνα δέκα Τυρρηνικών ( ετρουσκικών) ταφών, που αναφέρονται χρονολογικά μεταξύ της Βιλανοβικής και της Αρχαϊκής περιόδου (8ος-5ος αι. π.Χ.), στην καρδιά της νεκρόπολης «Monterozzi,» μερικές δεκάδες μέτρα. από τον «τάφο των ταύρων» και τον «τάφο του ιερέως ». Σήμερα, μετά τις πρώτες εργασίες αποκατάστασης, αποκαλύπτονται επιτέλους μερικές από τις εκπληκτικές ανακαλύψεις που έγιναν σε έναν από τους τάφους.
Οι εργασίες ήταν απαραίτητες για την εξασφάλιση μιας σειράς κοιλοτήτων που είχαν ανοίξει ως αποτέλεσμα του υπερβολικού οργώματος σε ιδιωτική γη, το αρχαιολογικό ενδιαφέρον των οποίων ήταν γνωστό. Δυστυχώς, όπως είναι συχνά αναπόφευκτο στην περίπτωση ταφών τόσο κοντά στην επιφάνεια και προσβάσιμες από το δρόμο, όλα τα πλαίσια είχαν ήδη παραβιαστεί (και αρχαιοκαπηλία) στο παρελθόν, προκειμένου να αφαιρεθούν τα κτερίσματα, σε ορισμένες περιπτώσεις με καταστροφικές συνέπειες λόγω της κατάρρευσης των θόλων και των τοίχων.
Ωστόσο, οι επιφορτισμένοι με το έργο αρχαιολόγοι της εταιρείας EOS ARC στάθηκαν τυχεροί: ένα από τα ταφικά συγκροτήματα, μάλιστα (το πλησιέστερο στο δρόμο, από το οποίο ξεκίνησαν οι έρευνες), είχε όντως «επισκεφθεί», αλλά στην αρχαιότητα, από βέβηλους που ενδιαφέρονται να λεηλατήσουν πολύτιμα μέταλλα και όχι κεραμικά και άλλα ταφικά αντικείμενα. Αυτή η περίσταση κατέστησε δυνατή την ανάκτηση δεκάδων αγγείων και άλλων αντικειμένων και τη συλλογή πληροφοριών για το αρχικό πλαίσιο.
«Ο τάφος χρονολογείται από το πρώτο μισό του έβδομου αιώνα π.Χ.», εξηγεί ο Daniele Federico Maras, αξιωματούχος της Εποπτείας για την περιοχή της Ταρκίνια... «Είναι τύπου «δίδυμος», δηλαδή αποτελείται από δύο ανεξάρτητους θαλάμους ο ένας δίπλα στον άλλον, σχεδόν ίδιοι μεταξύ τους και ανοιχτοί νοτιοδυτικά σε ισάριθμους ανοιχτούς προθάλαμους, στους οποίους η πρόσβαση γίνεται μέσω απότομης σκάλας. Η οροφή του και οι δύο θάλαμοι είναι τύπου σχισμής, με θησαυροφυλάκιο λαξευμένο στο βράχο, κλειστό στην κορυφή από μια σειρά από πλάκες νενφρίτη, ενώ κατά μήκος του αριστερού τοίχου υπάρχει ένα κρεβάτι, λαξευμένο σε πέτρα που, στην περίπτωση του βορειότερου θαλάμου, είναι διακοσμημένο με σκαλιστά πόδια».
Οι πόρτες σφραγίστηκαν με πλάκες από νεφρίτη, τις οποίες έσπασαν οι λεηλάτες του παρελθόντος για να αποκτήσουν πρόσβαση στους τάφους, και στη συνέχεια έκλεισαν προσεκτικά μετά τη λεηλασία τους, σε μια ασυνήθιστη εκδήλωση σεβασμού προς τους νεκρούς. Δυστυχώς, όμως, στην περίπτωση του βόρειου θαλάμου, η αντίσταση της πλάκας ώθησε τους βεβηλωτές να αφαιρέσουν επίσης δύο τετράγωνα της οροφής, προκαλώντας την κατάρρευση με την πάροδο του χρόνου.
Ευρήματα με κορινθιακή κεραμική της αρχαϊκής περιόδου
Οι αρύβαλλοι ήταν αγγεία μικρού μεγέθους προορισμένα για τη φύλαξη αρωματικών ελαίων, που τα χρησιμοποιούσαν τόσο γυναίκες όσο και άνδρες, κυρίως αθλητές. Η Κόρινθος, εκτός από το σημαντικότερο κέντρο παραγωγής διακοσμημένων αγγείων κατά τον 7ο αι. π.Χ., ήταν ταυτόχρονα και μείζον κέντρο εμπορίου αρωματικών ελαίων, γεγονός που εξηγεί τη μεγάλη διάδοση των αρυβάλλων κατά την Αρχαϊκή περίοδο. Η πρωτοκορινθιακή κεραμική χαρακτηρίζεται από το μικρός μέγεθος των αγγείων, την κομψότητα και την ακρίβεια του σχήματος και της σχεδίασης καθώς και τις έντονες ανατολικές επιδράσεις στη διακόσμηση. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, η κοιλιά και ο ώμος του αγγείου διακοσμούνται με συνεχείς ζωφόρους με σκύλους σε σκιαγραφία και απλοποιημένα φυτικά κοσμήματα. Τόσο η διακόσμηση, όσο και το ωοειδές σχήμα του αγγείου, είναι χαρακτηριστικά της μέσης Πρωτοκορινθιακής περιόδου (690-650 π.Χ.).
Κάτω από τα ερείπια του τάφου Gemina και κοσκίνοντας το χαλαρό χώμα, οι αρχαιολόγοι συνέλεξαν θραύσματα από εφυαλωμένα αγγεία impasto, μερικές φορές με εγχάρακτες διακοσμήσεις ή διαμορφώσεις. ένα πήλινο αγαλματίδιο που απεικονίζει μια γυναίκα που κλαίει. πολλά ετρουσκικά-γεωμετρικά χαραγμένα και ζωγραφισμένα αγγεία bucchero, συμπεριλαμβανομένων μερικών κανατιών του «Ζωγράφου των ( δένδρων) φοίνικων », αρχαία Ευβοϊκά κύπελλα. διάφορα στοιχεία από ξύλο και σίδηρο. τα θραύσματα ενός λεπτού φύλλου χρυσού, προφανώς το υπόλειμμα ενός πολύτιμου επιχρίσματος, που είχαν κλέψει οι ληστές στην αρχαιότητα .
«Όλο το υλικό βρέθηκε θρυμματισμένο», σχολιάζει ο Μάρας, «μάλλον σκόπιμα έσπασαν οι ληστές για να ψάξουν για φανταστικούς θησαυρούς κρυμμένους στα βάζα. Ευτυχώς όμως τα θραύσματα έμειναν στο έδαφος και τώρα επιτέλους αποκαθίστανται. να επιστραφεί σε δημόσια χρήση».
Η Υπηρεσία μάλιστα, έδωσε εντολή να μείνει εκτεθειμένος ο «Τάφος Gemina » στο τέλος της ανασκαφής και σχεδιάζει να τον ασφαλίσει με κατάλληλο κάλυμμα, ώστε να μπορεί να ανοίξει στους επισκέπτες. Εν τω μεταξύ, συνεχίζονται οι μακρές εργασίες συντήρησης των ευρημάτων, στο τέλος των οποίων θα είναι επιτέλους δυνατή η επιστροφή τους στους κατοίκους της Ταρκυνίας και στο κοινό, με την έκθεση ολόκληρου του ταφικού πλαισίου.
"Με αυτόν τον τρόπο", καταλήγει με ικανοποίηση η Έφορος Margherita Eichberg, "εκπληρώνουμε την αποστολή του Υπουργείου Πολιτισμού, μέσω μιας ενοποιημένης αλυσίδας που οδηγεί από την προστασία στην ενίσχυση χωρίς διακοπή. Η επείγουσα επέμβαση ήταν απαραίτητη για την αποκατάσταση της ζημιάς, αλλά τώρα , χάρη στη δέσμευση των αρχαιολόγων της Υπηρεσίας Εποπτείας, η έκτακτη ανάγκη έχει μετατραπεί σε ευκαιρία γνώσης και πολιτιστικής προβολής».
ΑΡΧΑΙΓΝΩΜΩΝ©