Ένα καταπληκτικό και πολύ σπάνιο εύρημα από τον Τάραντα της Μεγάλης Ελλάδος, είναι τούτος ο καρυοθραύστης από επιχρυσωμένο χαλκό, που χρονολογείται από τα τέλη του 4ου / αρχές του 3ου αιώνα π.Χ.. Ελληνικός, εκτίθεται δε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο του Ταράντα - Ιταλία
.
Αρχαίος ελληνικός καρυοθραύστης , σε επιχρυσωμένο μπρούντζο, που χρονολογείται στα τέλη του 4ου / αρχές του 3ου αιώνα π.Χ., που εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο του Τάραντα - Ιταλία. -Φωτογραφία 2015.
Τι συγκίνηση ήταν να το βλέπεις, να το αγγίζεις, να το κρατάς πραγματικά!!!
Χάλκινος και χρυσός καρυοθραύστης. Γυναικεία αντιβράχια με συνδεδεμένα με εσωτερικό στροφέα για πραγματική χρήση. Κάτω από τον καρπό, σπειροειδή χρυσά βραχιόλια με έλασμα με ακροδέκτες σε σχήμα κεφαλής φιδιού .
Ο καρυοθραύστης ανακαλύφθηκε σε τάφο και χρονολογείται από τους αρχαιολόγους στα τέλη του 4ου ή στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. Έχει περιγραφεί ως ένα από τα καλύτερα παραδείγματα Μεταλλουργίας των Ελλήνων Ταραντίνων, που ξεκίνησε ήδη από τον 6ο και 7ο αιώνα π.Χ.
Το 580 π.Χ. στον Ταραντα ξεκίνησε την κατασκευή χάλκινων έργων και τα περισσότερα από τα χάλκινα αγάλματα που βρέθηκαν σε όλη την Ιταλία προέρχονταν από αυτήν την περιοχή.
Ο Τάρας ή Τάραντας Το Tarentum, γνωστό τώρα ως Tarent ή Taranto, ήταν μια ελληνική πόλη στην νότια Ιταλία. Βρίσκεται στον κόλπο της «μπότας της Ιταλίας».
Ο Τάρας
Ο Τάρας ιδρύθηκε με Δωριείς μετανάστες από την Αρχαία Σπάρτη το 706 π.Χ. οι οποίοι κατέλαβαν μια προυπάρχουσα πόλη με το όνομα Άνξα. Οι πρώτοι έποικοι ήταν οι Παρθενίαι ή "γιοι της Παρθένας" με μητέρα μία άγαμη Σπαρτιάτισσα γυναίκα και πατέρα έναν Περίοικο που ήταν ελεύθερος πολίτης αλλά δεν ήταν Σπαρτιάτης. Η Σπάρτη είχε επιτρέψει γάμους τέτοιας μορφής όταν ξέσπασε ο Πρώτος Μεσσηνιακός Πόλεμος επειδή είχαν μεγάλη ανάγκη από άντρες στον στρατό, όταν έληξε ο πόλεμος η πόλη τους υποχρέωσε σε εξορία.
Ο αρχηγός των εποίκων ήταν ο Φάλανθος ο Λακεδαιμόνιος ο οποίος πήγε στους Δελφούς να ζητήσει συμβουλή για τον νέο τόπο που θα εγκατασταθεί, η απάντηση που του έδωσε ήταν η ακτή του Τάραντα στην Απουλία.
Οι Παρθενίαι έφτασαν στην ακτή και ίδρυσαν την αποικία, πήρε το όνομα του ήρωα της μυθολογίας Τάραντα γιου του θεού Ποσειδώνα με μία νύφη από την περιοχή..
Άλλες πηγές καταγράφουν σαν ιδρυτή της πόλης τον Έλληνα ήρωα Ηρακλή. Η παράδοση λέει ότι ο Τάραντας σώθηκε από πνιγμό με ένα δελφίνι που του έστειλε ο Ποσειδώνας και τον οδήγησε στην ακτή.
Ο Τάραντας έγινε σημαντικό εμπορικό κέντρο και μία από τις μεγαλύτερες αποικίες των Ελλήνων στην Μεγάλη Ελλάδα.
Αρχαιότητα
Η ανεξαρτησία και η δύναμη της αποικίας χάθηκε όταν η Ρωμαϊκή Δημοκρατία επεκτάθηκε νότια στην Ιταλική χερσόνησο. Ο Τάραντας νίκησε τον πρώτο πόλεμο με τους Ρωμαίους για την κυριαρχία στην νότια Ιταλία με την βοήθεια του βασιλιά Πύρρου, ο Πύρρος της Ηπείρου χρησιμοποίησε στην μάχη ελέφαντες που δεν είχαν δει ποτέ οι Ρωμαίοι και τους προκάλεσε πανικό.
Η Ρώμη νίκησε ωστόσο στον Δεύτερο πόλεμο και κατέλαβε την πόλη (272 π.Χ), οι Ρωμαίοι μετά την κατάληψη του Τάραντα κατέστρεψαν τα τείχη και τον ένωσαν με το λιμάνι του Μπρίντιζι. Κατά την διάρκεια του Β' Καρχηδονιακού Πολέμου ο Τάραντας υπέστη μεγάλες καταστροφές από τον στρατό του Αννίβα.
Ο Τάραντας έκοψε τα δικά του νομίσματα τον 5ο και τον 4ο αιώνα π.χ. όπως όλες οι Ελληνικές πόλεις με το όνομα "Νόμος", το βάρος, η καθαρότητα σε ασήμι και το μέγεθος καθορίστηκαν από το κράτος. Οι διακοσμήσεις των νομισμάτων ήταν αρκετά πολυτελείς, στην πίσω πλευρά απεικονίζει τον Τάραντα με το δελφίνι που τον έσωσε από την θάλασσα και στην μπροστινή πλευρά έναν ιππόκαμπο που σύμφωνα με την μυθολογία ήταν το θηρίο που έριξε το άρμα του θεού Ποσειδώνα.
Τα αγγεία του Τάραντα
Τον 4ο αιώνα π.Χ. ο Τάραντας ήταν το επίκεντρο υψηλής κεραμικής τέχνης, τα περισσότερα Ελληνικά αγγεία της νότιας Ιταλίας γνωστά σαν "Βασιλικές" κατασκευάστηκαν στα εργαστήρια της πόλης. Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί σήμερα τα ονόματα των καλλιτεχνών που κατασκεύασαν αυτά τα περίφημα αγγεία, οι ιστορικοί έχουν δώσει ψευδώνυμα στους αντίστοιχους καλλιτέχνες ανάλογα με την μορφή των αγγείων. Ο προορισμός τους ήταν ιδιαίτερα η νεκρική χρήση, κατασκευάστηκαν σε διάφορες μορφές όπως "κρατήρες", "λουτροφόροι", "οινοχαίοι" και "λέκυθοι", η διακόσμηση τους γινόταν σε κόκκινο φόντο. Η μορφή που επικρατούσε στα αγγεία είχε έντονες επιδράσεις από τα αντίστοιχα που είχαν κατασκευαστεί τον 4ο αιώνα π.χ. στην Αρχαία Αθήνα αλλά με έντονα στοιχεία από την νότια Ιταλία, οι διακοσμήσεις περιείχαν αμπέλια, τριαντάφυλλα και φυτά. Η πιο συνηθισμένη παράσταση στην μία πλευρά των αγγείων του Τάραντα ήταν ο "Ναίσκος" ένα άγαλμα νεκρού σε κάποιον ναό ή ιερό, η άλλη πλευρά εμφανίζει μία μυθολογική σκηνή. Οι σκηνές της Ελληνικής μυθολογίας εμφανίζονται περισσότερο στα αγγεία της Μεγάλης Ελλάδας, σπάνια σε Αθηναϊκά αγγεία.
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ©
