Η φαρδιά οβάλ στεφάνη αυτού του βαρέως χρυσού δαχτυλιδιού είναι χαραγμένη με Intaglio* όπου δείχνει νεαρό αγγελιοφόρο-θεό Ερμή να ισορροπεί στο αριστερό του πόδι καθώς στερεώνει ένα φτερό στο ανασηκωμένο δεξί του πόδι.
Intaglio* : Μία εκ των τεχνικών εκτύπωσης και χαρακτικής στην οποία η εικόνα είναι χαραγμένη σε μια επιφάνεια και η εγχάρακτη γραμμή ή η βυθισμένη περιοχή συγκρατεί το μελάνι. Είναι ακριβώς το αντίθετο μιας ανάγλυφης εκτύπωσης όπου τα μέρη της μήτρας που κάνουν την εικόνα στέκονται πάνω από την κύρια επιφάνεια.
Ο θεός φορά ένα κοντό μανδύα που περιβάλλει το λαιμό του και κρέμεται από την πλάτη του. Τα φτερωτά σανδάλια ή οι μπότες είναι ένα τυπικό χαρακτηριστικό του Ερμή (Hermes), αλλά είναι ασυνήθιστο να βρίσκουμε τα φτερά προσκολλημένα στους αστραγάλους της φιγούρας και όχι σε κάποια μορφή υποδημάτων.
Από την πρώτη του δημοσίευση πριν από έναν αιώνα, αυτό το δαχτυλίδι έχει συσχετιστεί με έναν αξιόλογο γλυπτικό τύπο της μνημειώδους ελληνικής γλυπτικής, τον Ερμή που παραδοσιακά αποδίδεται στον γλύπτη Λύσιππο.
Απόηχοι της συγκεκριμένης σύνθεσης, που δείχνουν τον θεό να δένει ή να λύνει το φτερωτό του σανδάλι, εμφανίζονται και στις διακοσμητικές τέχνες, κυρίως σε νομίσματα της Σύβριτος, (Η Σίβρυτος ή Σύβριτα, είναι αρχαία Μινωική πόλη στο Νομό Ρεθύμνου, νότια της επίσης αρχαίας πόλης Ελευθέρνα. Βρίσκεται 31 χιλ από την πόλη του Ρεθύμνου ) στην Κρήτη, που χρονολογούνται στα τέλη του τέταρτου αιώνα π.Χ.
Το δαχτυλίδι μας, ωστόσο, μπορεί να ομαδοποιηθεί στυλιστικά με μια χούφτα ολοκληρωμένα χρυσά δαχτυλίδια της ύστερης κλασικής εποχής από τη Magna Graecia, η οποία είναι στην πραγματικότητα ο υποτιθέμενος τόπος εύρεσης του κομματιού μας (Tarentum) Τάρας στη νότια Ιταλία την Ύστερη Κλασική από τα τέλη 4ου αιώνα π.Χ.
