Αχιλλέας, ο μεγαλύτερος ήρωας όλων των εποχών, αντικείμενο λατρείας για τους αρχαίους Έλληνες µε τιμές ισάξιες µε αυτές των Ολύµπιων Θεών. Η θεϊκή λατρεία του Αχιλλέα συνάγεται από το γεγονός ότι δεν αποδίδονταν σε αυτόν µμονάχα τιμές τοπικού χαρακτήρα, στον τόπο καταγωγής του, τη Φθία – Φάρσαλο ή ταφής του, το Σίγειο, αλλά λατρευόταν µε ναούς, βωμούς και αγάλματα σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.
Αναφέρουµε ενδεικτικά: στις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, Μίλητο και εν συνεχεία στις αποικίες αυτής, όπως η Ολβία στον Εύξεινο Πόντο, στη νήσο Λευκή (το νησί που σήμερα ονομάζεται Φιδονήσι, ένα ουκρανικό μικρό νησί με στρατιωτική βάση), τη βοιωτική Τανάγρα, τη Σπάρτη, λακωνικές Βρασιές, Ήλιδα, Ήπειρο, το Βυζάντιο, Αστυπάλαια, στη Σάμο ή στην Αχίλλειαν πλησίον της Σάμου, Ερυθρές, τον Τάραντα, τον Κρότωνα, τους Επιζεφύριους Λοκρούς.
Στο ακρωτήριο Σίγειον, στην είσοδο του Ελλησπόντου υπήρχε ιερό του Αχιλλέα. Εμπορικά λιμάνια αφιερωμένα στην νήσο Λευκή και στην λατρεία του Αχιλλέα, υπήρχαν στη Μεσσηνία και στην Λακωνία.
Η Λευκή
Στη Λευκή ο ναός του Αχιλλέα ήταν μεγάλος με πολλούς βωμούς. Σύμφωνα με το χαμένο επικό ποίημα Αιθιοπίς που αποδίδεται στον Αρκτίνο της Μιλήτου, μετά το θάνατο και την καύση του Αχιλλέα, η μητέρα του Θέτιδα, έλαβε τις στάχτες του και τις τοποθέτησε στο ακατοίκητο νησί Λευκή που βρίσκεται κοντά στις εκβολές του Δούναβη. Εκεί, οι Αχαιοί, ανέγειραν έναν τύμβο και εγκαινίασαν αγώνες προς τιμήν του. Επιπλέον, αναφέρεται η ύπαρξη ενός εντυπωσιακού ναού και ενός θρυλικού αγάλματος του ήρωα. Εκεί ο Αχιλλέας δεν είναι απλώς ο θεός των νεκρών, αλλά και θεραπευτής, προστάτης των ναυτικών, φύλακας της πόλης και των συνόρων της και μάντης. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν και επιβεβαιώνονται από τις γραπτές πηγές και τις επιγραφές που βρέθηκαν.
Ο Παυσανίας λέγει, ότι στην Σπάρτη υπήρχε ναός του Αχιλλέα, του οποίου οι θύρες έπρεπε να μην είναι ποτέ ανοικτές και ότι οι έφηβοι προκειμένου να αγωνιστούν στο δρόμο, πρόσφεραν θυσία στον Αχιλλέα.
Οι φωτογραφίες είναι από την έκθεση αφιερωμένη στο νησί της Λευκής που άνοιξε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Οδησσού.
Υποστηρίζεται ότι ο Αχιλλέας γίνεται θεότητα της θάλασσας και λατρεύεται έτσι και στην καρδιά του Πόντου, έλκοντας την ιδιότητα από τη µητέρα του, τη Νηρηίδα Θέτιδα.
Οι φωτογραφίες είναι από την έκθεση αφιερωμένη στο νησί της Λευκής που άνοιξε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Οδησσού. Στην έκθεση παρουσιάστηκαν αντικείμενα που βρέθηκαν κατά τις αρχαιολογικές ανασκαφές αφιερωμένα στην ιστορία της αρχαίας περιοχής της Μαύρης Θάλασσας και του ίδιου του νησιού.
Οι φωτογραφίες είναι από την έκθεση αφιερωμένη στο νησί της Λευκής που άνοιξε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Οδησσού.
Συνολικά, η συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου της Οδησσού περιλαμβάνει περίπου 800 ολόκληρα αγγεία από την περίοδο της αρχαίας Ελλάδας, περισσότερες από 1.200 τερακότες, γλυπτά, κοσμήματα, καθρέφτες και περόνες.
ΑΠΟ: ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ ΑΡΗΣ - ΝΟΥΛΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
Με Πηγές:
- Όμηρος, Οδύσσεια
- Ευριπίδης, Ανδρομάχη και Ιφιγένεια εν Ταύροις
- Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι – Αλέξανδρος
- Αρριανός, Περίπλους Ευξείνου Πόντου
- Πρόκλος, Χρηστομάθεια
- Ancient Civilizations from Scythia to Siberia
- Cook, J. M. 1973. The Troad. Oxford
- arxaia-ellinika.blogspot
- localhistory. org. ua
- culturemeter. od. ua
- zaxid. net
- suspine.media
- kyivdaily. com. ua
Για την Λατρεία στον Αχιλλέα
Χρονολόγηση 6ος αι. π.Χ.-3ος αι. μ.Χ. Ολβία Ποντική, νησί της Λευκής
Περίληψη :
Ο ήρωας Αχιλλέας λατρευόταν από τον 6ο αι. π.Χ. σε πολλές περιοχές εντός και εκτός του ελλαδικού χώρου, αρκετές από τις οποίες βρίσκονταν στα παράλια της Μαύρης θάλασσας. Η λατρεία του ήταν περισσότερο διαδεδομένη στην ευρύτερη περιοχή της Ολβίας Ποντικής και στο μικρό νησί της Λευκής. Οι λατρευτικές πρακτικές δεν είναι γνωστές με λεπτομέρεια. Επιγραφικές μαρτυρίες αναφέρονται σε αγώνες προς τιμήν του Αχιλλέα, καθώς και στη σχέση της λατρείας του ήρωα με τους ναυτικούς και τα θαλάσσια ταξίδια.
1. Γραπτές πηγές
Στην Οδύσσεια του Ομήρου γίνεται για πρώτη φορά λόγος για τον τύμβο τον οποίο ανήγειραν οι Αχαιοί προς τιμήν του πολεμιστή τους Αχιλλέα, σε μια μη κατονομαζόμενη χερσόνησο του Ελλησπόντου. Ο τύμβος ήταν κατασκευασμένος με τρόπο που να παραμένει ορατός ακόμα και από μεγάλη απόσταση.1 Ο ιστορικός του 5ου αι. π.Χ. Ηρόδοτος (5.94) αναφέρεται στην πόλη Αχίλλειο κατά την περιγραφή της μάχης μεταξύ Αθήνας και Μυτιλήνης, ενώ μεταγενέστερες
ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι το Αχίλλειο ήταν η τοποθεσία του τάφου του ήρωα Αχιλλέα.2 Εάν η αναφορά του Φιλοστράτου3 στο ετήσιο προσκύνημα των Θεσσαλών στον τάφο του Αχιλλέα είναι ορθή, τότε η λατρευτική δραστηριότητα ξεκίνησε νωρίτερα από τον 5ο αι. π.Χ. Παρά τις εκτενείς –αν και αποσπασματικές– αναφορές των ιστορικών πηγών στη λατρεία του Αχιλλέα, δεν έχει έως σήμερα καταστεί δυνατός ο εντοπισμός του τύμβου του ήρωα.4
2. Η τοποθεσία της λατρείας
Ο Αχιλλέας λατρευόταν ως ήρωας σε διάφορες περιοχές του αρχαίου κόσμου, όπως στη Λακωνία και την Ηλεία στην Πελοπόννησο, στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, στις Ερυθρές στη Μικρά Ασία και στην Αστυπάλαια στις Κυκλάδες.
Η περιοχή στην οποία φαίνεται να είχε τη μεγαλύτερη διάδοση ήταν η παρευξείνεια αποικία της Μιλήτου, η Ολβία Ποντική, η οποία βρισκόταν στο δέλτα του ποταμού Δνείπερου, στη βορειοδυτική ακτή της Μαύρης θάλασσας, νότια της σημερινής Ουκρανίας.
Στην ευρύτερη περιοχή της Ολβίας, στις περιοχές Μπερεζάν (Berezan) και Μπεϊκούς (Beikush), περίπου 40 χλμ. δυτικά, έχουν έρθει στο φως αρχαιολογικά ευρήματα όπως τοιχογραφίες, επιγραφές και θραύσματα αγγείων που φαίνεται να σχετίζονται με τη λατρεία του Αχιλλέα. Μάλιστα, ενώ τα ευρήματα από την Ολβία Ποντική χρονολογούσαν τις αρχές της λατρείας στην Κλασική περίοδο, ενεπίγραφες πινακίδες από το Μπεϊκούς αποτελούν απόδειξη για πρωιμότερη λατρεία στην
περιοχή, δηλαδή από το α΄ μισό του 6ου αι. π.Χ. έως και τον 3ο αι. μ.Χ. Τριάντα εννέα ενεπίγραφοι δίσκοι από τη θέση αυτή αναφέρουν το όνομα του Αχιλλέα ή συντμήσεις του (Α, ΑΧΙ, ΑΧΙΛΛ, ΑΧΙΛΛΕ ή ΑΧΙΛΛΕΙ), ενώ φέρουν διακοσμήσεις που περιλαμβάνουν ανθρώπους, φίδια, ξίφη και βάρκες.5
Επιπλέον, κατά την Κλασική περίοδο και έπειτα η λατρεία του Αχιλλέα διαδόθηκε στη νοτιοανατολική Ολβία, στην περιοχή της Τέντρα, όπου ένας μικρός τύμβος ο οποίος ανασκάφθηκε έφερε στο φως νομίσματα, αλλά και αποσπασματικά επιγραφικά τεκμήρια αφιερώσεων στον ήρωα.6 Κατά την Αρχαιότητα η Τέντρα ήταν γνωστή ως «δρόμος του Αχιλλέα», όρος
που εμφανίζεται και στις γραπτές πηγές.7 Η περιοχή στην οποία η λατρεία του ήρωα είχε τη μεγαλύτερη διάδοση ήταν το μικρό νησί Λευκή, στη βόρεια ακτή της Μαύρης θάλασσας. Η Λευκή, περιφέρειας μόνο 2 χλμ., βρίσκεται περίπου 45 χλμ. βορειοανατολικά του δέλτα του Δούναβη. Δυστυχώς, τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα είναι ελάχιστα και σε κακή κατάσταση, η ανασκαφή όμως του νησιού έφερε στο φως πολλές επιγραφές, διακοσμημένη κεραμική, αμφορείς, νομίσματα και μετάλλινα αντικείμενα.
Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της θέσης Λευκή αποτελεί μια μελαμβαφής λήκυθος του 5ου αι. π.Χ., η οποία φέρει την επιγραφή (σε μετάφραση): ο Γλαύκος, ο γιος του Ποσιδείου, με αφιέρωσε στον Αχιλλέα, άρχοντα της Λευκής.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν εκτενείς ιστορικές αναφορές στη Λευκή. Το όνομά της προέρχεται από το χρώμα των βράχων ή των φιδιών και των πουλιών που ζουν εκεί.8 Μάλιστα λεγόταν πως τα πουλιά υπηρετούσαν τον Αχιλλέα καθαρίζοντας την περιοχή με τα φτερά τους.9
3. Η λατρεία
Δυστυχώς, οι πληροφορίες μας για την έκφραση και τις πρακτικές λατρείας του Αχιλλέα δεν είναι πολλές. Οι πήλινοι ενεπίγραφοι δίσκοι που βρέθηκαν στην ευρύτερη Ολβία Ποντική ίσως χρησίμευαν ως επιτραπέζια παιχνίδια, ειδικά κατασκευασμένα ως ταφικά αναθήματα. Κατά την αρχαία παράδοση, οι ήρωες φαίνεται ότι αρέσκονταν να παίζουν τέτοια παιχνίδια, καθώς φαίνεται σε αρκετές αναπαραστάσεις.
Επίσης, η επιγραφή σχετικά με το «δρόμο του Αχιλλέα», η οποία πιθανότατα αναφέρεται σε κάποιο αθλητικό στάδιο, ίσως σχετίζεται με αγώνες προς τιμήν του ήρωα. Μάλιστα, μια μεταγενέστερη σε χρονολόγηση επιγραφή (1ος αι. π.Χ.)10 αναφέρει πράγματι αγώνες προς τιμήν του Αχιλλέα, οι οποίοι πιθανότατα λάμβαναν χώρα εκτός της πόλης της Ολβίας. Οι
αγώνες ίσως ξεκίνησαν ήδη από τα χρόνια του Ηροδότου, ο οποίος αναφέρει το «δρόμο του Αχιλλέα»,11 και υπάρχουν επιγραφικές ενδείξεις που υποδεικνύουν ακόμα και ονόματα νικητών.12
Σύμφωνα με μια ακόμα εκδοχή, ο Αχιλλέας λατρευόταν από τους ναυτικούς στη Λευκή μαζί με τη μητέρα του Θέτιδα και τις Νηρηίδες και φαίνεται πως το ιερό του ήταν πανελλήνιας σημασίας.
Συγγραφή : Μπενάρδου Αγιάτις , «Λατρεία του Αχιλλέα», 2007,
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
1. Όμ., Οδ. 24.80‑84.
2. Πλίν., ΦΙ 5.125∙ Στράβων 13.1.32∙ Διογ. Λ. 1.74.
3. Φιλόστρ., Ηρ. 53.8‑18.
4. Cook, J.M., The Troad. An Archaeological and Topographical Study (Oxford 1973), σελ. 159‑164, 173‑174 και 185‑186.
5. Τα αντικείμενα είναι αδημοσίευτα. Hedreen, G., “The Cult of Achilles in the Euxine”, Hesperia 60 (1991), σελ. 315‑316.
6. Hedreen, G., “The Cult of Achilles in the Euxine”, Hesperia 60 (1991), σελ. 318∙ Zograf, A.N., “Nakhodki monet v mestakh
predpolagaemykh antichnykh sviatilishch na Chernom More”, SovArch 7 (1941), σελ. 152‑161.
7. Ηρ. 4.55, 4.76∙ Στρ. 7.3.19.
8. Αρρ., Ευξ. 21∙ Σχολ. Πινδ., Νεμ. 4.79∙ Διον. Περ. 541‑545.
9. Φιλόστρ., Ηρ. 54.9∙ Αρρ., Ευξ. 24.
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος.
ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΈΑ, Η ΛΕΥΚΗ ΝΉΣΟΣ !!!
Εκτός από την επικρατέστερη εκδοχή της ταφής του Αχιλλέα στην Τρωάδα, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή...
ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΝΗΣΑΚΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΑΠ Τ ΑΛΛΑ...ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ, ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΗΓΕ Η ΜΑΝΝΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΕΊ...ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΧΑΡΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΑΝΑΣΣΑΣ...ΙΕΡΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ, ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΟ ΕΡΙΔΟΣ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ...ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΥΚΗ ΝΉΣΟΣ .
Στη διάρκεια της ιστορίας της η νήσος Zmeinyj (δηλαδή νήσος των Φιδιών) είχε πολλά ονόματα: Λευκή (δηλαδή άσπρη) στα αρχαία ελληνικά ή νήσος του Αχιλλέα ή νήσος των Μακάρων (Ευλογημένων). Στα ιταλικά λεγόταν Filoxia, στα νέα ελληνικά Φιδονήσι, στα τουρκικά Yilan Adasi και στα ρουμανικά Serpilor. Η Λευκή είναι το μοναδικό νησί στη Μαύρη θάλασσα το οποίο προέκυψε από την ανύψωση των πλακών εξαιτίας τεκτονικής δράσης. Πρόκειται για ένα γυμνό βράχο υπόλευκου χρώματος (αυτός είναι και ο λόγος που ονομάζεται Λευκή) και δεν έχει μόνιμους κατοίκους. Σήμερα η μοναδική κατασκευή σε αυτό είναι ένας φάρος. Η περιφέρεια του νησιού είναι περίπου 2 χλμ. Για το νησί μίλησαν ο ποιητής Αλκαίος που αποκαλεί τον Αχιλλέα «'Αρχοντα του Πόντου», ο Φλάβιος Αρριανός, "Περίπλους Ευξείνου Πόντου" (μέσα 2ου αι. μ.Χ.) σύμφωνα με τον οποίο ο Αχιλλέας εμφανίζεται στα όνειρα των ναυτικών και τους υποδεικνύει το καλύτερο σημείο για να αγκυροβολήσουν.
Ο Φιλόστρατος αναφέρει πως κάθε βράδυ ο Αχιλλέας και η Ελένη γιορτάζουν εκεί και τραγουδούν τον έρωτά τους και απαγγέλλουν τα έπη του Ομήρου. Ο Φιλόστρατος επίσης αναφέρει ότι υπήρχαν τα αγάλματα του Αχιλλέα και της Ελένης στο ναό
Στην Αρχαιότητα ήταν γνωστό κέντρο λατρείας του Αχιλλέα. Σύμφωνα με το μύθο, μετά το θάνατο του ήρωα στην Τροία η μητέρα του Θέτιδα μετέφερε το σώμα του από τη νεκρική πυρά στο νησί. Ο ποιητής Αλκαίος συνδέει άμεσα τον Αχιλλέα με τη Σκυθία και τον αποκαλεί άρχοντα του Πόντου. Οι βόρειες ακτές της Μαύρης θάλασσας εξερευνήθηκαν κατά τον αποικισμό της από ελληνικούς πληθυσμούς και η νήσος Λευκή βρισκόταν στο δρόμο για τις μακρινές αυτές περιοχές. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ονομαζόταν νήσος των Μακάρων, των οποίων ο Αχιλλέας θεωρούνταν αρχηγός. Αρχικά το νησί ανήκε στην Ολβία, η οποία έλεγχε και μεριμνούσε για το ιερό του προστάτη της πόλης Αχιλλέα. Από τα τέλη του 1ου αι. μ.Χ., όμως, ο έλεγχος της Λευκής πέρασε στις ελληνικές πόλεις της ρωμαϊκής επαρχίας της Κάτω Μοισίας.
Η πλέον λεπτομερής περιγραφή της Αχιλλείου νήσου ανήκει στον πολιτικό και συγγραφέα Φλάβιο Αρριανό, ο οποίος στο έργο του Περίπλους Ευξείνου Πόντου (μέσα 2ου αι. μ.Χ.) παρέχει πολλές πληροφορίες σχετικά με τις ακτές της Μαύρης θάλασσας.
Ο Αρριανός καθορίζει την τοποθεσία της νήσου απέναντι από το δέλτα του ποταμού Ίστρου (ψιλόν στόμα) και παραδίδει ένα μύθο, σύμφωνα με τον οποίο η Θέτιδα δημιούργησε το νησί για να ζήσει εκεί ο γιος της. Σημειώνει επίσης ότι δεν κατοικείται από ανθρώπους, αλλά ότι υπάρχει εκεί ναός του Αχιλλέα με ένα αρχαίο ξύλινο λατρευτικό ξόανο και ένα μαντείο. Στο ναό υπάρχουν πολλά αναθήματα –ανοιχτά αγγεία, δαχτυλίδια και πολύτιμοι λίθοι–, καθώς και ελληνικές και λατινικές επιγραφές που εξυμνούν τον Αχιλλέα και, σε μερικές περιπτώσεις, τον Πάτροκλο. Στο νησί υπάρχουν λίγα κατσίκια, αφιερωμένα στον Αχιλλέα, και πολλά πτηνά.
Κατά τον Αρριανό, ο Αχιλλέας εμφανίζεται στα όνειρα των ναυτικών και τους υποδεικνύει το καλύτερο σημείο για να αγκυροβολήσουν. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρεται σε μαρτυρίες είτε ανθρώπων που έφτασαν στο νησί είτε εκείνων που υπήρξαν αυτήκοοι μάρτυρες αυτών των ιστοριών.
Ο Φιλόστρατος αναφέρει πως οι ναυτικοί μπορούν μεν να αράξουν στο νησί, αλλά όχι να οικοδομήσουν ούτε καν να διανυκτερεύσουν, γιατί πιστεύουν ότι ο Αχιλλέας και η Ελένη κάθε βράδυ γιορτάζουν εκεί, τραγουδούν τον αμοιβαίο έρωτά τους και απαγγέλλουν τα ομηρικά έπη.
Συνεπώς, στη Λευκή ο Αχιλλέας δεν είναι απλώς ο θεός των νεκρών, αλλά και θεραπευτής, προστάτης των ναυτικών, φύλακας της πόλης και των συνόρων της και μάντης. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν και επιβεβαιώνονται από τις γραπτές πηγές και τις τοπικές επιγραφές.
Οι αρχαιολογικές έρευνες στη Λευκή ξεκίνησαν στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα και αποκάλυψαν τα λείψανα ενός κτηρίου που πιθανώς αποτελούσε το ναό του Αχιλλέα. Η αρχική έρευνα διενεργήθηκε το 1823 από τον πλωτάρχη του ρωσικού ναυτικού N.D. Kritskij για λογαριασμό της Ακαδημίας των Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης.
Δυστυχώς, το 1837 χτίστηκε στο νησί ένας φάρος και το δομικό υλικό από τον υποτιθέμενο ναό του Αχιλλέα χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του. Έκτοτε αρκετοί αρχαιολόγοι ερεύνησαν το νησί. Πρόκειται για τους N.N. Murzakevich (1841), N.V. Pjatysheva (1964) και S.A. Bulatovich (1968). Το Αρχαιολογικό Μουσείο Οδησσού (Ουκρανία) διενεργεί συστηματικές ανασκαφές στη Λευκή από το 1988, υπό την επίβλεψη των S.B. Ohotnikov και A.S. Ostroverhov. Το υποθαλάσσιο τμήμα των ακτών του νησιού, το οποίο ερευνήθηκε από τους αρχαιολόγους τα τελευταία χρόνια, έφερε στο φως πολλά εισηγμένα αντικείμενα.
Ως αποτέλεσμα σήμερα σώζονται πολλές επιγραφές, ενεπίγραφο μέρος των μαρμάρινων τοίχων του ναού του Αχιλλέα, ποικίλα αναθήματα στον ήρωα, αρκετά νομίσματα από όλο τον αρχαίο κόσμο, κοσμήματα αφιερωμένα στον Αχιλλέα, άγκυρες και πλήθος οστράκων διάφορων αγγείων. Οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι ο ναός ήταν ιωνικού ρυθμού. Σύμφωνα με την κάτοψη και την περιγραφή του Kritskij, οι διαστάσεις του ήταν 29,87 х 29,87 μ. και ο προσανατολισμός του ανατολικός. Για κάποια τμήματα στον αρχιτεκτονικό του διάκοσμο είχε χρησιμοποιηθεί Παριανό μάρμαρο, ενώ κάποια άλλα είχαν κατασκευαστεί από πηλό. Επίσης βρέθηκαν δύο λίθινες ενεπίγραφες βάσεις.
Τα πρωιμότερα κεραμικά ευρήματα χρονολογούνται στα τέλη του 7ου με αρχές του 6ου αι. π.Χ.
Η χρηστική κεραμική απουσιάζει σχεδόν παντελώς. Επικρατεί η διακοσμημένη τελετουργικού χαρακτήρα κεραμική προερχόμενη από διάφορα κέντρα παραγωγής. Το μεγάλο ποσοστό νομισμάτων από όλο τον κατοικημένο αρχαίο κόσμο, το οποίο μάλιστα χρονολογείται σε διάφορες ιστορικές περιόδους από τον 5ο αι. π.Χ. κ.ε., αποτελεί επιπλέον τεκμήριο της δημοτικότητας της λατρείας του Αχιλλέα στη νήσο Λευκή.
Από : Παύλος Παπαδόπουλος -Αρχαιολογία - Archaeology
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
