Η ζωγραφιά από το αμφιθέατρο της Πομπηίας είναι το θέμα ενός όμορφου πίνακα σε έναν τοίχο ενός σπιτιού στην Πομπηία. Αυτός ο πίνακας σπιτιών βρίσκεται στην Πομπηία στην Μεγάλη Ελλάδα της Ιταλικής, στο Εθνικό Μουσείο της Νάπολης -Νεάπολης. Αυτή η τοιχογραφία δημιουργήθηκε γύρω στο 60-79 μ.Χ. και είναι περίπου 1,80 επί 1,90 . Αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον έργο τέχνης και είναι ιστορικά σημαντικό με πολλούς τρόπους. Η φιλονικία στο αμφιθέατρο της Πομπηίας είναι ιστορικά σημαντική με τρεις τρόπους.
Πρώτον, το ίδιο το έργο δείχνει την έντονη αντίθεση του Ρωμαϊκού θεάτρου και του Ελληνικού. Το συγκεκριμένο δείχνει πώς η αρχιτεκτονική και η λειτουργικότητα των ρωμαϊκών θεάτρων είναι πολύ διαφορετικές από το ελληνικό θέατρο.
Το ελληνικό θέατρο στην Πομπηία
Δεύτερον, αυτή η τοιχογραφία είναι σημαντική επειδή απεικονίζει το περιστατικό που ξέσπασε μεταξύ των Πομπηίων και των Νουκέρων.-Nuceria and Pompeii- (Νουκερία μια περιοχή έξω από την Νάπολη - Νεάπολη) Είναι σημαντικό επειδή είναι μια σαφής ιστορική απεικόνιση των φρικιαστικών μαχών και διαφόρων αναφορών για το ποιο ήταν το αποτέλεσμα του.
Τρίτον, αυτή η τοιχογραφία είναι πολύ σημαντική επειδή η προσπάθεια οδήγησε σε μια δεκαετή απαγόρευση εναντίον κάθε είδους εκδηλώσεων εξ αυτού του γεγονότος.
Το Αμφιθέατρο στην Πομπηία και οι μάχες περιμετρικά του . Αυτό προέκυψε από ένα ασήμαντο περιστατικό σε μια μονομαχία. Κατά τη διάρκεια μιας ανταλλαγής χλευασμών οδήγησε σε πετροπόλεμο ρίψη, και στη συνέχεια βγήκαν σπαθιά.
"Σχετικά με αυτή την αναφορά ότι υπήρξε μια σοβαρή αψιμαχία και μετά μάχη μεταξύ των κατοίκων δύο ρωμαϊκών οικισμών, της Νουκέρειας και της Πομπηίας. Προέκυψε από ένα ασήμαντο περιστατικό σε μια μονομαχία. Κατά τη διάρκεια μιας ανταλλαγής προσβλητικών αναφορών και συνθημάτων αυτών των κατοίκων των πόλεων οδήγησε σε πετροπόλεμο και στη συνέχεια τραβήχτηκαν σπαθιά. Οι άνθρωποι της Πομπηίας, όπου πραγματοποιήθηκε η ζωγραφική παράσταση, που βλέπουμε βγήκαν νικητές.
Πολλοί τραυματίες και ακρωτηριασμένοι Νουκέρειοι μεταφέρθηκαν στην πρωτεύουσα. Θάνατοι και πολλές κηδείες έγιναν, επίσης, υπέφεραν πολλοί γονείς και παιδιά. Ο αυτοκράτορας έδωσε οδηγίες η Γερουσία να ερευνήσει την υπόθεση.
Το αμφιθέατρο στις μέρες μας
Η Γερουσία το μετέφερε στους πρόξενους. Όταν αυτοί ανέφεραν πίσω, η Γερουσία τότε αποκλείει στην Πομπηία παρόμοια συγκέντρωση για δέκα χρόνια. Οι παράνομοι σύλλογοι στην πόλη διαλύθηκαν και ο χορηγός της παράστασης και οι συντονιστές των διαταραχών εξορίστηκαν."
Είναι απίθανο ότι η ταραχή προκλήθηκε απλά από τους αγώνες εκείνη την ημέρα. Κατά τη διάρκεια του Κοινωνικού Πολέμου (91-88 π.Χ.), ενάμιση αιώνα νωρίτερα οι Ιταλοί σύμμαχοι της Ρώμης είχαν αγωνιστεί, εξεγερθεί, για να αποκτήσουν τα οφέλη της ιθαγένειας. Η Πομπηία εντάχθηκε στην εξέγερση, αλλά ανατέθηκε στον στρατηγό Σύλλα, ο οποίος εγκατέστησε μια αποικία λεγεωνάριων βετεράνων εκεί. Το αμφιθέατρο, το ίδιο, κατασκευάστηκε περίπου το 70 π.Χ. προς όφελος αυτών των νέων αποίκων, και οι αυτό λόγω συνδέεται με τον ρωμαϊκό στρατό και ως μνημειώδης υπενθύμιση της κυριαρχίας τους στον τοπικό Σαμνιτικό πληθυσμό.
Λεπτομέριες σε Α/Μ ανατύπωση
Η Νουκερία δεν είχε επαναστατήσει και στη συνέχεια της απονεμήθηκε έδαφος που κατασχέθηκε από γειτονική πόλη που είχε καταστραφεί κατά τη μάχη. Λιγότερο από δύο χρόνια πριν από την εξέγερση, ο Νέρωνας εγκατέστησε μια αποικία βερτεράνων στη Νουκέρεια (Annals, XIII.31), η οποία αναμφίβολα πυροδότησε παλιές δυσαρέσκειες, αυτές ειδικά όταν τους ανατέθηκαν εδάφη τα οποία αμφισβητήθηκαν από τους Πομπηίους.
Δεν είναι πιθανό ότι το αμφιθέατρο έκλεισε όλα αυτά δέκα χρόνια κάποιο κυνήγι άγριων θηρίων και ίσως κανονικοί αγώνες μονομαχίας , στο ελάχιστον, φαίνεται να συνεχίστηκαν. Η Ποππαία, η δεύτερη σύζυγος του Νέρωνα, της οποίας η οικογένεια της μητέρας ζούσε στην Πομπηία, μπορεί να είχε μεσολαβήσει. Ένας τοπικός ο δικαστής, του οποίου το όνομα, μαζί με αυτό του Νέρωνα, είναι αναγνωρισμένο στην τοιχογραφία, μπορεί επίσης να επιχειρηματολόγησε για να συνεχίζει να λειτουργεί . Το 62 μ.Χ., ένας καταστροφικός σεισμός έπληξε την Πομπηία (Annals, XV.22), πρόδρομος της έκρηξης του Βεζούβιου το 79 μ.Χ και, μόλις το αμφιθέατρο επισκευάστηκε, μπορεί να έχει ανοίξει πάλι ως χειρονομία παρηγοριάς στο λαό.
Το αμφιθέατρο σήμερα
Το αμφιθέατρο βρισκόταν στην το ανατολικό τμήμα της πόλης, τοποθετημένο ενάντια στο ανάχωμα που γέμισε αυτή τη γωνία του τείχους της πόλης το φόντο. Ένα τμήμα των τεντών (βελάριουμ) που προστατεύουν τους θεατές από τον ήλιο είναι επίσης ορατά, οι αντηρίδες των οποίων ήταν τοποθετημένα μέσω πέτρινων στοιχείων που συνδέονται με τον πίσω τοίχο του κοίλου με ιδιωτικά καμαράκια - εδραία εκεί προορίζονταν για το αριστοκρατικές γυναίκες της Πομπηίας, οι οποίες περιορίστηκαν από την κοινωνική νομοθεσία του αυτοκράτορα Αυγούστου σε αυτές τις έδρες.
Περιέργως, ο αριθμός των καμάρων κάτω από τη διπλή σκάλα που οδηγεί στη βεράντα του αμφιθεάτρου είναι λανθασμένος. Ότι υπάρχουν έξι, όχι έντεκα, είναι μια υπενθύμιση ότι ακόμη και τα πιο φαινομενικά προφανή αρχαιολογικά στοιχεία πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή.
Ο χώρος και το αμφιθέατρο σήμερα
Αναφορές: Tacitus: The Annals of Imperial Rome (1959) translated by Michael Grant (Penguin Classics); The Story of the Roman Amphitheatre (2000) by D. L. Bomgardner; The Colosseum (2000) edited by Ada Gabucci; Gladiators at Pompeii (2003) by Luciana Jacobelli.
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
