Περί το 1620
-1600 π.Χ. εκτός από τους τύμβους στην περιφέρεια των οποίων οι κάτοικοι της
Μεσσηνίας τοποθετούσαν τα σώματα των νεκρών τους μέσα σε μεγάλα πήλινα ταφικά
πιθάρια με τα στόμια στραμμένα προς τον έξω, τον ελεύθερο χώρο, άρχισαν
οι ηγεμόνες να θάβουν τους νεκρούς τους και σε θολωτούς και θαλαμωτούς
τάφους, τοποθετώντας δίπλα τους δώρα ταφικά (κτερίσματα) και λοιπά εφόδια
που πίστευαν ότι τους ήταν απαραίτητα για την πορεία και τη
«διαβίωσή» τους στα βασίλεια του Άδη.
Απέναντι από τους θαλαμωτούς τάφους
και πέραν από την κοίτη του Ξερίλα, στην περιοχή της Αμφείας, σημειώνεται η
θέση των δύο τύμβων (burial mounds) στη θέση
«Καστρούλια». Δυτικά της θέσης των θαλαμωτών τάφων και στη θέση «Ράχη» υπάρχει
ο ηγεμονικός θολωτός τάφος (tholos tomb), ο οποίος
ανήκει στο 16ο αιώνα π.Χ. (1550-1500). Βόρεια από τους θαλαμωτούς τάφους και
ΒΑ. από το θολωτό υπάρχουν τμήματα των τειχών του κάστρου της αρχαίας Θουρίας
των Ελληνιστικών Χρόνων και πιο συγκεκριμένα της περιόδου (320-270 περίπου
π.Χ.). Στα δυτικά του κύκλου των τειχών (circuit walls) εξάλλου, και
στις θέσεις D
και F
έχουν σημειωθεί: η θέση του μοναστηριού της «Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου
των Ελληνικών», η θέση του θεάτρου, «theatron», η πηγή Νεροπούλια (Neropoulia
spring) και στο ένθετο
(inset) τα ίχνη των
αυλακιών (wheel ruts) που είχαν δημιουργήσει οι τροχοί των
μεταφορικών μέσων, τα οποία διακινούνταν ανάμεσα στο λατομείο των «Πριονιστών»
και στην ακρόπολη της Θουρίας. Ακόμη πιο δυτικά σημειώνεται η θέση του
«ερειπωμένου χωριού Φαρμίσι» (Pharmisi ruined
village).
Δηλαδή του παλιού χωριού που βρισκόταν αρκετά ψηλά, στους λόφους, ανατολικά
της σημερινής εθνικής οδού (R.H. Simpson: «The seven
cities
offered
by
Agamemnon
to
Achilles)
B.S.A. (1966), 122.
Ο χώρος των Ελληνικών της
Άνθειας, ο οποίος έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός από το Υπουργείο Πολιτισμού το
1994, περιλαμβάνει τους δίδυμους ταφικούς τύμβους, τα "τυμβοειδή
εξάρματα», όπως έχουν χαρακτηριστεί από ξένους αρχαιολόγους - το χρυσοφόρο και
ηγεμονικό θολωτό τάφο στη θέση Ράχη, καθώς και τους 25 γνωστούς μέχρι σήμερα
θαλαμωτούς τάφους της περιόδου ΥΕΙΙΙΑ2-Β περιόδου (1375-1190 π.Χ.) που η μεγάλη
συστάδα τους (14 τάφοι) βρίσκεται στις ιδιοκτησίες Ηλ. Τσαγκλή και Αργ.
Κουτραφούρη, στα «Καταφύγια».
Μερικοί από αυτούς, τους
οποίους ανέσκαψε από το 1987 η Ζ' Εφορεία, είναι ταφικά μνημεία πλούσιων
αστών της περιοχής εκείνης, αλλά και μερικοί άλλοι, όπως ο 4ος, ο 6ος και ο
13ος, αποτελούν ταφικά μνημεία τα οποία "φιλοξένησαν" σώματα
επιφανών ή ηγεμονικών προσώπων της μυκηναϊκής Άνθειας της περιόδου της ακμής
της πόλης, από το 1400, περίπου, ώς το 1060 π.Χ., αλλά και σε αιώνες
μεταγενέστερους, την γεωμετρική εποχή 900 - 700 και την κλασική 480
- 323 π.Χ.
