Κατά την ύστερη εποχή του
Χαλκού ο λόφος οχυρώνεται σταδιακά και περιβάλλει μέσα στα «κυκλώπεια» τείχη
του το ανακτορικό συγκρότημα καθώς και άλλα κτήρια που χρησιμοποιούνται κυρίως
από την άρχουσα τάξη ως λατρευτικοί χώροι, αποθήκες και εργαστήρια αλλά και ως
κατοικίες. Κατά τους ιστορικούς χρόνους η Τίρυνθα, παρότι πρέπει να είχε τη
μορφή μιας οργανωμένης πολιτικής κοινότητας, δεν μπόρεσε να
συναγωνιστεί το
Άργος, το οποίο και την κατέστρεψε στο πρώτο μισό του 5ου αιώνα εξορίζοντας
τους κατοίκους της.
Ο περιηγητής Παυσανίας που
την επισκέφθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. τη βρήκε ερειπωμένη. Κατά τη βυζαντινή εποχή
ιδρύεται στην Άνω Ακρόπολη ένας κοιμητηριακός ναός και πιθανά ένας μικρής
τάξεως οικισμός στα δυτικά της Ακρόπολης. Το τέλος του ασήμαντου πια οικισμού
πρέπει να συνδεθεί με την κατάκτηση του Άργους από τους Τούρκους το 1379 μ.Χ.
Στις βενετσιάνικες πηγές η Τίρυνθα αναφέρεται ως Napoli vecchio, ενώ το όνομα
Τίρυνθα δίνεται ξανά στην περιοχή στη σύγχρονη εποχή αντικαθιστώντας το σύνηθες
όνομα «Παλαιόκαστρο».
Οι έρευνες του Γερμανικού Αρχαιολογικού
Ινστιτούτου και της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, από το 1876 μέχρι
σήμερα, έφεραν στο φως μια από τις σημαντικότερες μυκηναϊκές ακροπόλεις και
ιχνηλάτησαν τα στάδια του πολιτισμού των προϊστορικών και ιστορικών περιόδων
της Αργολίδας. Μετά τους πρωτεργάτες Heinrich Schliemann και Wilhelm Dorpfeld
(1884-1885), το χώρο ερεύνησαν στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα οι Georg Karo
και Kurt Mόller.
Στα τέλη της δεκαετίας του
1950 ο Έφορος Αρχαιοτήτων Αργολίδος Νικόλαος Βερδελής ανέλαβε το έργο της
αποκατάστασης της δυτικής πλευράς της οχύρωσης που είχε καταρρεύσει και
σκεπαστεί από τα μπάζα των παλαιών ανασκαφών. Μετά το 1967 οι ανασκαφές
ανατίθενται και πάλι στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, το οποίο υπό τη
Διεύθυνση των Ulf Jantzen, Jφrg Schofer, Klaus Kilian και Joseph Maran
συνεχίζει τις έρευνες συμπεριλαμβάνοντας την Κάτω Ακρόπολη και την Κάτω Πόλη.
Παράλληλα ανασκαφικές έρευνες διενεργεί η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων τόσο στον
επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο, όσο και στην ευρύτερη περιοχή.
Η αποκάλυψη με τις ανασκαφές
ενός μνημείου που προστατεύτηκε για πολλούς αιώνες κάτω από το χώμα και η
μακροχρόνια έκθεσή του χωρίς φροντίδα συντήρησης στις καιρικές συνθήκες και στη
δράση των επισκεπτών, προξένησε σημαντικές φθορές στον αρχαιολογικό χώρο. Με
ενέργειες της Δ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, αρμόδιας
περιφερειακής Υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και την άμεση υποστήριξη της
Περιφέρειας Πελοποννήσου, το μνημείο εντάχθηκε στα έργα που χρηματοδοτήθηκαν
από το Β΄ και το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.Καθοριστική ήταν και η συμμετοχή
του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου που χρηματοδότησε την τελευταία
δεκαετία τις μελέτες του γερμανού αρχιτέκτονα Jan Martin Klessing που
υλοποιήθηκαν στην Τίρυνθα.
Στο διάστημα αυτό μεγάλος αριθμός
συνεργατών (αρχαιολόγοι, σχεδιαστές, ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι εργάτες)
συμμετείχε στο πρόγραμμα της αναβάθμισης ενός από τους σημαντικότερους
αρχαιολογικούς χώρους της Αργολίδας που έχει ενταχθεί στον κατάλογο των
μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
ΙΕΡΑ: Ο ΧΩΡΟΣ,
Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
- ΟΨΕΙΣ
ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ
1. ΙΕΡΑ: Ο ΧΩΡΟΣ,
Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
1.1. Τίρυνθα ΑΝΑΚΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Οι
αρχαιολογικές εργασίες από το 1884 έως και τη δεκαετία του 1980 στην ακρόπολη
της Τίρυνθας έφεραν στο φως το μεγαλύτερο μέρος των κτιρίων της Εποχής του
Χαλκού και παρείχαν στοιχεία για τη χρήση τμήματος της ακρόπολης και κατά τους
ιστορικούς χρόνους. Επίσης μια σειρά ερευνών εκτός των τειχών που συνεχίζονται
έως και σήμερα εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για μία από τις σημαντικότερες
Μυκηναϊκές θέσεις.
Τα διαθέσιμα στοιχεία για την τέλεση λατρείας
σε αυτόνομους χωρικά και λειτουργικά χώρους είναι περιορισμένα και προέρχονται
από το εσωτερικό της τειχισμένης
Κάτω Ακρόπολης. Συγκεκριμένα,
στο ΒΔ τμήμα
οι ανασκαφικές εργασίες του
Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου έφεραν στο φως το Δωμάτιο 7 του τείχους
καθώς 
