Όπως οι πρόγονοί τους Μινωϊτες και Μυκηναίοι έτσι και πάλι
οι Έλληνες φέρνουν πολιτισμικά στοιχεία στην Σικελία σε μια άλλη πλέον οικιστική
περίοδο .Ένα από τα στοιχεία από τον πολιτισμό που ξαναέφεραν στο νησί είναι ο
τρόπος έκφρασης στην θεματολογία των νομισμάτων αλλά και ότι οι καλλιτέχνες που
δημιουργούσαν υπέγραφαν πάνω σε αυτά,
κάτι που συνέβη πρώτη φορά στον αρχαίο κόσμο .Σε αυτή την παρουσίαση θα
χωρίσουμε την χρονική περίοδο που συνέβησαν αυτά σε περιόδους μέχρι που η
Σικελία προσαρτήθηκε στην Ρωμαϊκή Δημοκρατία...
I. Περίοδος -Πριν το
480 π.Χ.- Πρώτη σε αυτήν την
περίοδο έρχεται η νομισματοκοπία των Χαλκιδικών αποικιών, Nάξος , Zάγκλη (η Ευβοϊκή αποικία Ζάγκλη
μετέπειτα Μεσσήνη) και Ιμέρα. Αυτά τα πρώτα νομίσματα, μερικά από τα οποία
μπορεί να ανήκουν και έως το τέλος του
έβδομου αιώνα, ακλούθησαν μάλλον τα αιγινίτικα πρότυπα, αν και κατά κανόνα στις
δραχμές το βάρος δεν υπερβαίνει τα 90γρ. , ούτε στους οβολούς τα 15
γρ. Είναι πιθανό ότι το πρότυπο αυτό ήταν εισαγόμενο, μαζί με τη λατρεία
του Διονύσου, από το νησί της Νάξου, από όπου, όπως και το όνομα που δόθηκε
στην παλαιότερη αποικία της Σικελίας , αυτό συνεπάγεται ως ένα στοιχείο ότι είναι το πρώτο όργανο μέτρησης που πρέπει να
έχουν καθορίσει οι έποικοι . Ενδεχομένως, όμως, τα κομμάτια των 90
γρ. είναι απλώς Ευβοϊκό-αττικός οκτάβολος
(βλ. Holm, σελ. 560 επ.).
Λίγο αργότερα, πιθανότατα γύρω στα μέσα του έκτου αιώνα,
αρχίζει η νομισματοκοπία των Δωριέων στις αποικίες, Συρακούσες, Γέλα και Ακράγαντα. Το
πρότυπο εδώ δεν είναι σίγουρα (με μία πιθανή εξαίρεση) το αιγινίτικο , αλλά το Ευβοϊκό-αττικό, του οποίου τα πρότυπα κοπής ήταν μόλις εγκριμένα σε όλο το νησί, ακόμη και από εκείνες τις
χαλκιδικές αποικίες που είχαν αρχίσει να έχουν νόμισμα στο υποτιθέμενο αιγινίτικο
πρότυπο. Η οριστική αλλαγή προς το αττικό πρότυπο πραγματοποιήθηκε στη Σικελική
Νάξο κάποια στιγμή μετά το 498 π.Χ., στην Ζάγκλη μεταξύ 493 π.Χ. και 480 π.Χ., και στην Ιμέρα το 482 π.Χ..
Οι αρχικοί Πελασγικοί
πληθυσμοί της Σικελίας κατείχαν,
εντούτοις, ένα δικό τους πρότυπο, με βάση τη λίρα ή ΛΥΤΡΑ από χαλκό, πιθανά
απομεινάρι της μυκηναϊκής εποχής . Γι 'αυτό το βάρος των χάλκινων
αντιστοιχούσε ένα ασημένιο ΛΥΤΡΑ που είχε βάρος 13,5 γρ. Ακόμα και κατά τη
διάρκεια της πρώτης περιόδου του αιγινίτικου πρότυπου (;) το πρότυπο νόμισμα
της Ζάγκλης ,έκοψε ασημένια νομίσματα
αυτού του βάρους, και αφού έτυχε να είναι ακριβώς το 1 / 5 της αττικής δραχμής, ήταν κάτι που εύκολα
εγκρίθηκε από τις ελληνικές πόλεις που χρησιμοποίησαν το Ευβοϊκό-αττικό πρότυπο
, ως πρόσθετη ονομασία ελαφρώς βαρύτερο από το δικό τους οβολό, από τον οποίο φρόντισε να το διακρίνει, προσδίδοντάς του
ένα διαφορετικό είδος, ή με ένα διαφορετικό σημάδι της αξίας του . Έτσι,
στις Συρακούσες η ΛΥΤΡΑ σημαδεύτηκε με χταπόδι και ο οβολός με μια ρόδα.
