Αμφίπολη :Ασύλητο ημιτελές Μαυσωλείο - θεωρήσεις -σκέψεις- απόψεις .

«Αστυνομική» έρευνα για τον Τύμβο Καστά . Ασύλητο ημιτελές Μαυσωλείο  και για τον Μέγα Αλέξανδρο . Όλη η ιστορία του Μεγαλείου του .

Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε την Αλικαρνασσό μετά από πολιορκία το 334 π.Χ. Η Αλικαρνασσός αποτέλεσε το θέατρο μιας από τις πιο σημαντικές μάχες κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού ένα από τα 7  θαύματα του Αρχαίου κόσμου  είχε ολοκληρωθεί σχεδόν 20 χρόνια προτού ο Αλέξανδρος  την κατακτήσει
Το Μαυσωλείο είναι ένα ταφικό μνημείο με μορφή κτιρίου, εντός του οποίου βρίσκονται τάφοι επιφανών ανθρώπων… κάτι σαν νεκροταφείο επισήμων.
 Ο Αλέξανδρος εντυπωσιάστηκε. Ανέθεσε στον  πιστό του αρχιτέκτονα τον Δεινοκράτη την κατασκευή ενός παρόμοιο στο βασίλειο της Μακεδονίας .

Ο Δεινοκράτης επέλεξε την Αμφίπολη που από το 357 π.Χ. που καταλήφθηκε από τον Φίλιππο, τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ,έγινε μέρος του Βασιλείου των Μακεδόνων και παρέμεινε  «σταθερά » μέχρι την πτώση του Μακεδονικού Βασιλείου από τους Ρωμαίους
Η θέση της Αμφιπόλεως ήταν
το σταυροδρόμι των επικοινωνιών Θράκης και Μακεδονίας, Αιγαίου και βαλκανικών λαών. Το λιμάνι της Ηιόνας και ο πλωτός μέχρι τη λίμνη Αχινό (Κερκίνη) ποταμός Στρυμόνας βοηθούσαν πάρα πολύ στην ανάπτυξη του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου της Αμφιπόλεως.

Την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Αμφίπολη και το επίνειό της στο Αιγαίο η Ηϊών ή Ηιόνα είχαν εξελιχθεί σε πολύ σημαντική ναυτική βάση των Μακεδόνων, και γενέτειρα τριών σημαντικών ναυάρχων, του Νέαρχου, του Ανδροσθένη και του Λαομέδοντα.

Όταν ο Δεινοκράτης πρότεινε στον Μέγα Αλέξανδρο  να χαράξει το Αγιο Ορος με τη μορφή του Αλεξάνδρου  γιγαντιαίων διαστάσεων  ,ο Μέγας Αλέξανδρος  άκουσε την τολμηρή πρόταση, θαύμασε τον καλλιτέχνη αλλά την απέρριψε λέγοντας:  «Ἄσε τὸν Ἄθω νὰ μένει στὴ θέση του, ἀρκεῖ ὅτι εἶναι μνημεῖο τῆς ὕβρεως τοῦ βασιλιᾶ (ἐννοούσε τὸν Ξέρξη, ποὺ εἶχε ἐπιχειρήσει νὰ κατασκευάσῃ διώρυγα). Ἐμένα θὰ μὲ κάνῃ γνωστὸ ὁ Καύκασος καὶ τὰ Ἠμωδά ὄρη (Ἱμαλάια) καὶ ὁ Τάναης καὶ ἡ Κασπία θάλασσα. Οἱ πράξεις μου θὰ εἶναι οἱ εἰκόνες μου...

Η υψηλή ευφυΐα του είναι εμφανής στην τελευταία πρόταση , δεν μπορούσε να είναι παντού , αλλά θα βρίσκεται εκεί με τις πράξεις του  σαν να ήταν παρόν .Αργότερα θα προσπαθούσε  ο μεγάλος αυτός Έλληνας Αρχιτέκτονας να ... ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΛΟΦΟ ΣΕ ΜΝΗΜΕΙΟ.

Ο Δεινοκράτης ( ο οποίος γνώριζε καλά τις πρακτικές και τις τεχνικές των Αιγυπτίων στην ταφική αρχιτεκτονική ) σχεδίασε ΈΝΑ ΑΚΟΜΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ που θα ήταν αφιερωμένο στους πιστούς συνεργάτες του Στρατηλάτη ( τους οποίους δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ) αλλά  και στον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο … που πάντα ήθελε να ήταν παντού … και μετά τον θάνατό του . Κάτι σαν  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ

Άλλωστε ο  Μέγας Αλέξανδρος,  όπως αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ήταν θαυμαστής της Αμφίπολης και σκόπευε να φτιάξει ένα μεγαλοπρεπή ναό για να τιμήσει την πόλη απ όπου απέπλευσε το 334π.χ. ο στόλος του για την εκστρατεία στην Ασία.

ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΠΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ... Το ταφικό συγκρότημα στον λόφο Καστά είναι ένα δημόσιο έργο, που για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε η μεγαλύτερη ποσότητα μαρμάρου, που έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί στη Μακεδονία. Να σας θυμίσω τα στοιχεία της μοναδικότητας του: Τύμβος ύψους 33μ, και επ᾽ αυτού το βάθρο με το υπερμέγεθες λιοντάρι, συνολικού ύψους 15,84. Οι σφίγγες, οι καρυάτιδες και το υπέροχο ψηφιδωτό με την αρπαγή της Περσεφόνης, αλλά και τα μαρμάρινα ζωγραφισμένα επιστύλια, τα οποία, αυτή τη στιγμή, συντηρούνται στο εργαστήριο του Μουσείου Αμφίπολης. Επισημαίνεται το πρωτοφανές ύψος του συνόλου της κατασκευής. 
Επομένως, αυτό το μνημείο αποτελεί μοναδική και πρωτότυπη σύνθεση ποικίλων χαρακτηριστικών. Είναι μια εξαιρετικά ακριβή κατασκευή, το κόστος της οποίας είναι προφανώς απίθανο να είχε αναληφθεί από ιδιώτη. 
    ...     ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΛΕΞΗ  .... ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ 



Όσο δε αφορά τον συγκεκριμένο Τύμβο , έχουμε δει ότι υπάρχουν οι οκτάφυλλοι ρόδακες οι οποίοι, ως βασιλικό σύμβολο, τονίζουν ότι ο τάφος είναι βασιλικός … επιφανών

Ο ταφικός περίβολος στην Αμφίπολη  , έχει μήκος 497 μέτρα  και ύψος 3 μέτρα είναι  φτιαγμένος από από 2.500 περίπου κυβικά μέτρα μαρμάρου από τη Θάσο και καλύπτει περίπου 20 στρέμματα. Ο Τύμβος που έχει βρεθεί ( με είσοδο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους – την βάση του περίβολου ) έχει ύψος 23 μέτρα ενώ, με τον Λέοντα στην κορφή φτάνει στα 38,84 .

Πρόκειται για τον  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΤΑΦΟ  ΕΚΤΟΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Β.ΑΦΡΙΚΗΣ και τον Μεγαλύτερο που βρέθηκε ποτέ στην Ελλάδα .

Οι ανθρώπινες κατασκευές αυτές στον Λόφο Καστά αρχίζουν από υψόμετρο περίπου 87,5 μέτρα από την δυτική πλευρά – από τις  ‘ρίζες’ του λόφου σε σχέση με το γύρω έδαφος - και ανατολικά ξεκινούσε περίπου στα 90 μέτρα ή λίγο ψηλότερα .

Το ύψος του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού  ήταν 45 μέτρα και ήταν λευκού χρώματος. Οι Έλληνες αρχιτέκτονες, Σάτυρος και Πύθεος, το σχεδίασαν και άλλοι τέσσερις Έλληνες γλύπτες το φιλοτέχνησαν...

Η Τούμπα της Βεργίνας είναι η μισή από τη συγκεκριμένη τούμπα στην Αμφίπολή και έχει τρεις καμαροσκέπαστους τάφους”.

Οι διαστάσεις του τάφου της Αμφίπολης εξηγούνται από το μέγα πλήθος των νεκρών στους οποίους έχει αφιερωθεί το μνημείο.

Όταν  πέθανε  ο Μέγας Αλέξανδρος στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β' στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία 32 ετών και 11 μηνών  , το ενδεχόμενο να μεταφερθεί εκεί και να ταφεί ,  ήταν έντονο.
ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ , το ότι όλοι ήταν « σε αναμονή » ,  ΟΔΗΓΗΣΕ , ΣΤΟ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΗΜΙΤΕΛΕΣ ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ και φρουρούμενο .

 Ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, ποιητής του 2ου αιώνα π. Χ, δηλαδή μόλις 200 χρόνια μετά την κατασκευή του τύμβου της Αμφίπολης,  για το λιοντάρι του τύμβου , σε ποίημα του το οποίο υπάρχει και στην εισαγωγή του βιβλίου του αρχαιολόγου Όσκαρ Μπρόνεερ με θέμα “The Lion Monument of Amphipolis” που γράφτηκε το 1941, o αρχαίος ποιητής αναρωτιέται: “Ειπέ Λέον, φθιμένοιο τίνος τάφον αμφιβέβηκας , βουφάγε; Τις τασ άξιος ην αρετάς;”

Μετάφραση: “Πες, λέοντα, ποιανού τον τάφο φυλάς , εσύ που τρως τα βουβάλια; Ποιος ήταν άξιος των αρετών σου;”

Η συγκεκριμένη αναφορά που χρονικά είναι κοντά στην πηγή και έχει καλύτερη πληροφόρηση από εμάς κατά… 2.200 χρόνια, δείχνει ότι ΔΕΝ ΕΤΑΦΗ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ (; )στο ημιτελές Μαυσωλείο.

ΤΕΛΙΚΑ ΟΜΩΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΠΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Πιθανότατα, πρόκειται για μνημείο αφηρωϊσμένου νεκρού, δηλαδή, θνητού στον οποίον αποδόθηκαν λατρευτικές τιμές από την κοινωνία της εποχής του. Ο νεκρός ήταν εξέχουσα προσωπικότητα, καθώς μόνον έτσι εξηγείται η κατασκευή αυτού του μοναδικού ταφικού συγκροτήματος. 

      ΑΥΤΟ ΠΙΘΑΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΝΑ ΘΕΣΟΥΝ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ   ΕΤΣΙ ΙΣΩΣ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ....ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ        

Προσεγγίζοντας τη Χαιρώνεια από το δρόμο της Λιβαδειάς το πρώτο πράγμα που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι ένα μαρμάρινο βάθρο με ένα τεράστιο λέοντα που κοιτάζει προς το δρόμο, σα να τον καλωσορίζει, περιτριγυρισμένος από κυπαρίσσια( Παυσανίας 9.40.10 )

Το μνημείο ( ο Λέων της Χαιρώνειας) στήθηκε λίγο μετά τη Mάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. για να σημαδέψει τον ομαδικό τάφο στον οποίο τάφηκαν κατά την παράδοση οι νεκροί ιερολοχίτες, όταν ο Φίλιππος επέτρεψε την ταφή των νεκρών στους Θηβαίους. Οι ανασκαφές που διενεργήθηκαν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα αποκάλυψαν πράγματι τους σκελετούς 254 ανδρών μαζί με με τμήματα οπλισμού.

 Ο Λέων στη Χαιρώνεια

Άλλο ένα στοιχείο που συγκλίνει στα « ήθη και τις αντιλήψεις  εποχής » και που στην περίπτωση της Αμφίπολης βρήκε την ίδια εφαρμογή με τον εφάμιλλο του , Λέοντα της Αμφίπολης , στην Κορυφή του Λόφου –Τύμβου  Καστά

Η μάχη των Κυνός Κεφαλών αποτέλεσε μια αιματηρή μάχη του Δεύτερου Μακεδονικού πολέμου το 197 π.Χ , οι Ρωμαίοι επικράτησαν . Ακολούθησε η μάχη των Θερμοπυλών το 191 π.Χ. όπου ο Αντίοχος Γ' ηττήθηκε και το 190 π.Χ. ηττήθηκε εκ νέου στη μάχη της Μαγνησίας. Έτσι οι Ρωμαίοι άρχισαν την υποταγή της Ελλάδας.Την περίοδο εκείνη 191 έως 190 π. Χ εδόθη η εντολή για σφράγιση του Τάφου.

            ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΛΗΘΕΙ

Αφού πήραν ολόκληρα τα φτερά και τα κεφάλια των Σφιγγών , στα ενδότερα τμήματα για να τα προστατεύσουν  από σπασίματα  έκτισαν τους τοίχους σφράγισης και εξισορρόπησης των πιέσεων και ενεργοποίησαν την ροή της άμμου (από τον Στρυμόνα ποταμό) , από τα σιλό. Η τεχνική με την ταυτόχρονη ροή της άμμου σε όλους του χώρους , πρέπει να ήταν γνωστή από την χρησιμοποίησή της στις πυραμίδες της Αιγύπτου… ειδικά στον Δεινοκράτη .

Αφού θα σφράγιζαν τον χώρο  δεν φοβόταν ότι θα τα κλέψουν , έτσι τα μετάφεραν για προφύλαξη από την διαδικασία γεμίσματος με άμμο  , των θαλάμων  .

ΟΙ Σφίγγες-Τους  κεφάλια τους εάν τοποθετηθούν δεν χωράνε στην υπάρχουσα θέση τους (το ένα που βρέθηκε -.Θεώρηση:  πρέπει να είχαν αποσπασθεί  πριν αιώνες και κατόπιν με τις καθιζήσεις τεκτονικών ή άλλων γεωφυσικών φαινομένων, έχουμε σήμερα την απόσταση αυτή ,από το τόξο της εισόδου  .

Πως αλλιώς άλλωστε  θα είχαν βρεθεί το κεφάλι και τμήματα από τα φτερά των Σφιγγών στον τρίτο θάλαμο , αφού μεσολαβούσαν οι τοίχοι σφράγισης ;   Δεδομένο που σημαίνει ότι μεταφέρθηκαν εκεί πριν το κτίσιμο των τοίχων σφράγισης.

Ο α’ τοίχος ‘σφράγισης’ έμπροσθεν των Σφιγγών και της εισόδου που υπάρχει κάτωθεν αυτών ,είναι λογικό ότι κτίστηκε μετά το σπάσιμο των Σφιγγών, διότι εάν το σπάσιμο των Σφιγγών είχε γίνει μετά την κατασκευή του τοίχου ‘σφράγισης’, τότε ο τοίχος ‘σφράγισης’ θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον μερικώς κατεδαφισμένος, πράγμα που δεν ήταν όπως φαίνεται από τις ανακοινώσεις … η σφράγιση ολοκληρώθηκε στην ίδια « εργολαβία».

Από την στιγμή που το Μνημείο ενισχύθηκε με τοίχο ‘σφράγισης’ και γέμισε με άμμο από τον ποταμό Στρυμόνα από κάποιους που ήθελαν το Μνημείο να διατηρηθεί στους αιώνες, είναι ξεκάθαρο ότι δεν έγινε σύληση του αργότερα. Ο σκληρός τοίχος λάσπης άλλωστε αμέσως μετά τις Σφίγγες , είναι ανέπαφος .

Στην περίπτωση που διαπιστώθηκε η σύληση του και αποφασίστηκε μετά η « σφράγιση του » , ΔΕΝ θα βρισκόταν το κεφάλι της Σφίγγας στον τρίτο θάλαμο αφού θα είχε κλαπεί , αλλά ούτε τα φτερά , άρα , μέχρι την σφράγιση του ΔΕΝ είχε συληθεί.

Εάν εκείνοι που αποφάσισαν την σφράγιση του , έκαναν και την «σύληση του » δεν θα είχαν κανένα λόγο να μεταφέρουν τα φτερά και το κεφάλι της Σφίγγας στον τρίτο θάλαμο .. στους αιώνες .

Εάν αυτός που έκανε την κλοπή χρησιμοποίησε το ένα κεφάλι της Σφίγγας για να σπάσει το θυρόφυλλο βάρους 1,5 τόνων ή για να το ανασηκώσει με την βοήθεια κάποιας σιδερόβεργας ( να φτιάξει δηλ κάτι σαν βαρούλκο ή υπομόχλιο ), δεν θα είχε λόγο να μεταφέρει ΚΑΙ τα φτερά της σφίγγας στο ίδιο σημείο .(εκεί βρέθηκαν ) Συνεπώς δεν έγινε ούτε αυτό .

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ , ΤΟ ΜΑΥΣΟΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΛΗΘΕΙ , τα ( σηκωμένα ) χέρια στις καρυάτιδες δεν τοποθετήθηκαν ποτέ , ούτε το ψηφιδωτό ολοκληρώθηκε ποτέ .

Φωτ αναπαράσταση  Γερ.Γερολυμάτου 

Τα αγάλματα που μεταφέρθηκαν και το ψηφιδωτό που φτιάχτηκε επιτόπου , ήταν οι τελευταίες  εσωτερικές εργασίες .

Συνεπώς η ανέγερσή του ξεκίνησε  μέσα στην τελευταία τριετία  πριν τον θάνατο του Αλεξάνδρου από 328 έως 323 πΧ , αφού ΔΕΝ ολοκληρώθηκε .
Το μνημείο στην συνέχεια καλύφθηκε ΟΛΟΚΛΗΡΟ με ποταμίσια άμμο και κοκκινόχωμα σχηματίζοντας ένα μεγάλο τύμβο που μοιάζει με λόφο … μακριά από τα βλέμματα των Ρωμαίων.

Ο ΧΡΟΝΟΣ   στον  Τύμβο Καστά  , σταμάτησε ΤΕΛΙΚΑ  μια Νύκτα του 597 μ.Χ

Μέχρι το 597 μχ ο Στρυμόνας ποταμός σχημάτιζε δύο βραχίονες μεταξύ των οποίων ήταν η Αμφίπολη ( Παπαζάχος , Μερτζίδης 1885 ) , άλλωστε σύμφωνα με τον Θουκυδίδη η πόλη ονομάστηκε έτσι επειδή ο ποταμός Στρυμόνας ρέει γύρω από την πόλη περιβάλλοντάς την. Το 597, ένας σεισμός 6,8 βαθμών, με επίκεντρο τους Φιλίππους, ερήμωσε την πόλη και άλλαξε τον ρου του ποταμού Στρυμόνα , αναφέρει και ο Γούναρης το 1984 και ο Μπακιρτζής  1988-1989 κ.α

Ο Μερτζίδης αναφέρει ότι ο Στρυμόνας έπαψε από  τότε να σχηματίζει τους δύο βραχίονες με την Πόλη ( Αμφίπολη ) ανάμεσα  , « εξαφανίστηκε » δλδ ο ανατολικός βραχίονας , αφού ο Δυτικός συνεχίζει έως σήμερα να αποτελεί την εκβολή του στην θάλασσα .

 

Ο Τύμβος Καστά το 1831 ήταν πλάι στα νερά του  Στρυμόνα . 

Τούτο σημαίνει ότι ( με βάση τα σημερινά δεδομένα ) το νερό περνούσε αρκετά ΠΑΝΩ ΑΠΟ την σημερινή ( δίπλα από την Αμφίπολη ) Επαρχιακή οδό Ελαιοχωρίου- Περάμου , η οποία ( σήμερα βρίσκεται έως και  75 μ πάνω από την στάθμη της θάλασσας )  ,  ΝΔ του Λόφου Καστά και σε απόσταση 2.200μ από το ψηλότερο σημείο της , δλδ  το νερό έφτανε 20 μ μόλις  πριν από την κορυφή του λόφου Καστά , έβρεχε δηλαδή την Δυτική και την ΝΔ πλευρά του .

Με άλλα λόγια δεδομένου ότι Ο τεχνητός λόφος (τύμβος) ξεκινούσε σε υψόμετρο περίπου 87,5 μέτρων, δηλαδή από την δυτική πλευρά οι ‘ρίζες’ του λόφου σε σχέση με το γύρω έδαφος, ξεκινούσαν περίπου στα 87,5 μέτρα υψόμετρο (εννοείται από το επίπεδο της θαλάσσης) και ανατολικά ξεκινούσε περίπου στα 90 μέτρα ή λίγο ψηλότερα,  ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ότι το νερό έφτανε μόλις τα 8-10 μέτρα κάτω από το σημείο που εντοπίστηκαν οι ανθρώπινες κατασκευές σήμερα .

Να ενθυμίσουμε ότι , σύμφωνα με τον Αρριανό, ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την προετοιμασία της εκστρατείας του στην Ασία συγκέντρωσε τα πλοία του στον πλωτό Στρυμόνα, στη λίμνη Κερκινίτιδα, στον Αχινό , ενώ , στην Αμφίπολη υπήρχαν σπουδαία ναυπηγεία κατασκευής ανθεκτικών πολεμικών τριήρων από την ξυλεία των ορέων του Παγγαίου και του Ορβύλου.

Είναι ξεκάθαρο ότι η Αρχαία Αμφίπολη , είχε κτιστεί στο υψηλότερο επίπεδο του εκεί ορεινού όγκου , πάνω από τα  123 μ από την επιφάνεια της θάλασσας με τα σημερινά δεδομένα , 700 μ περίπου Δυτικά , ΝΔ από την σημερινή κοινότητα.

Την ίδια εικόνα δίνει και ο Θουκυδίδης ( περίπου 460-περίπου 398 π.Χ.) που  ως ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή της Θράκης απέναντι από τη Θάσο…  είχε άμεση « εικόνα »  την μορφολογίας της περιοχής πριν 2400 χρόνια .

Ήταν νύχτα λοιπόν  όταν ένας σεισμός μεγέθους περίπου 6,7R (Παπαζάχος.Β) χτύπησε την περιοχή της Αμφίπολης. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν επιφανειακός και προήλθε από τον υποθαλάσσιο χώρο του Στρυμωνικού κόλπου.

Σύμφωνα  με ιστορικές αναφορές ο σεισμός δημιούργησε πλημμύρα στον Στρυμόνα ποταμό
Ο Στρυμόνας πάντα ήταν πλούσιος σε φερτές ύλες και ταλαιπωρούσε με τις ξαφνικές του πλημμύρες … τότε όμως το παράκανε.
{ Με βάση την μορφολογία και το ανάγλυφο της περιοχής  , προκύπτει  το εξής .

Ενώ οι ιστορικές αναφορές περιγράφουν ότι ο Ποταμός Πλημμύρησε , η « νέα εικόνα » αμέσως  μετά τον σεισμό δείχνει ότι μόνο ο αριστερός  βραχίονας του Στρυμόνα έμεινε να περνάει γύρω από την Πόλη , που σημαίνει ότι τελικά « μειώθηκε » η παρουσία του ποταμού  στην περιοχή.

Εάν ο σεισμός αυτός προκαλούσε Τσουνάμι προερχόμενο από την θάλασσα  θα προκαλούσε καταστροφές και σε άλλες παραθαλάσσιες πόλεις . Δεν υπάρχουν όμως τέτοια ιστορικά στοιχεία που οπωσδήποτε θα υπήρχαν  ή αναφορές εκείνη την ημερομηνία.

ΠΩΣ ΠΛΗΜΜΥΡΗΣΕ λοιπόν ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ  η περιοχή εκείνη  σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές που δεν αμφισβητούνται , αφού « μειώθηκε τελικά ο όγκος του νερού » του ποταμού ;

Αφού αποκλείουμε το Τσουνάμι από την θάλασσα ( το ποιο θα εξαφάνιζε δια ριπής οφθαλμού της γνωστή στον τότε κόσμο παραθαλάσσια πόλη Ηιόνα ) , το νερό που πλημμύρησε την περιοχή προήλθε από το εσωτερικό .

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τότε η κοίτη – λεκάνη  της λίμνης που εκτεινόταν από την Αμφίπολη έως τουλάχιστον 40 χιλιόμετρα ΒΔ , έως την Κάτω Καμήλα , υπέστη μετακίνηση  που προκάλεσε μια απότομη μετατόπιση του όγκου του νερού που τελικά « εκτονώθηκε » αφού στριμώχτηκε  , ανάμεσα από τα Όρη Κερδίλια και Παγγαίο και τις σημερινές εκβολές του Στρυμόνα , στην θάλασσα .

Όλη περιοχή ΒΑ , Α και ΝΑ του Λόφου Καστά μέχρι το βουνό  , βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο ( από το επίπεδο στους πρόποδες του λόφου ) και  στο ίδιο  περίπου υψόμετρο με την  κορφή του Λόφου που βρίσκεται ( σήμερα ) 95 μ πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Εάν συνεπώς , η στάθμη του νερού ανέβαινε 15 μέτρα , τεράστια ποσότητα νερού θα « έσπευδε » να κατακλύσει στο επίπεδο αυτό , την περιοχή αυτή .

Όπως αναφέραμε στο α μέρος ,  ΥΠΗΡΧΕ  ( την εποχή εκείνη ) στην ευρύτερη  περιοχή  28 χιλιομ ΒΑ και  ΣΕ ΥΨΗΛΌΤΕΡΟ ΕΠΊΠΕΔΟ και μια άλλη  τεράστια λίμνη που « συνδεόταν » γεωμορφολογικά με την περιοχή του λόφου Καστά όπως φαίνεται σήμερα από την διαδρομή του Αγγίτη ποταμού από την Μαυρολέυκη και το Καλαμπάκι μέχρι την κοινότητα Μύρκινος που συναντάει τον Στρυμόνα ποταμό .}

Η μεγάλη Πρασιάδα λίμνη , που τότε, έβρεχε την Ελευθερούπολη (Πράβι) και τα νερά της έφταναν μέχρι τον Αμυγδαλεώνα και χτυπούσαν πάνω στα τείχη των Φιλίππων ,  τα απόνερά της σχημάτιζαν θανατηφόρα έλη γύρω από το καλυβοχώρι Καλαμπάκι, ενώ ήταν πλημμυρισμένο το σημερινό χωριό Μαυρολεύκη με υψόμετρο 59 μ . Μια λίμνη εξαιρετικά θεαματική και απέραντη.

Η περιοχή τότε που σήμερα βρίσκονται οι κοινότητες Συμβολή και άνω Συμβολή , ήταν  όχθες της Λίμνης αυτής , αφού ( λόγο υψομέτρου ) ήταν όλη μέσα στο νερό .Υπάρχουν αναφορές  ότι στις πλαγιές της Καλλιθέας, με απόλυτο υψόμετρο 400 μέτρα, βρέθηκαν χαλκάδες που οι ψαράδες της μεγάλης λίμνης έδεναν τις βάρκες τους. Άρα η λίμνη Πρασιάδα ξεπερνούσε σε βάθος τα 350 μέτρα.

Η περιοχή λοιπόν που βρίσκονται σήμερα οι κοινότητες Συμβολή και άνω Συμβολή από όπου  « περνάει » ο Αγγίτης ποταμός , δυτικά  από το ( τότε )  πλημμυρισμένο   σημερινό χωριό Μαυρολεύκη , ταρακουνήθηκε  από τον επιφανειακό σεισμό των 6,8  ρίχτερ , με αποτέλεσμα την μετακίνηση ( άνοιγμα ) του εκεί ορεινού όγκου περίπου στην σημερινή γέφυρα του Αγγίτη .

Από τότε ( όπως φάνηκε αργότερα ) δρομολογήθηκε η νέα γεωμορφολογία της Λίμνης αυτής , συνδέοντας λογικά μεταξύ τους τις αναφορές σε αυτήν.

Τεράστιες πλέον ποσότητες νερού από το σημείο αυτό ( που ήταν όχθη της λίμνης )  της μεγάλης Πρασιάδας λίμνης , βρήκαν διέξοδο στην πορεία που έχει  και σήμερα ο ποταμός Αγγίτης έως την περιοχή της Αμφίπολης την Νύκτα εκείνη του 597 μχ.

 Μπορούμε να φανταστούμε ένα μεγάλο Τσουνάμι να δημιουργείτε όταν το νερό της Πρασιάδας λίμνης  έφτασε κάτω και γέμισε την κοιλάδα – λίμνη  που υπήρχε  γύρο από το Λόφο Καστά .

Για να καταλάβουμε την ορμή τους νερού  από το σημείο αυτό (Συμβολή και άνω Συμβολή) η στάθμη του ποταμιού ξεκινάει από τα 47μ πάνω από την στάθμη της θάλασσας και κατεβαίνει στα 2 μ από την στάθμη της θάλασσας όταν συναντά τον Στρυμόνα στην Μύρκινο , 25 χιλιόμετρα ΝΔ παρακάτω }

Εκατομμύρια κυβικά νερού , βρήκαν απότομα διέξοδο από το σημείο εκείνο και σε μερικά λεπτά συναντήθηκαν κάτω , με τα νερά του Στρυμόνα που εντωμεταξύ είχε φουσκώσει όπως δείξαμε παραπάνω . Η στάθμη της Λίμνης θα πρέπει να μειώθηκε τουλάχιστον 4 μέτρα.

Η συνένωση πλέον των δύο τεράστιων υδάτινων όγκων την Νύκτα εκείνη του 597 μχ ανέβασε την Στάθμη  τουλάχιστον 30 μέτρα σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές .

Όλη περιοχή ΒΑ , Α και ΝΑ του Λόφου Καστά μέχρι το βουνό ,  που βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο ( από το επίπεδο στους πρόποδες του λόφου ) και  στο ίδιο  περίπου υψόμετρο με την  κορφή του Λόφου που βρίσκεται ( σήμερα ) 95 μ πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας , πλημμύρησε από τα ορμητικά νερά που προκάλεσαν κυκλική παλίρροια , κυριολεκτικά βρέθηκε κάτω από το νερό .

Τα 10 μέτρα που υπολειπόταν μέχρι την κορυφή του λόφου Καστά υπερκαλύφθηκαν, ενώ , η περιοχή που βρίσκεται η σημερινή κοινότητα Νέα Μεσολακκιά   με συντεταγμένες 40°50'50"N   23°51'17"E βρέθηκε ακόμα βαθύτερα. Το υδάτινο τείχος «χτύπησε » απέναντι ( Ανατολικά του Λόφου Καστά ) στον ορεινό όγκο , «συμπιέστηκε» και υποχώρησε με ορμή  προς τα πίσω  , προς την έξοδο , αριστερά και δεξιά της Αμφίπολης προς την θάλασσα .

Γύρω στα ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ  της ημέρας εκείνης , τα πάντα είχαν τελειώσει . Το άδειασμα όμως της Πρασιάδας Λίμνης στο μέσο της διαδρομής που σήμερα έχει ο Αγγίτης Ποταμός από την Κοινότητα Συμβολή μέχρι  την Μύρκινο που συναντάει τον Στρυμόνα , συνεχίστηκε
Όλη περιοχή ΒΑ , Α και ΝΑ του Λόφου Καστά μέχρι το βουνό  , που βρίσκεται στο ίδιο  υψηλότερο επίπεδο ( με την κορυφή του λόφου ) ,αποτέλεσε « πυθμένα » της προεκταμένης λίμνης του πλωτού Στρυμόνα.

Ο ΛΕΟΝ  της Αμφίπολης , δεν μπόρεσε να κρατηθεί ΣΤΟΝ ΣΕΙΣΜΌ  ΚΑΙ στα ορμητικά νερά του θεού Στρυμόνα και κατηφόρισε την πλαγιά . Του πήρε αρκετά χρόνια μέχρι να φτάσει  κοντά στην «ρίζα» του Λόφου .

Όταν η κατάσταση ομαλοποιήθηκε ( σύμφωνα και με τις ιστορικές αναφορές που κάνουν λόγο ότι «ο Στρυμόνας έπαψε από  τότε να σχηματίζει τους δύο βραχίονες με την Πόλη ( Αμφίπολη ) ανάμεσα  » ) , το τοπίο είχε αλλάξει .


Για τον Λόφο Καστά ο χρόνος σταμάτησε αυτή την φορά για πάντα

ΕΥΡΉΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΥΜΟΝΑ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΘΕΣΗ ΚΑΣΤΑ - ΦΩΤ-ΥΠΠΟ  Προκειμένου να δρομολογηθούν οι εργασίες αποκατάστασης του μνημείου, μελετώνται συστηματικά τα διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία έχουν ταυτιστεί και αποδοθεί στον περίβολο. Πρόκειται για 500 περίπου μαρμάρινα μέλη, που βρίσκονται στην γύρω περιοχή, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένο το λιοντάρι, ενώ καθώς αποσύρθηκαν, προ ολίγων ημερών, τα νερά της λίμνης Κερκίνης, αποκαλύφθηκαν περισσότερα από εκατό μέλη του περιβόλου, όπως γείσα, ορθοστάτες και στέψεις. Είχαν μεταφερθεί, το 1936 από την Ούλεν, η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή του φράγματος της Κερκίνης

Ο  επιφανειακός σεισμός όμως των  6,8 βαθμών ( που προηγήθηκε του νερού ) την νύκτα εκείνη του 597 μχ , ταρακούνησε και ανασήκωσε ολόκληρο το μνημείο , αρχικά , τα εγκλωβισμένα στην άμμο χέρια των καρυάτιδων , θρυμματιστήκαν μετά από χίλια χρόνια  μέσα  σε ένα  «ξένο» για αυτά μίγμα  λάσπης και άμμου ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΟΜΩΣ ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΟΡΘΙΕΣ  ,  το Θυρόφυλλο  δεν άντεξε και εκτοπίστηκε  στο σημείο που βρέθηκε , το πάτωμα του τρίτου θαλάμου υπέστη καθίζηση  …  κράτησε όμως .

Το νερό από τον « μηχανισμό των σιλό μεταφοράς της άμμου» αλλά και από  άλλα σημεία ΚΑΤΕΚΛΥΣΕ το Μαυσωλείο ΚΑΙ  ΤΟ ΠΡΟΣΤΆΤΕΨΕ ΟΜΩΣ . Όλα τα γλυπτά που είναι ψηλά είναι πάρα πολύ διαβρωμένα. Όσα είναι χαμηλά είναι σχεδόν ακέραια. 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΥΠΠΟ 
Στο πλαίσιο των αρχαιολογικών ερευνών στον τύμβο έγινε έλεγχος και δειγματοληψία των ιζημάτων, εσωτερικά και εξωτερικά του τάφου, όπως και γεωτρητικός έλεγχος του υπεδάφους του, ώστε να διαπιστωθεί το γεωλογικό υπόβαθρο. Τα ιζήματα αποτελούνται από εναλλαγές άμμου και μάργας, λιμναίας προέλευσης.


Για παράδειγμα οι Καρυάτιδες τα πρόσωπά τους είναι χάλια, παρακάτω όμως σώζονται όλες οι λεπτομέρειες. 

Οι Σφίγγες είναι διαβρωμένες, το κεφάλι της Σφίγγας όμως που  ήταν κάτω είναι σε άριστη κατάσταση , το ίδιο και το θυρόφυλλο .

 Η ΚΕΦΑΛΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ 

ΑΝΑΤΟΛΙΚΉ ΣΦΊΓΓΑ 

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΦΤΕΡΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ ΔΕΞΙΑ- ΦΤΕΡΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ 

Η πίεση στο εσωτερικό του χώρου αυξήθηκε με αποτέλεσμα να μετακινήσει την άμμο μαζί και το θυρόφυλλο . Όταν με τους αιώνες υποχώρησε περισσότερο το δάπεδο ( καθίζηση ) το βάρους 1,5 τόνων μαρμάρινο θυρόφυλλο «έκατσε » μέσα στο όρυγμα που βρέθηκε Η λάσπη και το νερό ολοκλήρωσε το γέμισμα στο εσωτερικό .

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΠΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙ...

..Εντός και εκτός του τάφου, βρέθηκε ο σκελετός του νεκρού....ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΠΛΕΟΝ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΔΙΑΣΑΛΕΥΤΗΚΑΝ ....ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ ....ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ... ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ 

 Ο λόφος Καστά , « σφυρηλατημένος »  με την επιμέλεια της φύσης πήρε σιγά – σιγά  μέσα στους αιώνες  την σημερινή του εξωτερική  φυσική μορφή , κυρίως με τις φερτές ύλες των ποταμιών τα πρώτα χρόνια , και «στραγγίστηκε » εσωτερικά από το νερό , μόλις αυτά υποχώρησαν .

Τελικά το μυστικό του είναι  , το ίδιο του το μεγαλείο που βρίσκεται μπροστά μας και δεν το βλέπαμε … το πνεύμα του μεγάλου Αλέξανδρου… που  « βρίσκεται εκεί » , αφού , η επιθυμία του είναι δεδηλωμένη.

Ο Λόφος Καστά ( ο Τύμβος του Μεγάλου Στρατηλάτη και των εκλεκτών του ) θα πρέπει να συνεχίσει την παρουσία του στους αιώνες , με ξεκάθαρη πλέον την «επιγραφή του » αναρτημένη στην θέση του Λέοντα .


Υ.Γ  Ενίοτε η ορθολογική σκέψη μπορεί να καλύψει εκ του ασφαλούς τα ιστορικά  κενά . Γίνεται όμως « ιστορικό στοιχείο »  μόνο όταν δεν μπορεί κανείς να την «καταρρίψει» και συνδέει αρμονικά « την αναφορά της »  με όλη την υπόλοιπη ιστορία.

Με εκτίμηση,

ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ «ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ» 

 h.t.police100@gmail.com

Φωτ ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝΑ 
ΚΑΙ  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠ.ΠΟ