Ελληνικά αγάλματα βρέθηκαν στην Αντιόχεια Πισιδίας

Πέντε γλυπτά θεών βρέθηκαν στο ιερό του Μηνός "Ασκινού" στην αρχαία πόλη της Πισιδίας Αντιοχείας στην Μ.Ασία.

Οι ανασκαφές κοντά στην αρχαία ελληνική πόλη, ιδρυθείσα από τον Σέλευκο τον Νικάτορα πρίν το 280 π.Χ. , που βρίσκεται στη νότια επαρχία της περιφέρειας Isparta, αποκάλυψαν τα πέντε άθικτα γλυπτά σε έναν από τους προηγουμένως ανασκαμμένους αρχαιολογικούς χώρους.

Ο καθηγητής επικεφαλής των ανασκαφών, δήλωσε ότι τα γλυπτά των θεών Εκάτης Κυβέλης Αθηνάς και των θεών Μηνός και Απόλλωνος βρέθηκαν μαζί στον τομέα των ανασκαφών.Πρόσθεσε ότι ένα τέτοιο παράδειγμα δεν είχε βρεθεί ποτέ σε οποιαδήποτε ανασκαφή στην Μ.Ασία ."Όλοι οι θεοί της ελληνικής, της ρωμαϊκής και της ανατολικής περιφέρειας συγκεντρώθηκαν για να δημιουργήσουν μια λατρεία.
Ο τοπικός ανατολικός θεός Μήν βρίσκεται σε ένα βωμό στο κέντρο των άλλων θεών, μπροστά από την Κύβέλη και τον Απόλλωνα. Δίπλα στον Μήν είναι η Αθηνά.

Αυτή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της αρχαιολογίας ότι αυτοί οι θεοί έχουν βρεθεί μαζί σε έναν ιερό θάλαμο. Γι 'αυτό τα φετινά έργα ανασκαφής παρουσιάζουν πολύ καλά στοιχεία για τις αρχαίες πεποιθήσεις στην περιοχή ", δήλωσε.

Κορμός ελληνικού αγάλματος από την Αντιόχεια της Πισιδίας

Αντιόχεια της Πισιδίας του Σέλευκου Νικάτορα

Ο αρχαιολογικός χώρος της εν Πισιδία Αντιόχειας

Η Αντιόχεια της Πισιδίας ήταν αρχαία ελληινκή πόλη παρά τη μεθόριο της Φρυγίας και Πισιδίας της οποίας τα ερείπια απεκάλυψαν ο Arundell και ο Otto von Richter. Κτίστηκε επί ιερού χώρου φρυγιακού αδύτου όπωσ έδειξαν οι ανασκαφές στη δεξιά όχθη του αρχαίου χείμαρρου Ανθίου από τον Σέλευκο τον Νικάτορα πριν το 280 π.Χ.

Μέρος από τον χώρο του Θεάτρου της πόλεως

Αργότερα η ελληνική αυτή πόλη κατά την ρωμαϊκή περίοδο απετέλεσε "ελεύθερη πόλη" (189 π.Χ.). Ήταν μια καθαρά ελληνική πόλη που διατηρούσε όλες τις παραδόσεις, ήθη και έθιμα παρότι βρισκόταν πλησίον Φρυγών με μικτό πληθυσμό .

Ευρήματα από την πόλη

Πριν το 11 π.Χ. ο Αυτοκράτωρ Αύγουστος την κατέστησε ρωμαϊκή αποικία με το όνομα Καισάρεια γενόμενη έκτοτε κέντρο της πολιτικής και στρατιωτικής διοίκησης της νότιας Γαλάτιας. Ο εκρωμαϊσμός της έγινε γρήγορα μέχρι των ημερών του Κλαύδιου (41 – 54 μ.Χ) όταν την επισκέφθηκε ο Απόστολος Παύλος (Πρ. Αποστ. 13:14, 14:21, 16:6 και 18:23) και ο Βαρνάβας όπου κήρυξαν τη νέα θρησκεία.
Στη δεύτερη επίσκεψή τους κατέστησαν την πόλη κέντρο χριστιανικής κίνησης για όλη την περιοχή της βόρειας Πισιδίας και σε μεγάλη ακτίνα εντός της Φρυγίας. Αργότερα η Αντιόχεια αυτή έγινε από τις πρώτες έδρα Μητροπολίτη, κατά δε τη Βυζαντινή περίοδο πρωτεύουσα της Βόρειας Πισιδίας.

Ευρήματα από τον ναό του θεού Μηνός

Από τα ερείπια συνάγεται ότι υπήρξε πόλη ελληνορωμαϊκού τύπου με ισχυρή οχύρωση. Βρέθηκαν πολλά αρχαία νομίσματα εποχής Αυγούστου μέχρι Κλαύδιου του Γοτθικού. Άπαντα χαλκά φέρουν την λατινική επιγραφή COL. CAES. ANTIOCH. δηλαδή Colonia Caesaria Antiochia (= Αποικία Καισάρεια Αντιόχεια) και τα γράμματα S.R. δηλαδή Senatus Romanus.

Ο θεός ΜΗΝ ( Μήνας) με της απολήξεις του σχεδίου της Σελήνης δεξιά και αριστερά του

Πολλά αναφέρονται στη λατρεία του Μηνός "Ασκινού" που κατείχε διάσημο ιερό στην πόλη αυτή. Ο θεός παρίσταται σε όρθια στάση με φρύγιο πίλο και μηνίσκο στους ώμους κρατώντας στη δεξιά σκήπτρο και στην αριστερά τη Νίκη, στηρίζοντας το ένα πόδι επί βουκράνου και δίπλα ίσταται πετεινός. Επίσης βρέθηκαν πολλές λατινικές επιγραφές, μεταξύ των οποίων και αντίγραφο πεπραγμένων (Res Gestae) του Αυγούστου.

Η ρωμαϊκή εικονογραφία του Μηνός υπενθυμίζει εν μέρει αυτήν του Μίθρα , ο οποίος επίσης φοράει φρυγικό σκούφο και απεικονίζεται συνήθως με ταύρο και σύμβολα του ήλιου και του φεγγαριού.Ο θεός Μήν εδώ σε ένα ανάγλυφο ,βρίσκεται Βρετανικό Μουσείο είναι του 2ου αι μ.Χ. και είναι αφιέρωμα κάποιου Έλληνα πιστού του Αγαθόπου όπωσ μας πληροφορεί η επιγραφή στην ελληνική γλώσσα.

Αφιερωματικό ανάγλυφο από τον ιερό δρόμο του Ναού του θεού Μήν
Οι Έλληνες τον θεωρούσαν Πάτριο Θεό στην περιοχή

Το ιερό του Μηνός βρισκόταν 3,5 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αντιόχειας σε ασβεστολιθικό λόφο . Η ανυψωμένη θέα από τον λόφο θα υπενθύμισε στον λάτρη την απόσταση του ιερού από την πόλη και το φυσικό περιβάλλον.

Αυτό το τείχος ήταν μέρος του τεμένους, το όριο που περικλείει την ιερή περιοχή της θεότητας. Η εξωτερική και η εσωτερική πλευρά του τεμένους στέκονταν με αναθηματικές αφιερώσεις στο Μεν, με τη μορφή αιδικουλίων (ιερά) που περιείχαν ημισέληνο.

Λίγοι άνθρωποι θα ανέβηκαν αυτές τις σκάλες και μπήκαν στον ναό του Μηνός. Η πρόσβαση στον ναό περιοριζόταν στους ιερείς και ιέρειες όπου μέσα πραγματοποιούσαν θρησκευτικές τελετές .

Το κτίριο πολλαπλών δωματίων ήταν μία από τις μεγαλύτερες κατασκευές στο ιερό. Η στενή του εγγύτητα με το ναό του Μηνός δείχνει ότι μπορεί να φιλοξενούσε πολλές δραστηριότητες που έλαβαν χώρα στο ιερό. Η δομή μπορεί να έχει λειτουργήσει ως τραπεζαρία, υπνοδωμάτια, χώρο μαγειρέματος ή αίθουσα συσκέψεων.

Το νερό ήταν ένα σημαντικό στοιχείο στα ιερά για διάφορους λόγους: για την δίψα των επισκεπτών κατά τη θερινή περίοδο και για τους τελετουργικούς σκοπούς καθαρμού και καθαρισμού. Αυτές οι τελετουργικές ενέργειες ήταν απαραίτητες για να ολοκληρωθούν προτού εισέλθουν στην παρουσία της θεότητας. Αυτή η λεκάνη μπορεί να έχει συλλέξει όμβρια ύδατα που πέφτουν από την οροφή της κατασκευής γύρω από το κτήριο..

Ο Ράμσαϊ πίστευε ότι αυτή η πέτρινη καρέκλα ήταν θρόνος, όπου ο θεός Μήν καθόταν ενώ οι προσκυνητές του πραγματοποιούσαν τελετουργίες. Είναι πιο πιθανό ότι ήταν μια θέση για μια συνάντηση ή σε μία τραπεζαρία, ίσως δε χρησιμοποιούμενη από τον επιβλέποντα της συγκέντρωσης.