Το σπουδαιότερο συγγραφικό έργο του Πλουτάρχου είναι κατά κοινή ομολογία οι "Βίοι Παράλληλοι ", παράλληλες δηλαδή βιογραφίες, κατά ζεύγη ενός Έλληνα και ενός Ρωμαίου πολιτικού ή στρατηγού, 48 στον αριθμό, από τους οποίους διασώθηκαν οι 46. Έγραψε βέβαια και τα "Ηθικά", πάμπολλες δηλαδή πραγματείες με θέματα την αρετή, τη θεολογία, τη θρησκεία, την πολιτική και το ρόλο της φιλοσοφίας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, κυρίως των δημόσιων ανδρών, από τις επιλογές και τις δράσεις των οποίων εξαρτάται ανέκαθεν η ζωή των αρχομένων. Όμως φαίνεται ότι με τα "Ηθικά" του δεν αισθανόταν να πετυχαίνει τον αντικειμενικό σκοπό του για επηρεασμό των ανθρώπων της εποχής του και για στροφή τους στο δρόμο της αρετής, σε μια εποχή που η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε μεσουρανήσει και όδευε στον αναπόφευκτο κατήφορο. Έτσι στράφηκε στη βιογραφία των μεγάλων πολιτικών και στρατηγών του παρελθόντος, για να δώσει πιο απτά και ανθρώπινα παραδείγματα - πρότυπα για μίμηση των μεγάλων στιγμών τους ή και για αποφυγή έκνομων δραστηριοτήτων τους.