 |
| Το αρχαιολογικό ερευνητικό έργο του San Giuliano βρίσκεται στη μέση μιας απίστευτης και παραγωγικής τρίτης περιόδου ανασκαφών. Η συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου Baylor, της Ακαδημίας Virgil, της αρχαιολογικής επιτήρησης της επαρχίας Viterbo και της νότιας Etrurias και του δήμου Barbarano Romano, έθεσε τα θεμέλια για σημαντικές ανακαλύψεις. Διεξήχθη έρευνα σχετικά με τη νεκρόπολη του San Giuliano, η οποία δεν διέθετε συνολικό χωροταξικό σχέδιο που να λειτουργεί σε ορισμένους επιλεγμένους τομείς. Η ερευνητική ομάδα διερεύνησε επίσης τη μεσαιωνική οχύρωση στο οροπέδιο στην κορυφή του San Giuliano. |
Μια επισκόπηση της ζωής, της οικονομίας και των θρησκευτικών πεποιθήσεων των ανθρώπων που έζησαν στο San Giuliano την περίοδο μεταξύ του 8ου αιώνα π.Χ. και του δέκατου τρίτου αιώνα μ.Χ. προέκυψε από αυτή την έρευνα. Η σημαντική ανακάλυψη που έκανε η ομάδα της Baylor στα μέσα Ιουνίου ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Η γενική πρόθεση της αρχαιολογικής αποστολής ήταν, στην πραγματικότητα, να διερευνήσει την ιστορία της περιοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και για το λόγο αυτό αναζητούσαν στοιχεία της πρώιμης ετρουσκικής περιόδου.
Από τις έρευνες στην κορυφή του San Simone, ένας από τους πέντε λόφους που περιβάλλουν το San Giuliano, έχει εντοπιστεί ένας πιθανός ετρουσκικός τάφος σε μια περιοχή που είναι γνωστή για την κατοίκηση άλλων τάφων που χρησιμοποιήθηκαν μεταξύ του τέλους της περιόδου Villanovan και της αρχής του πολιτισμού Etruscan .[ Βιλλανοβιας και Τυρρηνικής (Ετρουσκικής) ] Αναμενόταν δε ότι όλη η περιοχή είχε ήδη λεηλατηθεί όπως και οι τάφοι της από ληστές.
Οι πρώτες δύο μέρες των ανασκαφών φαινόταν να επιβεβαιώνουν ότι όλοι οι τάφοι είχαν πράγματι λεηλατηθεί. Προς το τέλος της τρίτης ημέρας, εντούτοις, έγινε κατανοητό ότι, σε έναν συγκεκριμένο τάφο, η διαταραχή προκλήθηκε από αγροτικές εργασίες κατά την μεσαιωνική περίοδο και δεν είχε φτάσει στην πραγματική ταφή. Ενώ το τελευταίο στρώμα ασβεστόλιθου που έκλεισε τον τάφο απομακρύνθηκε, ένα μικρό λαμπερό αντικείμενο πράσινου χρώματος ήρθε στο φως: ήταν μια χάλκινη περόνη (δηλαδή μια καρφίτσα για να στερεώσει ένα ένδυμα). Ήταν αμέσως κατανοητό ότι ο τάφος, ο οποίος χρονολογείται πριν από περίπου 2700 χρόνια, ήταν άθικτος.
Κτερίσματα
"Αυτοί οι τάφοι ήταν μνημεία που χτίστηκαν από ανθρώπους που αγαπούσαν ή ήταν κοντά στους νεκρούς και μαζί τους η σημασία της οικογένειας αυτής μεταδόθηκε σε ολόκληρη την κοινωνία. Το έργο των αρχαιολόγων", λέει ο διευθυντής της ανασκαφής Davide Zori, "είναι να διασφαλιστεί ότι αυτά τα σιωπηλά θύματα μιλούν ξανά, να δώσουν φωνή στους νεκρούς και στην κοινωνία στην οποία ζούσαν.
Τα υπολείμματα του σκελετού ήταν σε επισφαλή κατάσταση, αλλά βρέθηκαν και λεπτά θραύσματα και ίχνη οστού ως αρκετά καλά συντηρημένα δόντια και μέρος της γνάθου. Από αυτά τα στοιχεία φαίνεται ότι η ταφή ανήκε σε μια ενήλικη γυναίκα.
Τα αντικείμενα, ιδιαίτερα τα κεραμικά μενταγιόν και τα επτά χάλκινα περόνια, συμβάλλουν στην αναγνώριση του γυναικείου φύλου του αποθανόντος. Τα ανακτηθέντα χάλκινα αντικείμενα περιλαμβάνουν μια περόνη προσαρτημένη σε μια αλυσίδα ευρέων δακτυλίων και μια άλλη που περιλαμβάνει έναν κυκλικό δίσκο από κεχριμπάρι που εισάγεται από την περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας.
Δεκατρία πλήρη κεραμικά αγγεία, κύπελλα, ποτήρια, δύο φλιτζάνια, τριπλό δοχείο εκλεπτυσμένου πηλού, καφέ ημισφαιρικό κύπελλο με δύο λαβές και ένα μεγάλο μπολ με σημάδια αρχαίας επισκευής ανακτήθηκαν επίσης από τον τάφο.
 |
| Λεκανίδες ,Αγγεία του τέλους του 8ου αι π.Χ. φιάλες περόνες ,οινοχόη με ψηλή λαβή, δείγματα του ελληνικού πολιτισμικού κόσμου |
Κατά τη διάρκεια της ταφής αυτά τα αντικείμενα τοποθετήθηκαν στον τάφο ως δώρο που προοριζόταν να συνοδεύει τη νεκρή γυναίκα στον άλλο κόσμο. Η αγγειοπλαστική μπορεί να χρονολογηθεί σε μια περίοδο που εκτείνεται από το δεύτερο μισό του όγδοου αιώνα π.Χ. έως το πρώτο μισό του έβδομου αιώνα π.Χ., πράγμα που σημαίνει ότι ο τάφος κατασκευάστηκε μεταξύ των περιόδων Βιλανόβα -Ετρουσκικης
Η εργασία σε αυτά τα αντικείμενα και στα κόκαλα αυτής της γυναίκας από την πρώιμη ετρουσκική περίοδο στο San Giuliano μόλις ξεκινάει. Αυτά τα ευρήματα υπόσχονται να αποκαλύψουν νέες ιδέες για την περίοδο κατά την οποία εμφανίστηκε ο ετρουσκικός πολιτισμός.
Οι Έλληνες εξελίσσουν τον λεγόμενο Ετρουσκικό πολιτισμό που είναι κατ ουσίαν ελληνικός
Ο πολιτισμός Villanovan ήταν ο αρχαιότερος Πολιτισμός της Εποχής του Σιδήρου της κεντρικής και βόρειας Ιταλίας , ο οποίος ακολούθησε απότομα τον πολιτισμό της εποχής του Bronze Terramare και έδωσε τη θέση του στον 7ο αιώνα π.Χ. σε έναν ολοένα και πιο εξελισσόμενο πολιτισμό επηρεασμένο από Έλληνες εμπόρους, ο οποίος ακολούθησε χωρίς μεγάλο διάλειμμα από τον πολιτισμό των Ετρούσκων . Ο πολιτισμός Villanovan είναι πριν οι άνθρωποι αρχίζουν να απλώνονται προς τον πολιτισμό Urnfield της Κεντρικής Ευρώπης . Οι Villanovans εισήγαγαν τον σίδηρο στην ιταλική χερσόνησο χρησιμοποίησαν καύση και έθαψαν τις στάχτες των νεκρών τους σε κεραμοειδείς φιάλες διακριτικού διπλού κώνου.
Το όνομα Villanovan προέρχεται από την τοποθεσία πυο βρέθηκαν τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα που σχετίζονται με αυτή την προηγμένη κουλτούρα, στα κατάλοιπα ενός νεκροταφείου που βρέθηκε κοντά στη Villanova ( Castenaso , 8 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Μπολόνια ) στη βόρεια Ιταλία .
 όταν οι Έλληνες ωθούσαν την πολιτισμική ανάπτυξη των Τυριννών (Ετρούσκων) ){kind=link}