Ti na Kamome ja to Coronavirus». Αυτό γράφει η αφίσα που εκδόθηκε από την ιταλική κυβέρνηση για τον κορονοϊό μια χώρα που μπορεί να μετρά σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Πολιτικής Προστασίας 21.157 κρούσματα και οι νεκροί να έφτασαν τους 1.441 αλλά δείχνει να μην ξεχνά και την καταγωγής της.
Η γλώσσα που γράφτηκε η αφίσα είναι τα περίφημα γραικάνικα, τη διάλεκτο που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας, και η οποία είναι ένα μίγμα ιταλικών και ελληνικών.
Έτσι στην Ιταλία η οδηγίες κατά του Κορόναϊο είναι και στην διάλεκτο της Ελληνικής μειονότητας. Μια γλώσσα που προέρχεται από την εποχή της Μεγάλης Ελλάδας και μιλιέται ακόμη σήμερα. Η Ιταλική κουλτούρα έχει έντονη Ελληνική ρίζα.
Κοινότητες ομιλητών τής Κατωιταλικής διαλέκτου υπάρχουν σήμερα στη νότια άκρη της Καλαβρίας (καλαβριανή διάλεκτος Γκρίκο) και στην περιοχή Σαλέντο της Απουλίας, κοντά στην πόλη Λέτσε. Στο Σαλέντο βρίσκονται εννέα μικρές πόλεις στην περιοχή Γκρέτσια Σαλεντίνα (Καλημέρα, Μαρτάνο, Καστρινιάνο ντε Γκρέτσι, Κοριλιάνο ντ' Οτράντο, Μαλπινιάνο, Σολέτο, Στερνάτια, Ζολίνο, Μαρτινιάνο), με συνολικό πληθυσμό 40.000 ατόμων. Στην Καλαβρία βρίσκονται εννέα χωριά στην περιοχή Μπόβα, αλλά ο γραικάνικος πληθυσμός εκεί είναι σημαντικά μικρότερος.
Με τον νόμο 482 του 1999 η ιταλική βουλή έχει αναγνωρίσει τη Γραικάνικη κοινότητα του Σαλέντου και της Καλαβρίας ως «ελληνική εθνική και γλωσσική μειονότητα». Ο Νόμος αναφέρει ότι η Ιταλική Δημοκρατία κατοχυρώνει τη γλώσσα και τον πολιτισμό των ελληνικών πληθυσμών της, καθώς και άλλων κοινοτήτων (π.χ. αλβανική, κροατική, σλοβενική κ.ά.) οι οποίες μιλούν διάφορες γλώσσες (π.χ. Φραγκο-προβηγκιανή, Λαντινική, Οξιτανική, Σαρδηνική κ.ά.).[2]
Υπάρχει σημαντική προφορική παράδοση, ενώ ορισμένα τραγούδια και ποιήματα στην Κατωιταλική είναι δημοφιλή στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Γνωστά μουσικά σχήματα από το Σαλέντο είναι οι Ghetonia και οι Aramirè.
