Η αρχαιολογική σκαπάνη στην Αίγυπτο, μέσα από τις προσπάθειες μίας αμερικανο-αιγυπτιακής ομάδας στην αρχαία Άβυδο, κοντά στη σημερινή πόλη Σοχάγκ που βρίσκεται πάνω στον Νείλο στην κεντρική Αίγυπτο, ίσως αλλάξει την παγκόσμια ιστορία της μπύρας!
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως οκτώ μεγάλες ημιυπόγειες εγκαταστάσεις, που ίσως απαρτίζουν την παλαιότερη παραγωγή μπύρας βιομηχανικής κλίμακας στον κόσμο, σύμφωνα με τα αντικείμενα που ανακαλύπτονται, που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις είναι ιστορίας άνω των 5.000 ετών!
Ο Γενικός Γραμματέας του Αιγυπτιακού Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, Μουστάφα Ουαζίρι, δήλωσε ότι το ζυθοποιείο τοποθετείται χρονικά στις απαρχές της αρχαίας αιγυπτιακής ιστορίας. Χρονολογείται από το 3000 π.Χ., την εποχή του πρώτου Φαραώ της Αιγύπτου, Νάρμερ, που ένωσε τα βασίλεια της Άνω Αγύπτου και της Κάτω Αιγύπτου και αποτέλεσε τον ιδρυτή της 1ης Δυναστείας (γύρω στο τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ.).
Συναντάται σε πολλές διαφορετικές παραλλαγές και είδη. Αναφορές για την παρασκευή μπίρας ξεκινούν από την αρχαία Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, περίπου το 4000 π.Χ.-Η παρασκευή μπίρας αλλά και γενικά αλκοολούχων ποτών θεωρούνταν γυναικεία δραστηριότητα, προνόμιο και υποχρέωση από την προϊστορία καθώς η επεξεργασία τροφών και βοτάνων συνδεόταν με δύο χαρακτηριστικά γυναικείες εργασίες, την μαγειρική και την ιατρική περίθαλψη. Η πρώτη σαφής απόδειξη σχετικά με την μπίρα, προέρχεται από τους Σουμέριους και πρόκειται για μια ανάγλυφη αναπαράσταση που χρονολογείται περί το 3000-2800 π.Χ.. Αναφορά στη μπίρα περιέχεται και στο έπος του Γκιλγκαμές καθώς και σε ποίημα Σουμέριων περίπου πριν από 4000 χρόνια, το οποίο μάλιστα θεωρείται και ως η αρχαιότερη γραπτή συνταγή για την παρασκευή μπίρας. Οι Σουμέριοι επίσης λάτρευαν την θεά Νινκάσι που ήταν προστάτιδα της παρασκευής μπίρας και είχε γεννηθεί από το "αφρώδες νερό", δίδαξε στους ανθρώπους την παρασκευή αλκοολούχων ποτών και κάθε μέρα παρασκεύαζε ποτά. Σε πήλινες πλάκες που χρονολογούνται από το 1.800 π.Χ. βρέθηκε ο "Ύμνος στην Νινκάσι" που περιγράφει την διαδικασία παρασκευής μπίρας με την μορφή προσευχής έτσι ώστε να μεταδίδεται εύκολα η σχετική γνώση σε μία εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν αναλφάβητοι. Το γεγονός ότι προστάτιδα της μπίρας ήταν μία γυναικεία θεότητα αποκαλύπτει την μακραίωνη σχέση των γυναικών με την παρασκευή του ποτού αυτού], ειδικά από την στιγμή που είχαν μια μακραίωνη παράδοση στην απόσταξη, την αρωματοποιία και άλλες χημικές δραστηριότητες . Οι Βαβυλώνιοι, που διαδέχθηκαν τους Σουμέριους, φαίνεται πως επίσης παρασκεύαζαν μπίρα από διάφορα δημητριακά. Στον κώδικα του Χαμουραμπί, ήταν κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην πόση μπίρας και ειδικότερα γνωρίζουμε πως ήταν ανάλογο της κοινωνικής θέσης. Στους Αιγύπτιους ήταν γνωστά περισσότερα από τέσσερα είδη μπίρας και πολλοί υποστηρίζουν πως ήταν το βασικό ποτό τους. Και εκεί η παρασκευή μπίρας (αλλά και ψωμιού η παρασκευή και του οποίου στηρίζεται στην διαδικασία της ζύμωσης) θεωρούνταν γυναικεία ενασχόληση και τα επαγγέλματα του αρτοποιού, του ζυθοποιού αλλά και του ταβερνιάρη τα εξασκούσαν αποκλειστικά γυναίκες. Στους παλαιότερους χρόνους, η μπύρα των ανατολικών λαών παρασκευαζόταν σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που παρασκευάζεται και σήμερα, από κριθάρι και σπανιότερα από άλλα δημητριακά. Η προσθήκη λυκίσκου, σημαντική για τη βελτίωση της γεύσης, αλλά και για τη συντήρηση, χρονολογείται περίπου από το 1000 π.Χ.
Όπως γράφει η «Αλ Αχράμ», ο Μάθιου Άνταμς του Ινστιτούτου Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, που ηγείται της αρχαιολογικής αποστολής, εξηγεί ότι οι οκτώ μεγάλες ημιυπόγειες εγκαταστάσεις του ζυθοποιείου είχαν διαστάσεις μήκους περίπου 20 μέτρων, πλάτους 2,5 μέτρων και βάθους 40 εκατοστών.
Μάλιστα, κάθε εγκατάσταση ζυθοποιίας περιείχε περίπου 40 μεγάλους κεραμικούς κάδους (διαστάσεων περίπου 65-70 εκατοστών σε διάμετρο και 70 εκατοστά σε ύψος), που φαίνεται να χρησιμοποιούντο ως δεξαμενές για τη θέρμανση του μείγματος σιτηρών και νερού που χρησιμοποιείτο για τη ζύμωση και την παραγωγή μπύρας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κάθε παραγωγή μπορούσε να φτάσει μέχρι και τα 22.000 λίτρα, ποσότητα που φαίνεται να εξυπηρετούσε τις ανάγκες των ταφικών εθίμων των πρώτων βασιλιάδων της Χώρας του Νείλου.
Να σημειωθεί ότι Βρετανοί αρχαιολόγοι είχαν εντοπίσει την αρχαιολογική αυτή περιοχή από τις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά η σημασία του δεν είχε γίνει κατανοητή εκείνη την εποχή και τελικά η ακριβής τοποθεσία του είχε χαθεί.
Οι τωρινές ανασκαφές ξεκίνησαν και πάλι το 2018 και συνεχίστηκαν πέρυσι, οπότε και ανακαλύφθηκε αυτό που ίσως αποτελεί και το αρχαιότερο ζυθοποιείο βιομηχανικής παραγωγής στον κόσμο.
