Φωτ:Αρχαιογνώμων
Θα ανφερθούμε για δύο μυθικά πρόσωπα ..... Έλυμος και Αιανός που ίδρυσαν την Ελίμεια και την Αιανή ,ο πρώτος πιθανότατα το 1130 π.Χ. (50 χρόνια μετά την λήξη του Τρωικού πόλεμου ) και ο δεύτερος λίγα χρόνια αργότερα όταν αποχώρησε από τον θρόνο της Τυρρηνίας ο πατέρας του Έλυμος και δημιούργησε την νέα πρωτεύουσα την Αιανή που έμελλε να μείνει πρωτεύουσα της Ελίμειας μέχρι την ενσωμάτωση της στο βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου Β’ .
Ποια ήταν η ιστορική εξέλιξη στην περιοχή και στις πόλεις μετά από τον Αιανό κάνεις δεν μπορεί να γνωρίζει μια ακολούθησαν οι « Σκοτεινοί χρόνοι της Ελληνικής αρχαιότητας » για τους οποίους τίποτα δεν είναι γνωστό .
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η Ελιμία ή Ελιμιώτις ή Ελιμεία ήταν αρχαία χώρα της Άνω Μακεδονίας. Η Ελιμία κατοικείτο από τους Ελιμιώτες ή Άιανες και εκτείνονταν δυτικά της Πιερίας, νότια της Εορδαίας και της Ορεστίδας στη πεδιάδα του Αλιάκμονα μέχρι τα Καμβούνια και το Τιτάριο όρος που αποτελούσαν και τα φυσικά όρια μεταξύ Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Προς δυσμάς εκτεινόταν μέχρι το βόρειο τμήμα της Πίνδου (Τύμφης και Γράμμου) που και αυτό αποτελεί το δυτικό φυσικό όριο μεταξύ Μακεδονίας και Ιλλυρίας. Αποτελούσε αυτόνομο βασίλειο από μια τοπική αριστοκρατία, μέχρι την ένωση του με το Μακεδονικό Βασίλειο, ως ημιαυτόνομη επαρχία επί Αλεξάνδρου Α',[1] μια μορφή επικυριαρχίας όπως η Ορεστίδα και η Λυγκηστίδα. Αργότερα προσαρτήθηκε οριστικά στο Μακεδονικό βασίλειο το 355 π.Χ. από τον Φίλιππο Β', αποτελώντας μια από τις δυτικές επαρχίες του.[2][3] Ο Φίλιππος Β' είχε ως δεύτερη σύζηγο, την κόρη του Δέρδα του Γ', την Φίλα, (δηλαδή: Αγαπημένη) και κατοικούσε στα βασιλικά ανάκτορα του Φιλίππου.
Στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία κατά των Περσών, οι φάλαγγες του μακεδονικού στρατού αποτελούνταν τάξεις πεζών από ομοεθνείς Μακεδόνες. Υπήρχε έτσι η Τάξη των Ελιμιωτών που είχε περίπου 1.500 άνδρες.[4]
Πρωτεύουσα της Ελιμίας χώρας ήταν η Αιάνη (ή Αίανα). Βρίσκεται τοποθετημένη σε απόσταση περίπου 1,5 χλμ από τη σημερινή Αιανή. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως πολυτελείς ιδιωτικές κατοικίες, αγάλματα, βασιλικούς τάφους και δημόσια κτήρια.
Άλλη σημαντική πόλη ήταν η Ελιμεία και κατά Αρριανόν Ελύμα[5] Την αναφέρει τόσο ο Θουκυδίδης[6] όσο και ο Στράβων.[7] Άλλες πόλεις ήταν: αι Φυλακαί, η Εράτυρα, οι Οβλόστιοι[8] κ.ά.
Βασιλείς της Ελιμίας
Αρριδαίος (πριν το 513 π.Χ.)[9]
Δέρδας Α'(περ. 435-505)
Παυσανίας (; Σίρρας) (γ.405 έως 385)
Δέρδας Β΄ (περ. 385-360), γαμπρός του Αρχελάου και συμπολεμιστής του Αμύντα Β' κατά της Ολύνθου.[10]
Δέρδας Γ΄ (περ.360-355), ο οποίος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της, ενώ αργότερα ήταν ευγενής στην αυλή του Φιλίππου Β'.
Παρακάτω παρατίθεται απόσπασμα από το συγγραφικό έργο του δασκάλου Κ. Σιαμπανόπουλου, για την σημασία της Ελιμίας στο Μακεδονικό Βασίλειο:
Η συμβολή της Ελιμιώτιδας στη δημιουργία του μακεδονικού μεγαλείου και της κοσμοκρατορίας ήταν μεγάλη. Οι Ελιμιώτες γενναίοι και λιτοδίαιτοι ανέπτυξαν αξιόλογη δράση. Καθ' όλη την διάρκεια της εκστρατείας του Μ. Αλέξανδρου η επαρχία της Ελίμειας, είχε καταστεί ως το σημαντικότερο κέντρον όπου εστρατολογούνταν οι επίλεκτες μονάδες του στρατού, οι καλύτεροι πεζεταίροι και ιππείς. Μία από τις έξι ( 6 ) τάξεις του μακεδονικού στρατού, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν και η τάξη των Ελιμιωτών ή η Ελιμιωτική Τάξις ! Ο στρατηγός Κοίνος ήταν Ελιμιώτης, γιος του Πολεμοκράτη, πού επικεφαλής της ελιμιωτικής τάξης, εδόξασε σ' όλες τις μάχες της Ασίας το μακεδονικόν όνομα, της Αιανής και της Ελιμιώτιδας, όπως και ο αδελφός του ο Κλέανδρος, ο διοικητής των " Αρχαίων Ξένων ", στην μάχη των Γαυγαμήλων και σ' όλην την ασιατικήν εκστρατεία. Ελιμιώτες ήταν ο θησαυροφύλακας Άρπαλος και ο Κάλας, ο διοικητής της Φρυγίας, καθώς και οι γιοι του Μαχάτα, Φίλιππος ο σατράπης της περιοχής του Ινδού και ο Ταύρων στην ασιατική εκστρατεία. Ο Ελιμιώτης Πολεμοκράτης, ο πατέρας του Κοίνου και του Κλέανδρου, μαζί με τους απογόνους του, επήραν μεγάλες εκτάσεις γης εις την Χαλκιδικήν και σ' άλλα μέρη! [11]
Διακεκριμένοι
- Αντίγονος ο Μονόφθαλμος (382-301 π.Χ.), ευγενής και στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
- Άρπαλος του Μαχάτα, ευγενής και παιδικός φίλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
- Κάλας της Φρυγίας, αξιωματικός και σατράπης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
- Κοίνος, αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
- Κλέανδρος, αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
- Πολεμοκράτης, ευγενής και πατέρας των Κοινού και Κλέανδρου.
« ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΑΙΩΝΕΣ » ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ
Του Σταύρου Π. Καπλάνογλου
Τα λιοντάρια στη χρυσελεφάντινη ασπίδα από τη χρυσοποίκιλτη πανοπλία του Φιλίππου Β Φωτ:Αρχαιογνώμων
Στον 12ο και 11ο αιώνα π.Χ, στην περιοχή της Μεσογείου συνέβησαν γεγονότα που άλλαξαν στην κυριολεξία τον ρου της ιστορίας.
1. Ο Τρωικός ο πόλεμος που πέρα από τον μύθο της ωραίας Ελένης και του Πάρη ,ήταν ένα αναμφισβήτητο πια γεγονός, ένας εμφύλιος πόλεμος των Ελλήνων (Αχαιών και Τρώων και των συμμάχων τους ) που έγινε για τον έλεγχο των Στενών των Δαρδανελίων μετά την κατάρρευση των κρατών πόλεων που ανάπτυξαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό και είχαν πλέον καταρρεύσει εν πολλούς και οικονομικά .
2. ΟΙ Δωριείς είχαν φύγει από την περιοχή του Βοΐου και της Πίνδου προς την Νότια Ελλάδα και
3 Στην Αίγυπτο οι << Λαοί της θάλασσας >> στους οποίους συμμετείχαν μεταξύ των άλλων Ελληνικών φυλών και οι Τυρρηνοί από την Δυτική Μακεδονία είχαν ηττηθεί από τους Αιγυπτίους του Μερεμφθά και του Ραμσή του ΙΙΙ αφού για αιώνες καταταλαιπωρούσαν Νοτιοανατολική Μεσόγειο και διέλυσαν την αυτοκρατορία των Χετταίων στην Μικρά Ασία και διασκορπίστηκαν σε διάφορα αραιοκατοικημένα μέρη της Μεσογείου
Οι Τυρρηνοί (Τερές ή TRS) των οποίων τελευταίος βασιλιάς του πριν από την ίδρυση της Ελίμειας ήταν ο μυθικός Έλυμος διαχωρίστηκαν σε 2 μέρη και ο μεν βασιλίας επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του την Τύρισσα στην σημερινή Δ. Μακεδονία και οι αλλοι αποίκισαν την Κεντρική Ιταλία δημιουργώντας την Ετρουρία ή Τυρρηνία ή Τυρσηνία αναπτύσσοντας ένα μεγάλο πολιτισμό και ονομάζοντας συγχρόνως την θάλασσα ανάμεσα στον κεντρικό κορμό της σημερινής Ιταλίας και τα νησιά Κορσική .Σαρδηνία και Σικελία Τυρρηνικό Πέλαγος .Να σημειώσουμε δε τα 2 τελευταία νησιά πήραν το όνομα τους από 2 άλλους ηττημένους λαούς των θαλασσών ,
α. Η ΣΑΡΔΗΝΙΑ πήρε το όνομά της από τους . Σερντέν ή Σαρντάνα (Šrdn), απο τις ΣΑΡΔΕΙΣ ΤΗΣ ΛΥΔΙΑΣ
Οι Σάρδεις (σημ. Sart της Μ.Ασίας ) ήταν αρχαιότατη μικρασιατική πόλη στη Λυδία, της οποίας υπήρξε και πρωτεύουσα.
Η Λυδία ήταν αρχαία χώρα στη Μικρά Ασία, η κατά τον Όμηρο Μαιονία. Οι κάτοικοί της ονομάζονταν Λυδοί. Πρώτοι κάτοικοι ήταν οι Χετταίοι. H ανάγνωση χετιτικών επιγραφών από τον Forrer κατέδειξε ότι όταν τη χώρα κατείχαν οι Χετταίοι (περί το 1400 π.Χ) σ΄ αυτή κατοικούσαν και Έλληνες ηγεμόνες Πρώτη δυναστεία κατά παράδοση ήταν του Άτυος (θεότης του κύκλου της θεάς Κυβέλης) από του γιου του οποίου το όνομα Λυδού είχε πάρει η χώρα το όνομά της. Μετά τη δυναστεία του Άτυος ακολούθησε η δυναστεία των Ηρακλειδών
β. Η ΣΙΚΕΛΙΑ πήρε το όνομα της από τους Σεκελές ή Σακάλσα η Σακαράσα (Škrš), Σαγαλασσός Πισιδίας
Η Σαγαλασσός ήταν αρχαία Ελληνική Μικρασιατική πόλη που καταστράφηκε από σεισμό και εξαφανίσθηκε από τον χάρτη τον 13ο αιώνα μ.Χ.
Η Σαγαλασσός σήμερα είναι αρχαιολογική τοποθεσία στην νοτιοδυτική Τουρκία, 30 χιλιόμετρα από το Μπουρντούρ και την Σπάρτη της Μ. Ασίας και 130 χλμ από τα παράλια της Αττάλειας υψόμετρο 1450-1700 μέτρα.
Η απόσταση αυτή από την θάλασσα της Σαγαλλασσού και το υψόμετρο που βρισκόταν μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι δεν ήταν εμπόδιο για να είναι ένας λαός ναυτικός και να συμμετέχει με πλοια στους λαούς της θάλασσας κάτι που συνέβαινε και με τους Τυρρηνούς (Τερές) κατά τους Αιγυπτίους που απόσταση της Προϊστορικής Δ. Μακεδονίας από την θάλασσα ήταν πολύ μικρότερη όπως και το υψόμετρο των κατοικημένων οροπεδίων της
Ιδρύθηκε από τους Χεταίους αλλά η μεγάλη ανάπτυξη ήρθε περί τα τέλη του 5ου πΧ αιώνα στην εποχή δε των Ρωμαίων έφθασε τις 60000 και εγκαταλείφθηκε περί τις αρχές του 13ου αιώνα μετά από αλλεπάλληλους ισχυρότατους σεισμούς
Ακολούθησε μια περίοδος ριζικών μεταβολών στην κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική οργάνωση, η οποία σήμανε το οριστικό τέλος της Εποχής του Χαλκού και την πρώιμη Εποχή του Σιδήρου
Στον Ελλαδικό χώρο η περίοδος αυτή τοποθετείται μεταξύ της κατάρρευσης των Μυκηναϊκών ανακτόρων και της εμφάνισης των πόλεων-κρατών τον 8ο αιώνα π.Χ. και χαρακτηρίζεται από την απώλεια γραπτών κειμένων , τον απλουστευμένο πολιτισμό, τη χρήση του σιδήρου έναντι του ορειχάλκου και την εσωστρέφεια της. Τα στοιχεία αυτά, σε συνδυασμό με την απουσία γραπτών πηγών και των πενιχρών λειψάνων που διασώθηκαν, προσδίδουν στην περίοδο από τον 11ο έως τον 8o αιώνα π.Χ. την ονομασία “Σκοτεινοί Αιώνες”.
Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ
Σίγουρα η πρώτη καταγραφή της ιστορίας στον Ελληνικό χώρο είναι τα Ομηρικά Έπη ,έστω και αν μέχρι τα τέλη του του 19ου αιώνα μ.Χ. και της ανακαλύψεις του Σλίμαν για την Τροία τα θεωρούσαν ένα όμορφο παραμύθι.
Φυσικά η καταγραφή της ιστορίας έγινε επιστήμη από τον Ηρόδοτο από την Αλικαρνασσό. Έτσι και εμείς μη έχοντας πληροφορίες για την Ελίμεια .
Στηριζόμαστε σε όσα ελάχιστα έχουν γραφεί ,δηλαδή ότι υπήρχε αγνώστου ονόματος πρώτη βασιλική δυναστεία στην Ελίμεια πριν από τον 6ο αιώνα π.Χ. που είχε τις ρίζες της στην Δυναστεία των Αργεαδών ή Τημενιδών
όταν πια εμφανίσθηκε βασιλιάς ο Αρριδαίος πριν το 513 π.Χ.) και ηταν ο έρωτος από την δεύτερη Ελιμειακή δυναστεία και ακολούθησαν Δέρδας Α'(περ. 435-405)
Παυσανίας (; Σίρρας) (γ.405 έως 385)
Δέρδας Β΄ (περ. 385-360), γαμπρός του Αρχελάου και συμπολεμιστής του Αμύντα Β’ κατά της Ολύνθου.
Δέρδας Γ΄ (περ.360-355), ο οποίος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της, ενώ αργότερα ήταν ευγενής στην αυλή του Φιλίππου Β’.
Ιδρυτής της Δυναστείας των Αργεαδών ή Τημενιδών της Μακεδονίας από την οποία προερχόταν ο Αρριδαίος ήταν ο Πέρδικας ο Α που ήταν και ο πρώτος Βασιλιάς της Μακεδονίας
Θα καταγράψουμε στην συνέχεια μόνον τα ονόματα όλων των Βασιλιάδων της Μακεδονίας από το Πέρδικα τον Α΄ έως τον Αμύντα τον Α που ήταν ο πατέρας του πρώτου ιστορικά καταγεγραμμένου βασιλιά της Ελίμειας του Αρριδαίου
Και θα δώσουμε περισσότερες πληροφορίες τον Αρριδαίο και για τον στενό οικογενειακό κύκλο του Αρριδαίου, (τον πατέρα του Αρριδαίου βασιλιά Αμύντα τον Α’ ,τον αδερφό του και διάδοχο του Αμυντα ‘Α στον θρόνο της Μακεδονίας βασιλιά Αλέξανδρο τον Α τον Φιλέλληνα της Μακεδονίας και την αδερφή του Γυγαία
.Στην επόμενη δημοσίευση θα αναφερθούμε για όλους τους βασιλείς της δυναστείας που τον ακολούθησαν μέχρι την ενσωμάτωση του βασιλείου της Ελίμειας στη μεγάλη Μακεδονία του Φιλίππου του Β΄.
ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, Μακεδών ήταν το όνομα του αρχηγού της φυλής που πρωτοκατασκευάστηκα στη δυτική, νότια και κεντρική Μακεδονία και ίδρυσε το αρχαίο μακεδονικό βασίλειο.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ηρόδοτου, το μακεδονικό έθνος ήταν ελληνικό φύλο και μάλιστα δωρικό, που μετακινούμενο από τη Εστιαιώτιδα της Θεσσαλίας (αρχικά) κατοίκησε στις παρυφές της Πίνδου, προτού μετακινηθεί στη συνέχεια νοτιότερα.
Ο Περδίκκας, γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας, ανήκε στη φυλή των Δωριέων και ήταν Αργείος Ηρακλείδης στη καταγωγή.
ΚΟΡΑΝΟΣ -ΚΟΙΝΟΣ-ΤΥΡΡΙΜΑΣ
Οι 3 βασιλείς των Μακεδόνων για τους οποίους δεν υπάρχουν πληροφορίες και την ύπαρξη τους ανάγεται στο χώρο του μύθου και σε φήμες που ποτέ δεν επιβεβαιωθήκαν και κυκλοφορήσαν τον 4ο αιώνα π.Χ. πολύ μετά την καταγραφή του πρώτου ονόματος στην ιστορία του βασιλία των Μακεδόνων
— ΠΕΡΔΙΚΑΣ Α
Ο ΠερδΊκας της δυναστείας των Αργεαδών ή Τημενιδών που εμφανίζεται ως ιδρυτής της
Από αυτή την δυναστεία έχει γράφει ότι ανήκαν κάποιοι από τους Βασιλείς του αυτόνομου Βασιλείου της Ελίμειας που είχαν ιδρύσει ο Έλυμος ο βασιλιάς των Τυρρηνών και ο γιος του Αιανός αλλά και λόγω των σκοτεινών χρόνων της ιστορίας που ακολούθησαν τον θάνατο του Αιανού και τα ονόματα τους παρέμειναν άγνωστα μέχρι την εμφάνιση του γιου του Αμύντα Α και αδερφού του Αλεξάνδρου του Α του φιλέλληνα του Αρριδαίου που είναι ο πρώτο καταγεγραμμένος βασιλιάς στην ιστορία ο Αρριδαίος πριν από το 513 π.Χ.
Η ιστορία των Μακεδόνων φαίνεται να αρχίζει γύρω στο 700 π.Χ., στην περιοχή της Ορεστίδας, την οποία μοιράζονταν με ένα ακόμη ελληνικό φύλο, τους Ορέστες.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη, η πρώτη μακεδονική βασιλική δυναστεία ήταν αυτή των Αργεαδών ή Τημενιδών, με ιδρυτή της τον Περδίκκα Α΄ (πρώτο μισό του 7ου αι. π.Χ.)
Σε μεταγενέστερη εποχή (4ος αι. π.Χ.) αναφέρονται και βασιλείς αρχαιότεροι από τον Περδίκκα Α΄
Κατά τη βασιλεία του Περδίκκα Α΄ οι αρχαίοι Μακεδόνες άρχισαν να επεκτείνονται προς τα ανατολικά, καταλαμβάνοντας κατά σειρά την Εορδαία, Βοττιαία, Πιερία, Αλμωπία. Την ίδια εποχή ή επί του διαδόχου του κτίστηκαν οι Αιγαί (σύγχρονη Βεργίνα), ως νέα πρωτεύουσα του βασιλείου
ΑΡΝΑΙΟΣ
Τον Περδίκκα Α΄ διαδέχτηκε ο γιος του Αργαίος (652-621 π.Χ.) ο οποίος νίκησε το Ιλλυρικό φύλο των Ταυλαντίων που εισέβαλε στη Μακεδονία.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Α
Οι διάδοχοί του Φίλιππος Α’ (621-588 π.Χ.)
ΑΕΡΟΠΟΣ
και Αεροπός (588-568 π.Χ.)
ΑΛΚΕΤΑΣ
Μετά τον Αεροπό, βασίλευσε ο Αλκέτας Α’ (568-540 π.Χ.)
ΑΜΥΝΤΑΣ Α
Ο Αμύντας Α’ (540-498 π.Χ.), οι οποίοι κατέλαβαν τμήματα της Μυγδονίας (η περιοχή των λιμνών Κορώνεια και Βόλβη) και τον Ανθεμούντα, στα όρια της Χαλκιδικής
Πέλλα - Αποτύπωμα από πάπυρο όπου εικονίζεται πορτραίτο γενειοφόρου ανδρός-Φωτ:Αρχαιογνώμων
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΙΜΕΙΑΣ ΜΑ ΕΔΡΑ ΤΗΝ ΑΙΑΝΗ
Ι. ΑΡΡΙΔΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΙΜΕΙΑΣ (πριν το 513 π.Χ.)
Ο Αρριδαίος ήταν ο πρώτος βασιλιάς καταγεγραμμένος στην ιστορία της Ελίμειας.
Ο Αρριδαίος ήταν γιος του βασιλέως των Μακεδόνων Αμύντα του Α’ και αδελφός του. Ιδιαίτερα, γνωστού από την δράση του στους Περσικούς πολέμους, Αλεξάνδρου Α΄ του Φιλέλληνος (498/497 – 454 π.Χ.). Φαίνεται ότι, η διοίκηση της Ελιμιώτιδος είχε ανατεθεί στον Αρριδαίο, είτε από τον Αμύντα Α΄, είτε το πιθανότερο από τον ίδιο τον Αλέξανδρο Α΄,
Για τα έτη που μεσολάβησαν μέχρι των πρώτο γνωστό βασιλέα τον Αρριδαίο,φαίνεται να προϋπήρχε βασιλικός οίκος τον οποίο και διαδέχθηκε ο νέος οίκος που άρχισε με τον προαναφερόμενο Βασιλιά ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελίμεια αφού είχε συνάψει σχέσεις επιγαμίας (ο ίδιος ή ο αδελφός του Αλέξανδρος ο Α’) με τον προϋπάρχοντα βασιλικό οίκο της Ελίμειας μια και προερχόταν από την δυναστεία των Τιμενιδών όντας γιος του βασιλέως των Μακεδόνων Αμύντα Α΄ (540 – 498/497 π.Χ.)
ΓΝΩΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΡΙΔΑΙΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΜΕΙΑΣ
ΙΙ.ΑΜΥΝΤΑΣ Α ‘ (Πατέρας Αρριδαίου )
Αμύντας Α’ (520 π.Χ. – 500 π.Χ.), ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, γιος και διάδοχος του Αλκέτα Α΄.
Η χώρα την οποία διοικούσε ο Αμύντας Α΄ περιελάμβανε τα παράλια του Θερμαϊκού μέχρι τις εκβολές του Αλιάκμονα καθώς και τις περιοχές του κόλπου που έμεναν οι Βοττιαίοι οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τις περιοχές τους. Υπό τις διαταγές του Αμύντα Α΄ ήταν και ο Ανθεμούντας της Χαλκιδικής καθώς και ένα τμήμα της Μυγδονίας στα ανατολικά του Αξιού ποταμού. Στο βασίλειο αυτό δεν περιλαμβάνονταν τα παράλια ανάμεσα στις εκβολές του Αξιού και του Αλιάκμονα καθώς επίσης και η Πέλλα που αργότερα έγινε και πρωτεύουσα του Μακεδονικού κράτους. Ο Αμύντας Α’ στην διάρκεια της βασιλείας του λέγεται ότι ανέπτυξε καλές σχέσεις με τους Πεισιστρατίδες της Αθήνας, οι οποίες και διατηρήθηκαν και από τον γιο του Αλέξανδρο Α΄
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αναγκάστηκε να γίνει υποτελής στον Πέρση βασιλιά Δαρείο Α’. Πέρσες απεσταλμένοι σφαγιάστηκαν στο παλάτι του από τον νεαρό τότε γιο του Αλέξανδρο Α
΄Η πράξη αυτή πιθανότατα ανάγκασε τον Αμύντα Α΄ να δώσει την κόρη του Γυγαία στον Πέρση Βούβαρη ως γυναίκα του.
Όταν ο Ιππίας, ένας από τους Πεισιστρατίδες των Αθηνών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα, ο Αμύντας Α΄ τού παραχώρησε για την διαμονή του την περιοχή του Ανθεμούντα.
Ο Αμύντας Α΄ πέθανε το 498 π.Χ., αφήνοντας ως διάδοχό του στο θρόνο της Μακεδονίας τον γιο του Αλέξανδρο Α΄.
ΙΙΙ. Αλέξανδρος Α’ (Βασιλιάς της Μακεδονίας)
Μακεδόνας βασιλιάς του πρώτου μισού του 5ου αιώνα π.Χ (498 – 454 π.Χ. ). Γέννηση : 6ος αιώνας π.Χ ,Θάνατος 454 π.Χ μι.
Ήταν γιος του Αμύντα Α τον οποίο διαδέχθηκε στον θρόνο και της Ευρυδίκης Παιδιά : Φίλιππος , Αλκήτες , Περδίκκας Β’ , Μενέλαος , Αμύντας
Ανήκε στην Δυναστεία Αργεάδων
Την εποχή της ανόδου του Αλεξάνδρου στο θρόνο, η Μακεδονία ήταν ένα καθυστερημένο κράτος με απομεινάρια του πρωτόγονου συστήματος και αδύναμο στρατό .
Το κράτος αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την επικυριαρχία του Πέρση βασιλιά.
Ο Αλέξανδρος αποδείχθηκε εξαιρετικός διπλωμάτης, ο οποίος χάρη στην πονηριά και την ευφυΐα του μπόρεσε να επεκτείνει τα σύνορα του κράτους, προσθέτοντας σε αυτό τα πλούσια εύφορα παραθαλάσσια εδάφη της Πιερίας με σημαντικούς εμπορικούς δρόμους και τα βουνά του Δισώρων με τα πλούσια ορυχεία αργύρου.
ΙV. Γυγαία της Μακεδονίας
Η Γυγαία ήταν θυγατέρα του Αμύντα του Α και αδερφή του Αρριδαίου Βασιλιά της Ελίμειας και του Αλεξάνδρου του Α βασιλιά της Μακεδονίας.
Δόθηκε για γάμο από τον αδερφό της, στον Πέρση στρατηγό Βουβάρη.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει επίσης έναν γιο του Βουβάρη και της Γυγαίας, που ονομάζεται Αμύντας Β’, ο οποίος αργότερα έλαβε την πόλη Αλαβάνδα της Καρίας από τον Ξέρξη Α’ της Περσίας (486-465]
Υπάρχει επίσης μια άλλη Γυγαία, δεύτερη σύζυγος του Αμύντα Γ’ της Μακεδονίας, του οποίου ο γιος, Μενέλαος, δολοφονήθηκε από τον ετεροθαλή αδελφό του, Φίλιππο Β ‘ της Μακεδονίας, το 347 π.Χ..
\
Μέρος του κειμένου ....Του Σταύρου Π. Καπλάνογλου Συγγραφέα -Ιστορικού ερευνητή https://www.prlogos.gr/
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
