Ο Ηρόδοτος ως αρχετυπικός μεγάλος οραματιστής, έδωσε στο γένος των Ελλήνων την ταυτότητα του, αυτή που αδιαμφισβήτητα κατατάσσει όλους τους Έλληνες στην κατηγορία αυτών που αξίζει να διακριθούν, αξίζει να τους θυμόμαστε, αξίζει να τους ανακαλούμε στη μνήμη μας σε κάθε ευκαιρία, αξίζει να διατηρούμε ζωντανή τη συλλογική τους ανάμνηση ως ηρώων των καθημερινών πράξεων και των συνετών επιλογών, που δόξασαν την κοινή τους μοίρα.
Οι ενορατικοί βλέπουν την εξέλιξη της Ιστορίας, μια εξέλιξη που διατύπωνε καθαρά ότι οι αρετές των Ελλήνων, η ανδρεία, το θάρρος, το χρέος, η ευθύνη, η συλλογικότητα και η πίστη στους θεούς, η ανωτερότητα του πολιτισμού τους και οι επιλογές της καθημερινής τους ζωής, το φρόνημα και το σθένος τους, όταν υπερασπίζονται μέχρι θανάτου, τις αξίες για τις οποίες αξίζει να ζουν, αυτά είναι που τους έδωσαν την νίκη κατά των Περσών και τίποτα άλλο, ούτε η φάλαγγα, ούτε η υπεροχή στα όπλα, ούτε πράγματι οι ηρωικοί Σπαρτιάτες, ούτε οι Αθηναίοι οπλίτες, ούτε η μάχη στις Πλαταιές. Παναγιώτης Αναστασάκος
1 Η βασική εκπαίδευση στην αρχαία Αθήνα 5αι π.Χ.
1.1. Ιστορική εξέλιξη
Η εκπαίδευση στην κλασική Αθήνα του 5ου αι. π.Χ. παρουσιάζει μια αξιοπρόσεκτη
εξελικτική πορεία με διαφοροποιήσεις και μεταβολές στη μορφή και το περιεχόμενο. Στην
αρχαϊκή της φάση κατά τον προηγούμενο αιώνα αποποιείται τη στρατιωτική της διάσταση
και αποκτά διάσταση περισσότερο πολιτική η οποία συνδυάζεται και με την πολιτιστική
ανέλιξη της πόλης.
Βέβαια, στις πρώτες δεκαετίες του 5ου αι. π.Χ. οι Αθηναίοι -με τους συνεχείςπολέμους και κυρίως τους Μηδικούς- δρέπουν τους καρπούς της προγενέστερηςστρατιωτικής τους εκπαίδευσης, καθώς το πατριωτικό αίσθημα που τους καλλιέργησεεπέφερε νίκες απαράμιλλες για την εποχή και οι Αθηναίοι με την ταυτότητα του πολίτηπολεμιστή επιβεβαίωσαν με τον ηρωισμό τους το πολεμικό ιδεώδες με το οποίο διαπαιδαγωγήθηκαν.1
Στην αθηναϊκή εκπαίδευση του 5ου αι., ωστόσο, ο νέος δεν αντιμετωπίζεται ως μελλοντικός
στρατιώτης-υπερασπιστής της Αθήνας, αλλά ως πολίτης, ως μέλος της πόλης. Επομένως, η
νοοτροπία αλλάζει σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα να αμφισβητείται ακόμη και η ύπαρξη
στοιχειώδους πολεμικής εκπαίδευσης και προετοιμασίας των νέων, καθώς οι μαρτυρίες είναι
σχεδόν ανύπαρκτες. Υπό αυτό το πρίσμα, η θεσμοθέτηση της «εφηβείας», της διετούς υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας που ξεκινά με την ενηλικίωση του νεαρού Αθηναίου,
τοποθετείται τον 4ο αιώνα π.Χ.2
Τον 5ο αι.π.Χ., επομένως, παραγκωνίζεται σταδιακά η συστηματική και μεθοδευμένη
πολεμική κατάρτιση των Αθηναίων και τη θέση της παίρνει -ως έμμεση πολεμική
προπαρασκευή- η φυσική αγωγή, η ενασχόληση με τη γυμναστική και την άθληση που θα
εξασφαλίσει την καλή φυσική κατάσταση, θα καλλιεργήσει τη ρώμη και θα προετοιμάσει
έναν αποτελεσματικό πολίτη-υπερασπιστή της Αθήνας.3 Ωστόσο, η εκπαίδευση εξακολουθεί
να αποτελεί προνόμιο των ευκατάστατων πολιτών4
που διαθέτουν ελεύθερο χρόνο, εν αντιθέσει προς τους χειρώνακτες μέσους αθηναίους πολίτες. Η αθλητική και γυμναστικήπαιδεία καθιστά εφικτή για το σύνολο του λαού την απόλαυση της παλαιότερης παιδείας των ευγενών αριστοκρατών και τη βίωση των ιδεωδών της άμιλλας και της αριστείας.5
Απότοκο των παραπάνω υπήρξε η ευρεία διάδοση της εκπαίδευσης για κάθε νεαρό Αθηναίο
που επιθυμεί να λάβει συστηματική αγωγή και παιδεία. Η εκπαίδευση αποκτά πλέον
συλλογική διάσταση και δημοκρατικό χαρακτήρα- αντί του μέχρι τότε αριστοκρατικού- και
παρά τις αντιδράσεις της αριστοκρατικής τάξης διευρύνεται σε όλα τα στρώματα της
αθηναϊκής κοινωνίας.
Έτσι, κάνει την εμφάνισή του το σχολείο και η ομαδική διδασκαλία και αγωγή.6 Η μετάβαση στη δημοκρατία, λοιπόν, μετέβαλε και το περιεχόμενο της αθηναϊκής αγωγής η οποία αποσκοπεί στη διεύρυνση της ικανότητας γραφής και ανάγνωσης σε όσο τοδυνατόν μεγαλύτερα τμήματα των πολιτών, προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσειςτης συμμετοχής τους στην Εκκλησία του Δήμου, τη Βουλή και τα λαϊκά δικαστήρια, δηλαδή στην πολιτική και δικαστική εξουσία.7
Οι απόψεις σχετικά με τον αριθμό και το ποσοστό των εγγράμματων και αγράμματων
Αθηναίων τον 5ο αι. π.Χ. διίστανται.
Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν πως ο αριθμός των εγγράμματων Αθηναίων δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητος, τεκμηριώνοντας τις θέσεις τουςκυρίως με βάση το πλήθος των επιγραφών της περιόδου, των οστράκων8 των έγγραφων μηνύσεων στα δικαστήρια και των ενεπίγραφων αγγείων.9
Στον αντίποδα, υποστηρίζεται ένα ελάχιστο ποσοστό γραμματισμού και ένα τεράστιο ποσοστό αναλφάβητων πολιτών, καθώς η Η εκπαίδευση εξακολουθεί να είναι προνόμιο των αριστοκρατών, η κοινωνία είναι κυρίως αγροτική και τα όστρακα που βρέθηκαν πιθανόν να ήταν έτοιμα και η χρήση τους να προοριζόταν για χειραγώγηση των αγράμματων πολιτών.10
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
1 Marrou 2009, 99-100
2 Marrou 2009, 100
3 Καρζής 1997,228
4 Πλάτων, Πρωταγόρας 326c
5 Marrou 2009, 101-106
6 Marrou 2009, 107-8
7 Robb 1994, 136
8 Immerwahr 1964, 17
9 Turner 1977,9· βλ. επίσης, Harvey 1966,593-629· Stoddart – Whitley 1988, 764-766
12
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
ΑΘΗΝΑΙ -ΔΗΜΟΙ ΑΘΗΝΑΙΩΝ -ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΜΕ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ ΕΦΗΒΩΝ 195 μ.Χ.
Ας δούμε ένα παράδειγμα τρόπου και λειτουργίες εκπαίδευσης με αναφορές από πηγές το 195/6 μ.Χ. ...Περιγραφικά από ένα ανάγλυφο σε αέτωμα όπου υπάρχει κατάλογος εφήβων πάνω σε αυτό το αέτωμα ,αναφέρει ...
Καλή τύχη[1]
Ανακούφιση[2]
Ο επιθεωρητής των εφήβων . . .στην αρχοντιά του G(aius) Helvidius Secundus of Pallene (195/6), χαραγμένη από τους συναδέλφους του δικαστές και εκείνοι που πέρασαν (κατάλογο) στο εφήβωμα κάτω (το όνομα΄του ) από αυτόν.5 Αναπληρωτής επιθεωρητής: Pu(blius) Aelius Ισόχρυσος της Παλλήνης[3]
στ. 1
Προπονητής, εφ' όρου ζωής:Νικόστρατος γιος του Ιλάλαρου της Παλλήνης. [4]
Γραμματέας, εφ' όρου ζωής:Ο ιερέας Στράτων των Αχαρνών στο 14ο έτος της ηλικίας του.
10
Ελεγκτές:[5]Ηράκλειος (γιος του Ηρακλεώνα) από τη ΦλυάΑπολλώνιος γιος του Ζωσίμου του ΜπέσαΕλευσίνιος γιος του Σοφού της ΚηφισίαςΣώτας (γιος του Σώτα) από τους Οίους15 Αφροδείσιος γιος του Επαφρόδειτου της ΣτειρίαςΕλπηνέικος Μυρρινούττας
Βοηθοί ελεγκτέςΙσίδοτος (γιος του Ισίδοτου) από το ΣούνιοΑπελλής (γιος του Απελλή) του Αντινοείς20 Αθηνόδωρος (γιος του Αθηνόδωρου) από την ΕκάλεΔιονύσιος γιος του Σώτα του ΟίουΛεωνίδης γιος του Σώτια του Αθμώνα.Παράμονος γιος του Ραδινού της Οα
Αρχιεργάτης:25 Pu(blius) Aelius Paideros της Παλλήνης.Αρχηγός:Αθηνόδωρος (γιος του Αθηνόδωρου) του Άθμωνα.Εκπαιδευτής όπλων:Ζωίλος γιος του Ειρηναίου της Φλυάς.30 Εκπαιδευτής:Ζώσιμος γιος του Αλέξανδρου των Λαμπρών.Αναπληρωτής εκπαιδευτής:Ευτυχιανός γιος του Υάκινθου του Σφέττου.Αναπληρωτής γραμματέας:35 Pu(blius) Aelius Anthos of EiresidaiKestrophylax:Κάρπος (γιος του Κάρπου) του Αραφέν
Από το σεβαστοφόρο (ταμείο)Όλοι οι εφήβοι δόθηκαν40 στις Πλαταιές στη συζήτηση3 (δηνάρια) έκαστο, και γιατις θυσίες για τον αυτοκράτοραυγεία, σε εκείνουςΑνατέθηκε η φροντίδα τους45 5 (δηνάρια) το καθένα,και από το πλεόνασμα (του ταμείου)τα Αθήναιαχρηματοδοτήθηκαν. [6]μη εγγεγραμμένος χώρος
Φιλιστείδης (γιος του Φιλιστίδη) του Πειραιά και Pu(blius) Aelius Cornelius της Παλλήνης,50 Έχοντας διοργανώσει τον Ναυτικό Διαγωνισμό στη Μουνιχία, στέφθηκαν μαζί. [7]
στ. 2
Άρχων και Γυμνασιάρχηςγια ολόκληρο το έτος:Φιλιστείδης (γιος του Φιλιστίδη) από τον Πειραιά. [8]Γενικά:55 Publius Aelius Cornelius της Παλλήνης. [9]Κήρυκας:Φλάβιος Μαρίνος της Παιανίας.Βασιλιάς:Publius Aelius Φείδιμος της Παλλήνης60 πλήρωσε για το Lenaian Παιχνίδια και φιλοξενίατην κοόρτη των εφήβων καιόλοι όσοι σχετίζονται με τοΔιογένειον.65 Πολέμαρχος:Αυρήλιος Διονυσόδωρος ο Αχαρναίος.Επιθεωρητές αγοράς:Διονυσόδωρος (γιος του Διονυσόδωρου) από τη ΜπέσαΜενόδωρος γιος του Ευόδου των Αχαρνών70 πλήρωσε για τους Χύτρους. [10]
Διευθυντές διαγωνισμών:[11]Για την πόλη Antinoeia:Απολλώνιος (γιος του Απολλώνιου) του ΠειραιάΓια τα Αδριανεία:75 Αίλιος Ερωτιάνος της ΦλυάςΓια την Ελευσίνια Αντινομία:Εικόστρατος γιος του Νέικον της Τρινέμειας.Για τα Θησεία:Περικλής γιος του Προσδεκτή της Κηφισίας.80 Για τη Φιλαδέλφεια:Αυρήλιος Διονυσόδωρος ο Αχαρναίος.Για το διαγωνισμό ανδρείας:Publius Aelius Cornelius της Παλλήνης,Φλάβιος Μαρίνος της Παιανίας.85 Για τη Germanica:μη εγγεγραμμένη γραμμήΤα Αθήναια:(πληρωμένο) από το σεβαστοφόρο (ταμείο)Για την Επινικεία:90 Publius Aelius Pheidimos της Παλλήνης,έχοντας πληρώσει για τα παιχνίδια,με τον ίδιο τρόπο όπως και για τον διαγωνισμό ανδρείας,Φιλοξένησε την ομάδα τουΕφήβες και εκείνες που σχετίζονται με την95 Διογένειον.
στ. 3
ΕρεχθείςΙ [12]-mos ονομάζεται επίσης Ελευσίνιος της Κηφισίας-nios ονομάζεται επίσης P(ublius) Ael(ius) Ελευσίνα(nos) της Κηφισίας-ος (γιος του -ος) της Κηφισίας100 -ρος γιος του Ευπόρου της Κηφισίας-έτος γιος του Δημητρίου των Λαμπρών-ιός γιος του Δημητρίου των Λαμπρών-s (γιος του -s) της ΚηφισίαςΑπολλώνιος γιος του Σοφού της Κηφισίας105 -Λέων γιος του Επίγονου της Κηφισίας-Ηγένης γιος του Θήλλου του ΦεγούςΔημήτριος γιος του Ονήσιμου της ΚηφισίαςΕρμής γιος του Ζώπυρου των Κεδών
ΑιγείςΙΙ110 Αγαθοκλής του Αττικού του Γαργέτου-ν Επικουριανός του Γαργέτου
ΠανδιώνηςΙΙΙΕπαφρόδειτος γιος της Αφροδίτης- της ΣτειρίαςΑίλιος Λούκιος του Αγγέλου115 Οκτάβιος γιος του Ελπινέικου του ΜυρρινούςΕλπινέικος (γιος του Ελπινέικου) του ΜυρρινούςΜουσώνιος γιος του Ηρόξενου της ΣτειρίαςΙσίδοτος γιος του Ηρόξενου της ΣτειρίαςΘεαγένης γιος του Σπόρου του Κυδαθηναίου120 Βάσσος (γιος του Μπάσου) από την Κύθηρρο
ΛεοντήςΔ ́Σώτας (γιος του Σώτα) από τους ΟίουςΖω- του ΟιώνΧίλαρος γιος του Διονυσίου του Οίου125 Πις- των ΠαιονιδώνΖώσιμος γιος του Τειμοκράτη του ΛευκονοίουΑττικός γιος του Φιλήτου των ΕυπυριδώνΠάννυχος (γιος του Πάννυχου) από τους Οίων
ΠτολεμαΐδαΕ ́130 Ηράκλειος (γιος του Ηρακλεώνα) από τη ΦλυάΑθήναιος γιος του Ηρακλείου της ΦλυάςΔίω[νύσι;] os γιος του Φιλόστρατου των ΒερενικιδώνΑρτέμων (γιος του Αρτέμωνα) της ΦλύαςΜητρόδωρος γιος του Αρτέμωνα της Φλύας135 Σεκούδος γιος του Ρετορικού του Βερενικίδη
ΑκαμάντηςVIΑκάμας γιος του Προσδεκτή της ΚεφαλήςΑυρήλιος ο Αττικός του ΠόρουΠαράμονος γιος του Μόσχου140 Διονυσόδωρος γιος του Μόσχου
Επιπλέον εγγεγραμμένοι:[13]Ευδαίμων γιος του ΑφροδείσιουΑυρήλιος ΣυνφόροςΠρόσσχολος γιος του Σωσίπατρου145 Φιρμάνιος ΠιερίωνΚλαύδιος ΕρμείαςΦλάβιος ΝέικτηςΖωτικός γιος του ΜητρόδωρουΚλαύδιος Επίκτητος150 Ευτυχιανός γιος του ΠερσέαΦιλοσεράπης γιος του ΖωσίμουΑριστοκλείδηςΛάιος γιος του ΝηρέαΕπιχάρης γιος του Ισιδώρου155 Ζώσιμος γιος του ΧρυσίωναΝεικεφόρος γιος του ΖώσιμουΓέλος (γιος του Γέλου)Όλυμπος γιος του ΑγαθέμερουΕύτυχος γιος του Ονήσιμου160 Πάμφιλος (γιος του Πάμφιλου)Έφηβος (γιος του Εφήβου)
στ. 4
ΑδριανήςVIIΕύπορος γιος του Απολλώνιου του ΜπέσαΖώσιμος γιος του Αρίστων του Μπέσα165 Ηδιανός (γιος του Χεδιανού) από τη ΦεγαίαΜένανδρος γιος του Ηδιανού της ΦυγαίαςΡαδινός (γιος του Ραδινού) από την ΟαΑγαθόπους γιος του Εισίδωρου της ΦεγαίαςΝεικεφόρος γιος του Γλύκωνα του Μπέσα
170 ΟινέιςVIIIΧαρίτων, γιος του Φιλήτα από τις ΑχαρναίΓαργέτιος γιος του Φιλήτα των ΑχαρνώνΑίλιος Φιλωνίδης ο ΑχαρναίοςΣτράτων γιος του Ορθαγορού της Φύλας175 Αθήναιος γιος του Φιλόστρατου των Αχαρνών
ΚεκροπίςIXΦιλήμονας (γιος του Φιλήμονα) από την ΤρινημέειαΙσίδοτος γιος του Φιλήμονα της ΤρινέμειαςΕυοδιανός (γιος του Ευοδιανού) από την Αιξώνη180 Αθήναιος γιος του Στεφάνου των ΕπιεικίδωνΖώσιμος γιος του Πολυκτήτη του Μελίτημη εγγεγραμμένη γραμμή
ΙπποθόντηςΧΠιστοκράτης γιος του Πιστικού του Πειραιά185 Διονύσιος γιος του Γενεθλίου του ΠειραιάΔιονύσιος γιος του Ισίδοτου της ΚοίληςΕρμείας γιος του Ζώσιμου του ΠειραιάΦιλοκράτης γιος του Γενεθλίου του Πειραιά
ΑιάντηςΙΑ ́190 Κλαύδιος Ελένης του ΜαραθώναΙούλιος Αγρίππας του ΜαραθώναΑυρήλιος Λυκούργος του ΜαραθώναΙούλιος Διόσκορος του ΜαραθώναΚράτην γιος του Διονυσίου του Φαλήρου195 Αρίστων (γιος του Αρίστωνα) του Ψάπη
ΑντιόχειαΙΒ ́Κλαύδιος Ρουφίνος της ΠαλλήνηςΠομπηιανός γιος του Ευνόμου της ΠαλλήνηςΕρμείας γιος του Κλεόνυμου των Φυρινεσίων200 Φίλων (γιος του Φίλωνα) από την Ειτέα
ΆτταλιςXIIIΓοργίας γιος του Ηρακλείδη του ΣουνίουΜόσχος γιος του Κορνελιανού του ΆγνουΒάκχυλος γιος του Ευκάρπου της Απολλωνίας
205 Αυρήλιος Σωτηρίχος[13]Πραξιτέλης (γιος του Πραξιτέλη)Δομιτιανός γιος του ΜάρκελλουΑρέσκων (γιος του Αρέσκωνα)Μένοφιλος γιος του Σώτη210 Ζώσιμος γιος του ΑυγαίουΊππειος γιος του ΑισάΠαράμονος (γιος του Παράμονος)Εύτυχος γιος του ΑσκληπιάδηΖώσιμος γιος του Αντωνείνου215 Αττικός γιος του ΙκέλουΑντύπας γιος του ΝέικονΣτρατοκλής γιος του ΠρέμουΔάφνος (γιος του Δάφνου)Αγαθοπούς γιος του Ευφημίου220 Επαφρόδειτος γιος του ΕυφημίουΑυρήλιος ΉραςΕυήμερος γιος του ΑπολληναρίουΝεικεφόρος γιος του Διονυσίουμη εγγεγραμμένος χώρος
Πορτιέρης: Κορνήλιος Δημήτριος225 Λευκοσίδηρος: Μέλισσος γιος του Διόφαντουμη εγγεγραμμένος χώρος
ΠΗΓΕΣ:
Προηγούμενο - AIUK 11 (Μουσείο Ashmolean, Οξφόρδη) no. 9 Επόμενο - AIUK 11 (Ashmolean Museum, Οξφόρδη) no. 11
Αναφορές:
AIUK 11 (Μουσείο Ashmolean, Οξφόρδη) no. 10 (Μεταφρασμένο κείμενο) (AIO) (AIUK)
IG II2 2130 (PHI)
SEG 42.140 (PHI)
Wilson, Εφηβικές Επιγραφές E.257
Μετάφραση: Chris de Lisle
Εικόνες AIO: 1
Τύπος μνημείου: Στήλη
Τύπος επιγραφής: Κατάλογος ονομάτων (εφηβικά)
Αρχική τοποθεσία: [Διογένειον]
Fr. α - Findspot: Αθήνα, Άγιος Δημήτριος St. Demetrios Katephores (NM 1470)
Fr. b - Findspot: Αθήνα, "House of Benaldi" (Μουσείο Ashmolean, Oxford ANChandler 2.52)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΣΤΗΛΗ
[1] Η επιγραφή αυτή αποτελείται από δύο θραύσματα. Το θραύσμα Α (το αριστερό μισό της στήλης) χρησιμοποιήθηκε ως οικοδομικό υλικό για το «υστερο-ερουλικό» τείχος και ανακαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές του τμήματος του τείχους στον Αγ Δημήτριο το 1862. Το θραύσμα Β (το δεξί μισό της στήλης) είναι μία από τις δέκα επιγραφές που απέκτησε ο George Wheler κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα το 1676 και δώρισε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1683 (βλ. AIUK 11 (Ashmolean), αρ. 4). Το απέκτησε από το σπίτι του Ιωάννη Βενάλδη, όπου φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε ως υπέρθυρο.
Αυτή η στήλη είναι ένας εφηβικός κατάλογος, ένας κατάλογος εφήβων, νέων ανδρών που υποβλήθηκαν σε ένα έτος στρατιωτικής και πολιτικής εκπαίδευσης το 195/6 μ.Χ., μαζί με τους δικαστές και το προσωπικό που διηύθυναν το εφήβιωμα εκείνο το έτος.
Οι κατάλογοι αυτοί ανεγέρθηκαν στο γυμνάσιο του Διογένειου (έδρα του εφήβατου), κάθε χρόνο από τις αρχές του πρώτου αιώνα μ.Χ. έως το 267 μ.Χ. Για την προγενέστερη ιστορία του εφηβάτου, βλέπε RO 89 με σημειώσεις. Αυτή η επιγραφή είναι ένα ιδιαίτερα καλό παράδειγμα αυτών των καταλόγων και των γνώσεων που παρέχουν για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε το εφήβιωμα για να παρουσιάσει μια εξιδανικευμένη εκδοχή του αθηναϊκού παρελθόντος και παρόντος και να ενσταλάξει συγκεκριμένες ιδέες για την αρετή, την αρρενωπότητα και την κοινωνική τάξη.Για μια γενική ανάλυση της εφήβωσης στη ρωμαϊκή Αθήνα (βλέπε AIO Papers 12. )
[2] Σώζεται μόνο το αριστερό μισό του ανάγλυφου. Σε ένα αέτωμα υπάρχουν ίχνη μιας Νίκης που πετάει δεξιά προς μια (χαμένη) ασπίδα. Κάτω από το αέτωμα υπάρχει ένας αριθμός γυμνών μορφών, από αριστερά προς τα δεξιά: ένας εφήβης που τρέχει αριστερά πέρα από έναν φλεγόμενο βωμό, κρατώντας έναν πυρσό. Δύο έφηβοι παλεύουν, ο ένας ρίχνει τον άλλο. Ο Ηρακλής απεικονίζεται στο στυλ του Ηρακλή «Farnese»
Ο Ηρακλής ήταν μία από τις προστάτιδες θεότητες του εφήβατου, μαζί με τον Ερμή (βλ. AIUK 11 (Ashmolean), αρ. 7). Η σκηνή είναι μοναδική μεταξύ των σωζόμενων εφηβικών καταλόγων (για την πιο συνηθισμένη σκηνή των εφήβων που στέφουν τον επιθεωρητή τους, βλ. IG II2 2044), αλλά συμπυκνώνει την έμφαση του εφήβου στη σωματική άσκηση και τον αθλητικό ανταγωνισμό.
Η σύνδεση της κατάρτισης των νέων με τον αθλητισμό και το γυμνάσιο χρονολογείται από την κλασική περίοδο, όταν είχε θεωρηθεί ως κεντρικό μέρος της προετοιμασίας της νεολαίας για στρατιωτική θητεία.
Κατά την αυτοκρατορική περίοδο, οι Αθηναίοι ήταν πολύ απίθανο να βιώσουν πόλεμο, αλλά η ιδέα του εφήβου ως προς την στρατιωτική εκπαίδευση παρέμεινε επίκαιρη – όπως φαίνεται από την ασπίδα που εμφανίστηκε στο αετωματικό αυτό ανάγλυφο.
Η σημασία της σωματικής άσκησης τονίζεται σε μια σειρά αυτοκρατορικών κειμένων για την εκπαίδευση (π.χ. [Πλούταρχος] Περί Εκπαιδεύσεως των Παιδιών 8c-d; Λουκιανός Ανάχαρσις, Δίων ο Χρυσόστομος, Ορ. 28-29). Ήταν μέρος μιας ευρύτερης τάσης στην οποία η αθλητική επιτυχία χρησίμευε ως σημαίνον ανδρείας, αρρενωπότητας και ελληνικότητας, για μεμονωμένους αθλητές και για τις κοινότητές τους (J. König, Athletics and Literature, [2005], esp. 45-157; AIO Papers 12, τμήμα 3.2).
[3] Ο επιθεωρητής (κοσμέτης) και ο αναπληρωτής επιθεωρητής (αντικοσμέτης) ήταν ετήσιοι δικαστές υπεύθυνοι για την «εφήβωση», βλ. IG II 23739 και AIO Papers 12 sect. 2.1).
Ήταν σύνηθες για τους γιους των επιθεωρητών να περνούν από το εφήβωμα κατά τη διάρκεια του έτους της θητείας τους (βλ. AIUK 11 (Ashmolean), αρ. 16). Με τον τρόπο αυτό, οι κατάλογοι θόλωσαν τη διάκριση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού, καταγράφοντας ταυτόχρονα τη λειτουργία του εφηβικού οργανισμού ως δημόσιου ιδρύματος και προβάλλοντας την ίδια την οικογένεια του επιθεωρητή.
Επειδή το όνομα του επιθεωρητή έχει χαθεί, δεν είναι σαφές αν είχε γιο σε αυτή την ομάδα (ίσως ο Φιλιστίδης, σ. 51-53), αλλά δύο από τους γιους του αναπληρωτή επιθεωρητή, ο Κορνήλιος και ο Φειδήμος, εμφανίζονται στα σημεία 55 και 59.
[4] Το μόνιμο προσωπικό του εφηβάτου, «όσοι συνδέονται με το Διογένειον» (hoi peri Diogeneion -οι περί Διογένειον ) απαριθμούνται σε τρία τμήματα της στήλης, αντανακλώντας τα διαφορετικά επίπεδα κύρους τους.
Ο εκπαιδευτής (paidotribes)) και ο γραμματέας παρατίθενται στην κορυφή της στήλης 1 (ll. 6-9). Μόνο αυτοί ορίζεται να κατέχουν ισόβιο αξίωμα (dia biou- δια βίου). Η πλειοψηφία του προσωπικού αναφέρεται στο ll. 24-37. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν υπεύθυνοι για την εκπαίδευση των εφήβων σε συγκεκριμένες αθλητικές και στρατιωτικές δεξιότητες. Τέλος, στο τέλος της στήλης εμφανίζονται δύο πολύ χαμηλότερες θέσεις, ο θυρωρός (θυρωρός) και ο λινοφύλακας (λεντιάριος) (στ. 224-25). Η έλλειψη δημοτικής υποδηλώνει ότι ήταν μη πολίτες, (δεν ήταν πολίτες) κάτι που είναι κοινό σε αυτές τις θέσεις. Για περισσότερα σχετικά με το εφηβικό προσωπικό, βλέπε AIUK 11 (Ashmolean), αρ. 6 και AIO Papers 12 sect. 2.1.
[5] Το συμβούλιο των έξι ελεγκτών (σωφρονιστών) και των έξι αναπληρωτών ελεγκτών (υποσωφρονιστών), ήταν ετήσιοι δικαστές που επέβλεπαν την εφηβική συμπεριφορά και φρόντιζαν να αναπτύσσουν την αρετή της αυτοεγκράτειας (σωφροσύνη).
Βλέπε IG II2 2044 και AIO Papers 12 sect. 2.1.
Οι ελεγκτές είχαν ο καθένας έναν ή περισσότερους γιους μεταξύ των εφήβων του έτους, οι οποίοι αναφέρονται πρώτοι στις αντίστοιχες φυλές τους
(στ. 97-98, 104, 113, 115-16, 122-23, 130-31, 163),
γεγονός που υποδηλώνει ότι απολάμβαναν κάποιο κύρος.
[6] Το όνομα του Σεβαστοφόρου ταμείου αναφέρεται στο ρόλο των εφήβων ως σεβαστοφόρων («αυτοκράτορες»- emperor-bearers), οι οποίοι μετέφεραν προτομές των αυτοκρατόρων και των συζύγων τους σε θρησκευτικές πομπές και στη Συνέλευση
(βλ. SEG 21.509 και AIO Papers 12, αίρεση 3.1, πρβλ. Α ́ Εφέσου 27Α).
Η συζήτηση (διάλογος) στις Πλαταιές (βλ. 37-44) γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια στο κοινό συμβούλιο των Ελλήνων. Ήταν μια τελετουργική συζήτηση μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης για το ποια πόλη θα είχε προτεραιότητα στο φεστιβάλ της Ελευθερίας, ένα πανελλήνιο φεστιβάλ που γιόρταζε την ελληνική νίκη επί των Περσών στις Πλαταιές το 479 π.Χ.
Οι έφηβοι παρευρέθηκαν ως συμπαθητικό ακροατήριο και παρουσιάστηκαν με μια σαφή επίδειξη του τρόπου με τον οποίο το σύγχρονο κύρος της Αθήνας συνδέθηκε με τα προηγούμενα επιτεύγματά της. Ακολούθησε εκταμίευση χρημάτων για θυσίες για την υγεία του αυτοκράτορα. Η στενή σχέση με τον αυτοκράτορα παρουσιάστηκε έτσι ως εξίσου σημαντική για την Αθήνα με τα επιτεύγματα στους Περσικούς Πολέμους (βλ. N. Robertson, Hesperia 55, 1986, 88-102).
[7] Η ναυμαχία («ναυμαχία», ll. 48-49) ήταν ναυτικός αγώνας που αναλήφθηκε από τους εφήβους. Μπορεί να ήταν μια εικονική ναυμαχία ή, πιθανότερα, ένας αγώνας κωπηλασίας. Το ανάγλυφο στο κάτω αριστερό μέρος της στήλης δείχνει τρεις νέους στη νικηφόρα βάρκα. Ένας από αυτούς σηκώνει το κουπί του στον αέρα (μια χειρονομία θριάμβου;).
Ο διαγωνισμός υπενθύμισε τη ναυτική ανδρεία της κλασικής Αθήνας και τίμησε τη νίκη των Αθηναίων επί των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.), καθιστώντας το άλλο ένα παράδειγμα της έμφασης του εφήβα στην αθηναϊκή στρατιωτική κληρονομιά.
Αντικατόπτριζε παρόμοιες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Ρώμη και τη Νικόπολη προς τιμήν της νίκης του Αυγούστου στο Άκτιο το 31 π.Χ., υπονοώντας ίσως ότι οι δύο νίκες ήταν στο ίδιο επίπεδο. Δεν είναι σαφές αν «στα Μουνίχια» σημαίνει ότι η εκδήλωση έλαβε χώρα στη γιορτή της Μουνιχίας ή στο λιμάνι της Μουνιχίας.
Βλέπε AIO Papers 12, τμήμα 3.5.i.
[8] Η δεύτερη στήλη (σελ. 51-95) απαριθμεί τους εφήβους που είχαν βοηθήσει στην οργάνωση και χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων τους. Συνήθως το πρώτο μέρος αυτής της ενότητας θα δομηθεί γύρω από τους γυμναστές, οι οποίοι πλήρωναν ο καθένας για το ελαιόλαδο που απαιτείται για τις αθλητικές δραστηριότητες του εφήβου για ένα μήνα του έτους (βλ. IG II2 1990 και AIO Papers 12, τμήμα 2.3). Παραδόξως, ο Φιλιστείδης είχε εκπληρώσει αυτόν τον ρόλο για ολόκληρο το έτος (ll. 51-53). Έτσι, το πρώτο μέρος αυτού του καταλόγου είναι δομημένο γύρω από τις δικαστικές αρχές κοόρτης. Οι θέσεις αυτές αντικατόπτριζαν τους ανώτατους δικαστές της σύγχρονης Αθήνας: τον επώνυμο άρχοντα, βασιλεύ, κήρυκα, στρατηγό, πολέμαρχο και έξι θεσμοθέτες, που περιστασιακά συμπληρώνονταν από άλλες θέσεις, όπως οι αγορανόμοι, στο ll.67-70. Δεν είναι σαφές ποια ακριβώς ήταν τα καθήκοντα των δικαστών κοόρτης, αλλά είναι ένα παράδειγμα του πώς το εφήβημα διαμόρφωσε μια ιδανική εκδοχή της πολιτικής δομής στην οποία οι έφηβοι θα συμμετείχαν σύντομα ως ενήλικες πολίτες (βλ. IG II 3 4, 418 και AIO Papers 12, sect. 2.3).
[9] Ο Publius Aelius Cornelius (l. 55) είναι αδελφός του Publius Aelius Pheidimos (l. 59) και αμφότεροι φαίνεται να είναι γιοι του αναπληρωτή επιθεωρητή Publius Aelius Isochrysos (l. 5). Υπάρχουν τουλάχιστον δέκα ομάδες αδελφών σε αυτόν τον κατάλογο. Σχετικά με αυτά τα «εφηβικά δίδυμα», βλέπε AIO Papers 12, sect. 0.2.
[10] Τα Λήναια (στ. 58-64) και οι Χύτροι (βλ. 67-70) γιορτάζονταν από όλους τους Αθηναίους, όχι μόνο από τους εφήβους. Είναι ενδιαφέρον ότι ο εφηβικός βασιλιάς άρχων πλήρωνε για τα έξοδα της Λήναιας, αφού ο ενήλικος βασιλιάς άρχων ήταν παραδοσιακά υπεύθυνος για αυτή τη γιορτή (βλ. IG II3 4, 41). Ίσως αυτή ήταν μια ευκαιρία όπου ο εφηβικός βασιλιάς και ο ενήλικος ομόλογός του συνεργάστηκαν σε ένα μόνο πολιτικό γεγονός, σε μια συμβολική χειρονομία συνέχειας μεταξύ των ελίτ ενηλίκων και νέων. Για τους Χύτρους (δεύτερη ημέρα των εορτών των Ανθεστηρίων), βλέπε R. Parker, Polytheism (2005), 290-316.
[11] Οι Διοργανωτές του Διαγωνισμού (αγωνοθέτες) ήταν έφηβοι υπεύθυνοι για τη χρηματοδότηση των φεστιβάλ εφήβων αγώνων. Τείνουν να αλληλεπικαλύπτονται στενά με τους εφηβικούς γυμνασιάρχες (βλ. AIO Papers 12, sect. 2.3). Αυτός ο κατάλογος απαριθμεί εννέα ξεχωριστά φεστιβάλ που διοργανώνονται από αυτούς.
Οι περισσότερες από αυτές τις γιορτές τόνιζαν τη στενή και διαρκή σχέση της Αθήνας με τον αυτοκρατορικό οίκο. Η παλαιότερη από αυτές ήταν η Γερμανικάκεια (l. 85), προς τιμήν του Γερμανικού Καίσαρα, του αρχικού κληρονόμου του αυτοκράτορα Τιβέριου (βλ. IG II2 1969).
Τα Αδράνια τιμούσαν τον αυτοκράτορα Αδριανό και οι δύο Αντινόειες γιορτές τιμούσαν τον Αντίνοο, τον νεαρό εραστή του Αδριανού που πέθανε το 130 μ.Χ. και έλαβε ευρέως διαδεδομένες λατρευτικές τιμές ως εξιδανικευμένος νέος στη συνέχεια, γεγονός που τον κατέστησε ιδιαίτερα κατάλληλη μορφή για να τιμηθεί από τους εφήβους (σελ. 72-77).
Η Φιλαδέλφεια (βλ. 80-81) και η Επινίκεια (βλ. 89-95) ιδρύθηκαν για τους συναυτοκράτορες Μάρκο Αυρήλιο και Λούκιο Βέρο (βλ. IG II2, 2090). Άλλες γιορτές τόνιζαν την αθηναϊκή μυθική κληρονομιά.
Τα Θησεία (στ. 78-79) τιμούσαν τον Αθηναίο ήρωα Θησέα, παρουσιάζοντάς τον ίσως ως Αθηναίο αντίστοιχο του Ρωμαίου αυτοκράτορα (βλ. SEG 50.155).
Τα Αθήναια (λ. 87-88) αναβίωσαν μια μυθική γιορτή της Αθηνάς, την οποία ο Θησέας υποτίθεται ότι αντικατέστησε με τα Παναθήναια (βλ. IG II2 2116, ll. 17-21).
Έτσι, αυτές οι γιορτές ήταν ένας άλλος τομέας στον οποίο η πίστη στον αυτοκράτορα και ο εορτασμός της κληρονομιάς της Αθήνας ήταν αλληλένδετα.
Για τους διαγωνισμούς που έλαβαν χώρα σε αυτά τα φεστιβάλ, βλέπε IG II2 2119 και AIO Papers 12, sect. 3.5.iii.
Ο Διαγωνισμός Ανδρείας (Peri Alkes) φαίνεται να ήταν ένα διαφορετικό είδος διαγωνισμού από τους άλλους (βλ. AIUK 11 (Ashmolean), αρ. 7 και AIO Papers 12, αίρεση 3.5.iv.).
[12] Οι έφηβοι που δεν είχαν τελέσει ειδικές λειτουργίες αναφέρονται στις στήλες 3-4. Υπάρχουν συνολικά 123 έφηβοι σε αυτή την ομάδα (συμπεριλαμβανομένων των δέκα εφήβων λειτουργών). Οι εβδομήντα τέσσερις από αυτούς ήταν τακτικοί πολίτες εφήβοι, οι οποίοι αναφέρονται με πατρώνυμα και δημοτικά και ταξινομούνται σύμφωνα με τις φυλές τους, στα ανώτερα μισά των στηλών 3 και 4 (ll. 95-140, 162-204). Ο αριθμός των εφήβων σε αυτή την επιγραφή είναι ελαφρώς κάτω από το μέσο όρο αυτής της περιόδου, αλλά εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερος από πολλές κοόρτες της ελληνιστικής περιόδου (βλ. AIO Papers 12, sect. 1.3.).
[13] Οι τριάντα εννέα «πρόσθετοι εγγεγραμμένοι», οι οποίοι αναφέρονται στα χαμηλότερα μισά των στηλών 3 και 4 (ll. 141-61, 205-23), ήταν έφηβοι μη πολίτες. Βλέπε IG II2 2017 και AIO Papers 12, τμήμα 4.1.).
Για λεπτομερέστερη ανάλυση της επιγραφής βλέπε AIUK 11 (Ashmolean), αρ. 10.
Προστέθηκε: 14 Ιαν 2021-Ενημερώθηκε: 21 Οκτ 2023
AIUK 11 (Μουσείο Ashmolean, Οξφόρδη) no. 9 Επόμενο - AIUK 11 (Ashmolean Museum, Οξφόρδη) no. 11
Ελληνικό κείμενο
ἀγαθῆι [τύχηι]
ὁ κοσμητὴς τῶν ἐφήβων [- - -]ἐπὶ ἄρχοντος Γ̅· Ἑλβιδίου Σε[κούνδ]ου Παλληνέως ἀνέγραψεντούς τε συνάρχοντας καὶ [τοὺς ὑ]π αὐτῷ ἐφηβ̣εύσαντας.5 ἀντικοσμήτης Πό Αἴλιος Ϊ[σόχρυ]σ̣ος Παλληνεύς.
col. 1
παιδοτρίβης διὰ βίουΝεικόστρατος Ἱλάρου Παλγραμματεὺς διὰ βίουἱερεὺς Στρ[ά]των Ἀχαρ τὸ διʹ10 σωφρονισταίἩρακλέων Ͻ ΦλυἈπολλώνιος Ζωσίμου ΒησἘλευσείνιο[ς] Σόφου ΚηφιΣωτᾶς Ͻ ἐξ Οἴ15 Ἀφροδείσιο[ς Ἐπ]αφρο ΣτειἘλπίνεικο[ς] Μυριὑποσωφ[ρονι]σταίἸσίδοτος Ͻ ΣουνιἈπελλῆς Ͻ Ἀντ[ι]20 Ἀθηνόδωρο[ς Ͻ] ἙκαΔιονύσιος Σ[ώτ]ου ἐξ ΟἴΛεωνίδης Σ[ωτί]ω ἈθμΠαράμονος [Ῥαδι]νοῦ Ὤαθπροστάτη[ς]25 Πό Αἴλιος Παιδ[έ]ρως ΠαλἡγεμώνἈθηνόδωρος Ͻ Ἀθμοὁπλομάχος[Ζω]ΐλος Εἰρηνα[ί]ου Φλυ30 δ[ιδ]άσκαλοςΖώσ[ιμ]ος Ἀλεξάν ΛαμὑποπαιδοτρίβηςΕὐτυχια[νὸ]ς Ὑακίν Σφήτὑπογραμματεύς35 Πό. Αἴλ. Ἄνθος [Ἠ]ρεσίκεστροφύλαξΚάρπος Ͻ Ἀ[ρ]αφἐκ τῶν σεβαστοφορικ[ῶ]νἐδόθη τοῖς ἐφήβ[ο]ις πᾶσι ἐ[ν]40 Πλαταιαῖς τῶι δ[ι]αλόγω[ι]ἑκάστωι 𐆖 Γ̅ καὶ ὑπὲ[ρ] τῆςὑγείας τοῦ Αὐτοκράτοροςεἰς θυσίας τοῖς περὶ τὴ̣νἐπιμέλειαν αὐτῶν τε[τ]α-45 γμένοις ἑκάστωι 𐆖 Ε̅καὶ ἐκ τῶν περισσῶνἐπετελέσθη ὁ ἀγὼν τῶ[ν] Ἀθηναίωνvacat
Φιλιστείδ[ης Ͻ Πειρ]αιεὺς καὶ Πό Αἴλ Κορνήλιος Παλ~50 ναυμαχ[ήσαντε]ς Μουνίχια συνεστεφανώθησανvacat
Φιλιστείδ[ης Ͻ Πειρ]αιεὺς καὶ Πό Αἴλ Κορνήλιος Παλ~50 ναυμαχ[ήσαντε]ς Μουνίχια συνεστεφανώθησανvacat
col. 2
ἄρχων καὶ γυμνασίαρ[χος]δι ὅλου ἔτουςΦιλιστείδης Ͻ Π[ειρ]στρατηγός55 Πό Αἴλ Κορνήλιος Πα[λ]κῆρυξΦλά Μαρεῖνος ΠαιαβασιλεύςΠό Αἴλ Φείδιμος Παλ60 ἐπετέλεσεν τὸν ἀγῶνατῶν Ληναίων καὶ ἑστίασετοὺς συνεφήβους καὶτοὺς περὶ τὸ Διογένειονπάντας65 πολέμαρχοςΑὐρ Διονυσόδωρος ἈχαρἀγορανόμοιΔιονυσόδωρος Ͻ ΒησαιΜηνόδωρος Εὐόδου Ἀχαρ70 ἐπετέλεσαν τοὺς ΚύθρουςἀγωνοθέταιἈντινοείων ἐν ἄστειἈπολλώνιος Ͻ ΠειρἉδριανείων75 Αἴλ Ἐρωτιανὸς ΦλυἈντινοείων ἐν ἘλευσεῖνιΝεικόστρατος Νείκωνος ΤρινΘησείωνΠερικλῆς Προσδέκτου Κεφ80 ΦιλαδελφείωνΑὐρ Διονυσόδωρος Ἀχαρτοῦ περὶ ἀλκῆςΠό Αἴλ Κορνήλιος ΠαλΦλά Μαρεῖνος Παια85 ΓερμανικείωνvacatἈθήναιαἐκ τῶν σεβαστοφορικῶνἘπινεικίων90 Πό Αἴλ Φείδιμος Παλτὸν ἀγῶνα ἐπιτελέσαςὅμο[ι]ον τῷ περὶ ἀλκῆς εἱστί[ασ]ε τοὺς συνεφήβο[υς] καὶ τοὺς περὶ τὸ95 Διογένειον
col. 3
Ἐρεχθεῖδος[. . . 6 . . .]μος ὁ καὶ Ἐλευσ̣είνιος Κηφ[. . . 6 . . .]νιος ὁ καὶ Π Αἴλ Ἐλευσί Κη[. . .]ος Ͻ Κηφ 100 -ρος Εὐπόρου Κηφ [. . . 5 . .]η̣τος Δημητρίου Λαμ -ι̣ος Δημητρίου Λαμ -ς Ͻ Κηφ [Ἀπο]λ̣λώνιος Σόφου Κηφ 105 -λιος Ἐπιγόνου Κηφ -ιγένης Θάλλου Φηγ Δ[η]μήτριος Ὀνησίμ Κηφ Ἑ[ρμ]ῆς Ζωπύρου ἐκ Κη Αἰγεῖδος110 Ἀγαθοκλῆς Ἀττικοῦ Γαρ -ν Ἐ̣πικουριανὸς Γαρ Πανδιονίδος[Ἐπ]αφρόδειτος Ἀφροδει Στει [Αἴ]λ Λούκιος Ἀγγε 115 [Ὀκ]τάβιος Ἐλπινείκου Μυρι Ἐλπίνεικος Ͻ Μυρι Μουσώνιος Ἡροξέν Στει Ἰσίδοτος Ἡροξένου Στει Θ[ε]α̣γενη̣ς Σπόρου Κυδα 120 Βάσσος Ͻ Κυθ ΛεωντίδοςΣω[τ]ᾶς Ͻ ἐξ Οἴ Ζω[. . . . . 9 . . . .]ου ἐξ Οἴ Ἵλα[ρος Διονυ]σίου ἐξ Οἴ 125 Πισ- . . . Παιο Ζώσ[ιμος Τ]ειμοκρά Λευκ Ἀττ[ικὸς Φ]ιλήτου Εὐπυ Πάν[νυχ]ο̣ς̣ Ͻ ἐξ Οἴ Πτολεμαίδος130 Ἡρα[κλέ]ω̣ν Ͻ Φλυ Ἀθή[ναι]ος Ἡρακλέω Φλυ Διόν[υσι?]ος Φιλοστράτ Βερ Ἀρτ[έμ]ων Ͻ ΦλυΜητ[ρό]δωρος Ἀρτέμω Φλυ 135 Σεκ[οῦ]νδος Ρητορικοῦ Βερ ἈκαμαντίδοςἈκάμας Προσδέκτου ΚεφΑὐρ Ἀττικὸς ΠοριΠα[ρ]άμονος Μόσχου140 Διονυσόδωρος Μόσχ ἘπένγραφοιΕὐδαίμων ἈφροδεισίουΚλ ΣύνφοροςΠρ[ό]σχολος Σωσιπάτρου145 Φιρμάνιος ΠειερίωνΚλ΄ ἙρμείαςΦλ ΝεικήτηςΖωτικὸς ΜητροδώρουΚλ΄ Ἐπίκτητος150 Εὐτυχιανὸς Περσέ[ω]ςΦ[ι]λοσέραπις Ζωσίμου[Ἀ]ριστοκλείδηςΛάιος ΝηρέωςἘπιχάρης Ἰσιδώρου155 Ζώσιμος ΧρυσίωνοςΝεικηφόρος ΖωσίμουΓέλως ϽὌλυμπος Ἀγαθημέρου[Ε]ὔτυχος Ὀνησίμου160 Πάμφιλος ϽἜφηβος Ͻ
Ἐρεχθεῖδος[. . . 6 . . .]μος ὁ καὶ Ἐλευσ̣είνιος Κηφ[. . . 6 . . .]νιος ὁ καὶ Π Αἴλ Ἐλευσί Κη[. . .]ος Ͻ Κηφ 100 -ρος Εὐπόρου Κηφ [. . . 5 . .]η̣τος Δημητρίου Λαμ -ι̣ος Δημητρίου Λαμ -ς Ͻ Κηφ [Ἀπο]λ̣λώνιος Σόφου Κηφ 105 -λιος Ἐπιγόνου Κηφ -ιγένης Θάλλου Φηγ Δ[η]μήτριος Ὀνησίμ Κηφ Ἑ[ρμ]ῆς Ζωπύρου ἐκ Κη Αἰγεῖδος110 Ἀγαθοκλῆς Ἀττικοῦ Γαρ -ν Ἐ̣πικουριανὸς Γαρ Πανδιονίδος[Ἐπ]αφρόδειτος Ἀφροδει Στει [Αἴ]λ Λούκιος Ἀγγε 115 [Ὀκ]τάβιος Ἐλπινείκου Μυρι Ἐλπίνεικος Ͻ Μυρι Μουσώνιος Ἡροξέν Στει Ἰσίδοτος Ἡροξένου Στει Θ[ε]α̣γενη̣ς Σπόρου Κυδα 120 Βάσσος Ͻ Κυθ ΛεωντίδοςΣω[τ]ᾶς Ͻ ἐξ Οἴ Ζω[. . . . . 9 . . . .]ου ἐξ Οἴ Ἵλα[ρος Διονυ]σίου ἐξ Οἴ 125 Πισ- . . . Παιο Ζώσ[ιμος Τ]ειμοκρά Λευκ Ἀττ[ικὸς Φ]ιλήτου Εὐπυ Πάν[νυχ]ο̣ς̣ Ͻ ἐξ Οἴ Πτολεμαίδος130 Ἡρα[κλέ]ω̣ν Ͻ Φλυ Ἀθή[ναι]ος Ἡρακλέω Φλυ Διόν[υσι?]ος Φιλοστράτ Βερ Ἀρτ[έμ]ων Ͻ ΦλυΜητ[ρό]δωρος Ἀρτέμω Φλυ 135 Σεκ[οῦ]νδος Ρητορικοῦ Βερ ἈκαμαντίδοςἈκάμας Προσδέκτου ΚεφΑὐρ Ἀττικὸς ΠοριΠα[ρ]άμονος Μόσχου140 Διονυσόδωρος Μόσχ ἘπένγραφοιΕὐδαίμων ἈφροδεισίουΚλ ΣύνφοροςΠρ[ό]σχολος Σωσιπάτρου145 Φιρμάνιος ΠειερίωνΚλ΄ ἙρμείαςΦλ ΝεικήτηςΖωτικὸς ΜητροδώρουΚλ΄ Ἐπίκτητος150 Εὐτυχιανὸς Περσέ[ω]ςΦ[ι]λοσέραπις Ζωσίμου[Ἀ]ριστοκλείδηςΛάιος ΝηρέωςἘπιχάρης Ἰσιδώρου155 Ζώσιμος ΧρυσίωνοςΝεικηφόρος ΖωσίμουΓέλως ϽὌλυμπος Ἀγαθημέρου[Ε]ὔτυχος Ὀνησίμου160 Πάμφιλος ϽἜφηβος Ͻ
col. 4
ἉδριανίδοςΕὔπορος Ἀπο̣λλωνίου Βησ Ζώσιμος Ἀρίστωνος Βησ165 Ἡδιανός Ͻ Φηγαι Μένανδρος Ἡδιανοῦ Φηγ Ραδινός Ͻ Ὤαθ Ἀγαθόπους Εἰσιδώρ Ἀφι Νεικηφόρος Γλύκωνος Βησ170 ΟἰνεῖδοςΧαρίτων Φιλήτου Ἀχαρ Γαργήττιος Φιλήτου Ἀχαρ Αἴλ Φιλωνίδης Ἀχαρ Στράτων Ὀρθαγόρου Φυλά 175 Ἀθήναιος Φιλοστράτ Ἀχαρ ΚεκροπίδοςΦιλήμων Ͻ Τρινε Ἰσίδοτος Φιλήμονος Τρινε Εὐοδιανός Ͻ Αἰξω180 Ἀθήναιος Στεφάνου Ἐπεικ Ζώσιμος Πολυκτήτου Μελι vacat ἹπποθοωντίδοςΠιστοκράτης Πιστικοῦ Πειρ 185 Διονύσιος Γενεθλίου Πειρ Διονύσιος Ἰσιδότου ἐκ Κοί Ἑρμείας Ζωσίμου Πειρ Φιλοκράτης Γενεθλίου Πειρ Αἰαντίδος190 Κλ Ἕλενος Μαρα Ἰούλ Ἀγρίππας Μαρα Αὐρ Λυκοῦργος Μαρα Ἰούλ Διόσκορος Μαρα Κράτων Διονυσίου Φαλη 195 Ἀρίστων Ͻ Ψαφι ἈντιοχίδοςΚλ Ρουφεῖνος Παλ Πομπηιανὸς Εὐνόμου Παλ Ἑρμείας Κλεωνύμου Φυρν 200 Φιλων Ͻ Ἰτεα ἈτταλίδοςΓοργίας Ἡρακλείδου Σουν Μόσχος Κορνηλιαν Ἁγν Βακχύλος Εὐκάρπου Ἀπολ
205 Αὐρ ΣωτήριχοςΠραξιτέλης ϽΔομετιανὸς ΜαρκέλλουἈρέσκων ϽΜηνόφιλος Σωτῦ210 Ζώσιμος ΑὐγαίουἹππεὺς ΕἰσᾶΠαράμονος ϽΕὔτυχος ἈσκληπιάδουΖώσιμος Ἀντωνείνου215 Ἀττικὸς ἸκέλουἈντιπᾶς ΝείκωνοςΣτρατοκλῆς ΠρείμουΔάφνος ϽἈγαθόπους Εὐφήμου220 Ἐπαφρόδειτος ΕὐφήμουΑὐρ ἩρᾶςΕὐήμερος ἈπολειναρίουΝεικηφόρος Διονυσίουvacatθυρωρός· Κορνήλιος Δημήτριος225 λεντιάριος· Μέλισσος Διοφάντου
ἉδριανίδοςΕὔπορος Ἀπο̣λλωνίου Βησ Ζώσιμος Ἀρίστωνος Βησ165 Ἡδιανός Ͻ Φηγαι Μένανδρος Ἡδιανοῦ Φηγ Ραδινός Ͻ Ὤαθ Ἀγαθόπους Εἰσιδώρ Ἀφι Νεικηφόρος Γλύκωνος Βησ170 ΟἰνεῖδοςΧαρίτων Φιλήτου Ἀχαρ Γαργήττιος Φιλήτου Ἀχαρ Αἴλ Φιλωνίδης Ἀχαρ Στράτων Ὀρθαγόρου Φυλά 175 Ἀθήναιος Φιλοστράτ Ἀχαρ ΚεκροπίδοςΦιλήμων Ͻ Τρινε Ἰσίδοτος Φιλήμονος Τρινε Εὐοδιανός Ͻ Αἰξω180 Ἀθήναιος Στεφάνου Ἐπεικ Ζώσιμος Πολυκτήτου Μελι vacat ἹπποθοωντίδοςΠιστοκράτης Πιστικοῦ Πειρ 185 Διονύσιος Γενεθλίου Πειρ Διονύσιος Ἰσιδότου ἐκ Κοί Ἑρμείας Ζωσίμου Πειρ Φιλοκράτης Γενεθλίου Πειρ Αἰαντίδος190 Κλ Ἕλενος Μαρα Ἰούλ Ἀγρίππας Μαρα Αὐρ Λυκοῦργος Μαρα Ἰούλ Διόσκορος Μαρα Κράτων Διονυσίου Φαλη 195 Ἀρίστων Ͻ Ψαφι ἈντιοχίδοςΚλ Ρουφεῖνος Παλ Πομπηιανὸς Εὐνόμου Παλ Ἑρμείας Κλεωνύμου Φυρν 200 Φιλων Ͻ Ἰτεα ἈτταλίδοςΓοργίας Ἡρακλείδου Σουν Μόσχος Κορνηλιαν Ἁγν Βακχύλος Εὐκάρπου Ἀπολ
205 Αὐρ ΣωτήριχοςΠραξιτέλης ϽΔομετιανὸς ΜαρκέλλουἈρέσκων ϽΜηνόφιλος Σωτῦ210 Ζώσιμος ΑὐγαίουἹππεὺς ΕἰσᾶΠαράμονος ϽΕὔτυχος ἈσκληπιάδουΖώσιμος Ἀντωνείνου215 Ἀττικὸς ἸκέλουἈντιπᾶς ΝείκωνοςΣτρατοκλῆς ΠρείμουΔάφνος ϽἈγαθόπους Εὐφήμου220 Ἐπαφρόδειτος ΕὐφήμουΑὐρ ἩρᾶςΕὐήμερος ἈπολειναρίουΝεικηφόρος Διονυσίουvacatθυρωρός· Κορνήλιος Δημήτριος225 λεντιάριος· Μέλισσος Διοφάντου
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΗΓΗ
Προστέθηκε: 14 Ιαν 2021-Ενημερώθηκε: 21 Οκτ 2023 ΑΠΟ ΤΟ : AIUK 11 (Μουσείο Ashmolean, Οξφόρδη) no. 10 Ημερομηνία: 195/6 μ.Χ.
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
