«Κύκλος Άδη οι Κυκλάδες, καταμεσής στην αφρόεσσα θάλασσα του Αιγαίου. Νησιά περήφανα, σκληρά, αγέρωχα, φτιαγμένα από γόνιμη μαρμάρινη μάζα. Οι Έλληνες της αρχαιότητας τα ονόμασαν Κυκλάδες γιατί τα φαντάζονταν παραταγμένα σε κύκλο γύρω από το Ιερό Νησί του Απόλλωνα, τη Δήλο. Κι η Θήρα, ένας βράχος καμένος, απομεινάρι της οργής του ηφαιστείου που συγκλόνισε συθέμελα στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ, όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Βυθίζει φλεγόμενες ρίζες της σε θάλασσα μαύρη μέσα στον αντίλαλο των ηφαιστειακών πυρρίχιων χορών της φλογερής λάβας».
Μετά την τρομερή έκρηξη του ηφαιστείου η αρχαία
Στρογγύλη κατακερματίστηκε και τα νερά του Αιγαίου κατάπιαν ολόκληρο το
κεντρικό κομμάτι του νησιού. Όταν η οργή του ξεθύμανε απόμειναν τρία ξέχωρα
κομμάτια καμένης γης, η σημερινή Θήρα, η Θηρασιά και το Ασπρονήσι και στη μέση
ο μεγαλύτερος κρατήρας -καλδέρα-σε βάθος στον κόσμο με έκταση 83 τ. μ διάμετρο
10 και βάθος 400 μέτρα. Μια άβυσσος που μέσα της αντηχεί ακόμα ο ήχος του
θανάτου και χτυπά το χάος τα πέλματά του στην ερημιά της αρχαίας νύχτας
