- ΤΟΜΟΣ ΙΙ ΒΙΒΛΙΟ 7
- ΤΟΜΟΣ ΙΙ ΒΙΒΛΙΟ 13
Ο Ιωάννης Ζωναράς (12ος αι.) υπήρξε βυζαντινός χρονογράφος, θεολόγος και νομικός που έζησε στην Κωνσταντινούπολη.
Οι λιγοστές πληροφορίες για τη ζωή του Ζωναρά αντλούνται κυρίως μέσα από τα έργα του. Οι ιστορικοί υποθέτουν ότι ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος (μέγας δρουγγάριος της βίγλης και πρωτασηκρήτις) επί βασιλέως Αλέξιου Α' Κομνηνού.
Έχασε πιθανώς τη θέση του το 1118 και έγινε μοναχός στη νήσο Αγία Γλυκερία, τοποθεσία που όμως αμφισβητείται,[3] ενώ κατ΄ άλλους αποσύρθηκε και εμόνασε στο Άθω.
Ο Ζωναράς σχολίασε μεταξύ άλλων τις οικουμενικές και τοπικές συνόδους και τα συγγράμματα των ιερών πατέρων. Εκτός αυτού συνέταξε δυο εκκλησιαστικά κείμενα νομικού περιεχομένου. Το σημαντικότερο έργο του είναι το χρονικό Επιτομή Ιστοριών, που καλύπτει την εποχή «από κτήσεως κόσμου» έως το έτος 1118 και θεωρείται ένα από τα πληρέστερα έργα του είδους του στην ελληνική γλώσσα. Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι ο Ζωναράς κατέγραψε το έργο αυτό όταν, μετά την άνοδο του Ιωάννη Β' Κομνηνού, εξορίστηκε και έγινε καλόγερος. Για την Επιτομή Ιστοριών βασίστηκε σε πληθώρα πηγών, ορισμένες από τις οποίες, όπως η Ρωμαϊκή Ιστορία του Δίωνος Κασσίου, διατηρούνται μέσω του Ζωναρά. Το χρονικό εξαπλώθηκε πέρα από τα όρια του Βυζαντίου καθώς μεταφράστηκε στην εκκλησιαστική σλαβονική. Σε τμήμα του έργου καταγράφεται η κριτική του Ζωναρά κατά του Αλέξιου, τον οποίο επικρίνει για τη διανομή δημοσίου χρήματος σε μέλη της οικογένειάς του
ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΩΝΑΡΑ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΜΟΣ ΙΙ ΒΙΒΛΙΟ 13
