Ηρακλήδες υπήρχαν τρείς: Ο εκατόγχειρας Αιγαίων-Βριάρεως-Ηρακλής, που αναφέρει ο Όµηρος ( Ιλ. Ραψ.Α, στ. 400 και επ.), ο ηµίθεος Ηρακλής, γιός του ∆ία1 και της Αλκµήνης, τέλος δε έχουµε τoν Ιδαίο Ηρακλή που ήταν ένας εκ των Ιδαίων ∆ακτύλων2.
∆εκάδες άλλοι Ηρακλήδες έκαναν την εµφάνισή τους στον Ελλαδικό και παγκόσµιο χώρο. Οι άθλοι τους είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν. Βλέπουµε τον Ηρακλή της Αλκµήνης να εκτελεί δώδεκα άθλους3 και να καταξιώνεται σαν ο κατεξοχήν Ελληνικός ήρωας, νικά δε τέλος και τούτον τον Άδη-θάνατο, µε τον τρικέφαλο φύλακα κέρβερο και ανεβαίνει πανηγυρικά στον Όλυµπο, έδρα των αθανάτων, λυτρώνοντας έτσι το ανθρώπινο γένος από το φόβο του θανάτου.
Πρέπει να επισηµάνουµε ότι ο Ηρακλής δραπετεύει από τα στενά χωροχρονικά όρια, δεν είναι πλέον ο τοπικός Θηβαίος, Αργείος ή Λακεδαιµόνιος ήρωας. Γίνεται ένας διαχρονικός Πανελλήνιος ήρωας, όχι µε τα σηµερινά όρια της Ελλάδας, αλλά µε την έννοια της κοσµοκρατορίας των ∆ιογενών Πελασγών και διατρέχει την υφήλιο εκτελώντας τις αποφάσεις του Αιγιακού κέντρου.
Έτσι τον βλέπουµε: να αλώνει
την Τροία του Λαοµέδοντα και να παραδίδει την εξουσία στο µικρό του γιο τον Πρίαµο, επέρχεται κατά του Νηλέα οµοίως και παραδίδει την εξουσία στο γιο του Νέστορα. Ήδη έχουµε αναφέρει την περίπτωση του Τυνδάρεω4. Και στις τρεις περιπτώσεις έχουµε βίαιη αλλαγή της εξουσίας προφανώς λόγω διαφωνίας µε το Κέντρο5. Εκτελεί τον Βούσιρι στην Αίγυπτο που δεν συµµορφώνεται στο Κέντρο6.
Όµοια τον Ανταίο στη Λιβύη. Εκτελεί τον ανυπάκουο Γηρυόνη και τα παιδιά του στα ασαφή δυτικά όρια της Ευρώπης και επιβάλλεται στις Αµαζόνες στη ∆ύση. Τέλος ταξιδεύει µε ειδικό πλοίο που του έφτιαξε για το σκοπό αυτό ο Νηρέας και φέρνει τα τρία χρυσά µήλα από τις εσχατιές της ∆ύσης, τους κήπους των Εσπερίδων. Παίρνει µέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, τιµωρεί τους άθεους Ινδούς και ελευθερώνει από τα δεσµά του στον Καύκασο τον Τιτάνα7 Προµηθέα8.
Τέλος συγκεντρώνει τους εκπατρισθέντες, δυσαρεστηµένους Αχαιούς, συµφωνεί να µοιράσει στα τρία τα ανακτηθέντα εδάφη και επιστρέφει! Στην επιστροφή δεν είναι ένας, αλλά πολλοί! Το χαρακτηριστικό τους είναι κατά περίεργο τρόπο το τρία και το πέντε δευτερευόντως. ∆ηλαδή δύο αριθµοί! ∆εν γνωρίζουµε αν το πέντε έχει σχέση µε τους πέντε Ιδαίους ∆άκτυλους.
Πιστεύουµε ότι το πέντε είναι ο τέταρτος σηµαντικός αριθµός των Ελλήνων µετά τη µονάδα τη δυάδα και την τριάδα και θα τον συναντήσουµε στους Ηρακλειδείς-∆ωριείς ως δευτερεύον σηµείο αναγνώρισής τους, τρόπο τινά ως παρασύνθηµα! [σύµβολο των Πυθαγορείων]
Συµπέρασµα: Ο Ηρακλής δεν είναι ένας, ούτε δύο ούτε τρεις. Είναι πολλοί!
1 ή του Αµφιτρύωνα, που έφερε ως βασιλιάς τον τίτλο του ∆ιός, είναι ο κατεξοχή Ελληνικός τριαδικός ήρωας, έχει δηλαδή τη λεγοµένη τριαδική σφραγίδα γνησιότητας από γεννήσεώς του, αφού ο ∆ίας τριπλασίασε τη διάρκεια της νύχτας κατά τη συνεύρεσή του µε την Αλκµήνη για να επιτευχθεί η σύλληψή του. 2 οι Ιδαίοι ∆άκτυλοι, γιοί της Ρέας-Κυβέλης ήσαν ΠΕΝΤΕ: Ηρακλής, Επιµενίδης, Ιάσιος, Ίδας και Παιωναίος.
Ο Ιδαίος αυτός Ηρακλής ίδρυσε τους Ολυµπιακούς αγώνες3 Βέβαια οι άθλοι του ήσαν πολύ περισσότεροι, εδώ ο Ηρακλής ταυτίζεται µε τον Ήλιο που διέρχεται από τους δώδεκα ζωδιακούς-12 άθλοι, βλ Μ. Παπαθανασίου αστρονόµου, Κοσµογονικαό και Κοσµολογικές …..σελ. 634 αναφορά στη συνολική εργασία µας, όπου ο Τυνδάρεω µε την βοήθεια του Ηρακλή παίρνει τον θρόνο από τον αδελφό του Ιπποκόοντα. 5 είναι η εποχή αµφισβήτησης της κεντρικής εξουσίας των ∆ιογενών, ειδικά του Πέλοπα και του γιου του Ατρέα6 «…Ο Ηρακλής που είχε αναλάβει, καθώς θα δούµε το ξεκαθάρισµα των επιόρκων ∆ιογενών , που µετά το θάνατο του ∆ία είχαν αρχίσει να ξεσηκώνονται και να θέλουν να κάνουν δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, είχε αναλάβει να τακτοποιήσει τους λογαριασµούς του κέντρου µε τον άπιστο Βούσιρι…..ότι ο Ηρακλής µετά περνά στην Αιθιοπία και αποκαθιστά και εκεί το σεβασµό του µεγάλου Κέντρου, τιµωρώντας έναν άλλο ∆ιογενή που είχε ξεσηκωθεί.
Τιµώρησε µε εκτέλεση τον Ηµαθίωνα το γιό του Τιθωνού ( το όνοµα αυτό µοιάζει µε το Τυφώνας) και βάζει στη θέση του τον αδελφό του τον Μέµνωνα. Από εκεί ο µύθος λέει ότι πέρασε στις Ινδίες και µετά στον Καύκασο….» Από το βιβλίo «Αιγαίο Βουνό» του Ηλ. Τσατσόµοιρου. Για την Ινδία, τον Μ. Αλέξανδρο και τον αρχαιολόγο Β.Σαρηγιαννίδη έχουµε κάνει ήδη αναφορά
7 « …όπως την εποχή του ∆ία οι Βασιλιάδες των περιοχών λεγόντουσαν ∆ιογενείς ή ∆ιοτρεφείς , έτσι την εποχή τουΚρόνου οι βασιλιάδες λεγόντουσαν Τιτάνες…» Αιγαίο Βουνό σελ. 171
8 Γενάρχης-∆ηµιουργός των Ελλήνων. Αυτός ειδοποίησε το γιο του ∆ευκαλίωνα (= ο καλύτερος υιός του ∆ιός) για τον κατακλυσµό( του είπε να φτιάξει µία κιβωτό για να σωθεί…βλ. ηλεκτρονική εγκ. Πανόραµα).
Τα γεγονότα µας οδηγούν στο να θεωρήσουµε βάσιµα όσα ο Ευήµερος γράφει στην Ιερά Αναγραφή του και διασώζει ο ∆ιόδωρος ο Σικελιώτης, δηλαδή ότι οι θεοί ήταν µεγάλοι βασιλιάδες, αυτοκράτορες θα λέγαµε παλαιότερα, πλανητάρχες σήµερα. «…Ο ∆ίας δεν υπήρξε ποτέ Ανατολίτης Θεός. Θεός ο ∆ίας έγινε όταν χάθηκε η παράδοση και το βαρβαρικό πνεύµα διαπότισε κάθε ανθρώπινη αντίληψη µε την ανάγκη της παρουσίας Θεού τιµωρού ή ευεργέτου.
Είναι η περίοδος που ακολουθεί τον µεγάλο κατακλυσµό. Ο φόβος έχει κυριεύσει τον άνθρωπο….» βλ. Αιγαίο Βουνό σελ. 64. Τα βασίλεια του Ουρανού, Κρόνου, ∆ία, ∆ιονύσου9 καταλήγουν φθίνοντας από άποψη ισχύος σε αυτό του ∆ευκαλίωνα. Η οργάνωση του βασιλείου αυτών προϋποθέτει ένα καλό εκστρατευτικό σώµα που να δρα παντού όπου εκδηλώνεται αποστασία ή ανάγκη. Τέτοια σώµατα υπάρχουν παντού και πάντοτε! Στο πόλεµο του 1940 οι ειδικές δυνάµεις της Ελλάδος είναι το ευζωνικό, οι τσολιάδες. Αυτοί αντικαταστάθηκαν από τα ΛΟΚ σήµερα.(Λόχοι Ορεινών Καταδροµών) τα ΟΥΚ κτλ.
Όµως η υµνωδός Σ. Βέµπο δεν χρησιµοποιεί πληθυντικό αριθµό, όταν αναφέρεται στους ηρωικούς τσολιάδες, αλλά ενικό, «…τον τσολιά µας τον λεβέντη βρίσκει στα βουνά…», σαν να ήταν ένας! Στην αρχαιότητα, ειδικά στη Λακεδαίµονα υπήρχαν δύο τέτοια σώµατα ταχείας επεµβάσεως: οι Ιππείς10 για περιπτώσεις κοινωνικών αναγκών και οι τριακόσιοι11, το επίλεκτο σώµα της που µάχεται σε ιδιαίτερα δύσκολες περιστάσεις, που φυσικά δεν ήταν τριακόσιοι τον αριθµό! Η Σπάρτη ήταν δοµηµένη σε πέντε κόµες: Πιτάνη, Λίµνες, Μεσόα, Κυνόσουρα, Αµύκλες, πέντε εφόρους και δύο βασιλείς θυµίζοντας κατά µία έννοια αυστηρή Μαθηµατική Πυθαγόρεια εξάρτηση από ένα πανάρχαιο Ορφικό αρχέτυπο12.
Το όλο µυστικό κρύβεται κατά τη γνώµη µας εδώ! Αν πράγµατι επιβεβαιωθεί λύνεται όλο σχεδόν το παζλ της αρχαιότητος, ή τουλάχιστον αποκτά έναν ιστορικό ειρµό. Από τα µέχριτώρα εκτεθέντα οδηγούµαστε στην ανάγκη το επίλεκτο σώµα των ∆ιογενών βασιλέων να το ονοµάσουµε: οι «Ηρακλειδείς». [Οι Μινύες ήταν κατά την γνώµη µας το αντίστοιχο σώµα των Ιππέων, γι’ αυτό τους συναντάµε παντού όπου υπάρχουν φυσικές καταστροφές, κυρίως πληµµύρες, αφού βρισκόµαστε στην αµέσως µετά τον κατακλυσµό εποχή].
Ο εκάστοτε αρχηγός του θα έφερε τον τίτλο του Ηρακλέους. Όπως η Σ. Βέµπο χρησιµοποιεί ενικό αριθµό για τους τσολιάδες, όµοια έµειναν στην ιστορία οι επεµβάσεις του ειδικού αυτού εκστρατευτικού σώµατος, ως επεµβάσεις του Ηρακλή. Έτσι εξηγείται το πώς ο Ηρακλής κυρίευσε τη Τροία, την Πύλο, νίκησε το Βούσιρι, τον Γηρυόνη, κτλ. Η δράση των Ηρακλειδών συνεχίζεται ανά τους αιώνες.
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ
