ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ - ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΟΧΗ - ΜΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ
Οι πρώτες εχθροπραξίες μεταξύ Βυζαντίου και
Περσίας ξεκίνησαν με τον θάνατο του Μ. Κωνσταντίνου το 337 μ.Χ., καθώς ο Πέρσης
βασιλιάς θέλησε να εκμεταλλευθεί την έλλειψη του ισχυρού αυτοκράτορα για να
αναβαθμίσει τον ρόλο του στην περιοχή της Μεσοποταμίας και να αποκομίσει
πολιτικά και εδαφικά οφέλη στην Μικρά Ασία και Αρμενία. Έκτοτε και μέχρι το 628
μ.Χ., έτος της οριστικής καθυπόταξης των Περσών θα ακολουθούσαν κοντά τρεις
αιώνες συγκρούσεων.
Ο Ηράκλειος ,ο πρώτος Αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που χρησιμοποίησε το "Βασιλεύς" ως τον επίσημο τίτλο του στα ελληνόγλωσσα πια επίσημα έγγραφα
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ
ΠΡΟ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.
Το έτος 590 μ.Χ.(1) ο Χοσρόης ο Β', νόμιμος διάδοχος της δυναστείας των Σασσανιδών, κατέφυγε στο βυζαντινό οχυρό Κιρκέσιο κυνηγημένος από τον σφετεριστή του θρόνου Βαράμ. Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος είχε να επιλέξει ανάμεσα στην υποστήριξη του Χοσρόη του Β', που θα του απέφερε την Δάρα, την Μαρτυρούπολη, μεγάλο μέρος της Περσαρμενίας, αιώνια ειρήνη και παραίτηση από κάθε χορηγία, ή την ουδετερότητα, με αντάλλαγμα την Νίσιβη και ολόκληρη την περιοχή μέχρι τον Τίγρη ποταμό. Παρά την αντίθετη γνώμη των συμβούλων του προτίμησε να υποστηρίξει τον Χοσρόη.
Έτσι παρουσιάζονταν ως υποστηρικτής της κληρονομικής νομιμότητας αλλά και προστάτης των χριστιανικών πληθυσμών της Περσίας (εφόσον η σύζυγος του Χοσρόη του Β' ήταν χριστιανή) (2) , πολιτική που ακολουθούσαν η βυζαντινοί αυτοκράτορες από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Αυτή η απόφαση δημιούργησε υποχρεώσεις που θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των μετέπειτα γεγονότων.
Έτσι παρουσιάζονταν ως υποστηρικτής της κληρονομικής νομιμότητας αλλά και προστάτης των χριστιανικών πληθυσμών της Περσίας (εφόσον η σύζυγος του Χοσρόη του Β' ήταν χριστιανή) (2) , πολιτική που ακολουθούσαν η βυζαντινοί αυτοκράτορες από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Αυτή η απόφαση δημιούργησε υποχρεώσεις που θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των μετέπειτα γεγονότων.
Οι Άβαροι, λαός ουνικής καταγωγής, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα σύνορα της αυτοκρατορίας το 558 μ.Χ. ζητώντας άδεια εγκατάστασης στα εδάφη της. Ο Ιουστινιανός Α' κι έπειτα ο Ιουστίνος Β' αρνήθηκαν να δώσουν την άδεια. Έτσι αυτοί εγκαταστάθηκαν στα Βόρεια σύνορα, πέρα του Δούναβη, ως σύμμαχοι των Λογγοβάρδων.
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ
