Το εύρημα της δεκαετίας 1993-2002
Στο μέσο της πεδιάδας της Κόνιτσας, στο σημείο συμβολής του ποταμού Αώου με τον ποταμό Βοϊδομάτη, υψώνεται ο επιμήκης λόφος του Λιατοβουνίου. Στο βορειοανατολικό επίπεδό του, το 1994, κατά τη διάρκεια δοκιμαστικών τομών, εντοπίστηκαν λείψανα οικισμού. Το νεκροταφείο του οικισμού, στα ανατολικά του, περιλάμβανε 103 ταφές, οι οποίες κάλυπταν το χρονικό διάστημα από τα τέλη του 13ου – αρχές 12ου αι. π.Χ. (ΥΕΙΙΓ) έως τις αρχές του 4ου αι. π.Χ.
Η Ύστερη εποχή του Χαλκού αντιπροσωπευόταν από μία αντρική ταφή (Τ59). «Η καταπληκτικότερη ταφή αποκαλύφτηκε στις
16/6 στην Τ.59, τομή Ε5: σαφώς υπομυκηναϊκή, με ένα χάλκινο ξίφος με ελεφαντοστέινη λαβή, ένα εγχειρίδιο, ζωσμένο στη μέση, δύο χάλκινες αιχμές δοράτων (μια φλογόσχημη και μια φυλλόσχημη) και οχτώ χάλκινα ομφάλια, όλα θαυμάσιας διατήρησης. Ασφαλώς, πρόκειται για τον γενάρχη της ομάδας που εγκαταστάθηκε στο χώρο κατά τον 11ο αι. π.Χ.», γράφει σχετικά η αρχαιολόγος Αγγέλικα Ντούζουγλη (Α. Ντούζουγλη, 1995, Προσωπικό ημερολόγιο: 6).
Αυτή την ταφή και τα ευρήματά της επέλεξε το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων να παρουσιάσει στον ιστότοπό του ως «Το εύρημα του μήνα από τη δεκαετία 1993-2002».
Χάλκινο εγχειρίδιο, τύπου F ( κατά Sandars), το οποίο φέρει εγχάρακτη σπειροειδή διακόσμηση και διατηρεί τμήμα της ελεφαντοστέινης επένδυσης της λαβής του. Από τον λακκοειδή τάφο 59, στο Λιατοβούνι Κόνιτσας (φωτ. ΙΒ΄ ΕΠΚΑ).
Η αρχαιολόγος της ΙΒ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ελένη Δ. Βασιλείου περιγράφει το σημαντικό αυτό εύρημα: «Ο νεκρός, ύψους περίπου 1,90 μ. ήταν θαμμένος σε ρηχό λάκκο εκτάδην και είχε το κεφάλι του ελαφρώς στραμμένο προς τα αριστερά. Τα κτερίσματα του νεκρού αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο: …archaiologia.gr
