Περισσότερα από 3.200 χρόνια πριν, οι ακμάζοντες πολιτισμοί της μέσης Ανατολής κατέρρευσαν ξαφνικά, για λόγους που είναι εδώ και καιρό ένα μυστήριο.
Ο Καθ. I.Finkelstein και ο Δρ Dafna Langgut , ο Marco Nadler του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και ο καθηγητής Thomas Litt του Πανεπιστημίου της Βόννης στη Γερμανία, έχουν βρει μια απάντηση στη γύρη στον πυθμένα των λιμνών του σημερινού Ισραήλ . Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ και αναφέρθηκε στους New York Times, οι ερευνητές λένε ότι ήταν η ξηρασία που οδήγησε στην πτώση του αρχαίου νότιου Levant.
Ως αποτέλεσμα αυτής της κλιματικής αλλαγής , "σε σύντομο χρονικό διάστημα, ολόκληρος ο κόσμος
της Εποχής του Χαλκού κατέρρευσε," εξηγεί ο καθηγητής Finkelstein.
Μία ασυνήθιστα υψηλή ανάλυση των κόκκων γύρης που λαμβάνονται από ιζήματα κάτω από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας και τη δυτική ακτή της Νεκράς Θάλασσας, υποστηρίζει ,από την ραδιοχρονολόγηση, ότι εντόπισε την περίοδο της κρίσης στο μεταξύ 1250 και 1100 π.Χ..
 |
| Η Νεκρά Θάλασσα |
Η μελέτη χρησιμοποίησε ένα μοναδικό συνδυασμό της τεχνολογίας, αρχαιολογικής και ιστορικής ανάλυσης για να παρέχουν την πληρέστερη εικόνα της κατάστασης και εν προκειμένω όμως της περιβαλλοντικής καταστροφής.
Αρκετά χρόνια πριν, ο καθηγητής Φίνκελσταϊν έλαβε επιχορήγηση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας για τη διεξαγωγή έρευνας που αποσκοπεί στην ανασύσταση του αρχαίου Ισραήλ. Το έργο αποτελείται από 10 μέρη , συμπεριλαμβανομένων των αρχαίων DNA και τη μοριακή αρχαιολογία. Για το τμήμα του έργου της αλλαγής του κλίματος, οι ερευνητές εξήγαγαν δείγματα σε βάθος περίπου 60 πόδια από τα γκρι λασπώδη ιζήματα από το κέντρο της Θάλασσας της Γαλιλαίας στο βόρειο σημερινό Ισραήλ. Τα πειράματα πάρθηκαν από 1.000 πόδια βάθος και εμβαδού του νερού και σε 65 πόδια βάθους του πυθμένα της λίμνης, για την ανάκτηση αποδεικτικών στοιχείων που χρονολογούνται πάνω από τις τελευταίες εννέα χιλιετίες.
 |
| Θαλασσα της Γαλιλαίας ή Τιβεριάς |
Στο Wadi Zeelim στη νότια έρημο της Ιουδαίας, στα δυτικά περιθώρια της Νεκράς Θάλασσας, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν οκτώ πυρήνες ιζημάτων, το καθένα περίπου 20 ίντσες μακρύ. "Η γύρη είναι η πιο ανθεκτική οργανική ύλη στη φύση», εξηγεί ο Δρ Langgut, ένας ερευνητής ιζημάτων , ο οποίος πραγματοποίησε την ουσιαστική εργασία της δειγματοληψίας. "Αυτά τα σωματίδια μας λένε για τη βλάστηση που μεγάλωσε στην περιοχή της λίμνης στο παρελθόν και ως εκ τούτου μαρτυρούν τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής." Τα αποτελέσματα έδειξαν μια απότομη μείωση κατά την διάρκεια της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην δέντρα της Μεσογείου, όπως βελανιδιές, πεύκα, και χαρουπιές, και μια παρόμοια μείωση στην τοπική καλλιέργεια της ελιάς, το οποίο οι ειδικοί ερμηνεύουν ως συνέπεια από επαναλαμβανόμενες περιόδους ξηρασίας. Οι ξηρασίες ήταν πιθανό επιδεινώθηκαν από κύματα ψύχους, προκαλώντας λιμό και την μετακίνηση από επιδρομείς από βορρά προς νότο. Πρόσφατες μελέτες των κόκκων γύρης που πραγματοποιούνται από τους εμπειρογνώμονες στη νοτιοανατολική Μ Ασία στην Κύπρο, κατά μήκος της βόρειας ακτής της Συρίας και του Δέλτα του Νείλου είχαν παρόμοια αποτελέσματα , υποδεικνύοντας ότι η κρίση ήταν περιφερειακή. Μετά την καταστροφή ήρθε μια υγρή περίοδος της ανάκτησης και της επανεγκατάστασης, πληθυσμών σύμφωνα με τους ερευνητές .
