Οι αναφορές για τις «άσβεστες λυχνίες» στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο

Αναπτήρας της Βυζαντινής εποχής

Ποιο ήταν άραγε το  μυστικό πίσω από τις "άσβεστες λυχνίες". Έκαιγαν για αιώνες χωρίς παρέμβαση. Οι αναφορές για τις άσβεστες λυχνίες στην Αρχαία Ελλάδα. Σε ποιες περιοχές είχαν βρεθεί

Η φλόγα διατηρείται άσβεστη μόνο όταν υπάρχουν συγκεκριμένα εύφλεκτα υλικά ή κάποιος οξειδωτικός παράγοντας και όλα αυτά στη σωστή αναλογία.
Η απουσία ενός ή περισσότερων από αυτά τα στοιχεία θα έσβηνε τη φλόγα.
Ωστόσο, υπάρχουν αναφορές πως υπήρχαν λυχνίες στην αρχαιότητα των οποίων η φλόγα διατηρούνταν άσβεστη για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.

• Αυτό το φαινόμενο που παραμένει επιστημονικά ανεξήγητο, προκαλεί το ενδιαφέρον των ερευνητών που προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις. Τι ήταν αυτές οι λυχνίες; Υπήρχαν στην πραγματικότητα;

Υπάρχουν καταγραφές για «άσβεστες λυχνίες» από αρχαίους συγγραφείς σε διάφορες περιοχές και διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Ο Πλούταρχος στο «Περί των Εκλελοιπότων Χρηστηρίων» κάνει αναφορά σε μια λυχνία που έκαιγε πάνω από την είσοδο του ναού του Άμωνα στην Αίγυπτο.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, οι ιερείς του ναού ισχυρίζονταν ότι η φλόγα της λυχνίας έμενε άσβεστη ακόμα και στη βροχή και τον άνεμο.

Παρόμοιες αναφορές συναντούμε στους ναούς του Κάρνειου Απόλλωνα στην Κυρήνη που υπήρξε ελληνική αποικία στην Βόρεια Αφρική  αλλά και σε έναν ναό στην Αρμενία.

Ο ναός του Απόλλωνα στην Κυρήνη που λέγεται πως είχε μία τέτοια «άσβεστη» λυχνία

Ένας άλλος κλασικός συγγραφέας, ο Παυσανίας, αναφέρεται σε μία χρυσή λυχνία στον ναό της Πολιάδος Αθηνάς, στην Αθήνα. Το Ιερό της Πολιάδος Αθηνάς ή Αρχαίος Νεώς ήταν ναός στην Ακρόπολη των Αθηνών. Πρόκειται για αρχαιότατο οικοδόμημα, το οποίο αναφέρεται από τον Όμηρο. Ο ναός κτίστηκε μεταξύ 525 και 500 π.Χ. και καταστράφηκε το 480 π.Χ. από την επιδρομή των Περσών.

Ο Παυσανίας έγραψε για μία χρυσή λυχνία στο ναό της Αθηνάς. Το Ερεχθείο όπου μπροστά του έκαιγε η περίφημη » άσβεστος λυχνία » και το Πανδρόσειο που ήταν αφιερωμένο στην λατρεία της Πανδρόσου, κόρης του Κέκροπα στην Ακρόπολη. 

Αυτή η λυχνία που είχε κατασκευαστεί από τον λόγιο Καλλίμαχο, λέγεται πως μπορούσε να διατηρήσει τη φλόγα άσβεστη για έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς να χρειάζεται να συμπληρωθεί η καύσιμη ύλη ή να αλλάξουν το φιτίλι.

Λέγεται επίσης ότι ο Σαβίνος, Νουμάς Πομπίλιος, ο θρυλικός βασιλιάς της Ρώμης και δεύτερος κατά σειρά μετά τον Ρωμύλο , είχε την «ικανότητα» να επικοινωνεί απευθείας με τους θεούς και ότι είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια φλόγα που έκαιγε αιώνια σε έναν ναό αφιερωμένο σε κάποια πνευματική οντότητα. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι ο Νουμάς είχε γνώσεις περί ηλεκτρισμού και ότι ο διάδοχος του σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να τραβήξει ηλεκτρικό ρεύμα από αστραπή…

Αποτυπώσεις σκευών λαμπτήρων από τον Ελληνορωμαικό κόσμο

Ο Νουμάς Πομπίλιος ήταν ο θρυλικός δεύτερος βασιλιάς της Ρώμης, διαδεχόμενος τον Ρωμύλο. Ο Νουμάς ήταν κάτι σαν ένας βασιλιάς- άγιος – φιλόσοφος, κάτι πολύ ξεχωριστό για την εποχή του.  Όταν ανέβηκε στον θρόνο της Ρώμης, ήταν περίπου σαράντα ετών και βασίλεψε από το 715 έως 672 π.Χ..

Στον Μεσαίωνα
Άσβεστες λυχνίες περιγράφονται και κατά τον Μεσαίωνα. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιουστινιανού, βρέθηκε μια τέτοια λυχνία από στρατιώτες στην Έδεσσα ή την Αντιόχεια. 

Ρωμαίκος «βυζαντινός »αναπτήρας που βρέθηκε στις παλαιστινιακές ακτές 

Σύμφωνα με την ιστορία, η λυχνία βρέθηκε μέσα σε μία εσοχή στις πύλες της πόλης και οι επιγραφές λένε ότι έκαιγε για πάνω από 500 χρόνια.

Ο Άγιος Αυγουστίνος κάνει επίσης αναφορά σε μια άσβεστη λυχνία σε έναν αιγυπτιακό ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη, αλλά προσθέτει ότι το θεωρούσε έργο του Σατανά.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ερρίκου του 8ου (1509-1547) ή ίσως νωρίτερα σύμφωνα με άλλες πηγές, μια άσβεστη λυχνία βρέθηκε στην Αγγλία. Όταν ο Ερρίκος αποσχίστηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ίδρυσε την Αγγλικανική, διέταξε να καταστραφούν όλες οι καθολικές εκκλησίες και κοινότητες που αρνούνταν να ενσωματωθούν στην Αγγλικανική.
Λέγεται πως τίποτε δεν γλίτωσε, ούτε και οι νεκροί αφού συλήθηκε και ο τάφος ενός πλούσιου άντρα που είχε πεθάνει πολλούς αιώνες πριν, το 300 μ.Χ. σχεδόν τον 4ο αιώνα.

• Όταν ανοίχτηκε ο τάφος βρέθηκε μέσα μία λυχνία της οποίας η φλόγα έκαιγε ακόμα. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι ο τάφος ανήκε στον Κωνστάντιο Χλωρό (250-306 μ. Χ), πατέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.

Παρά την πληθώρα ιστορικών αναφορών σε άσβεστες λυχνίες, δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι πράγματι υπήρξε τέτοια εφεύρεση. Εξάλλου δεν υπάρχει κάποια γνωστή ουσία με τέτοιες ιδιότητες. Ωστόσο, έγιναν πολλές προσπάθειες να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο με μεταφυσικές ερμηνείες.

Το 1600, στη Γαλλία, υπάρχει το γραπτό χρονικό ενός στρατιώτη από την Ελβετία που ανακάλυψε έναν μακρύ καλά κρυμμένο τάφο. Μέσα, βρήκε ένα μόνο λαμπτήρα καύσης. Αφαίρεσε τότε την λάμπα αλλά αυτή συνέχισε να καίει χωρίς να είναι φανερό κάποιο καύσιμο για αρκετούς μήνες μέχρι να σπάσει τυχαία και έτσι να σβήσει.

• Βέβαια δεν έλειψαν ακραίες απόψεις που μίλησαν για έργο του Σατανά ή άγνωστων θεών, ενώ οι πιο ρεαλιστές το απέδωσαν στην ευφυία των ανθρώπων.

Άραγε οι αρχαίοι γνώριζαν κάποιο μυστικό και μπορούσαν να διατηρούν μια φλόγα άσβεστη, αλλά αυτό το μυστικό χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου;
Αυτή η εκδοχή είναι πιθανή, δεδομένου όμως ότι δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, οι περισσότεροι μελετητές συμπεραίνουν ότι η άσβεστη λυχνία είναι ένας μύθος όπου εξακολουθεί να αποτελεί όμως ένα ανεξήγητο μυστήριο.

ΠΗΓΕΣ: 

• www.mixanitouxronou.gr
• www.news247.gr
• www.historicmysteries.com
• “The Mystery Of Ancient Ever-Burning Lamps,” MessageToEagle.com website. Pulled 10/23/14.
• “10 Unsolved Mysteries From Ancient Times,” Listverse website. Pulled 10/23/14.