Μεγάλο ψηφιδωτό με πολυχρωματικά θαλάσσια μοτίβα της ελληνικής μυθολογίας αποκαλύφθηκαν στο Trevi της Ιταλίας
Περίπου 50 τετραγωνικά μέτρα καλά διατηρημένων ρωμαϊκών ψηφιδωτών με μια σειρά από θαλάσσια μοτίβα επανεμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των αρχαιολογικών ανασκαφών στο χώρο της Pietrarossa, στον δήμο Trevi της Ούμπρια.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που παραμένει από τη Ρωμαϊκή εποχή έχουν εμφανιστεί στην Trevi. Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, στην πραγματικότητα, ανακαλύφθηκε ένα άλλο μωσαϊκό περίπου 80 τετραγωνικών μέτρων, και πάλι με θαλάσσια μοτίβα.
Ο δήμαρχος της Τρέβι, Bernardino Sperandio, εξήγησε: "Πρόκειται για πολύ σημαντικές ανακαλύψεις, οι οποίες υποδηλώνουν την ύπαρξη ποταμού στο Clitunno, το οποίο ποτάμι ήταν πλεύσιμο εκείνη την περίοδο, καθώς και τα ερείπια ενός κτιρίου (που μάλλον είναι εμπορικός σταθμός) , ένα σαφές σημάδι ότι τα αγαθά με πλοίο φτάνουν εδώ. "
►Ο Clitunno , στην αρχαιότητα Clitumnus , είναι ένας ποταμός στην Ούμπρια της Ιταλίας ρέει 60 χιλιόμετρα (37 μίλια), μέσω ανατολικά της κοιλάδας της Ούμπρια περνά από τις πόλεις της Pissignano , Cannaiola , Trevi και Μπενάνια , για να ενταχθεί στο ποτάμι, στην Topino σε ένα παραπόταμο του Τίβερη.
 |
| Ο Clitunno στις πηγές του στην περιοχή |
ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΤΑ ΨΗΦΙΔΩΤΑ
Οι εκστρατείες εκσκαφής, που διοργανώθηκαν τον περασμένο Ιούλιο για τα τελευταία πέντε χρόνια, κοστίζουν περίπου 10.000 ευρώ και έχουν μέχρι στιγμής χρηματοδοτηθεί από το Δήμο και την εταιρεία Metelli της Foligno μέσω του bonus art: "Είναι δύσκολο να συνεχίσουμε τις ανασκαφές και πρέπει ξεκινήσουμε μια διαδικασία οικονομικής ενίσχυσης της τοποθεσίας Pietrarossa, την οποία θέλουμε να ανοίξουμε στους επισκέπτες
 |
| Η Σκύλσ στα ψηφιδωτά που αποκαλύφθηκαν |
Ο Τρίτων στην ελληνική μυθολογία ήταν θεότητα της θάλασσας που αναφέρεται πρώτα από τον Ησίοδο στη Θεογονία (930-933). Γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης που κατοικούσε στον βυθό της θάλασσας στα χρυσά ανάκτορα των γονιών του. Κατά το σώμα ήταν όμοιος με τους άλλους θεούς αλλά από τους γλουτούς και κάτω κατέληγε σε ουρά ψαριού.[1]
Επειδή οι περί αυτόν παραδόσεις εντοπίζονταν στις ακτές του σημερινού κόλπου της Σύρτης (Λιβύη) φαίνεται πως η λατρεία αυτού μεταφέρθηκε από Έλληνες ναυτικούς εξ Αφρικής προσλαμβάνοντας ανθρωπόμορφη παρουσία. Το όνομά του συνδέθηκε με την Αργοναυτική εκστρατεία όταν το πλοίο Αργώ προσάραξε και εγκλωβίστηκε στην Τριτωνίτιδα λίμνη· ο Τρίτων βοήθησε στην αποκόλληση και έξοδό της Αργούς στο ανοικτό πέλαγος.
Κατά τον Παυσανία (Βοιωτικά Θ' 20,24,25) ο Τρίτων φονεύθηκε από τον Διόνυσο όταν επιτέθηκε κατά των Ταναγραίων γυναικών που κολυμπούσαν για να καθαρθούν προκειμένου να συμμετάσχουν σε όργια Διονυσιακής εορτής. Κατ΄ άλλους ο Τρίτων (ως προσωποποίηση του παλινδρομικού παράκτιου κύματος) άρπαζε κοπάδια ζώων που πλησίαζαν τις ακτές οπότε κάποιος Ταναγραίος βοσκός απέκοψε τον αυχένα του Τρίτωνα την ώρα που εκείνος κοιμόταν (δηλαδή σε κάποια κατάσταση ηρεμίας έφτιαξε κάποιο παράκτιο φράγμα - τοιχίο) ή φονεύθηκε από τον Διόνυσο επειδή συνελήφθη μεθυσμένος.
Ο Παυσανίας τον περιγράφει να φέρει πυκνά βαθυπράσινα μαλλιά (χρώμα ρηχής θάλασσας), με μεγάλο στόμα (μήκος ακτής), μάτια μεγάλα λευκά (παράκτιος αφρός), δάκτυλα και νύχια μεγάλα (τα ίχνη του αποσυρόμενου παράκτιου κύματος επί της ξηράς) και από το στέρνο και κάτω ουρά δελφίνων (ως ορμή που έβγαινε από τη θάλασσα). Άλλοι παρίσταναν αυτόν με δύο ουρές και δύο πόδες ίππου όπως ο Ιχθυοκένταυρος. Άλλοι θεωρούσαν ότι υπήρχαν πολλοί Τρίτωνες οι «Κενταυροτρίτωνες» που σάλπιζαν με κοχύλια την έλευση του Ποσειδώνα ή κατά διαταγή εκείνου την ηρεμία των κυμάτων. Η φαντασία των αρχαίων Ελλήνων δημιούργησε και ερωτικές περιπέτειες αυτών με τις Νηρηίδες όπως οι ακόλουθοι του Πάνα οι Σάτυροι με τις Νύμφες. Ο Τρίτωνας συνδέθηκε επίσης με τον μύθο του Ηρακλή, συγκεκριμένα με τον άθλο των χρυσών μήλων των Εσπερίδων που έπρεπε προηγουμένως να τον καταβάλει ο Ηρακλής. Εξ αυτού και η γλυπτή παράσταση στην ζωοφόρο αρχαίου ναού στην Ακρόπολη (Αθήνα).
Η θεότητα αυτή εισήχθηκε και στη Ρωμαϊκή μυθολογία· ο μεν Βιργίλιος αναφέρει πως ο σύντροφος του Αινεία ο Μισηνός γκρεμίσθηκε από τον Τρίτωνα στη θάλασσα επειδή τόλμησε να συναγωνισθεί μαζί του στον ήχο της σάλπιγγας, ο δε Οβίδιος επειδή συνετέλεσε στην αποχώρηση των υδάτων με τα οποία ο Ζευς απειλούσε να καλύψει τη γη μετά τον κατακλυσμό.
Κύριο σύμβολο της θεότητας ήταν το «θαλάσσιο κέρας» ή «θαλάσσια κόγχη», το κοινώς λεγόμενο μεγάλο κοχύλι εκ του οποίου έβγαιναν ήχοι στους οποίους τίποτα δεν μπορούσε ν΄ αντισταθεί καθώς και η τρίαινα και το κουπί (παράκτια ναυτικά εργαλεία).
Παραπομπή 1-Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά, Δ 1610-1617
ΔΕΙΤΕ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΚΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΙΤΩΝΕΣ
Οι Δράκοντες
