Ελληνικά ταφικά μνημεία της ρωμαϊκής εποχής ανακαλύφθηκαν στην Σακκάρα

ΔΗΜΗΤΡΙΑ ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΑΜΜΩΝΙΑΣ ΧΡΗΣΤΗ ...ΧΑΙΡΕ 

Το Υπουργείο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου πριν λίγο καιρό  ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός αρχαίου νεκροταφείου στη Σακκάρα. Είναι το πρώτο νεκροταφείο που βρέθηκε από τη Ρωμαϊκή εποχή στην περιοχή αυτή με Έλληνες ενοίκους των τάφων .

 Κατά την τελευταία ανασκαφική περίοδο, μια κοινή αρχιτεκτονική αρχαιολογική αιγυπτιακή-ιαπωνική αποστολή στη Βόρεια Σακκάρα με επικεφαλής τον Nozomu Kawai του Πανεπιστημίου Kanazawa και το Πανεπιστήμιο Waseda στην Ιαπωνία κατάφεραν να αποκαλύψουν έναν ρωμαϊκό τάφο κατακόμβης, που καλύπτει τον πρώτο και τον δεύτερο αιώνα μ.Χ.. Μέσα βρέθηκαν ταφικά ελληνικά μνημεία με Έλληνες ενοίκους

Ο Γενικός Διευθυντής της αρχαιολογικής περιφέρειας της Saqqara   Sabry Farah δήλωσε ότι η αποστολή βρήκε τις κατακόμβες στην περιοχή βορειοανατολικά της παλιάς περιοχής Saqqara, όπου δεν έχουν πραγματοποιηθεί ανασκαφικές εργασίες πριν.

Το ταφικό μνημείο του Μενελάου ο οποίος ήταν Ιατρός θεραπευτής

Από την πλευρά του, ο αρχαιολόγος καθ. Kawai δήλωσε ότι οι ανακαλυφθείσες κατακόμβες αποτελούνταν από ένα κτιστό με τούβλο και με εσωτερική σκάλα και ένα σκαλιστό πέτρινο δωμάτιο από ασβεστόλιθο, όπου βρέθηκε μια πέτρα με χαραγμένη στρογγυλή πλάκα που περιείχε εικόνες από τους θεούς Sokar, Thoth και Anubis από αριστερά προς δεξιά και δύο γραμμές ελληνικών επιγραφών κάτω από το ανάγλυφο.

Ο Σοκάρ (επίσης προφέρεται Σεκέρ, ή εξελληνισμένο όνομα Σόκαρις) είναι ο γερακόμορφος θεός της Νεκρόπολης της Μέμφιδας. Παρόλο που η σημασία του ονόματός του δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, οι Αιγύπτιοι στα Κείμενα των Πυραμίδων συνέδεαν το όνομά του με την αγωνιώδη κραυγή του Όσιρι προς την Ίσιδα 'Sy-k-ri' ("βιάσου (να έρθεις) σε μένα"), στον κάτω κόσμο. Ο Σοκάρ έχει στενή σχέση με δύο άλλους θεούς, τον Πτα, κυριότερο θεό της Μέμφιδος, και τον Όσιρι, θεό του κάτω κόσμου. Σε μεταγενέστερες περιόδους, αυτή η σχέση εκφράζεται με την συγχώνευση αυτών των θεών σε έναν, τον Πτα-Σοκάρ-Όσιρις.

Ο Σοκάρ συνήθως απεικονιζόταν σαν μουμιοποιημένο γεράκι, και κάποιες φορές σαν λόφος από τον οποίο ξεπροβάλει το κεφάλι ενός γερακιού. Ονομάζεται "αυτός που είναι στην άμμο". Κάποιες φορές απεικονίζεται με την "βάρκα hennu", που είναι ένα έλκηθρό για να μετακινείται στην αμμώδη Νεκρόπολη. Ένας από τους τίτλους του είναι "αυτός που είναι από το Restau" το οποίο σημαίνει το μέρος των "ανοιγμάτων", ή των εισόδων των τάφων.

Ο Θωθ ή και Θωτ ή και Τωθ  υπήρξε ένας από τους πλέον δημοφιλείς θεούς της αιγυπτιακής θρησκείας. Ήταν θεότητα της Σελήνης και της Σοφίας. Οι αρχαίοι Έλληνες τον προσδιόρισαν ως τον Ερμή τον Τρισμέγιστο.Στις αρχέγονες περιόδους του αιγυπτιακού πολιτισμού ήταν θεός της Σελήνης και από το σεληνιακό συσχετισμό του λέγεται ότι αντλεί την πολυμορφία του, καθώς εκφράζεται με πολλά και διαφορετικά πρόσωπα. Όπως η Σελήνη αντλεί το φως της από τον Ήλιο, έτσι και ο Θωθ αντλούσε ένα μεγάλο μέρος της εξουσίας του από τον ηλιακό θεό Ρα, όντας γραφέας και σύμβουλός του. Στην πραγματικότητα, τόσο σημαντικές ήταν οι φάσεις της Σελήνης για τους ρυθμούς της αιγυπτιακής ζωής, ώστε ο Θωθ θεωρήθηκε αρχή της κοσμικής τάξης, καθώς και των θρησκευτικών και κοινωνικών ιδρυμάτων. Ήταν παρών σχεδόν σε κάθε όψη λατρείας στους ναούς, στην απονομή δικαιοσύνης και στις μαγικές τέχνες, με τις οποίες σχετιζόταν ιδιαιτέρως.

Επίσης είναι ο θεϊκός γραφέας, εκείνος που επινόησε τη γραφή και κύριος της σοφίας. Το ιερατείο απέδιδε σ' εκείνον πολλές από τις ιερές γραφές, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται η Βίβλος των Αναπνοών και ένα τμήμα της Βίβλου των Νεκρών. Πιστευόταν άλλωστε ότι είχε μεταδώσει την τέχνη της ιερογλυφικής γραφής στους Αιγυπτίους από τα πανάρχαια χρόνια.[1], ενώ ήταν και προστάτης των γραφέων. Του αποδίδονταν τιμές ως Κύριου της Γνώσης όλων των Επιστημών, θεωρούμενος η προσωποποίηση της Κατανόησης και της Λογικής. Υπήρξε, επίσης, μεσολαβητής για να επέλθει ειρήνη ανάμεσα στον Ώρο και τον Σηθ. Ιδιαίτερο πεδίο δράσης του ήταν η εσωτερική σοφία και γι' αυτό αποκαλείτο «ο Μυστηριώδης» ή «ο Άγνωστος». Οι μαγικές του δυνάμεις τον συνέδεσαν, επίσης, με την ιατρική και, όταν το σώμα υπέκυπτε τελικώς στο θάνατο, εκείνος ήταν πάλι που οδηγούσε το νεκρό στο βασίλειο των θεών και ακολουθούσε η κρίση της ψυχής του.

Ο Άνουβις -όπως μεταγράφηκε στα ελληνικά η αιγυπτιακή λέξη Inpou (Anpou)- ταυτίστηκε με τον ψυχοπομπό Ερμή. Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των αρχαίων Αιγυπτίων, άνοιγε το δρόμο του άλλου κόσμου για χάρη των νεκρών. Απεικονιζόταν ως μαύρος θως (τσακάλι) με χοντρή ουρά, ή ως μελαμψός άνδρας με κεφαλή τσακαλιού ή σκύλου, ιερού τοτεμικού ζώου του Ανούβιδος. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώσει στη μητρόπολη της λατρείας του το όνομα Κυνόπολις και ταυτίζεται με τον σκύλο φύλακα Κέρβερο της ελληνικής μυθολογίας . Ο Άνουβις συνδέθηκε με τις ταφικές τελετουργίες και απεικονίζονταν συνήθως ως ταριχευτής της μούμιας του νεκρού, την οποία υποδέχονταν στην πύλη του τάφου, για να της παραδώσει τις προσφορές που κατέθεταν οι κληρονόμοι της. Στη συνέχεια απεικονίζεται να κρατά τον νεκρό από το χέρι και με την ιδιότητα του φύλακα του ανακτόρου του Οσίριδος να τον οδηγεί προς την Αίθουσα της Κρίσης, για το ζύγισμα της ψυχής του.

Η λατρεία του Ανούβιδος, χάρις στο ρόλο του ως θεού των νεκρών, έγινε καθολικά αποδεκτή, ενώ η είσοδός του στον κεντρικό μύθο του Οσίριδος συνέτεινε στη μακρόχρονη διάρκεια της λατρείας του μέχρι τους νεότερους χρόνους, οπότε και ταυτίστηκε εντελώς με τον ψυχοπομπό Ερμή, επονομαζόμενος Ερμάνουβις. Στη μεγάλη, προς τιμήν της Ίσιδας λιτανεία, την οποία περιγράφει ο Απουλήιος, ο κυνοκέφαλος θεός φέρεται να βαδίζει προς τις εικόνες των θεών, κρατώντας στο χέρι το κηρυκείο και τους φοίνικες.

Η ελληνοαιγυπτιακή θεά Αφροδίτη Ίσιδα σε πήλινα αγαλματίδια 

Πέντε πήλινα αγάλματα της Αφροδίτης Ίσιδος επίσης βρέθηκαν , εκτός από μια σειρά πήλινων αγγείων που βρέθηκαν στην είσοδο.Πρόσθεσε ότι η αποστολή βρήκε επίσης δύο αγάλματα λιονταριών από ασβεστόλιθο. Κάθε άγαλμα λέοντος είναι περίπου   55 εκατοστά .

Ο Farah ανέφερε ότι η αποστολή είχε βρει το βράχο-σκαλιστό δωμάτιο έξω από την πύλη εισόδου. Το δωμάτιο αποτελείται από μια μεγάλη αίθουσα μήκους περίπου 15 μέτρων και πλάτους περίπου 2 μέτρων, με διάφορους μικρούς θαλάμους χαραγμένους στα πλευρικά τοιχώματα. Μέσα από τους σκαλισμένους θαλάμους ανακαλύφθηκε ένα μεγάλο πήλινο άγαλμα της Ίσιδας-Αφροδίτης μαζί με μια σειρά από μούμιες.