Η ελληνική επιγραφή που ανακαλύφθηκε πρόσφατα από την αρχαία ελληνική πόλη τιμά Ρωμαίο Γερουσιαστή |
καθορίστηκε ότι η στήλη ήταν αφιερωμένη σε έναν Τιβέριο Κλαυδιο Φλαβιανό Τιτιανό (C)Σέλερ
[ Tiberius Claudius Flavianus Titianus Celer ] από τη μητέρα του (ΣΣ.ΟΜΩΣ ΚΟΡΗ ΤΟΥ )- Ουιλία -Ιουλία( ;) ....Βίλια Προκouλα.(Vilia Procula.)φυσικά γιατί η πόλη ήταν ελληνική και είχε Έλληνες κατοίκους.
"Ο Τιβέριος Φλαβιανός , ο οποίος τιμάται με την επιγραφή, προέρχεται από την πιο σημαντική , εκείνη την εποχή βέβαια , οικογένεια στα Πάταρα "... «Μαθαίνουμε επίσης ότι είναι ο κυβερνήτης της Κύπρου (ΣΣ Ανθύπατος Κύπρου)
και της επαρχίας Πόντου. (ΣΣ Πρεσβευτής Πόντου και Βιθυνίας)
Η πόλη των Πατάρων ( ΣΣ -και η τιμητική επιγραφή που ο ίδιος άφησε την τότε μικρή του κόρη να αφιερώσει ως το αγαπημένο του παιδί ) τον απαθανατίζει με ένα άγαλμα και μια επιγραφή στο προσκήνιο του θεάτρου, καθώς ο λαός του και η μητέρα του(ΣΣ ΟΜΩΣ ΚΟΡΗ ΤΟΥ) είναι πολύ περήφανοι για τους σημαντικούς πολίτες τους που έχουν καταστεί εξέχοντες Υπολογίζουμε ότι η επιγραφή έγινε το 147 μ.Χ. "
Η οικογένια Vilius ήταν μια από τις πλουσιότερες και πολιτικά σημαντικές οικογένειες στα Πατάρα. Η Βίλια Προκόυλα (ΣΣ ΚΟΡΗ ΤΟΥ) ήταν κάτοικος της πόλης και μεγάλος προστάτης. Ο πατέρας της ανέθεσε την κατασκευή του προσκηνίου στο θέατρο που ολοκλήρωσε μετά το θάνατό του.
Ήταν αφιερωμένο το 147 μ.Χ. και ήταν υπεύθυνη για μια πληθώρα άλλων αφιερώσεων που περιλαμβάνει , στον Αυτοκράτορα Αδριανό, τη σύζυγό του Σαμπίνα Αυγούστα και τη (Matidia Junior ) Ματίδια , ανιψιά του Τραϊανού και γιαγιά του Μάρκου Αυρηλίου.[Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 161 έως το 180. Κυβέρνησε ως συναυτοκράτορας με τον Λεύκιο Βέρο από το 161 έως το θάνατο του Βέρου το 169. Ήταν ο τελευταίος από τους "Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες" και θεωρείται επίσης ως ένας από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους]
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΙΏΝΑ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΈΣ ΓΡΑΦΌΤΑΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ |
Τα Πάταρα
Τα Πάταρα ήταν αρχαιότατη πόλη και λιμένας της Λυκίας, χτισμένη μεταξύ των εκβολών του ποταμού Ξάνθου και του όρμου Αντιφέλλου. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ιδρύθηκε από τον Ικάδιο.
Ο Στράβων αναφέρει ότι πήρε το όνομά της από τον Πάταρο, γιο του Απόλλωνα και της Λυκίας, κόρης του Ξάθου. Κατά τον Εκαταίο εποικίστηκε από Κρήτες Δωριείς. Στην πόλη λατρευόταν ο Απόλλων ο Παταρεύς, και υπήρχε σπουδαίο μαντείο, ισάξιο αυτού των Δελφών, ήταν "μεγάλη πόλις, λιμένα έχουσα και ιερό Απόλλωνος, κτίσμα Πατάρου.
- Πτολεμαίος δε ο Φιλάδελφος επισκευάσας, "Αρσινόην" εκάλεσε "την εν Λυκία", επεκράτησε δε το εξ αρχής όνομα".
Τα Πάταρα ήταν μια από τις 6 μεγαλύτερες πόλεις της Λυκίας, οι οποίες εξέλεγαν αντιπροσώπους, μαζί με άλλες 17 πόλεις, για το Συνέδριο της Διοικήσεως του ομοσπονδιακού Λυκιακού διοικητικού συστήματος, του οποίου ο ανώτατος άρχων ήταν ο Λυκιάρχης.
Το σύστημα αυτό καταργήθηκε το 43 μ.Χ. από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κλαύδιο.
Τα Πάταρα καθώς και ολόκληρη την περιοχή της Λυκίας είχαν καταλάβει οι Πέρσες από τους οποίους και περιήλθε στον Μέγα Αλέξανδρο όπου και διόρισε διοικητή τον σπουδαίο ναύαρχό του Νέαρχο.
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου τα Πάταρα περιήλθαν στον Αντίγονο και τον γιο του Δημήτριο, στη συνέχεια στους Πτολεμαίους εκ των οποίων ο Πτολεμαίος Β' ο Φιλάδελφος την ονόμασε Αρσινόη, προς τιμή της συζύγου του.
Το 196 π.Χ. την κατέλαβε ο Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας και επί Πομπηίου περιήλθε ουσιαστικά μαζί με όλη τη περιοχή στους Ρωμαίους, που όμως διατήρησαν την αυτοδιοίκησή τους μέχρι το 43 (μ.Χ.). Το 155 η πόλη που βρισκόταν τότε στη μεγαλύτερη ακμή της υπέστη μεγάλη καταστροφή από σεισμό.Στο λιμάνι των Πατάρων προσορμίσθηκε ο Απόστολος Παύλος στην τρίτη περιοδεία του, προερχόμενος από τη Ρόδο, μαζί με τον Ευαγγελιστή Λουκά και με άλλους συνταξιδιώτες του. Τα Πάταρα ήταν η γενέτειρα του Αγίου Νικολάου. Παρήκμασε μετά την εποχή του Ιουστινιανού. ΠΗΓΗ :"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη" τομ.ΙΘ΄, σελ.777.
ΔΙΟΤΙ Η ΠΡΌΤΕΡΗ ΕΙΔΗΣΗ ΒΡΊΘΕΙ ΑΝΑΚΡΙΒΏΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥΣ ΠΑΡΑΘΈΤΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΕΡΓΑΣΊΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Two Lycian Families
Vol. 16 (1966), pp. 125-137 (17 pages)
Published by: British Institute at Ankara
Shelagh Jameson