Οι αρχαιολόγοι από το Πανεπιστήμιο Goethe της Φρανκφούρτης και το Πανεπιστήμιο Ludwig-Maximilian στο Μόναχο έχουν τώρα αναλύσει διαφορετικά δεδομένα σχετικά με την ανακατασκευή του χώρου ανακάλυψης και περί του ευρήματος συνθήκες . Τα ευρήματά τους είναι ότι ο δίσκος πρέπει να χρονολογείται στην Εποχή του Σιδήρου, καθιστώντας τον περίπου 1.000 χρόνια νεότερος από ό, τι υποτίθεται προηγουμένως. Αυτό καθιστά όλες τις προηγούμενες αστρονομικές ερμηνείες ξεπερασμένες.
Ο δίσκος Nebra sky είναι ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα της Γερμανίας και συμπεριλήφθηκε στο Παγκόσμιο Μητρώο της UNESCO το 2013. Ανακαλύφθηκε σε μια παράνομη ανασκαφή το 1999 μαζί με ξίφη, τους άξονες και τα βραχιόλια της Εποχής του Χαλκού σύμφωνα με τους ερευνητές. Αυτό το πλαίσιο ανακάλυψης ήταν σημαντικό για την επιστημονική χρονολόγηση, καθώς ο ίδιος ο δίσκος δεν μπορούσε ούτε να είναι επιστημονικά ούτε αρχαιολογικά χρονολογημένος σε σύγκριση με άλλα αντικείμενα.
Ο δίσκος εμφανίστηκε σαν από το πουθενά στη διεθνή αγορά αρχαιολογικών αντικειμένων το 2001. Ο πωλητής του ισχυρίστηκε ότι είχε βρεθεί από αρχαιοκάπηλους με τη βοήθεια ενός ανιχνευτή μετάλλων -συνηθισμένη πρακτική στην πρώην Ανατολική Γερμανία μετά την Επανένωση- το 1999. Τα αρχαιολογικά ευρήματα είναι ιδιοκτησία του κράτους στη Σαξωνία-Άνχαλτ και έτσι η αστυνομία, μετά από ένα "στημένο" ραντεβού για την αγορά του δίσκου στη Βασιλεία της Ελβετίας συνέλαβε τους αρχαιοκάπηλους και ο δίσκος δόθηκε στο Δρ. Χάραλντ Μέλλερ, που συμμετείχε ως ο δήθεν αγοραστής, για να τον μελετήσει. Στα πλαίσια μιας συμφωνίας με την αστυνομία προκειμένου να μειώσουν την ποινή τους, οι παράνομοι ιδιοκτήτες οδήγησαν αστυνομικούς κι αρχαιολόγους στην τοποθεσία όπου βρήκαν το δίσκο μαζί με άλλα αντικείμενα: δυο χάλκινα σπαθιά, δυο τσεκούρια, ένα σκαλίδι και τμήματα ελικοειδών βραχιολιών. Αν και δεν υπήρξαν μάρτυρες στην αρχική ανακάλυψη του δίσκου, οι αρχαιολόγοι ανέσκαψαν την τοποθεσία και ανακάλυψαν αποδείξεις που στηρίζουν τους ισχυρισμούς των αρχαιοκαπήλων (όπως ίχνη χάλκινων αντικειμένων στο έδαφος, και δείγματα εδάφους που ταιριάζουν με αυτό που υπήρχε πάνω στα αντικείμενα). Ο δίσκος και τα αντικείμενα που βρέθηκαν μαζί του εκτίθενται πλέον στο Κρατικό Μουσείο Προϊστορίας του Πανεπιστημίου του Χάλλε στη Σαξωνία, ενώ ο δίσκος έχει εκτεθεί επίσης και στην Κοπεγχάγη, στη Βιέννη, στο Μάνχαϊμ και τη Βασιλεία. Οι δυο αρχαιοκάπηλοι καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε τέσσερις και έξι μήνες φυλάκιση το 2003, και σε δεύτερο βαθμό οι ποινές τους έγιναν έξι και δώδεκα μήνες αντίστοιχα.
Πολλά χρόνια ερευνών από διάφορες ερευνητικές ομάδες προσπάθησαν επομένως να επαληθεύσουν τόσο την απόδοση στον υποτιθέμενο τόπο ανακάλυψης όσο και την κοινή προέλευση των αντικειμένων ανεξάρτητα από τις ασαφείς πληροφορίες που έδωσαν οι ληστές (αρχαιοκάπηλοι) .
Ο Rupert Gebhard, Διευθυντής του Archäologischen Staatssammlung του Μονάχου και ο καθηγητής Προϊστορίας και Πρώιμης Ευρωπαϊκής Ιστορίας του Rüdiger Krause στο Πανεπιστήμιο Goethe της Φρανκφούρτης έχουν τώρα αναλύσει εκτενώς τις συνθήκες ανακάλυψης και τα αποτελέσματα της έρευνας στον δίσκο του ουρανού Nebra.
Το συμπέρασμά τους: Ο τόπος που θεωρήθηκε ως χώρος ανακάλυψης μέχρι σήμερα και ο οποίος διερευνήθηκε σε μεταγενέστερες ανασκαφές είναι με μεγάλη πιθανότητα όχι ο τόπος ανακάλυψης κάποιων αρχαιοκαπήλων. Επιπλέον, δεν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις ότι τα ξίφη, οι άξονες και τα βραχιόλια της Εποχής του Χαλκού αποτελούν ένα σύνολο κοινής προέλευσης. Για αυτόν τον λόγο, πρέπει να υποτεθεί ότι δεν πρόκειται για τυπική κατάθεση Εποχής του Χαλκού και ότι ο δίσκος δεν βρέθηκε μαζί με τα άλλα αντικείμενα σε αρχική κατάσταση στο χώρο της ανασκαφής.
Η πιο ακριβής χρονολόγηση του δίσκου εξαρτήθηκε από αυτή των σπαθιών της Εποχής του Χαλκού που πωλούνταν μαζί με το δίσκο και υποστηρίζεται ότι προήλθαν από την ίδια τοποθεσία. Βάσει της τυπολογίας τους, τα τέχνεργα αυτά τοποθετούνται στα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. (πολιτισμός Ουνέτισε). Η χρονολόγηση άνθρακα μιας σκλήθρας ξύλου σημύδας που βρέθηκε πάνω στα σπαθιά, και έδωσε χρονολογία 1600-1560 π.Χ., επιβεβαίωσε αυτή την εκτίμηση. Αυτή η χρονολογία αφορά την εποχή που ο δίσκος θάφτηκε· πιθανότατα είχε κατασκευαστεί αρκετές γενιές πιο πριν.
Σύμφωνα με ανάλυση ιχνοστοιχείων με τη χρήση φθορισμού ακτίνων Χ από τον E. Pernicka του πανεπιστημίου του Φράιμπεργκ, ο χαλκός που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή προήλθε από το Μίττερμπεργκ στην Αυστρία, ενώ ο χρυσός από τα Καρπάθια. Ο χαλκός που υπάρχει στο Μπόττενντορφ, κοντά στο Μίττελμπεργκ, δεν χρησιμοποιήθηκε. Λίγα όμως χαλκά αντικείμενα έχουν βρεθεί κοντά στον τόπο που εξορύχτηκε το υλικό κατασκευής τους.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, αυτό σημαίνει ότι ο δίσκος πρέπει να διερευνηθεί και να αξιολογηθεί ως ατομικό εύρημα. Πολιτιστικά και στιλιστικά, ο δίσκος του ουρανού δεν μπορεί να τοποθετηθεί στον κόσμο του μοτίβου της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. Αντιθέτως, μπορούν να γίνουν σαφέστερες αναφορές στον κόσμο των μοτίβων της Εποχής του Σιδήρου της πρώτης χιλιετίας π.Χ.
Σύμφωνα με τους Gebhard και Krause, βάσει μιας διαφορετικής κατάστασης δεδομένων και βάσει αυτής της νέας αξιολόγησης, όλα τα προηγούμενα, μερικές φορές εκτεταμένα πολιτιστικά-ιστορικά συμπεράσματα πρέπει να συζητηθούν εκ νέου και με ανοιχτό μυαλό, και ο δίσκος πρέπει να ερμηνευθεί και να αξιολογηθεί σε διαφορετικά περιβάλλοντα από πριν. Η βάση για αυτό πρέπει να είναι η υποβολή όλων των προηγουμένως μη δημοσιευμένων δεδομένων και γεγονότων.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στοArchäologische Informationen .-Πηγή: Πανεπιστήμιο Goethe Frankfurt am Main [03 Σεπτεμβρίου 2020]
Τα σύμβολα αυτά ερμηνεύονται γενικά ως απεικόνιση του ήλιου ή της πανσέληνου, ενός μισοφέγγαρου και άστρων (μεταξύ άλλων των Πλειάδων). Δυο χρυσά τόξα στο χείλος του δίσκου, που αντιπροσωπεύουν την γωνιακή απόσταση μεταξύ των ηλιοστασίων προστέθηκαν αργότερα, όπως και ένα τρίτο τόξο που περιστοιχίζεται από μικρές χαρακιές. Η σημασία του τελευταίου αυτού συμβόλου δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, και πιστεύεται ότι πρόκειται για μια αναφορά στο πλοίο του Ήλιου, ή μια αναπαράσταση του Γαλαξία ή του ουράνιου τόξου.
Ο δίσκος προέρχεται από μια τοποθεσία κοντά στη Νέμπρα της Σαξωνίας-Άνχαλτ, στην ανατολική Γερμανία, χρονολογείται μέχρι τώρα περίπου στο 1600 π.Χ. και σχετίζεται με τον πολιτισμό Ουνετίσε. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο τέχνεργο αυτής της περιόδου και αρχικά υπήρχαν υποψίες ότι ήταν κίβδηλος, όμως σήμερα πιστεύεται ότι είναι αυθεντικός αλλά πλέον πρέπει να θεωρείται νεώτερος .https://el.wikipedia.org/
- Ute Kaufholz: Sonne, Mond und Sterne. Das Geheimnis der Himmelsscheibe. Anderbeck, Anderbeck 2004, ISBN 3-937751-05-X
- Landesamt für Archäologie Sachsen-Anhalt (Hrsg.): Archäologie in Sachsen-Anhalt. Dt. Verl. d. Wissenschaften, Halle 1.2002, S.7–31.
- Frank Hagen von Liegnitz: Die Sonnenfrau Weihnachtsgabe der WeserStrom Genossenschaft, Bremen 2002.
- Harald Meller (Hrsg.): Der geschmiedete Himmel. Die weite Welt im Herzen Europas vor 3600 Jahren. Ausstellungskatalog. Theiss-Verlag, Stuttgart 2004, ISBN 3-8062-1907-9
- Katja Näther, Sven Näther: Akte Nebra – Keine Sonne auf der Himmelsscheibe? Naether, Wilhelmshorst 2004, ISBN 3934858023
- National Geographic Deutschland. Gruner + Jahr, Hamburg 2004,1, S.38–61, ISBN 3-936559-85-6
- Uwe Reichert: Der geschmiedete Himmel. in: Spektrum der Wissenschaft. Heidelberg 2004,11, S.52–59.
- Der Sternenkult der Ur-Germanen. Titelbericht im Nachrichtenmagazin DER SPIEGEL vom 25.11.2002.
- E. Pernicka/C.-H Wunderlich, 'Naturwissenschaftliche Untersuchungen an den Funden von Nebra', [in:] Archäologie in Sachsen-Anhalt 1, 2002, pp. 24–29.
- MacKie, E W 2006 New evidence for a professional priesthood in the European Early Bronze Age? in Viewing the Sky Through Past and Present Cultures: Selected Papers from the Oxford VII International Conference on Archaeoastronomy, edited by Todd W. Bostwick and Bryan Bates. Pueblo Grande Museum Anthropological Papers No. 15 (2006).
- Meller, H 2002 Die Himmelsscheibe von Nebra – ein frühbronzezeitlicher Fund von außergewohnlicher Bedeutung. Archäeologie in Sachsen-Anhalt, 1/02, 7-30.
- Schlosser, W 2002 Zur astronomischen Deutung der Himmelsschiebe von Nebra. Archäeologie in Sachsen-Anhalt, 1/02, 21-30.
- Thom, A 1967 Megalithic sites in Britain. Oxford.