Οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν ένα σκελετό στον αρχαίο « Τάφο του Κέρβερου». Αρχικά, πραγματοποιήθηκε μη επεμβατική εξέταση με χρήση μικρο-κάμερας μέσω ενός μικρού ανοίγματος, αποκαλύπτοντας μια καλά διατηρημένη ταφή. Ο σκελετός βρέθηκε ξαπλωμένος επικαθήμενος στην πλάτη του, καλυμμένος από ένα σάβανο, πιθανόν ορυκτοποιημένος λόγω των ιδιαίτερων κλιματικών συνθηκών Ο τάφος, που πήρε το όνομά του από τον Κέρβερο, το μυθικό τρίκεφαλο σκύλο που φύλαγε τον κάτω κόσμο, στην Ελληνική Μυθολογία και ανακαλύφθηκε το 2023.
Ο «Τάφος του Κέρβερου».
Μια εξαιρετική ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης αγωγού ύδρευσης στο Giugliano, στη βόρεια Νάπολη.(Νεάπολη ) Οι αρχικές έρευνες αποκάλυψαν την παρουσία μιας πρώιμης αυτοκρατορικής νεκρόπολης από μέτριους αλλά άθικτους τάφους. Ωστόσο, μετά από αρκετές εβδομάδες ανασκαφής, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν εντυπωσιακό υπόγειο ταφικό θάλαμο, διαστάσεων 3μ επί 4μ, σε βάθος άνω των 3μ, πλήρως καλυμμένο με τοιχογραφίες και σε εξαιρετική κατάσταση διατήρησης, ανενόχλητο αφού σφραγίστηκε πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια. Μέσα στον θάλαμο βρέθηκαν δύο σαρκοφάγοι, με τα σκελετικά υπολείμματα του νεκρού και τα τα ταφικά αντικείμενα που τους συνόδευαν ακόμα μέσα.
Οι πλαϊνοί τοίχοι του θαλάμου διαθέτουν μια όμορφη διακόσμηση φεστονιού, η οποία θυμίζει τις πραγματικές γιρλάντες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της κηδείας. Στον μπροστινό τοίχο εμφανίζονται δύο ιχθυοκένταυροι (μυθικά πλάσματα που είναι μισός άνθρωπος, μισό άλογο και μισό ψάρι), που κρατούν μια ασπίδα μεταξύ τους, πιθανώς αναφορά στις ναυτικές νίκες της Ρώμης και την ίδρυση της κοντινής θαλάσσιας αποικίας στο Liternum. (Το Liternum ήταν μια αρχαία πόλη της Καμπανίας, στη νότια κεντρική Ιταλία, κοντά στη "λίμνη Patria", στη χαμηλή αμμώδη ακτή μεταξύ Cumae Κύμης και τις εκβολές του ποταμού Volturnus.(Αν και αρχικά ήταν ένας Ετρουσκικός Θεός, η λατρεία του εξαπλώθηκε στη Ρώμη, και φαίνεται να έχει αντικαταστήσει ή συμπέσει με τον Ρωμαίο θεό Τίβερη) Μάλλον κάποτε εξαρτιόταν από την ελληνική΄ αποικία Κύμη (Cumae). Το 194 π.Χ. έγινε ρωμαϊκή αποικία.)
Μυθολογικό τέρας στην Ελληνική μυθολογία που προσομοιάζει με θαλάσσιο κένταυρο, δηλαδή με το άνω μέρος σώμα ανθρώπινο και το κάτω μέρος, το μισό σώμα ίππου και το άλλο να καταλήγει σε ουρά ιχθύος. Οι ιχθυοκένταυροι εικονίζονται σε έργα τέχνης της μετακλασσικής περιόδου. Από τις σωζόμενες παραστάσεις η αρχαιότερη θεωρείται εκείνη στο μεγάλο βωμό της Περγάμου.Ωραίες παραστάσεις ιχθυοκένταυρου που απάγει Νηρηίδα συνοδευόμενος από δύο ερωτιδείς είναι εκείνη σε ανάγλυφο του Βατικανού και του Εθνικού Μουσείου Αθηνών καθώς και σε αντίστοιχο του Μονάχου.Μύθοι ή παραδόσεις σχετιζόμενες με Ιχθυοκένταυρο δεν υπάρχουν. Συνεπώς μέχρι σήμερα θεωρείται δημιούργημα της καλλιτεχνικής μόνο μυθοπλασίας ως ιδεατή τερατόμορφη απεικόνιση του παράκτιου αναδιπλούμενου κύματος, που μετά την προσβολή του στις ακτές, όταν αποσύρεται τραβάει μέσα στη θάλασσα ό,τι βρει και μπορεί έτσι να καταστεί επικίνδυνο για παιδιά ή ηλικιωμένους, όχι όμως για νέους ανθρώπους που χαίρονται να το απολαμβάνουν.
Στην απέναντι πλευρά, το θέμα των τοιχογραφιών προκαλεί τη σφαίρα του κάτω κόσμου, με τον τρικέφαλο σκύλο Κέρβερο, φύλακα του κάτω κόσμου, που αγωνίζεται εναντίον του Ηρακλή στους τελευταίους από τους 12 Άθλους του, παρουσία του Ερμή, του αγγελιοφόρου των θεών.
Η χρονολόγηση του τάφου είναι σε αρκετά περιορισμένο χρονικό εύρος, το οποίο πηγαίνει από τη δημιουργία της αποικίας του Liternum το 194 π.Χ. έως το 27 μ.Χ. μια ημερομηνία που καταγράφηκε σε μια επιγραφή μέσα σε έναν από τους τάφους από την τελευταία φάση της εναπόθεσης στη νεκρόπολη του Κέρβερου.
Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε ότι ο ιδιοκτήτης αυτού του πλούσιου τάφου ήταν πιθανότατα ένας πλούσιος Ρωμαίος, ίσως ένας βετεράνος που είχε λάβει μέρος στις νίκες μαζί με τον διάσημο στρατηγό Σκιπίωνα Αφρικανό και ο οποίος είχε λάβει ως δώρο μέρος των εδαφών που προορίζονταν για τη νέα αποικία.
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
