- ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ: ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ - ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
- «Ελλάδος περιήγησις » Συγγραφέας: Παυσανίας - Η «Ελλάδος περιήγησις» του Παυσανία αποτελεί ταξιδιωτικό οδηγό (σε 10 βιβλία) της ηπειρωτικής Ελλάδας νότια της Θεσσαλίας, την οποία ο καταγόμενος μάλλον από τη Μ. Ασία συγγραφέας πρέπει να επισκέφτηκε μεταξύ των ετών 150-180 μ.Χ.. Ο Παυσανίας, θαυμαστής του παλαιού μεγαλείου της Ελλάδας και επηρεασμένος ίσως από τον ενθουσιασμό της Δεύτερης σοφιστικής για το κλασικό παρελθόν, δεν ενδιαφέρεται για τη φύση αλλά για τα μνημεία του παρελθόντος (μέχρι το 146 π.Χ.), τα οποία περιγράφει με αρκετή ακρίβεια, γεγονός που έχει επιβεβαιωθεί από την αρχαιολογική έρευνα. Στις περιγραφές του παρεμβάλλει -συχνά με μόνη αφορμή την αναφορά μιας λέξης- ιστορικές, μυθολογικές, γεωγραφικές κ.ά. παρεκβάσεις, οι οποίες αποτελούν πηγή πολύτιμων πληροφοριών. Περιλαμβάνει επίσης συχνά περιγραφές έργων τέχνης, τα οποία τον ενδιαφέρουν όμως για το αφηγηματικό τους περιεχόμενο και όχι για την εικαστική τους αξία.
Ο Παυσανίας ενδιαφερόταν κυρίως για τα απομεινάρια της αρχαιότητας, παρά για τη σύγχρονή του αρχιτεκτονική ή τους ιερούς χώρους. Όπως λέει ο Κρίστιαν Χάμπιτς, ένας σύγχρονος κλασικιστής που έγραψε πολλά επιστημονικά άρθρα για τον Παυσανία: Προτιμά σίγουρα το ιερό από το βέβηλο και το παλιό από το νέο, και υπάρχουν πολύ περισσότερα για την κλασική τέχνη της Ελλάδας παρά για τη σύγχρονη, περισσότερα για θεούς, βωμούς και ναούς, παρά για αγάλματα πολιτικών ή δημόσιων κτιρίων.
Το τέλος του έργου «Ελλάδος περιήγησις» παραμένει μυστήριο: κάποιοι πιστεύουν ότι ο Παυσανίας πέθανε πριν τελειώσει το έργο του[και άλλοι πιστεύουν ότι το έργο έχει σκόπιμα παράξενο τέλος. Ολοκληρώνει την Περιήγησή του με μια ιστορία για μια Ελληνίδα συγγραφέα, που πιστεύεται ότι είναι η Ανύτη της Τεγέας, η οποία βλέπει ένα θεϊκό όνειρο. Στο όνειρο, της λένε να παρουσιάσει το κείμενο του έργου «Ελλάδος περιήγησις» στο ευρύτερο ελληνικό κοινό.
- Αττικά
- Κορινθιακά
- Λακωνικά
- Μεσσηνιακά
- Ηλιακών Α
- Ηλιακών Β
- Αχαϊκά
- Αρκαδικά
- Βοιωτικά
- Φωκικά, Λοκρών Οζόλων
ΕΠΙΣΗΣ
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ