ΚΡΙΤΙΑΣ ... Δέχομαι λοιπόν, Τίμαιε. Ζητώ όμως κι εγώ τώρα από σας εκείνο που ζήτησες στην αρχή της ομιλίας σου, δηλαδή να φανούμε ανεκτικοί επειδή θα μιλούσες για πολύ σημαντικά ζητήματα.
Απαιτώ μάλιστα να δείξετε μεγαλύτερη συγκατάβαση σε όσα πρόκειται να σας πω εγώ.
Ξέρεις καλά ότι αυτό που ζητώ θεωρείται κάπως ανάγωγο και αλαζονικό, αλλά πρέπει να το πω.
Ποιος βέβαια συνετός άνθρωπος Θα τολμούσε να πει πως δεν έχουν ειπωθεί με σωστό τρόπο αυτά που είπες; Θα προσπαθήσω όμως να σας αποδείξω ότι αυτά που θα σας πω πρέπει να τ' ακούσετε με περισσότερη ανεκτικότητα, επειδή είναι δυσκολότερα.
Είναι ευκολότερο, Τίμαιε, να φαίνεται κανείς ότι μιλάει ικανοποιητικά στους ανθρώπους σχετικά με τους θεούς, παρά να κάνει το ίδιο σε μας σχετικά με τους θνητούς, επειδή η έλλειψη πείρας και η ολοκληρωτική άγνοια όσων τον ακούνε για το αν είναι έτσι τα πράγματα δίνει μεγάλη ευχέρεια σ' εκείνον που πρόκειται να πει κάτι σχετικά μ' αυτά. Και ξέρετε σε ποιο συμπέρασμα φτάσαμε σχετικά με τους θεούς.
Για να εξηγήσω όμως σαφέστερα τι εννοώ, προσέξτε τι θα πω παρακάτω.
