Περί της βυζαντινής γλυπτικής

Η ΘΗΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ
ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ  
Η Βυζαντινή τέχνη για  τη γλυπτική αναπτύσσεται μετά τα ακόλουθα δύο ιστορικά γεγονότα:
Μετά το Διάταγμα των Μεδιολάνων από το 313, το τέλος του διωγμού των Χριστιανών και μετά την νομιμοποίηση της  νέας θρησκείας, και την μεταφορά  στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα πια , στην Κωνσταντινούπολη το 330 μ.Χ., Η
 Κωνσταντινούπολη έγινε η νέα, ακμάζουσα πόλη και το  καλλιτεχνικό κέντρο, το οποίο προσπάθησε να επισκιάσει το ξεθώριασμα λαμπρότητας της ρωμαϊκής παράδοσης, και την υπεροχή της να έχει ενταθεί μετά την κατοχή άλλων κέντρων στους επόμενους αιώνες από τους Άραβες (Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια), και των Γότθων (Ρώμη).
Το Βυζάντιο δεν δημιούργησε έναν πλήρες τρόπο (δηλαδή, για προβολή από όλες τις πλευρές), μνημειακής γλυπτικής, αλλά έχει αναπτύξει ένα νέο είδος ,αυτό που πιο συχνά είχε τον τρόπο να εκτελούνται ανάγλυφα από ελεφαντόδοντο., δύο τεμαχίων. Οι πλάκες ως αναμνηστικό προορίζονται αποκλειστικά για τους πιστούς για  προσωπική κυρίως χρήση ως λατρευτικό στοιχείο ιδιωτικά ή δημόσια , και λειτουργούσε με την παράδοση που υπήρχε με τα ανάγλυφα που κοσμούν τους τάφους - κερδίζοντας ,τα αντικείμενα που κατασκευαζόντουσαν σε αυτή την περίοδο, μεγάλη δημοτικότητα.
Μετά την κατάργηση της εικονομαχίας τον ένατο αιώνα και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης. Μακεδονικής αναγέννησης της  τέχνης δημιουργήθηκαν ενδιαφέροντα έργα της βυζαντινής τέχνης  με ελεφαντόδοντο και ανάγλυφα, με τη μορφή Δίπτυχων  και τρίπτυχων. 
ΕΔΩ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΥΡΙΩΣ
ΜΙΚΡΟ-ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ   


ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΤΗΣ