Η Μαβιά περγαμηνή, (λατινικά Codex purpureus) ένας ελληνικός Κώδικας με Ευαγγέλια του έκτου αιώνα. προέλευσης πιθανά από την ελληνική Μέση Ανατολή της Χριστιανικής Αυτοκρατορίας. Το χειρόγραφο αποτελείται από 188 σελίδες που περιέχουν ελληνικό κείμενο από τα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου. Τα άλλα δύο χάθηκαν. Αναφέρεται (από τους κατοίκους της περιοχής σήμερα η από αλλού ) η πιθανότατα να οδήγησε τους Έλληνες κατόχους του, πιθανά μοναχούς στην περιοχή όπου τότε ήταν μέρος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ,του μοναστηριού που σήμερα ονομάζουν καθεδρικός ναός του Ροσάνο ( Rossano) όταν προσπάθησαν να ξεφύγουν από την ανατολή κατά την εισβολή των Αράβων εκεί. Παρέμεινε κρυμμένο για αιώνες στο θησαυροφυλάκιο του καθεδρικού ναού.
Ο κώδικας
Ένας εξαίσιος ελληνικός κώδικας γραμμένος πιθανά για αυτοκρατορικό περιβάλλον λόγω του χρωματισμού των σελίδων που ανάγει σε αυτοκρατορικό τρόπο σύνθεσης .Δημιουργήθηκε στην βυζαντινή αυτοκρατορία τον 6ο αιώνα και πιθανά στην βυζαντινή μέση ανατολή σε κάποιο από τα θέματα της, από Έλληνες και είναι μια σύνδεση μεταξύ της ελληνιστικής και βυζαντινής τέχνης του Μεσαίωνα, όπως έτσι υποβλήθηκε, στο οποίο χειρόγραφο ακόμη και η μικρογραφία έχει κρατήσει τις αρχαίες παραδόσεις, παράλληλα με την πολυετή και με νέες μορφές εξέλιξης και πιο σωστά, βυζαντινής τεχνοτροπίας και που συχνά η αρχαιοελληνική και η μεσαιωνική τέχνη των ελλήνων συγχωνεύονται μεταξύ τους.
Εδώ οι μινιατούρες γίνονται με φωτεινά χρώματα και με μικρογραφία κίνησης που δείχνει την εμμονή του ιμπρεσιονισμού κλασικής τέχνης από τις ακτές της Μικράς Ασίας.
Η σημασία των μικρογραφιών αυτού του κώδικα ανιχνεύεται από τους πιο έγκυρους ιστορικούς της τέχνης. Μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικά συμπεράσματα και να σχολιάσουν τόσο συνολικά και αναλυτικά ,όσο από την άποψη του ύφους όσο και της έκφρασης.
Επιβιώνει η λάμψη αυτού του Αλεξανδρινού τύπου κώδικα ελληνικής τέχνης στην ευγένεια και τη σοβαρότητα των χαρακτήρων και για το εξαιρετικό της αλληγορίας της ζωγραφικής έκφρασης.
Επιβιώνει η λάμψη αυτού του Αλεξανδρινού τύπου κώδικα ελληνικής τέχνης στην ευγένεια και τη σοβαρότητα των χαρακτήρων και για το εξαιρετικό της αλληγορίας της ζωγραφικής έκφρασης.
Το κείμενο είναι γραμμένο στα ελληνικά με μεγάλα όμορφα γράμματα σε χαρακτήρα αρχαίων χειρογράφων και κοσμείται μετ’ αργύρου και χρυσού και οι δύο στήλες στις γραμματοσειρές, επίσης, έχει αρχιγράμματα αρχαίων χειρογράφων, είναι η αρχή από δύο Ευαγγέλια. Η όμορφη γραφή, και χωρίς τόνους και πνεύματα, χωρίς αποσύνδεση των λέξεων και χωρίς στίξη. Η πολυτιμότητα του εγγράφου εξαρτάται από την αρχαιότητα, τη γραφική ύλη που χρησιμοποιείται και τις 14 ζωγραφισμένες πινακίδες που αναπαράγουν πολλές ευαγγελικές σκηνές, οι οποίες δίνουν στο κείμενο μια εξαιρετική γοητεία. Μοναδικότητα και η αρχαιότητα του αποτελούν αναμφίβολα στοιχεία ότι το έγγραφο είναι ανεκτίμητης αξίας.
