Γ. Κοντογιώργης
Ανακοίνωση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη στο Ε΄ Ευρωπαϊκό Συνέδριο Νεοελληνικών Σπουδών «Συνέχειες, ασυνέχειες, ρήξεις στον ελληνικό κόσμο (1204-2014): οικονομία, κοινωνία, ιστορία, λογοτεχνία», το οποίο έγινε στη Θεσσαλονίκη από 2 έως και 5 Οκτωβρίου 2014 και οργάνωσε η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών (ΕΕΝΣ), σε συνεργασία με τα Τμήματα Φιλολογίας και Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τα Τμήματα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών και Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, και με τη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ
Σχετικά με το τέλος της αρχαιότητας
Η απόφανση για την έννοια του “τέλους της αρχαιότητας” όσο και για τον χρόνο που αυτό τοποθετείται, είναι καθοριστικές για τον ελληνικό κόσμο, αλλά και για την κοσμοϊστορία. Με τη διατύπωση αυτή, εννοείται ότι ο “αρχαίος” κόσμος παύει να υφίσταται ―τα θεμέλια, οι θεσμοί, οι αξίες κλπ.― και η ανθρωπότητα εισέρχεται ουσιαστικά στον Μεσαίωνα. Ο χρόνος του “τέλους της αρχαιότητας” τοποθετείται συνήθως μεταξύ του 4ου και του 6ου αιώνα.Η άποψη που θα υποστηρίξω, εν προκειμένω, είναι ότι το τέλος του “κόσμου της αρχαιότητας” συντελείται ουσιαστικά τον 19ο αιώνα και σε ότι αφορά στον ελληνισμό η αρχή του ανάγεται στην ελληνική Επανάσταση. Από τότε και στη διάρκεια ενός αιώνα, αποδομείται το ελληνικό ή ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα μικρής κλίμακας που αποτέλεσε την διακρίνουσα βάση του ελληνισμού, ο οποίος εισέρχεται στη φάση της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας. Με μια λέξη το τέλος της αρχαιότητας για την Εσπερία δεν συμπίπτει με το τέλος της αρχαιότητας στον ελληνικό κόσμο. Επιπλέον, η ίδια η Αναγέννηση στην Δυτική Ευρώπη θα συντελεσθεί με τις πραγματολογικές παραμέτρους της “αρχαιότητας”, τις οποίες θα απορρίψει ουσιαστικά μόλις στη διάρκεια του 19ου αιώνα.
