Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ένα χάλκινο αγαλματίδιο κεφαλής ενός κριού, που ανάγεται η κατασκευή του από τον 6ο αιώνα π.Χ., στο νησί του Αγίου Κήρυκα στα ανοικτά των ακτών της Σωζόπολης (αρχ. Απολλώνια) στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας της σημερινής Βουλγαρίας.
Το αγαλματίδιο, το μοναδικό στο είδος του που βρέθηκε εκεί μέχρι σήμερα, μεταφέρθηκε από τους ιδρυτές της Απολλωνίας, το αρχαίο όνομα της Σωζόπολης, σύμφωνα με έκθεση της Βουλγαρικής Ε. Τ.
- Οι αρχαιολόγοι έχουν φτάσει σε μια στρώση που χρονολογείται από την εποχή των πρώτων Ελλήνων Απολλώνιας . Η πόλη ιδρύθηκε τον 7ο αι. π.Χ. από Έλληνες αποίκους από τη Μίλητο.
Η επικεφαλής της ομάδας ανασκαφής, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Krustina Panayotova του Εθνικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών, δήλωσε ότι το αγαλματίδιο βρέθηκε σε ένα λάκκο όπου βρίσκονταν τα τελετουργικά αγγεία, αποδείξεις ότι οι πρώτες γενιές των Απολλώνιων προσέφεραν δώρα στους θεούς στο σημείο αυτό .
Παρόλο που η Απολλωνία έχει μελετηθεί εδώ και πολλά χρόνια σε δεκάδες αρχαιολογικές αποστολές, μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί χάλκινα αντικείμενα. Ο χαλκός από τις μεταγενέστερες εποχές δεν βρέθηκε, παρόλο που υπήρχαν κοντά τα ορυχεία χαλκού, τα οποία χρησιμοποίησαν οι πρώτοι άποικοι, ανέφερε η έκθεση.
Η Παναγιότοβα είπε ότι ο χαλκός ήταν ένα μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε πολύ. Πιστεύεται ότι το άγαλμα του Απόλλωνα, το οποίο ήταν 12-13 μέτρα ύψος και από το οποίο πήρε το όνομά του η πόλη, μπορεί να είχε λιώσει για να το κάνει κάποιος κανόνια μέσα στις επόμενες εκατοντάδες χρόνια.
- Είπε ότι ο κριός ήταν ένα θυσιαστικό ζώο, προσφερόμενο ως δώρο στους θεούς. "Είναι πολύ πιθανό ότι το αγαλματίδιο να ήρθε εδώ από τη Μίλητο".
- Μαζί με το χάλκινο κεφάλι, έχουν βρεθεί πολλά αγγεία πόσης αλλά και κεραμικοί αμφορείς
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΗΜΑΤΟΣ
 |
| Η σημασία του μικρού αυτού αφιερωματικού κεφαλιού αιγός δείχνει κάτι σημαντικό. Στον Εύξεινο Πόντο βρέθηκε ένα αντικείμενο από τον 5 αιώνα π.Χ. το οποίο ήλθε από την Μίλητο αλλά 'έχει κατασκευαστεί στο Βόρειο Ιόνιο. Στοιχεία που δεικνύουν την κυριαρχία των Ελλήνων σε όλη αυτή την μεγάλη γεωγραφική έκταση στο εμπόριο και πόσο εύκολα ήταν να βρεθεί τότε ένα αντικείμενο από την μια άκρη στην άλλη για τους Έλληνες .,..! |
Και η προπαγάνδα των Βουλγάρων.
Ο ερευνητής, καθηγητής Margarit Damyanov, δήλωσε ότι το τεχνούργημα αυτό ήταν από το βόρειο Ιόνιο. Υπήρχε επίσης χειροποίητη κεραμική, χαρακτηριστική της περιοχής , είπε. "Αν και προσελκύονται από τα ορυχεία χαλκού και τους φυσικούς πόρους της περιοχής, οι πρώτοι άποικοι στην Απολλωνία φαινόταν να εργάζονται και να ζουν σε αρμονία με τους ντόπιους Θράκες", δήλωσε ο Νταμιάνοφ. Οι Βούλγαροι αρέσκονται να εικάζουν μια μακρινή « Θρακική »καταγωγή σε κάθε ευκαιρία κάτι που φυσικά δεν ισχύει .
Περιγραφή Έργου:Το 2013 και το 2014 κατά τη διάρκεια των αρχαιολογικών ανασκαφών στο τέμενος της αρχαίας ελληνικής αποικίας Απολλωνία Ποντική στο νησί του Αγίου Κήρυκου ανακαλύφθηκαν και ανασκάφηκαν δύο τελετουργικά κοιλώματα αρχαϊκής περιόδου.
Διάφορα θυσιασμένα επεξεργασμένα αντικείμενα έχουν κατατεθεί εκεί όπως αρίβαλοι (μικρά δοχεία κεραμικής για αρώματα ) διαμορφωμένα σε σχήματα ως ταύρος, έμβολο, πολεμιστές, θεά Άρτεμις. διάφορα αλάβαστρα (δοχεία κεραμικών και αλάβαστρο για αρώματα). χάλκινη φιάλη. ένα σπαθί σιδήρου, πολλά αγγεία με αντικείμενα οστού κλπ. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την BHF, η οποία στήριξε επίσης οικονομικά και υλικοτεχνικά τη συντήρηση 20 αγγείων. Η διατήρηση έγινε από τη Δρ. Ντανιέλα Τσερνεβα, συντηρητή στο Εθνικό Μουσείο Ιστορίας της Βουλγαρίας.
Περισσότερα για τον αρχαιολογικό χώρο : Η Απολλωνία Ποντική (σημερινή των βυζαντινών Σωζόπολη) ήταν ένα από τα πρώτα αστικά κέντρα στη δυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Ιδρύθηκε από τους αποίκους της Μιλήτου στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., η πόλη ονομαζόταν Απολλωνία Ποντική προς τιμήν της θεότητας της Μίλητου, του Απόλλωνα. Η Απολλωνία έγινε μια αυτόνομη, ισχυρή δημοκρατική πόλις. Ήταν ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο ανάμεσα στην κυρίως ηπειρωτική Ελλάδα ,Μικρά Ασία Κύπρο Κρήτη Αίγυπτο και την Θρακική γη .
Χάρη στο ισχυρό ναυτικό της και το φυσικά προστατευμένο λιμάνι, η Απολλωνία διατήρησε τον έλεγχο της μεγάλης εμπορικής διαδρομής κατά μήκος της δυτικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας, που ονομάζεται Via Pontica, για αρκετούς αιώνες.
Η πόλη διατήρησε την ανεξαρτησία της κατά τις εκστρατείες του Φιλίππου Β της Μακεδονίας (342-339 π.Χ.) και του Μεγάλου Αλεξάνδρου (335 π.Χ.).
Το 72 π.Χ., η Απολλωνία κατακτήθηκε, λεηλατήθηκε και κάηκε από τις ρωμαϊκές λεγεώνες του Μάρκου Λούκουλου.
Στην αρχή της Ύστερης Αρχαιότητας (5ος αιώνας μ.Χ.) η πόλη αποκαταστάθηκε σε ένα μέτρο της πρώην στρατηγικής σημασίας, οικονομικής και πολιτικής εξουσίας της. Ήταν γνωστή στον ρωμαϊκό κόσμο ως Apollonia Magna (Μεγάλη Απολλωνία).
Μετά την παραδοσιακή χριστιανική παράδοση, το όνομά της μετονομάστηκε σε Σωζόπολη (πόλη σωτηρίας) τον 4ο αιώνα μ.Χ.Από την Βυζαντινή την «Ελληνική Χριστιανική Αυτοκρατορία» .
Η Βουλγαρική προπαγάνδα πάλι ...ΑΝΑΦΕΡΕΙ ο Βούλγαρος αρχαιολόγος...
Η πόλη επέζησε της περιόδου της Μεγάλης Μετανάστευσης των Ανθρώπων (4-7 αι. μ.Χ.) και εισήλθε στο Μεσαίωνα ως σημείο εστίασης μακρόβιων βυζαντινοβουλγαρικών συγκρούσεων.
Η αναφορά του στην αγγλική .
The city survived the period of the Great Migration of People (4-7 century CE) and entered the Middle Ages as a focal point of long-lasting Byzantine-Bulgarian conflicts.
Προσέξτε, την σλαβική κάθοδο των ξένων φύλων των Σλάβων αλλά και ουνικών φύλλων την αναφέρουν σαν «Great Migration of People» και μάλιστα της δίνουν ένα αιώνα πίσω...! Έτσι μπορεί κάποιος να περάσει την Κελτική-Γαλατική εισβολή και να την μπερδέψει με την Σλαβική που έγινε πολύ μετά, αλλά αναφέρεται έτσι και για «αλλότριους» σκοπούς
Γνωστή ως η μεγαλύτερη και πλουσιότερη αρχαία ελληνική αποικία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, η Απολλωνία Ποντική φημίζεται για το κολοσσιαίο άγαλμα του Απόλλωνα που έκανε ο διάσημος μάλλον Βοιωτός Έλληνας γλύπτης Καλάμης* που ζούσε ή ήταν από την Αθήνα. Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (Πλίνιος 34,29) και Στράβωνα (Στράβων, 7,319), το χάλκινο γλυπτό ύψους 13 μέτρων κόστιζε 500 τάλαντα. Αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από τον Έλληνα γλύπτη τον 5ο αιώνα π.Χ. μπροστά από τον ναό του Απόλλωνα Ιατρού (Θεραπευτή), την θεότητα του προστάτη της Απολλώνιας Ποντικής. Το 72 π.Χ., όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη, το γλυπτό μεταφέρθηκε στη Ρώμη ως τρόπαιο. Εκτέθηκε για αρκετούς αιώνες στον λόφο του Καπιτωλίου. Κατά την Πρώιμη χριστιανική περίοδο χάθηκε, πιθανώς καταστράφηκε όπως πολλά άλλα ειδωλολατρικά αντικείμενα.
Οι επιγραφικές πηγές ανέφεραν για τον ναό του Απόλλωνα, που βρίσκεται σε ένα νησί, που αναγνωρίστηκε από τους περισσότερους μελετητές με το νησί Άγ. Κήρυκος το πλησιέστερο στην αρχαία πόλη.
Το 1927, το νησί συνδέθηκε με την Παλιά Πόλη της Σωζόπολης με ένα μικρό και στενό κυματοθραύστη. Το όνομά του προέρχεται από το μεσαιωνικό μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Κήρυκο που κάποτε ήταν εκεί.
Η πρώτη αρχαιολογική έρευνα στο νησί διεξήχθη το 1904 από τον Γάλλο πρόξενο και λογοθέτη L. Degrand. Τα αποτελέσματα από τις ανασκαφές του δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ και πολλά αντικείμενα από την αρχαϊκή και κλασσική ελληνική περίοδο βρέθηκαν ότι μεταφέρθηκαν στη Γαλλία και εκτέθηκαν στο Λούβρο. Για περίπου 80 χρόνια το νησί χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική ζώνη από το βουλγαρικό Υπουργείο Άμυνας και το 2009 η ομάδα ανασκαφής της Απολλωνίας Ποντικής με επικεφαλής την Δρ Krastina Panayotova έκανε ανασκαφές. Μετά από αρκετές εποχές εντατικής έρευνας, η ομάδα εξέθεσε τα εξής στοιχεία :
Αυτές οι ανακαλύψεις έδειξαν ότι ο πρώτος οικισμός της Απολλωνίας ήταν πιθανόν χτισμένος στο νησί Άγ. Κήρυκος. Το νησί έγινε αργότερα ο ιερός περίβολος της πόλης και πιθανότατα ο ναός του Απόλλωνα Ιατρού να χτίστηκε εκεί. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών το 2013 (με χρηματοδότηση από την BHF) βρέθηκε ένα κομμάτι της ανατολικής ελληνικής κεραμικής με επιγραφή - αφιέρωση στον Απόλλωνα, ένα σημαντικό στοιχείο που επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία. Το 2015, το κομμάτι αυτό εκτέθηκε στο Λούβρο μαζί με άλλα αντικείμενα .
Είδος / ες έργου: Διατήρηση αντικειμένων.
Διάρκεια έργου: 2013-2015.
Τοποθεσία: Σωζόπολη, σημ. Βουλγαρία, αρχαία ελληνική αποικία Απολλωνία Ποντική
Τα αντικείμενα: Από Αρχαϊκή περίοδο και Ελληνική αγγειοπλαστική από λατρευτικές κοιλότητες ιερού στο νησί του Αγίου Κήρυκος, Σωζόπολη, αρχαία Απολλωνία Ποντική (πρώτο μισό του 6ου αι. π.Χ.).
Περίοδοι: Αρχαϊκά Ελληνικά (6ος αι. π.Χ.).
Ομάδα έργου: Dr. Krastina Panayotova, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας, Εθνικό Ινστιτούτο Αρχαιολογίας και Μουσείου, Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών - κύριος εκσκαφέας και διευθυντής των ανασκαφών της νεκρόπολης της Απολλωνίας ;Dr. Teodora Bogdanova, αρχαιολόγος και επιμελήτρια, Αρχαιολογικό Μουσείο, Σωζόπολη, Βουλγαρία. Δρ. Daniela Cherneva - συντηρήτρια, Ίδρυμα Βαλκανικής Κληρονομιάς.
Συμμετοχή BHF: Διατηρήθηκαν και αποκαταστάθηκαν 20 σκάφη.
Συνεργάτες του προγράμματος BHF: Μουσείο Αρχαιολογίας - Σωζόπολη, Ομάδα Ανασκαφής Απολλώνιας Ποντικής.-balkanheritage.org
Αναφέρεται συχνά ως Βοιωτός, αλλά υπάρχουν ισχυρότερα στοιχεία πως προήλθε από την Αθήνα. Η ασφαλέστερα χρονολογημένη εργασία του είναι το σύμπλεγμα δύο αλόγων δρόμου και των αναβατών του που πλαισίωναν το άρμα και που φιλοτέχνησε με τη βοήθεια του Αιγινήτη γλύπτη Oνατά, στην αφιέρωση προς τη μνήμη του τυράννου των Συρακουσών, Ιέρωνα, στην Ολυμπία, μετά τον θάνατο του τελευταίου, στα 467-466 π.Χ.. Ένα σύμπλεγμα αγοριών που προσεύχονται κι αποδίδεται από τον Παυσανία στον Kαλάμη, αφιερώθηκεν επίσης στην Ολυμπία, ενδεχομένως στα 450 π.Χ.. Μια βάση από την Αθηναϊκήν Αγορά που φέρει την υπογραφή του, χρονολογημένη το 440 π.Χ. κι ειπώθηκε πως επρόκειτο πάνω της, να φιλοτεχνήσει έναν Δία για τον Πίνδαρο, που πέθανε το 438 π.Χ..
Ο Παυσανίας αναφέρει πως αναγνώρισε τη Σωσάνδρα, σε κάποιο από τα θαυμάσια αγάλματα κοριτσιών, -και το διευκρινίζει κι ο Λουκιανός- στην Ακρόπολη, το άγαλμα της Αφροδίτης στον Κεραμεικό, έναν Απόλλωνα στη Τανάγρα, έναν Ερμή κι έναν Διόνυσο. Ο Πλίνιος δε, εγκωμιάζει την "Αλκμήνη" του, ο ίδιος επίσης αναφέρει τον "Απόλλωνά" του στους Κήπους Servilliani της Ρώμης κι έναν ακόμα που ο Λούκουλλος (που κατέλαβε και έκαψε την πόλη )είχε μεταφέρει από την Απολλωνία του Πόντου στο Καπιτώλιο.
Ο Παυσανίας αναφέρει επίσης (I.iii.4) ότι ο "Απόλλωνας" του, στην Αθήνα έλαβε το επίθετο Αλεξίκακος μετά από τη πανούκλα του 429 π.Χ. κι ότι δε χρειάζεται άλλην ένδειξη χρονολόγησής του, εφόσον ο Καλάμης ήταν προγενέστερος του Πραξία- που διετέλεσε μαθητής του και πέθανε νέος, στην αρχή των εργασιών για τ' αγάλματα στον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς (Pausanias: X.xix.4).
Ωστόσο, τα αγάλματα του "Δία" και του "Ποσειδώνα" (βλ. παρακάτω) αμφισβητούνται χλιαρά, όσον αφορά στη ταυτοποίηση τους με τον Έλληνα γλύπτη Καλάμη κι υπάρχουν επιχειρήματα εκατέρωθεν.
©ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
 |
| Ασημένιο νόμισμα της Απολλώνιας Ποντικής |
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΑΡΧΑΪΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΠΟΝΤΙΚΗ, ΣΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΉ ΣΩΖΌΠΟΛΗ,ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΉ ΠΛΈΟΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ (2013 - 2015)
Διάφορα θυσιασμένα επεξεργασμένα αντικείμενα έχουν κατατεθεί εκεί όπως αρίβαλοι (μικρά δοχεία κεραμικής για αρώματα ) διαμορφωμένα σε σχήματα ως ταύρος, έμβολο, πολεμιστές, θεά Άρτεμις. διάφορα αλάβαστρα (δοχεία κεραμικών και αλάβαστρο για αρώματα). χάλκινη φιάλη. ένα σπαθί σιδήρου, πολλά αγγεία με αντικείμενα οστού κλπ. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την BHF, η οποία στήριξε επίσης οικονομικά και υλικοτεχνικά τη συντήρηση 20 αγγείων. Η διατήρηση έγινε από τη Δρ. Ντανιέλα Τσερνεβα, συντηρητή στο Εθνικό Μουσείο Ιστορίας της Βουλγαρίας.
Περισσότερα για τον αρχαιολογικό χώρο : Η Απολλωνία Ποντική (σημερινή των βυζαντινών Σωζόπολη) ήταν ένα από τα πρώτα αστικά κέντρα στη δυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Ιδρύθηκε από τους αποίκους της Μιλήτου στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., η πόλη ονομαζόταν Απολλωνία Ποντική προς τιμήν της θεότητας της Μίλητου, του Απόλλωνα. Η Απολλωνία έγινε μια αυτόνομη, ισχυρή δημοκρατική πόλις. Ήταν ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο ανάμεσα στην κυρίως ηπειρωτική Ελλάδα ,Μικρά Ασία Κύπρο Κρήτη Αίγυπτο και την Θρακική γη .
Χάρη στο ισχυρό ναυτικό της και το φυσικά προστατευμένο λιμάνι, η Απολλωνία διατήρησε τον έλεγχο της μεγάλης εμπορικής διαδρομής κατά μήκος της δυτικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας, που ονομάζεται Via Pontica, για αρκετούς αιώνες.
Η πόλη διατήρησε την ανεξαρτησία της κατά τις εκστρατείες του Φιλίππου Β της Μακεδονίας (342-339 π.Χ.) και του Μεγάλου Αλεξάνδρου (335 π.Χ.).
Το 72 π.Χ., η Απολλωνία κατακτήθηκε, λεηλατήθηκε και κάηκε από τις ρωμαϊκές λεγεώνες του Μάρκου Λούκουλου.
Μετά την παραδοσιακή χριστιανική παράδοση, το όνομά της μετονομάστηκε σε Σωζόπολη (πόλη σωτηρίας) τον 4ο αιώνα μ.Χ.Από την Βυζαντινή την «Ελληνική Χριστιανική Αυτοκρατορία» .
~~~~~~~~~~~~~
Η Βουλγαρική προπαγάνδα πάλι ...ΑΝΑΦΕΡΕΙ ο Βούλγαρος αρχαιολόγος...
Η πόλη επέζησε της περιόδου της Μεγάλης Μετανάστευσης των Ανθρώπων (4-7 αι. μ.Χ.) και εισήλθε στο Μεσαίωνα ως σημείο εστίασης μακρόβιων βυζαντινοβουλγαρικών συγκρούσεων.
Η αναφορά του στην αγγλική .
The city survived the period of the Great Migration of People (4-7 century CE) and entered the Middle Ages as a focal point of long-lasting Byzantine-Bulgarian conflicts.
Προσέξτε, την σλαβική κάθοδο των ξένων φύλων των Σλάβων αλλά και ουνικών φύλλων την αναφέρουν σαν «Great Migration of People» και μάλιστα της δίνουν ένα αιώνα πίσω...! Έτσι μπορεί κάποιος να περάσει την Κελτική-Γαλατική εισβολή και να την μπερδέψει με την Σλαβική που έγινε πολύ μετά, αλλά αναφέρεται έτσι και για «αλλότριους» σκοπούς
~~~~~~~~~~~~~
Γνωστή ως η μεγαλύτερη και πλουσιότερη αρχαία ελληνική αποικία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, η Απολλωνία Ποντική φημίζεται για το κολοσσιαίο άγαλμα του Απόλλωνα που έκανε ο διάσημος μάλλον Βοιωτός Έλληνας γλύπτης Καλάμης* που ζούσε ή ήταν από την Αθήνα. Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (Πλίνιος 34,29) και Στράβωνα (Στράβων, 7,319), το χάλκινο γλυπτό ύψους 13 μέτρων κόστιζε 500 τάλαντα. Αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από τον Έλληνα γλύπτη τον 5ο αιώνα π.Χ. μπροστά από τον ναό του Απόλλωνα Ιατρού (Θεραπευτή), την θεότητα του προστάτη της Απολλώνιας Ποντικής. Το 72 π.Χ., όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη, το γλυπτό μεταφέρθηκε στη Ρώμη ως τρόπαιο. Εκτέθηκε για αρκετούς αιώνες στον λόφο του Καπιτωλίου. Κατά την Πρώιμη χριστιανική περίοδο χάθηκε, πιθανώς καταστράφηκε όπως πολλά άλλα ειδωλολατρικά αντικείμενα.
Οι επιγραφικές πηγές ανέφεραν για τον ναό του Απόλλωνα, που βρίσκεται σε ένα νησί, που αναγνωρίστηκε από τους περισσότερους μελετητές με το νησί Άγ. Κήρυκος το πλησιέστερο στην αρχαία πόλη.
Το 1927, το νησί συνδέθηκε με την Παλιά Πόλη της Σωζόπολης με ένα μικρό και στενό κυματοθραύστη. Το όνομά του προέρχεται από το μεσαιωνικό μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Κήρυκο που κάποτε ήταν εκεί.
Η πρώτη αρχαιολογική έρευνα στο νησί διεξήχθη το 1904 από τον Γάλλο πρόξενο και λογοθέτη L. Degrand. Τα αποτελέσματα από τις ανασκαφές του δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ και πολλά αντικείμενα από την αρχαϊκή και κλασσική ελληνική περίοδο βρέθηκαν ότι μεταφέρθηκαν στη Γαλλία και εκτέθηκαν στο Λούβρο. Για περίπου 80 χρόνια το νησί χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική ζώνη από το βουλγαρικό Υπουργείο Άμυνας και το 2009 η ομάδα ανασκαφής της Απολλωνίας Ποντικής με επικεφαλής την Δρ Krastina Panayotova έκανε ανασκαφές. Μετά από αρκετές εποχές εντατικής έρευνας, η ομάδα εξέθεσε τα εξής στοιχεία :
- Περιοχή κατοίκησης από τα τέλη του 7ου - 6ου αιώνα π.Χ.
- Ένα συγκρότημα ύστερου Αρχαϊκού ναού που περιλαμβάνει ναό και βωμό (τέλη 6ου - αρχές 5ου αιώνα π.Χ.)
- Ένας οβάλ βωμός και ένας ναός από την Ελληνιστική περίοδο (4ος αιώνας π.Χ.).
- Μια αρχαία ελληνική θόλος.
- Αρκετοί αρχαίοι ελληνικοί δυτικοί βωμοί.
- Αρχαίο Ελληνικό Χυτήριο Χαλκού.
- Πρώιμη βυζαντινή βασιλική και νεκρόπολη (5ος - 7ος αι. μ.Χ.).
Αυτές οι ανακαλύψεις έδειξαν ότι ο πρώτος οικισμός της Απολλωνίας ήταν πιθανόν χτισμένος στο νησί Άγ. Κήρυκος. Το νησί έγινε αργότερα ο ιερός περίβολος της πόλης και πιθανότατα ο ναός του Απόλλωνα Ιατρού να χτίστηκε εκεί. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών το 2013 (με χρηματοδότηση από την BHF) βρέθηκε ένα κομμάτι της ανατολικής ελληνικής κεραμικής με επιγραφή - αφιέρωση στον Απόλλωνα, ένα σημαντικό στοιχείο που επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία. Το 2015, το κομμάτι αυτό εκτέθηκε στο Λούβρο μαζί με άλλα αντικείμενα .
Είδος / ες έργου: Διατήρηση αντικειμένων.
Διάρκεια έργου: 2013-2015.
Τοποθεσία: Σωζόπολη, σημ. Βουλγαρία, αρχαία ελληνική αποικία Απολλωνία Ποντική
Τα αντικείμενα: Από Αρχαϊκή περίοδο και Ελληνική αγγειοπλαστική από λατρευτικές κοιλότητες ιερού στο νησί του Αγίου Κήρυκος, Σωζόπολη, αρχαία Απολλωνία Ποντική (πρώτο μισό του 6ου αι. π.Χ.).
Περίοδοι: Αρχαϊκά Ελληνικά (6ος αι. π.Χ.).
Ομάδα έργου: Dr. Krastina Panayotova, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας, Εθνικό Ινστιτούτο Αρχαιολογίας και Μουσείου, Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών - κύριος εκσκαφέας και διευθυντής των ανασκαφών της νεκρόπολης της Απολλωνίας ;Dr. Teodora Bogdanova, αρχαιολόγος και επιμελήτρια, Αρχαιολογικό Μουσείο, Σωζόπολη, Βουλγαρία. Δρ. Daniela Cherneva - συντηρήτρια, Ίδρυμα Βαλκανικής Κληρονομιάς.
Συμμετοχή BHF: Διατηρήθηκαν και αποκαταστάθηκαν 20 σκάφη.
Συνεργάτες του προγράμματος BHF: Μουσείο Αρχαιολογίας - Σωζόπολη, Ομάδα Ανασκαφής Απολλώνιας Ποντικής.-balkanheritage.org
*
Καλάμης - γλύπτης
(480-440 π.Χ. περίπου)
Έλληνας γλύπτης που δραστηριοποιήθηκε στις αρχές της κλασσικής περιόδου και σηματοδότησε την εποχή της άνθισης του χαριτωμένου, ανάλαφρου, λεπτομερούς ύφους, για την ελληνική τέχνη της γλυπτικής πριν την εποχη του Φειδία. Εργάστηκε πρώτιστα στο χαλκό, αν και καταγράφηκαν επίσης αγάλματα χρυσελεφάντινα και μαρμάρινα.
Αναφέρεται συχνά ως Βοιωτός, αλλά υπάρχουν ισχυρότερα στοιχεία πως προήλθε από την Αθήνα. Η ασφαλέστερα χρονολογημένη εργασία του είναι το σύμπλεγμα δύο αλόγων δρόμου και των αναβατών του που πλαισίωναν το άρμα και που φιλοτέχνησε με τη βοήθεια του Αιγινήτη γλύπτη Oνατά, στην αφιέρωση προς τη μνήμη του τυράννου των Συρακουσών, Ιέρωνα, στην Ολυμπία, μετά τον θάνατο του τελευταίου, στα 467-466 π.Χ.. Ένα σύμπλεγμα αγοριών που προσεύχονται κι αποδίδεται από τον Παυσανία στον Kαλάμη, αφιερώθηκεν επίσης στην Ολυμπία, ενδεχομένως στα 450 π.Χ.. Μια βάση από την Αθηναϊκήν Αγορά που φέρει την υπογραφή του, χρονολογημένη το 440 π.Χ. κι ειπώθηκε πως επρόκειτο πάνω της, να φιλοτεχνήσει έναν Δία για τον Πίνδαρο, που πέθανε το 438 π.Χ..
 |
| The Barberini Suppliant, Greek- Θεωρείται αντίγραφο αγάλματος του γλύπτη Καλάμη |
Ο Παυσανίας αναφέρει επίσης (I.iii.4) ότι ο "Απόλλωνας" του, στην Αθήνα έλαβε το επίθετο Αλεξίκακος μετά από τη πανούκλα του 429 π.Χ. κι ότι δε χρειάζεται άλλην ένδειξη χρονολόγησής του, εφόσον ο Καλάμης ήταν προγενέστερος του Πραξία- που διετέλεσε μαθητής του και πέθανε νέος, στην αρχή των εργασιών για τ' αγάλματα στον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς (Pausanias: X.xix.4).
Ωστόσο, τα αγάλματα του "Δία" και του "Ποσειδώνα" (βλ. παρακάτω) αμφισβητούνται χλιαρά, όσον αφορά στη ταυτοποίηση τους με τον Έλληνα γλύπτη Καλάμη κι υπάρχουν επιχειρήματα εκατέρωθεν.
©ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
