«Όταν ο Ζεύς έπλασε τους ανθρώπους, τις άλλες ψυχικές ιδιότητες αμέσως τις έβαλε μέσα τους, μόνο την ντροπή εξέχασε. Επειδή δεν ήξερε απο ποιό σημείο να την εισάγει, την πρόσταξε να μπεί απο τον πρωκτό.Εκείνη, αρχικώς προέβαλε αντιρρήσεις και δυσανασχετούσε, επειδή εντόνως διαφωνούσε, είπε: «μόνον με αυτή την συμφωνία δέχομαι να εισέλθω, αν οποιοσδήποτε εισέλθη, μετά απο μένα, τότε ευθύς αμέσως εγώ εξέρχομαι.»Απο τον λόγο αυτό και ύστερα όλοι οι πόρνοι να είναι ξεδιάντροποι».
Αισώπου Μύθοι
Την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα κίνημα το οποίο προσπαθεί να υπερασπιστεί τις αξίες και τα ιδανικά των προγόνων μας. Υπάρχουν λίγοι, αλλά ικανοί, Έλληνες που υπερασπίζονται καθημερινά τα επιτεύγματα των προγόνων μας τόσο της Κλασσικής Εποχής στην αρχαία Ελλάδα όσο και τις ύστερες περιόδους που ο ελληνισμός κατάφερε μέσα απο αντίξοες συνθήκες να δημιουργήσει πολιτισμό και να προσφέρει στην ανθρωπότητα.
Τα σημαντικότερα επιτεύγματα των προγόνων μας, που χωρίς αυτά η ανθρωπότητα σήμερα είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα είχε καταφέρει την ανάλογη πρόοδο, είναι αυτά κατά την αρχαιότητα των Ελλήνων. Οι σημαντικότερες επιστήμες δημιουργήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι έθεσαν τα θεμέλια για την περαιτέρω εξέλιξή τους και μέσα από τα αρχαία κείμενα, τα οποία οι σημερινοί κοσμοκράτορες επιμελώς εδώ και δύο χιλιετίες κατάφεραν να εξαφανίσουν και να τα κρύψουν στις ιδιωτικές βιβλιοθήκες τους για προσωπική τους χρήση, οδηγούν την σύγχρονη επιστήμη σε νέες ανακαλύψεις...........
Βέβαια δεν είναι το θέμα μας τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων στο παρόν άρθρο, αλλά η δίχως άλλο προσπάθεια των κοσμοκρατόρων να υπονομεύσουν τους αρχαίους Έλληνες. Η προσπάθεια παρουσίασης των σημαντικότερων αντρών αλλά και των γυναικών της αρχαίας Ελλάδας, ακόμη και πρίν την εποχή του Ομήρου σαν ομοφυλόφιλων είναι μια απο τις σημαντικότερες προσπάθειες που έχουν σαν στόχο να πείσουν όλη την ανθρωπότητα αλλά και τους ίδιους τους Έλληνες ότι οι άνθρωποι που θεμελίωσαν τον πολιτισμό και τις αξίες πάνω στις οποίες βασίζεται ο σημερινός πολιτισμός, δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο έκφυλοι ομοφυλόφιλοι.
Κάποιος που ασχολείται πρώτη φορά με το θέμα θα ρωτήσει: «Και γιατί οι κοσμοεξουσιαστές να θέλουν να υπονομεύσουν τους αρχαίους Έλληνες»; Γιατί θέλουν να καρπωθούν τα επιτεύγματα των Ελλήνων οι ίδιοι και να φανούν ως οι πραγματικοί δημιουργοί του πολιτισμού. Την ίδια στιγμή απαξιώνουν μέσω των πανεπιστημίων τους την προσφορά του ελληνισμού στην ανθρωπότητα και με δικές τους αβάσιμες θεωρείες θέλουν να μας πείσουν ότι δεν είμαστε καν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Η απάντηση αυτή μπορεί να ακούγεται παράξενη και απλοϊκή σε όσους δεν έχουν ερευνήσει το θέμα σε βάθος και δεν γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις ώστε να είναι σε θέση να συνδέσουν τα γεγονότα που σιγά σιγά οδηγούν στην ολοκλήρωση του πάζλ.
Την προσπάθεια παρουσίασης απο τους κοσμοκράτορες ότι η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι το συνηθισμένο, μέχρι το σημείο να θεωρείται επιβεβλημένο, αλλά και την άποψη των Ελλήνων της εποχής εκείνης μέσα από τα ελάχιστα αρχαία κείμενα, (υπερ-αρκετά όμως για το θέμα) που έχουν διασωθεί, θα παρουσιάσουμε όσο το δυνατόν μπορούμε καλύτερα στο παρόν άρθρο.
Θιασώτες της ομοφυλίας στην αρχαία Ελλάδα.
Εύκολα μπορεί κάποιος να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι νεοέλληνες σήμερα πιστεύουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ολίγον «gay». Όταν συζητάς με κάποιον για αρχαία Ελλάδα είναι σχεδόν σίγουρο, όταν το άτομο δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις ή δεν έχει ερευνήσει το θέμα, πως θα σου αναφέρει ότι η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι το συνηθισμένο. Αν τον ρωτήσεις βέβαια πως κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό θα σου πει : «Έλα τώρα αφού είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι είχαν αυτή τη συνήθεια». Αν επιμείνεις και τον ρωτήσεις που το άκουσες θα απαντήσει: «Όλοι το λένε». Και εκεί θα σταματήσει η συζήτηση αν δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες για την «κιναιδεία», την «παρα φύσιν ασέλγεια» δηλαδή.
Όσοι δεν γνωρίζουν είναι λογικό να φτάνουν στο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι Έλληνες ασκούσαν την ομοφυλοφιλία. Γιατί; Γιατί ενημερώνονται και εκπαιδεύονται απο τα μεγάλα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια αλλά και τα σχολεία, τα οποία χρησιμοποιούν τις «επιστημονικές» έρευνες στο θέμα, των μεγάλων «Δυτικών» πανεπιστημίων και καθηγητών.
Ένα παράδειγμα καθηγητή είναι αυτό του κ .Dover από το πανεπιστήμιο St Andrews που μέσα από το βιβλίο του «Η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα» θίγει το θέμα αυτό.
Τι υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Dover; Υποστηρίζει ότι η ομοφυλοφιλία ήταν ευρέως διαδεδομένη στην αρχαία Ελλάδα. Ο κ.Dover παρ’ όλα αυτά θεωρείται ότι έγραψε ένα επιστημονικό βιβλίο και δεν αναφέρει τις απόψεις του πάνω στο θέμα.
Ο Dover και όσοι υποστηρίζουν ότι ήταν διαδεδομένη τότε η ομοφυλοφιλία στηρίζονται κυρίως στη λέξη «εραστής» και «ερωμένος», οι οποίες τότε προσδιόριζαν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ορίζουν σήμερα.
Μια αναφορά για τον «φιλέλληνα»
Στα αρχαία κείμενα λοιπόν υπάρχουν πολύ συχνά οι λέξεις εραστής, ερωμένος, παιδεραστία και παιδεραστείν. Το «παιδεραστείν ορθώς» του Πλάτωνα σήμαινε «το να διδάσκεις σωστά» και όχι «να ασελγείς σεξουαλικά πάνω στους νέους».
Αν λοιπόν αντικαταστήσουμε τη λέξη «εραστής» με τη λέξη διδάσκαλος, με την ευρύτερη έννοια του όρου, τότε θα βρίσκεται πιο κοντά στην αλήθεια.
Ας συγκρίνουμε τις απόψεις αυτών που υποστηρίζουν και διαδίδουν ότι στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι το σύνηθες η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία, με μερικά αρχαία κείμενα που θίγουν το θέμα αυτό.
Ο Dover γράφει ότι οι Έλληνες αντιμετώπιζαν με «ελευθερία» το θέμα της ομοφυλοφιλίας και δεν είχαν κάποια συγκεκριμένη λέξη που να διαχωρίζει τις σεξουαλικές προτιμήσεις των ανθρώπων.
Αντίθετα όμως οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν μια λέξη που όπως στην αρχή του άρθρου αναφέραμε ένα Μύθο του Αισώπου, ήταν πολύ σκληρή, τη λέξη «κίναιδος», που σημαίνει «ο κινών την αιδώ».
Στην αρχαία Ελλάδα (στον Ελληνικό κόσμο ) το να είσαι ομοφυλόφιλος είχε τις εξής επιπτώσεις:
Δεν μπορούσε να γίνει ένας από τους 9 άρχοντες
Ούτε ιερέας
Ούτε δικηγόρος δημοσίων δικών να καταλάβει οποιαδήποτε εξουσία, είτε εντός της πόλεως είτε έξω απο τα όριά της,είτε με κλήρο είτε με εκλογή
Ούτε να μυηθεί στα ιερά μυστήρια
Ούτε να στέλνεται ώς κύρηκας
Ούτε να λέει τη γνώμη του(η γνώμη του σε δίκες είχε μηδενική αξία)
Ούτε να μετέχει σε δημόσιες θρησκευτικές τελετές
Ούτε να φοράει στεφάνι στις δημόσιες στεφανοφορίες
Ούτε να περιφέρεται στην δημόσια αγορά (αυτό ισχύει για αυτόν που ήταν «δηλωμένος» ομοφυλόφιλος).
Ο παραβάτης των παραπάνω τιμωρείτο με την ποινή του θανάτου. Ο ομοφυλόφιλος στην αρχαία Ελλάδα (στον Ελληνικό κόσμο ) δεν είχε πολιτικά και ιερατικά δικαιώματα.
Το ακόλουθο απόσπασμα από την Λακεδαιμονίων Πολιτεία αναφέρει:
«Ο Λυκούργος όμως, αντίθετως πρός όλα αυτά πιστεύων,επεδοκίμαζε μόνο το εάν σημαίνων άνθρωπος, θαυμάσας την ψυχικήν αρετήν του παιδιού, προσεπάθει να κάμη αυτόν φίλον με δεσμούς αναμεταξύ των άμεμπτους και να τον συναναστρέφεται, διότι τούτο ενόμιζε μέσον καλλίστης ανατροφής. Εάν όμως επαρουσιάζετο κανείς επιθυμών το παιδικό σώμα, επειδή ο Λυκούργος εθεώρει τούτο πολύ αναίσχυντον, ενομοθέτησεν εις την Σπάρτην να απέχουν οι ερασταί απο τα αγαπώμενα παιδιά, όπως αποφεύγουν εις αφροδίσιους (ερωτικές) σχέσεις οι γονείς απο τα τέκνα των και οι αδερφοί απο τους αδερφούς των».
Ο Πλούταρχος, που χρησιμοποιείται απο τους περισσότερους που θίγουν το θέμα ως η βασική πηγή γράφει:
«ο ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν είχε καμμία σχέση με τις σωματικές επαφές και ότι εστερείτο τα πολιτικά του δικαιώματα δυνάμει νόμου όποιος προσπαθούσε να ασελγήση εις βάρος άλλου».(και αυτό το ξέχασαν οι προαναφερόμενοι να το αναφέρουν).
Σήμερα οι ομοφυλόφιλοι έχουν ίδια δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους, να γίνονται ιερείς(σε κάποιες χώρες) και πολιτικοί. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι η νομοθεσία στην αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ πιο αυστηρή από ότι είναι σήμερα, αυτό όμως το αποσιωπούν.
Για να δούμε τι λέει ο Πλάτωνας στους Νόμους του: «Ή κανένας να μην τολμά να έρχεται σε επαφή με τους γενναίους και ελεύθερους εκτός από την ίδια τους την γυναίκα, ούτε να επιτρέπεται να σπείρουν νόθα σπέρματα στις παλλακίδες, είτε σε άνδρες άγονα παρά φύσιν ή μάλλον καλλίτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε τελείως».
Η Σαπφώ επίσης έχει πέσει θύμα συκοφαντίας και τότε και τώρα. Ο Λουκιανός λέει: «έπεσε θύμα συκοφαντίας για μια τάχα αισχρά φιλία». Η Σαπφώ έπαιζε ένα ρόλο μέντορα και καθοδηγητή για τις μαθήτριές της, πράγμα που μόνο απο τους άντρες ήταν αποδεκτό εκείνη την εποχή, με αποτέλεσμα κάποιοι να την κατηγορήσουν, ότι είχε σχέσεις με μικρότερες κοπέλες. Η Σαπφώ όμως πέθανε με έναν περίεργο τρόπο: ... Αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα γκρεμό της Λευκάδας, αφού ήταν πλήρως απογοητευμένη και πληγωμένη διότι την είχε εγκαταλείψει ο έρωτάς της, ένας άνδρας, ο Φάων ο Μυτιληναίος. Αυτοκτόνησε λοιπόν από έρωτα για έναν άντρα και αυτό αποσιωπάται.
Ο φάρος στο ακρωτήρι του Λευκάτα, ο οποίος χτίστηκε πάνω σε αρχαίο ναό αφιερωμένο στον Απόλλωνα. Το ακρωτήρι από όπου έπεσε η ΣαπφώΝόμοι που απαγόρευαν την ομοφυλοφιλία και τη παιδεραστία.
Σχετικά με την παιδεραστία.
Αισχίνου κατά Τιμάρχου,13
«Εάν κάποιος ή πατέρας είναι αυτός ή αδερφός ή θείος ή κηδεμόνας ή τέλος πάντων ένας που έχει κάποια εξουσία πάνω στο παιδί,παραχωρήσει για χρήματα ένα παιδί, στην περίπτωση αυτή, εναντίον του παιδιού δεν ασκείται ποινική δίωξη, ασκείται όμως εναντίον εκείνου που πλήρωσε και εκείνου που το παραχώρησε».
Σχετικά με την χρησιμοποίηση των δούλων σαν σεξουαλικά αντικείμενα.
Αισχίνου κατά Τιμάρχου,17
«Ίσως ακούοντας το νόμο, να απορήσει κανείς και να πεί , τι ήθελε τέλος πάντων ο νομοθέτης και περιέλαβε και τους δούλους στον νόμο αυτό. Αν όμως εξετάσετε κύριοι δικασταί, θα δείτε ότι είναι κάτι θαυμάσιο. Ο νομοθέτης βέβαια δεν φρόντισε για τους δούλους, αλλά στην επιθυμία του να μας συνηθίσει να αποφεύγουμε εντελώς το αδίκημα της προσβολής, πρόσθεσε την διάταξη να μην προσβάλουμε ούτε τους δούλους. Και γενικά η γνώμη του νομοθέτη ήταν ότι όταν ένας άνθρωπος, που ζεί μέσα σε δημοκρατικό πολίτευμα, προσβάλει ένα οποιονδήποτε, αυτός είναι ακατάλληλος να συμμετάσχει στην πολιτική ζωή».(απαγόρευαν και την ομοφυλοφιλία μεταξύ αφεντικού-δούλου. Το φαντάζεσθε; Και όμως αποσιωπάται).
Κατά Ανδροτίωνος 21
Ο Δημοσθένης αναφέρει «περι του της εταιρήσεως νόμου»(η σημασία του εταίρου ήταν η επι πληρωμή παροχή σεξουαλικής υπηρεσίας), του Σόλωνα:
«Ούτε να έχουν το δικαίωμα να ομιλούν, ούτε να καταθέτουν μηνύσεις στα δικαστήρια όσοι έχουν εταιρήσει».
Ο Πλάτωνας στους «Νόμους» του:
«Οι πολίτες μας δεν πρέπει να είναι κατώτεροι απο τα πουλιά και πολλά άλλα είδη ζώων, που γεννιούνται σε αγέλες και ζούν αζευγάρωτα, ώς την ηλικία της τεκνοποιίας, αγνά και αμόλυντα απο τον γάμο, αλλά, όταν φτάσουν σ’ εκείνη την ηλικία, ζευγαρώνουν αρσενικό με θηλυκό και θηλυκό με αρσενικό σύμφωνα με τις διαθέσεις τους και για το υπόλοιπο της ζωής τους ζούν με ευλάβεια και είναι νομοταγή, μένοντας πιστά στις συμφωνίες που ήταν η αρχή της σχέσεώς τους. Πρέπει να λοιπόν αυτοί(οι πολίτες) να είναι ακόμη καλλίτεροι απο τα θηρία».
Υπάρχουν εκατοντάδες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο που αναφέρουν «έρευνες» πανεπιστημίων και περίεργων καθηγητών που προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν φανατικοί ομοφυλόφιλοι. Τους λείπουν όμως οι πηγές και η σωστή ερμηνεία των λέξεων «παιδεραστής», «ερωμένος» κτλ. Δεν θέλουν να κάνουν έρευνα γιατί ο στόχος τους είναι να απαξιώσουν και να υπονομεύσουν τον ελληνικό πολιτισμό και τους σπουδαίους άντρες, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, απομακρύνοντας έτσι τους νεοέλληνες αλλά και όλους τους ανθρώπους από τις αξίες, τα ιδανικά και τις γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων.
Υπάρχει όμως και μια μικρή μερίδα Ελλήνων, οι οποίοι αντιστέκονται μέσα απο το διαδίκτυο και τη δουλειά τους θα τη βρείτε εύκολα με μια μικρή αναζήτηση, όχι γιατί δεν μπορούν σε άλλα ΜΜΕ, αλλά γιατί δεν πρόκειται ποτέ να τους δώσουν το δικαίωμα οι σημερινοί κατέχοντες τα μεγάλα ΜΜΕ να υπερασπισθούν τους προγόνους μας. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο γιατί όλοι αυτοί που κατέχουν τα μεγάλα ΜΜΕ λογοδοτούν σε ακόμα «μεγαλύτερους» για το τι θα πούν και θα γράψουν στις εφημερίδες, τα βιβλία και τα κανάλια τους. Είναι με λίγα λόγια φερέφωνα των παγκοσμιοποιητών και κοσμοεξουσιαστών.
Λευκάδα: Αρχαιολογικός χώρος ο βράχος Λευκάτας
Το ακρωτήρι από όπου έπεσε η Σαπφώ
Ένα ακρωτήρι που συνδέεται με πανάρχαιους μύθους, ερωτικές ιστορίες με τραγική κατάληξη αλλά και τελετουργίες καθαρμών, αυτό του Λευκάτα στη νοτιότερη άκρη της Λευκάδας, κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος προκειμένου να προστατευθεί από κάθε είδους επεμβάσεις καθώς ο «πολιτισμός» πλησιάζει κάθε χρόνο όλο και κοντύτερα στη δυσπρόσιτη, κάποτε, χερσόνησο.
Οι λευκοί απότομοι βράχοι («Λευκάς άκρα» όπως ονομαζόταν) που κατεβαίνουν κάθετα έως τη φουρτουνιασμένη θάλασσα θεωρείται, κατά μία εκδοχή, ότι έδωσαν το όνομά τους σε όλο το νησί –κατά άλλη οφείλεται σε έναν ζακυνθινό σύντροφο του Οδυσσέα, τον Λεύκο– ενώ πασίγνωστος είναι ο μύθος της αυτοκτονίας της Σαπφούς εξαιτίας του άτυχου έρωτά της για τον Φάωνα, μυθικό ακόλουθο της Αφροδίτης.
Το ζήτημα όμως είναι, ότι πέραν των μύθων, στο ακρωτήριο Λευκάτας υπάρχουν τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα, που ανασκάφτηκαν από τον Ντέρπφελντ, γνωστό από τη θεωρία του ότι η ομηρική Ιθάκη ήταν η Λευκάδα, καθώς και άλλα αρχαία κατάλοιπα, που η χρονολόγησή τους μάλιστα αρχίζει από την Παλαιολιθική εποχή.
Τόσο η αρχαιολογική έρευνα όμως στη συνέχεια όσο και η ανάδειξη των αρχαίων ήταν ανύπαρκτη, αν και κάποια ευρήματα μπορεί να δει κανείς σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού.
Έτσι η απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου να κηρύξει ως αρχαιολογικούς χώρους τον απόκρημνο Λευκάτα και την περιοχή της Νηράς με το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου ορίζει πλέον και δια νόμου την προστασία τους.
Όσον αφορά τις ερωτικές αυτοκτονίες πάντως, τον δρόμο άνοιξε, κατά τους θρύλους φυσικά, η ίδια η Αφροδίτη που πηδώντας από τον βράχο απαλλάχθηκε από τον έρωτά της για τον Άδωνη.
Ακολούθησαν ο Κέφαλος, τρελός από το πάθος του για τον Πτερέλα και οι ποιητές Νικόστρατος και Χαρίνος.
Με το ιερό του Απόλλωνα συνδέεται εξάλλου κατά τον Στράβωνα (1ος π.Χ.-1ος μ.Χ.) ένας τελετουργικός καθαρμός της πόλης, σύμφωνα με τον οποίο κάθε χρόνο πετούσαν από τον βράχο έναν κατάδικο για αποτροπή του κακού.
Στον κατάδικο, το «κάθαρμα» όπως ονομαζόταν, έβαζαν φτερά πουλιών για να μετριασθεί η πτώση του –ματαίως φυσικά–, ενώ στη θάλασσα υπήρχαν βάρκες, όχι για να τον σώσουν αλλά σε περίπτωση που δεν είχε σκοτωθεί, για να τον διώξουν ως μίασμα μακριά από το νησί. Δεν είναι περίεργο έτσι ότι οι ντόπιοι ονόμαζαν το ακρωτήρι «Πήδημα της Κυράς».
