Αυτό είναι το πρώτο πρώιμο Πτολεμαϊκό θραύσμα της Οδύσσειας που ανακαλύφθηκε ποτέ.
Για τους αρχαίους Έλληνες, ο πάπυρος, ένα χαρτί φτιαγμένο από τους μίσχους του φυτού παπύρου, ήταν το προτιμώμενο υλικό για την καταγραφή μόνιμων γραφών, όπως ένα συμβόλαιο γάμου ή, όπως εδώ, ένα βιβλίο. Η γραφή σε πάπυρο γινόταν με μια γραφίδα, όπως ένα ακονισμένο καλάμι με σχιστή αιχμή ή ένα χάλκινο στυλό με μύτη, και μελάνι, συνήθως φτιαγμένο από μαύρο λυχνάρι σε νερό.
Αυτό είναι το πρώτο πρώιμο Πτολεμαϊκό θραύσμα της Οδύσσειας που ανακαλύφθηκε ποτέ. Περιέχει τρεις γραμμές από το Βιβλίο 20 που δεν υπάρχουν στο τυπικό κείμενο που σώζεται σήμερα και αποτελεί φυσική μαρτυρία του γεγονότος ότι τοπικές παραλλαγές αυτού του διάσημου έργου υπήρχαν τον τρίτο αιώνα π.Χ.
Θραύσμα παπύρου με γραμμές από την Οδύσσεια του Ομήρου- Περίοδος: Πρωτοελληνιστική περ. 285–250 π.Χ
Το πιο σημαντικό αποθετήριο ομηρικών κειμένων στον ελληνιστικό κόσμο βρισκόταν στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, την πρώτη ολοκληρωμένη δημόσια βιβλιοθήκη που χτίστηκε ποτέ, η οποία ιδρύθηκε από τους Πτολεμαίους βασιλείς στις αρχές του τρίτου αιώνα π.Χ. Καθώς ο Όμηρος ήταν ο κατ' εξοχήν ποιητής. Το έργο ήταν κεντρικό στις συλλογές της βιβλιοθήκης, οι οποίες περιείχαν αντίγραφα των ομηρικών ποιημάτων από πολλές διαφορετικές πόλεις-κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Χίου, του Άργους και της Σινώπης. Μια από τις πρώτες προσπάθειες των Αλεξανδρινών λογίων ήταν να δημιουργήσουν ένα πρότυπο κείμενο για αυτά τα πιο αγαπημένα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας.
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
