Δεύτερη τέτοια ανακάλυψη σε τρία χρόνια.. Σέρβοι ανθρακωρύχοι ανακάλυψαν, κατά τύχη, μέρος ρωμαϊκού βυζαντινού πλοίου του 3ου ή 4ου μ.Χ. αιώνα σε τεράστιο υπαίθριο λατομείο άνθρακα.
Εκσκαφέας στο ορυχείο Ντρμνο αποκάλυψε κάποια ξύλα στο έδαφος, τα οποία εξετάστηκαν επιμελώς και αποδείχθηκε πως πρόκειται για ρωμαϊκό βυζαντινό πλοίο, το οποίο πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνταν για τον ανεφοδιασμό κοντινής πόλης.
Πρόκειται για τη δεύτερη τέτοια ανακάλυψη από το 2020, όταν είχε βρεθεί το «κουφάρι» ακόμη ενός πλοίου, το οποίο χρονολογήθηκε 1.300 ετών.
Στην περίπτωση της φετινής ανακάλυψης, δεν υπάρχει ακριβής χρονολόγηση αλλά πιστεύεται ότι ήταν λειτουργικό κάπου τον 3ο ή τον 4ο αιώνα μ.Χ. και ανήκε στον στόλο μίας ιδιαιτέρως ανεπτυγμένης ρωμαϊκής πόλης, 45.000 κατοίκων. Η πόλη διέθετε ιππόδρομο, οχυρά, παλάτι, ναούς, αμφιθέατρο, υδραγωγεία, λουτρά και εργαστήρια.
Ο επικεφαλής αρχαιολόγος Miomir Korac σημείωσε πως «μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό το πλοίο είναι ρωμαϊκό, αλλά δεν είμαστε σίγουροι για την ακριβή ηλικία του».
Μετά την εύρεσή του, άρχισαν εργασίες στο σημείο με την πρώτη να είναι να ψεκάσουν τα ξύλα με νερό και να τα καλύψουν με μουσαμά, για να προστατευθούν από τις υψηλές θερμοκρασίες.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι τα δύο πλοία και τα τρία κανό, που έχουν αποκαλυφθεί μέχρι στιγμής στην περιοχή, είτε βυθίστηκαν είτε εγκαταλείφθηκαν στην όχθη του ποταμού.
Πρόθεση είναι τα ευρήματα να αρχίσουν να εκτίθενται, μαζί με χιλιάδες αντικείμενα που έχουν ανασκαφεί από το Βιμινάκιο κοντά στην πόλη Κόστολακ.
Ο Mladen Jovicic, μέλος της ομάδας που εργάζεται στο νεοανακαλυφθέν πλοίο, δήλωσε ότι η μετακίνηση του 13 μέτρων κύτους του με απόλυτη ασφάλεια και χωρίς να σπάσει τίποτα, θα είναι δύσκολη υπόθεση.«Μηχανικοί (...) θα προετοιμάσουν μια ειδική κατασκευή που θα ανυψωθεί με γερανό και (...) θα ακολουθήσει όλη η διαδικασία της σταδιακής συντήρησης» είπε.
Οι ανασκαφές στο Βιμινάκιο συνεχίζονται από το 1882, αλλά οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι έχουν εξετάσει μόνο το 5% του χώρου, ο οποίος, όπως λένε, είναι 4.500 στρέμματα - μεγαλύτερος, δηλαδή, από το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης- και ασυνήθιστος καθώς δεν είναι θαμμένος κάτω από τη σύγχρονη πόλη.
Πρόθεση είναι τα ευρήματα να αρχίσουν να εκτίθενται, μαζί με χιλιάδες αντικείμενα που έχουν ανασκαφεί από το Βιμινάκιο κοντά στην πόλη Κόστολακ.
Ο Mladen Jovicic, μέλος της ομάδας που εργάζεται στο νεοανακαλυφθέν πλοίο, δήλωσε ότι η μετακίνηση του 13 μέτρων κύτους του με απόλυτη ασφάλεια και χωρίς να σπάσει τίποτα, θα είναι δύσκολη υπόθεση.«Μηχανικοί (...) θα προετοιμάσουν μια ειδική κατασκευή που θα ανυψωθεί με γερανό και (...) θα ακολουθήσει όλη η διαδικασία της σταδιακής συντήρησης» είπε.
Οι ανασκαφές στο Βιμινάκιο συνεχίζονται από το 1882, αλλά οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι έχουν εξετάσει μόνο το 5% του χώρου, ο οποίος, όπως λένε, είναι 4.500 στρέμματα - μεγαλύτερος, δηλαδή, από το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης- και ασυνήθιστος καθώς δεν είναι θαμμένος κάτω από τη σύγχρονη πόλη.
Σκελετός μαμούθ ηλικίας 1 εκατομμυρίου ετών αποκαλύφθηκε στην τοποθεσία Βιμινάκιον τον Ιούνιο του 2009. Ένα μεγάλο δείγμα, πάνω από 4 μέτρα ύψος και βάρος 10 t είναι ένα από μερικά που μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί, είναι δε 20 πλήρεις σκελετοί μαμούθ. Ονομάστηκε Βίκα, και υπολογίζεται ότι ήταν 60 ετών τη στιγμή του θανάτου. Ανακαλύφθηκε σε βάθος 27 μέτρων στο λιγνιτωρυχείο . Υπολείμματα άλλων μαμούθ έχουν ανασκαφεί στα βαλτώδη στρώματα του Πλειστόκαινου . Εκτίθενται στο τμήμα Παλαιοντολογικού Πάρκου του Viminacium
Οι μέχρι τώρα ανακαλύψεις περιλαμβάνουν χρυσά πλακάκια, γλυπτά από νεφρίτη, ψηφιδωτά και τοιχογραφίες, όπλα και υπολείμματα τριών μαμούθ.
ΠΗΓΗ: κείμενο //www.lifo.gr/ Με πληροφορίες από Reuters
Viminacium- Βιμινάκιον
ΜΙΑ ΡΩΜΑΙΚΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΝ ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ
Αναπαράσταση της πόλεως με ελληνικό θέατρο
Η τοποθεσία βρίσκεται 12 χιλιόμετρα από τη σύγχρονη πόλη Kostolac στην Ανατολική Σερβία. Η πόλη χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ.Χ., και στην ακμή της πιστεύεται ότι είχε 40.000 κατοίκους , καθιστώντας την μια από τις μεγαλύτερες πόλεις στα Βαλκάνια εκείνης της εποχής.
Βρίσκεται στη ρωμαϊκή οδό Via Militaris . Το Viminacium καταστράφηκε από τους Ούννους τον 5ο αιώνα, αλλά αργότερα ξαναχτίστηκε από τον Ιουστινιανό . Καταστράφηκε ολοσχερώς με την άφιξη των Σλάβων τον 6ο αιώνα.
Σήμερα, ο αρχαιολογικός χώρος καταλαμβάνει συνολικά 450 εκτάρια (1.100 στρέμματα), και περιέχει ερείπια ναών, δρόμων, πλατειών, αμφιθεάτρων, ανακτόρων, ιπποδρόμου και ρωμαϊκών λουτρών.
Το Viminacium κατέχει τη διάκριση ότι έχει τον μεγαλύτερο αριθμό τάφων που ανακαλύφθηκαν σε οποιοδήποτε ρωμαϊκό αρχαιολογικό χώρο. Μέχρι το 2023, έχουν ανακαλυφθεί 16.000 τάφοι
Το Viminacium κατέχει τη διάκριση ότι έχει τον μεγαλύτερο αριθμό τάφων που ανακαλύφθηκαν σε οποιοδήποτε ρωμαϊκό αρχαιολογικό χώρο. Μέχρι το 2023, έχουν ανακαλυφθεί 16.000 τάφοι
Ταφική στήλη από την πόλη με ελληνική γραφή
Στήλη με δεξίωση και τον θεό Ερμή με ελληνική γραφή [ΝΗΚΟΜΑΧΟΣΑΓΑΡΙΟΥΧΑΙΡΕ ]
θεϊκή ένθρονη μορφή πιθανά η Αρτέμιδα αφέντρα ζώων
Τα ερείπια του Viminacium, της πρωτεύουσας της ρωμαϊκής επαρχίας Moesia Superior , βρίσκονται στις περιοχές των χωριών Stari Kostolac και Drmno, περίπου 12 χλμ. από την πόλη Kostolac και περίπου 90 μίλια νοτιοανατολικά του Βελιγραδίου . Το Viminacium ήταν μια από τις σημαντικότερες ρωμαϊκές πόλεις και στρατιωτικά στρατόπεδα κατά την περίοδο από τον 1ο έως τον 4ο αιώνα.
Οι Σλάβοι ήρθαν στην περιοχή μετά το 600 μ.Χ.
Η εξαιρετική στρατηγική του σημασία αντικατοπτρίστηκε στους ρόλους του τόσο στην άμυνα των βόρειων συνόρων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όσο και, ως αποτέλεσμα αυτού, ως κύριος κόμβος επικοινωνιών και εμπορίου. Όχι λιγότερο ελκυστική για τους Ρωμαίους ήταν η ενδοχώρα της στη Μλάβακοιλάδα του ποταμού, η οποία είναι πλούσια σε μεταλλεύματα και σιτηρά. Στη ρωμαϊκή εποχή, οι άμυνες της πόλης στη βόρεια πλευρά έβλεπαν απευθείας σε ένα νότιο κλάδο του Δούναβη , και στη δυτική πλευρά, τον ποταμό Μλάβα – αν και αργότερα, το Viminacium εξαπλώθηκε στην αριστερή όχθη του Μλάβα. Χάρη στην τοποθεσία, τη γη και τις πλωτές οδούς, το Viminacium αντιπροσώπευε μια από εκείνες τις περιοχές όπου η συνάντηση των πολιτισμών μεταξύ Ανατολής και Δύσης ήταν αναπόφευκτη. Αν και οι πρωταρχικές λειτουργίες των δρόμων και άλλων συγκοινωνιακών συνδέσεων του ήταν στρατιωτικές και στρατηγικές, παρείχαν επίσης πολύ ζωηρή κυκλοφορία σε όλη την αρχαιότητα και σίγουρα συνέβαλαν στον τρόπο με τον οποίο το Viminacium έγινε ακμαίο και σημαντικό εμπορικό και επιχειρηματικό κέντρο.
Η πόλη ξεκίνησε ως στρατόπεδο. Μια λεγεώνα μπορεί να είχε σταθμεύσει εδώ ήδη από τον Αύγουστο (27 π.Χ.-14 μ.Χ.). Το 33/34 μ.Χ. κατασκευάστηκε δρόμος που ένωνε το Βιμινάκιο με τη Ρατιάρια . Ο Κλαύδιος (41-54) στρατοπέδευσε στο Βιμινάκιο Viminacium, τον Oescus και τον Novae ως στρατόπεδα για τις λεγεώνες της Μοισίας.
Η πρώτη λεγεώνα που μαρτυρήθηκε στο Βιμινάκιον Viminacium ήταν η VII Claudia που ήρθε από τη Δαλματία το 52 μ.Χ.
Στο Viminacium, η ρωμαϊκή λεγεώνα VII Claudia ήταν τοποθετημένη και ένας κοντινός αστικός οικισμός αναδύθηκε από το στρατιωτικό στρατόπεδο. Το 117 επί βασιλείας του Αδριανού έλαβε το καθεστώς της πόλης. Ο Αδριανός επισκέφτηκε το Viminacium και οργάνωσε πάρτι κυνηγιού. Στο στρατόπεδο, στάθμευαν 6.000 στρατιώτες και 30-40.000 άνθρωποι ζούσαν κοντά. Στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα, η πόλη βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εκείνη την εποχή απέκτησε την ιδιότητα της ρωμαϊκής αποικίας και το δικαίωμα νομίσματος τοπικού χρήματος. Εδώ, το 196, ο Σέπτιμος Σεβήρος ανακήρυξε τον γιο του Καρακάλλα ως διάδοχό του με το καθεστώς του «Καίσαρα» .
Ο αυτοκράτορας Τραϊανός (98-117) είχε την έδρα του εδώ κατά τη διάρκεια των Δακικών Πολέμων . Έγινε αποικία με προνόμιο νομισματοκοπείων το 239 μ.Χ., κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Γορδιανού Γ' (238-244), και στέγασε τη Λεγεώνα VII και τη Λεγεώνα IV. Άλλοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες που επισκέφθηκαν το Βιμινάκιο είναι ο Φίλιππος ο Άραβας , ο Τριβωνιανός Γάλλος , ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο Ιουλιανός ο Αποστάτης .
Η κρύπτη στο μαυσωλείο πιστεύεται ότι είναι ο αυτοκρατορικός τάφος του αυτοκράτορα Hostilian , ο οποίος πέθανε το 251. Ο Hostilian ήταν γιος του αυτοκράτορα Decius , ο οποίος σκοτώθηκε σε ενέδρα κοντά στην αρχαία πόλη Abrutus που βρίσκεται στη σημερινή Βουλγαρία. Σύμφωνα με τον Ζώσιμο , ο αυτοκράτορας Χοστίλιανος και η μητέρα του ήρθαν στο Βιμινάκιο για να επιβλέψουν την οργάνωση της άμυνας των βορείων συνόρων, αλλά και οι δύο πέθαναν από την πανώλη. Λόγω της απόστασης και του φόβου της εξάπλωσης της πανώλης, τάφηκε με κάθε τιμή στο Βιμινάκιο.
Το Viminacium ήταν η επαρχιακή πρωτεύουσα της Moesia Superior . Στα τέλη της άνοιξης του 293-294, ο Διοκλητιανός ταξίδεψε στο βασίλειό του και αναδιοργάνωσε το Viminacium ως πρωτεύουσα της νέας επαρχίας Moesia Superior Margensis . Κατέγραψε ότι ο λαός έγραφε στα λατινικά, σε αντίθεση με τα ελληνικά στις νότιες επαρχίες. Το Viminacium ήταν το στρατόπεδο βάσης του Legio VII Claudia , και φιλοξένησε για κάποιο διάστημα το IIII Flavia Felix . Είχε ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο με χώρο για 12.000 άτομα.
Το 382 η πόλη ήταν ο τόπος συνάντησης Θεοδόσιου και Γρατιανού εν μέσω των Γοτθικών Πολέμων . Per Notitia Dignitatum , το Viminacium φιλοξένησε το τμήμα του ρωμαϊκού στόλου του Δούναβη .
Το Viminacium καταστράφηκε το 441 από τον Αττίλα τον Ούνο, αλλά ξαναχτίστηκε από τον Ιουστινιανό Α' . Κατά τη διάρκεια των βαλκανικών εκστρατειών του Μαυρίκιου , το Viminacium είδε την καταστροφή από τους Άβαρους το 582 και μια συντριπτική ήττα των δυνάμεων των Αβάρων στη βόρεια όχθη του Δούναβη το 599, καταστρέφοντας τη φήμη των Αβάρων για αήττητη. Παρά τη στρατηγική του θέση και γενικά τις καλές συνθήκες διαβίωσης (μεγάλοι δρόμοι, βίλες, πολυώροφα κτίρια, μεγάλα και πολυάριθμα δημόσια κτίρια (Θέρμες, ναοί, αμφιθέατρο), λιμάνι κ.λπ.), το Viminacium δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ.
Βυζαντινοί εναντίων Αβάρων
Οι μάχες του Viminacium ήταν μια σειρά από τρεις μάχες που δόθηκαν εναντίον των Αβάρων από την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία . Ήταν καθοριστικές ρωμαϊκές επιτυχίες, τις οποίες ακολούθησε μια εισβολή στην Παννονία .
Το καλοκαίρι του 599, ο Ανατολικός Ρωμαίος Αυτοκράτορας Μαυρίκιος έστειλε τους στρατηγούς του Πρίσκο και Κομεντίολο στο μέτωπο του Δούναβη εναντίον των Αβάρων. Οι στρατηγοί ένωσαν τις δυνάμεις τους στο Singidunum και προχώρησαν μαζί κάτω από τον ποταμό στο Viminacium . Εν τω μεταξύ , ο Αβάρος χαγκάν Μπαγιάν - μαθαίνοντας ότι οι Ρωμαίοι - Βυζαντινοί- είχαν αποφασίσει να παραβιάσουν την ειρήνη - διέσχισε τον Δούναβη στο Βιμινάκιο και εισέβαλε στη Μοισία Πρίμα, ενώ εμπιστεύτηκε μεγάλη δύναμη σε τέσσερις από τους γιους του, οι οποίοι κατευθύνθηκαν να φυλάνε τον ποταμό και να εμποδίσουν τους Ρωμαίους να περάσουν στην αριστερή όχθη. Παρά την παρουσία όμως του στρατού των Αβάρων, ο βυζαντινός στρατός τον διέσχισε με σχεδίες και στρατοπέδευσε στην αριστερή πλευρά, ενώ οι δύο διοικητές παρέμειναν στην πόλη Viminacium, που βρισκόταν τότε σε ένα νησί του ποταμού. Εδώ ο Κομεντιόλους λέγεται ότι αρρώστησε ή ότι ακρωτηριάστηκε έτσι ώστε να μην είναι ικανός για περαιτέρω δράση. Έτσι ο Πρίσκος ανέλαβε τη διοίκηση και των δύο στρατών.
Μη θέλοντας στην αρχή να εγκαταλείψει την πόλη χωρίς τον Κομεντίολο, ο Πρίσκος αναγκάστηκε σύντομα να εμφανιστεί στο στρατόπεδο, καθώς οι Άβαροι το παρενοχλούσαν απουσία των στρατηγών. Έγινε μια μάχη που κόστισε στους Ανατολικούς Ρωμαίους μόνο τριακόσιους άνδρες, ενώ οι Άβαροι έχασαν τέσσερις χιλιάδες. Την εμπλοκή αυτή ακολούθησαν άλλες δύο μεγάλες μάχες το επόμενο δεκαήμερο, στις οποίες η στρατηγική του Πρίσκου και η τακτική του ρωμαϊκού στρατού στέφθηκαν με εξαιρετική επιτυχία. Στο πρώτο, εννέα χιλιάδες από τους Άβαρους και τους Σλάβους συμμάχους τους έπεσαν, ενώ ο δεύτερος ήταν μοιραίος για δεκαπέντε χιλιάδες, εκ των οποίων το μεγαλύτερο μέρος, και μεταξύ αυτών οι τέσσερις γιοι του χαγκάν, χάθηκαν στα νερά μιας λίμνης, στην οποία οδηγήθηκαν από τα βυζαντινά ρωμαϊκά ξίφη και δόρατα.
Χάρτης των βορείων Βαλκανίων τον 6ο αιώνα μ.Χ., με τις ρωμαϊκές επαρχίες, σημαντικούς οικισμούς και δρόμους.Ο Πρίσκος καταδίωξε στη συνέχεια τον φυγά Khagan και εισέβαλε στην πατρίδα των Αβάρων στην Παννονία , όπου κέρδισε μια άλλη σειρά μαχών στις όχθες του ποταμού Τίσα . Οι Άβαροι υπέστησαν πολλές απώλειες και η πατρίδα τους λεηλατήθηκε από επιθετικούς Ρωμαίους στρατιώτες που προσπαθούσαν να αυξήσουν τα κέρδη τους λόγω της έλλειψης αμοιβής στο στρατό, λόγω της πολιτικής του Μαυρίκιου να μειώσει τις αμοιβές των στρατευμάτων. Οι νίκες του Πρίσκου έκριναν τον πόλεμο για τους Ρωμαίους και τερμάτισαν, για ένα διάστημα, τις επιδρομές των Αβάρων και των Σλάβων στον Δούναβη.
Υπολογίζεται ότι η πόλη είχε 40.000 κατοίκους στην ακμή της. Τα ανθρώπινα υπολείμματα δείχνουν μείγμα διαφορετικών ανθρώπων. Ανακατασκευή προσώπου έχει πραγματοποιηθεί σε πολλά κρανία για τους σκοπούς της έκθεσης του 2018 «Roman Limes και πόλεις στη Σερβία» στη γκαλερί της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών που ετοίμασε ο αρχαιολόγος και ιατροδικαστής ανθρωπολόγος Ilija Mikić. Τα υπολείμματα δείχνουν ότι ο πληθυσμός ανήκε στους διάφορους τύπους, όπως ο μεσογειακός, αλλά και ο ασυνήθιστος για αυτήν την περιοχή όπως ο σκανδιναβικός ή ο μαύρος . Κάποια από αυτά τα διαφορετικά πρόσωπα ανακατασκευάστηκαν.
Στρατιωτικά λουτρά Άλλα σημαντικά ευρήματα περιλαμβάνουν τα κρανία με τα πλήρη σετ δοντιών ή τα επιμήκη κρανία. Αν και ονομάστηκαν αμέσως «εξωγήινοι» από το κοινό, είναι στην πραγματικότητα προϊόν της ειδικής τεχνικής για την τεχνητή κρανιακή παραμόρφωση , η οποία θα ξεκινούσε με το δέσιμο των κεφαλιών των παιδιών. Η επιμήκυνση κρίθηκε πολύ όμορφη και επιθυμητή. Ο Mikić δήλωσε επίσης ότι, με βάση τους πολυάριθμους σκελετούς, η μέση διάρκεια ζωής στο Viminacium ήταν 35 χρόνια, ενώ το μέσο ύψος ήταν 165 cm για τους άνδρες και 155 cm για τις γυναίκες.
Πολλές μελέτες υποδεικνύουν ότι το στρατόπεδο στο Viminacium είχε ένα ορθογώνιο σχέδιο, διαστάσεων 442 μ × 385 μ . και αυτό δεν απέχει πολύ από το δυτικό τείχος του πολιτικού οικισμού σε μια περιοχή περίπου 72 στρεμμάτων). Το στρατόπεδο των Λεγεωνάριων στο Viminacium βρίσκεται πλέον σε μια περιοχή καλλιεργήσιμης γης, έτσι ώστε το Viminacium να είναι εύκολα προσβάσιμο στους ερευνητές, αλλά δυστυχώς και στους ληστές.
Πάνω από 700 αντικείμενα από ασήμι και χρυσό έχουν αποκαλυφθεί στους τάφους. Το Εθνικό Μουσείο στο Βελιγράδι και το Požarevac έχουν συνολικά 40.000 αντικείμενα που βρέθηκαν στο Viminacium. Ανάμεσά τους πολλά αντικείμενα που είναι σπάνια και ανεκτίμητης αξίας.
Έχει ενταθεί τα τελευταία δέκα χρόνια στην περιοχή της ρωμαϊκής πόλης των ρωμαϊκών στρατοπέδων και νεκροταφείων λεγεωναρίων. Πολλές μελέτες υποδεικνύουν ότι το στρατιωτικό στρατόπεδο στο Viminacium είχε ένα ορθογώνιο σχέδιο, διαστάσεων 442 m × 385 m (1.450 ft × 1.263 ft), και αυτό δεν απέχει πολύ από το δυτικό τείχος του πολιτικού οικισμού σε μια περιοχή περίπου 72 στρεμμάτων (29 εκτάρια). ). Το στρατόπεδο των Λεγεωνάριων στο Viminacium βρίσκεται πλέον σε μια περιοχή καλλιεργήσιμης γης, έτσι ώστε το Viminacium να είναι εύκολα προσβάσιμο στους ερευνητές, αλλά δυστυχώς και στους ληστές.
Πάνω από 700 αντικείμενα από ασήμι και χρυσό έχουν αποκαλυφθεί στους τάφους. Το Εθνικό Μουσείο στο Βελιγράδι και το Požarevac έχουν συνολικά 40.000 αντικείμενα που βρέθηκαν στο Viminacium. Ανάμεσά τους πολλά αντικείμενα που είναι σπάνια και ανεκτίμητης αξίας.
Οι επιτύμβιες στήλες και οι σαρκοφάγοι είναι συχνά διακοσμημένες με ανάγλυφες αναπαραστάσεις σκηνών από τη μυθολογία ή την καθημερινή ζωή. Βρήκαμε πολλές ταφικές τοιχοποιίες. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι τοιχογραφίες των τάφων του 4ου αιώνα. Οι τοιχογραφίες νεαρών γυναικών έχουν υψηλή καλλιτεχνική αξία ως δείγματα ρωμαϊκής τέχνης. Κατά την ανασκαφή ανακαλύφθηκε ένα αμφιθέατρο, το οποίο με τις 12.000 θέσεις του ήταν ένα από τα μεγαλύτερα των Βαλκανίων .
Ο τάφος Νο. 5517 έχει μια ασυνήθιστη αναπαράσταση του Ουράνιου Καβαλάρη και το Χριστόγραμμα .
Μπροστά από τον αναβάτη υπάρχει ένας τυρκουάζ πάνθηρας με ορθάνοιχτα σαγόνια. Πίσω από τον αναβάτη βρίσκεται ένας σκύλος τρέχοντας, χρωματισμένος σε σκούρο κόκκινο, με το σκούρο μπλε περίγραμμα. Τα δέντρα είναι βαμμένα στα σκούρα και γαλάζια χρώματα, με τον τρόπο του Κήπου της Εδέμ. Αν και υποτίθεται ότι απεικονίζει μια σκηνή κυνηγιού, στην πραγματικότητα δείχνει συμβολικά τη μετατροπή του παγανισμού σε χριστιανισμό. Ο καβαλάρης τοποθετείται ανάμεσα σε έναν πάνθηρα, ο οποίος στη χριστιανική εικονογραφία απεικονίζει την αμαρτία, τη σκληρότητα και τον Αντίχριστο, και έναν σκύλο, που συμβολίζει τη δικαιοσύνη, τη χάρη, την ειρήνη και την αλήθεια. Ο Παγανός απεικονίζεται με κόκκινο χρώμα, να σκαρφαλώνει στον ουρανό και μετά να μεταμορφώνεται στον αναβάτη που είναι μπλε. Υπολογίζεται ότι ζωγραφίστηκε τον 3ο αι.
Ανακαλύφθηκαν βιοτεχνικά καταστήματα με τους φούρνους για το ψήσιμο τούβλων, όπως και οι θερμές. Αποκαλύφθηκαν έξι πισίνες, οι οποίες ήταν διακοσμημένες με φυτικά και ζωικά μοτίβα. Ήταν ένα ατμόλουτρο , με ζεστό αέρα να κυκλοφορεί ανάμεσα στις κολώνες και να ζεσταίνει τα τούβλα κάτω από τις πλάκες του δαπέδου. Οι αίθουσες μασάζ καταλάμβαναν το κεντρικό τμήμα των θερμών. Στις εγκαταστάσεις ανακαλύφθηκαν φανάρια, που υποδεικνύουν ότι το νυχτερινό μπάνιο ήταν δυνατό. Το νερό διοχετεύτηκε με τη φυσική πτώση μέσω υδραγωγείου .
Μέχρι στιγμής έχουν διερευνηθεί 10 km (6,2 mi) υδραγωγείου. Το νερό δεν ήταν φυσικά ιαματικό, γι' αυτό θερμαινόταν. Τα δάπεδα και οι τοίχοι κατασκευάστηκαν πολυτελώς, συμπεριλαμβανομένων των καμαρίνων. Απαγορεύτηκε η είσοδος στα παιδιά. Ωστόσο, το νερό στις πισίνες δεν άλλαζε και η χλωρίωση του νερού ήταν άγνωστη εκείνη την εποχή, έτσι τα θερμά και οι ανθυγιεινές δημόσιες τουαλέτες ήταν πηγή ασθενειών.
Το Domus scientiarum Viminacium είναι ένα νέο επιστημονικό, ερευνητικό και τουριστικό κέντρο χτισμένο στην άκρη του Αρχαιολογικού πάρκου. Το Domus κατασκευάστηκε με τον τρόπο μιας ρωμαϊκής βίλας, με δωμάτια και εργαστήρια ομαδοποιημένα γύρω από πολλά αίθρια. Το Domus φιλοξενεί ένα αρχαιολογικό μουσείο, μια επιστημονική βιβλιοθήκη, εργαστήρια επεξεργασίας αρχαιολογικών ευρημάτων, ένα κέντρο πληροφοριών, αίθουσες συνεδριάσεων, ένα εστιατόριο με τραπεζαρία και κέντρο SPA σε μορφή ρωμαϊκού λουτρού. Υπάρχουν επίσης υπνοδωμάτια διαθέσιμα για ερευνητές, φοιτητές και επισκέπτες. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά είναι μια μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων διακοσμημένη από έναν Σέρβο μωσαϊκό που τοποθέτησε ψηφιδωτά βασισμένα στο στιλ της Ύστερης Αντίκας.
Τα υπνοδωμάτια είναι διακοσμημένα σύμφωνα με τους ρωμαϊκούς στρατώνες και έχουν έξι κρεβάτια σε ένα δωμάτιο. Το συγκρότημα έγινε αρχαιολογικό συνεδριακό κέντρο, με την ονομασία «στρατόπεδο του Κογκρέσου» που περιλαμβάνει την κεντρική πλατεία, δύο αίθουσες συζητήσεων και τη μεγάλη τραπεζαρία με μοτίβο των ρωμαϊκών στρατιωτικών αιθουσών . Όταν δεν χρησιμοποιείται για τις επιστημονικές συγκεντρώσεις, το τμήμα του συγκροτήματος προσαρμόζεται στο «Ρωμαϊκό στρατόπεδο παιδιών», με το παρακείμενο πάρκο περιπέτειας εν μέρει κατασκευασμένο μετά τα ρωμαϊκά γήπεδα εκπαίδευσης των λεγεωνάριων. Μερικά από τα πειράματα περιλαμβάνουν προσπάθειες αναδημιουργίας άλλων πρακτικών που γίνονται με τον «ρωμαϊκό τρόπο», όπως αποτέφρωση ή φύτευση αμπέλων. Το Limes Park, ένα αναδημιουργημένο ρωμαϊκό γήπεδο προπόνησης ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018, ενώ το παρακείμενο πάρκο περιπέτειας άνοιξε τον Δεκέμβριο του 2018. Καλύπτει έκταση 2 εκταρίων (4,9 στρέμματα) και αποτελείται από 48 αξιοθέατα
Σύμφωνα με το ρωμαϊκό έγγραφο Notitia Dignitatum , μέρος του ρωμαϊκού στόλου του Δούναβη ήταν αγκυροβολημένο στο Viminacium. Καθώς η τοποθεσία δεν βρίσκεται σε κανένα σύγχρονο υδάτινο ρεύμα, είτε ο Δούναβης κυλούσε πιο νότια από ό,τι σήμερα, είτε κάποιος μεγάλος βραχίονας χώριζε από την κύρια ροή προς αυτή την κατεύθυνση, αφήνοντας τη σύγχρονη απολιθωμένη κοίτη που δίνει πολλά ναυτικά αντικείμενα. Το 2019, στο παλιό στόμιο του Mlava στον Δούναβη (σήμερα ανθρακωρυχείο Drmno ) ανακαλύφθηκε μια μεγάλη σιδερένια άγκυρα, η οποία όμως κλάπηκε το ίδιο βράδυ που την έσκαψαν. Τον Φεβρουάριο του 2020, εντοπίστηκε στην ίδια τοποθεσία ένα λαξευμένο σκάφος ( μονόξυλο ).
Μόλις ένα μήνα αργότερα ανακοινώθηκε η ανακάλυψη του θαμμένου πλοίου στην ίδια πρώην κοίτη. Βρισκόταν 500 μέτρα δυτικά της προηγούμενης ανακάλυψης. Το πλοίο ανακαλύφθηκε σε βάθος 7 έως 8 μέτρων . Ενσωματώθηκε εν μέρει στην άμμο, στο προσχωσιγενές ίζημα του ποταμού, και εν μέρει στο ίζημα της ελώδους αργίλου, όταν ο ποταμός άλλαξε την πορεία του και η εναπομείνασα λίμνη oxbow μετατράπηκε σε βάλτο. Τα στρώματα πάνω από το πλοίο αναμίχθηκαν επίσης, συμπεριλαμβανομένης της λάσπης που έφερε ο άνεμος και στερεοποιήθηκε η λάσπη από συχνές πλημμύρες.
Ανασκάφηκε και υπέστη μερική ζημιά από τον μεγάλο εκσκαφέα , όταν εντοπίστηκαν οι σανίδες στον κάδο του. Το πλοίο είναι εξαιρετικά συντηρημένο χάρη στις συγκεκριμένες συνθήκες και την υψηλή υγρασία. Είναι το πλοίο με επίπεδη κλίνη, φτιαγμένο για τα ρηχά νερά. Σώζεται και το περίβλημα του ιστού του βοηθητικού πανιού, όπως το πηδάλιο , η πρύμνη και το τετράγωνο κουπί για το πρυμναίο κουπί . Το διατηρητέο τμήμα του πλοίου έχει μήκος 9,5 μέτρα (31 πόδια), αλλά εκτιμάται ότι ολόκληρο το πλοίο είχε μήκος 15 μέτρα και πλάτος 2,7 μέτρα. Ήταν σίγουρα πολεμικό πλοίο καθώς έχει υπολείμματα από το βήμα . Δίπλα του ανακαλύφθηκαν δύο μονόξυλα.
Η ακριβής χρονολόγηση θα διεξαχθεί με την εφαρμογή της τεχνικής στερέωσης άνθρακα C4 . Ο γεωλόγος θα ερευνήσει τα σκαμμένα για να καθορίσει το χρονοδιάγραμμα πότε διέρρεε ο ποταμός από εδώ. Αν και προτείνεται ότι το πλοίο μπορεί να είναι ακόμη και προϊστορικό, όλα δείχνουν τον ρωμαϊκό τύπο του πλοίου (ρωμαϊκό, βυζαντινό, πρώιμο μεσαιωνικό). Το πλοίο είναι το μόνο τέτοιο εύρημα στη Σερβία. Θα ανακατασκευαστεί πλήρως, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων που λείπουν, και θα εκτεθεί με δύο μονοξύλια.
Τον Απρίλιο του 2021 ανακοινώθηκε η ανακάλυψη και άλλων σκαφών. Ανακαλύφθηκαν στον πρώην βραχίονα του Δούναβη, θαμμένοι σε βάθος 7 μέτρων στα ιζήματα αργίλου, κάτι που υποδεικνύει μια περίοδο παλαιότερη από τη χρυσή εποχή του Viminacium. Το μεγαλύτερο πλοίο έχει μήκος 19 μέτρα και ανακαλύφθηκαν συνολικά επτά πλοία, σε διάφορα σχήματα και μεγέθη. Βρέθηκαν και κάποια αγγεία. Η χρονολόγηση με άνθρακα έδειξε ότι τα παλαιότερα πλοία ήταν του 1ου αιώνα π.Χ., ενώ μερικά προέρχονται από τον 15ο και τον 17ο αιώνα. Ήταν όλα από βελανιδιά, και οι σιδερένιες κράμπες που χρησιμοποιήθηκαν για το δέσιμο του ξύλου επιβίωσαν. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις πλοίων υποδεικνύουν τα πρώην, προφανώς άφθονα, δάση βελανιδιάς στην περιοχή και την παράδοση πάνω από μια χιλιετία, μη καταγεγραμμένη στο παρελθόν, ναυπηγική παράδοση που προϋπήρχε και επέζησε του Viminacium.
