Οι ειδικοί ( Δρ Martin Sweatman της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου) προτείνουν ότι τα σημάδια σε μια πέτρινη κολόνα στον αρχαιολογικό χώρο Göbeklitepe στην Μ.Ασία , ηλικίας 12.000 ετών, πιθανότατα αντιπροσωπεύουν το αρχαιότερο ηλιακό ημερολόγιο στην ιστορία, το οποίο έχει καθιερωθεί ως μνημείο μιας καταστροφικής επίθεσης κομήτη.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, τα σημάδια στην τοποθεσία μπορεί να είναι μια καταγραφή ενός αστρονομικού γεγονότος που σηματοδότησε μια σημαντική καμπή στον ανθρώπινο πολιτισμό.
Το Göbeklitepe της Νοτιοανατολικής Μ.Ασίας είναι γνωστό για τη σειρά από τεράστιες πέτρινες κολόνες σε σχήμα Τ που κοσμούνται με ζωικά και αφηρημένα γλυπτά συμβόλων. Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση, μερικά από αυτά τα σκαλίσματα μπορεί να λειτουργούσαν ως ένα είδος ημερολογίου που παρακολουθούσε σημαντικά ουράνια γεγονότα και σημάδευε τις θέσεις του ήλιου, της σελήνης και των αστεριών.
Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι χρησιμοποίησαν αυτές τις γκραβούρες για να τεκμηριώσουν τις παρατηρήσεις τους για το σύμπαν, υποδηλώνοντας πιθανώς ένα πρωτόγονο σεληνιακό ημερολόγιο που συνδύαζε ηλιακούς και σεληνιακούς κύκλους για να προβλέψει το πέρασμα του χρόνου.
Μια νέα ανάλυση συμβόλων σε σχήμα V που είναι σκαλισμένα σε κολώνες στην τοποθεσία διαπίστωσε ότι κάθε V θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μια μέρα. Αυτή η ερμηνεία επέτρεψε στους ερευνητές να μετρήσουν ένα ηλιακό ημερολόγιο 365 ημερών σε έναν από τους πυλώνες, αποτελούμενο από 12 σεληνιακούς μήνες συν 11 επιπλέον ημέρες.
Λεπτομέρεια του πυλώνα 43 του Göbekli Tepe. Φωτογραφία: Dr Martin Sweatman
Ένας άγνωστος πολιτισμός στην ΝΑ Μικρά Ασία
Το θερινό ηλιοστάσιο εκδηλώνεται ως μια ξεχωριστή, μοναδική ημέρα, που συμβολίζεται με ένα V κρεμασμένο στο λαιμό ενός πλάσματος που μοιάζει με πουλί και πιστεύεται ότι συμβολίζει τον αστερισμό του θερινού ηλιοστασίου εκείνη την εποχή. Άλλα αγάλματα κοντά, που πιθανώς αντιπροσωπεύουν θεότητες, έχουν βρεθεί με παρόμοια σημάδια V στο λαιμό τους.
Πάνω από μια χιλιετία πριν από άλλες γνωστές περιπτώσεις σεληνιακών ημερολογίων, το σήμερα ονομαζόμενο με την ονομασία των επήλυδων Göbekli Tepe μπορεί να είχε ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο ημερολόγιο. Αυτό αμφισβητεί την κατανόησή μας για την ακρίβεια με την οποία οι πρώτοι άνθρωποι ήταν σε θέση να παρακολουθούν ουράνιους κύκλους και άλλα αστρονομικά φαινόμενα.
Οι επιστήμονες (της ανασκαφής) πιστεύουν ότι αυτά τα σκαλίσματα στο Göbekli Tepe μπορεί να θυμίζουν μια πρόσκρουση κομήτη που συνέβη περίπου το 10.850 π.Χ., σχεδόν πριν από 13.000 χρόνια. Το χτύπημα του κομήτη πιστεύεται ότι πυροδότησε μια μίνι εποχή παγετώνων που διήρκεσε πάνω από 1.200 χρόνια, η οποία προκάλεσε την εξαφάνιση πολλών μεγάλων ζώων. Αυτό το γεγονός μπορεί επίσης να οδήγησε σε αλλαγές στον τρόπο ζωής και τη γεωργία, ανοίγοντας το δρόμο για την άνοδο του πολιτισμού στην Εύφορη Ημισέληνο της Δυτικής Ασίας.
Πιστεύεται ότι το ρεύμα των μετεωριτών της Ταυρίδας είναι η πηγή των θραυσμάτων του κομήτη που χτύπησαν τη Γη, και αυτό απεικονίζεται σε έναν άλλο πυλώνα στο Göbekli Tepe. Περαιτέρω απόδειξη της αστρονομικής γνώσης των αρχαίων ανθρώπων προέρχεται από αυτό το ρεύμα 27 ημερών που φαινόταν να προέρχεται από τους αστερισμούς του Υδροχόου και των Ιχθύων.
Τα σκαλίσματα περιλαμβάνουν επίσης ουράνια σύμβολα όπως ένα πουλί που κρατά έναν κυκλικό δίσκο πάνω από έναν σκορπιό, που πιθανώς αντιπροσωπεύει τον αστερισμό του Ελληνικού Σκορπιού, και ένα ψηλό πουλί που λυγίζει προς ένα στριμωγμένο φίδι, το οποίο θα μπορούσε να απεικονίσει τον φθινοπωρινό αστερισμό Ophiuchus. Αυτό υποδηλώνει ότι οι αρχαίοι άνθρωποι κατέγραφαν ημερομηνίες χρησιμοποιώντας τη μετάπτωση του άξονα της Γης, μια μέθοδο που παλαιότερα πίστευαν ότι χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους αρχαίους Έλληνες το 150 π.Χ.
Πάνω από μια χιλιετία πριν από άλλες γνωστές περιπτώσεις σεληνιακών ημερολογίων, το σήμερα ονομαζόμενο με την ονομασία των επήλυδων Göbekli Tepe μπορεί να είχε ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο ημερολόγιο. Αυτό αμφισβητεί την κατανόησή μας για την ακρίβεια με την οποία οι πρώτοι άνθρωποι ήταν σε θέση να παρακολουθούν ουράνιους κύκλους και άλλα αστρονομικά φαινόμενα.
Οι επιστήμονες (της ανασκαφής) πιστεύουν ότι αυτά τα σκαλίσματα στο Göbekli Tepe μπορεί να θυμίζουν μια πρόσκρουση κομήτη που συνέβη περίπου το 10.850 π.Χ., σχεδόν πριν από 13.000 χρόνια. Το χτύπημα του κομήτη πιστεύεται ότι πυροδότησε μια μίνι εποχή παγετώνων που διήρκεσε πάνω από 1.200 χρόνια, η οποία προκάλεσε την εξαφάνιση πολλών μεγάλων ζώων. Αυτό το γεγονός μπορεί επίσης να οδήγησε σε αλλαγές στον τρόπο ζωής και τη γεωργία, ανοίγοντας το δρόμο για την άνοδο του πολιτισμού στην Εύφορη Ημισέληνο της Δυτικής Ασίας.
Πιστεύεται ότι το ρεύμα των μετεωριτών της Ταυρίδας είναι η πηγή των θραυσμάτων του κομήτη που χτύπησαν τη Γη, και αυτό απεικονίζεται σε έναν άλλο πυλώνα στο Göbekli Tepe. Περαιτέρω απόδειξη της αστρονομικής γνώσης των αρχαίων ανθρώπων προέρχεται από αυτό το ρεύμα 27 ημερών που φαινόταν να προέρχεται από τους αστερισμούς του Υδροχόου και των Ιχθύων.
Αριστερά: Κάτοψη περιβόλων AD στο Göbeklitepe. Δεξιά: Pillar 43 στο Göbeklitepe, περίβλημα D. εικόνας: Alistair Coombs
Αυτή η ανακάλυψη υποδηλώνει ότι οι αρχαίοι άνθρωποι κατέγραφαν ημερομηνίες χρησιμοποιώντας τη μετάπτωση, την ταλάντευση του άξονα της Γης που επηρεάζει την κίνηση των αστερισμών, τουλάχιστον 10.000 χρόνια πριν την τεκμηριώσει ο Ίππαρχος της Αρχαίας Ελλάδας το 150 π.Χ.
Αυτά τα σκαλίσματα είχαν σημασία για τους κατοίκους του Göbeklitepe για χιλιετίες, υπονοώντας ότι το γεγονός του αντίκτυπου μπορεί να πυροδότησε μια νέα λατρεία ή θρησκεία που επηρέασε την ανάπτυξη του πολιτισμού .
Ο Δρ Martin Sweatman της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας, είπε: «Φαίνεται ότι οι κάτοικοι του Göbekli Tepe ήταν οξυδερκείς παρατηρητές του ουρανού, κάτι που είναι αναμενόμενο δεδομένου ότι ο κόσμος τους είχε καταστραφεί από ένα χτύπημα κομήτη. Αυτό το γεγονός μπορεί να πυροδότησε τον πολιτισμό εγκαινιάζοντας μια νέα θρησκεία και παρακινώντας τις εξελίξεις στη γεωργία για να αντιμετωπίσουν το ψυχρό κλίμα. Πιθανώς, οι προσπάθειές τους να καταγράψουν αυτό που είδαν είναι τα πρώτα βήματα προς την ανάπτυξη της συγγραφής χιλιετίες αργότερα».
