Χρονική εμφάνιση
Σύμφωνα με την μυθολογία, αυτή η ασυνήθιστη μορφή ύπαρξης εμφανίζεται, κατά τη διάρκεια των περιόδων εκείνων στις οποίες αντιστρέφεται η
κίνηση του σύμπαντος. Όσο η θεία και αμετάβλητος αιτία της κίνησης του σύμπαντος ταυτίζεται με αυτήν, το σύμπαν περιστρέφεται προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά όταν η θεϊκή παρέμβαση παύσει να υφίσταται, ξεκινά αυτοβούλως στροφή προς τα πίσω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι ορισμένες περιόδους το σύμπαν καθοδηγούμενο από θεϊκές δυνάμεις κινείται προς τα εμπρός και άλλες περιόδους, χωρίς θεϊκή παρέμβαση κινείται προς τα πίσω.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι οποίες προκαλούνται από την αντιστροφή της εξέλιξης των ουρανίων σωμάτων, καθίσταται αδύνατη η δημιουργία γενεάς και τα υπάρχοντα δημιουργήματα δεν αποτελούν τμήμα της φυσικής τάξης. Έτσι οι φυλές αντί να εξελίσσονται, όπως γίνεται στις μέρες μας, εκείνη την χρονική περίοδο βρίσκονταν εκτός της διαδικασίας εξέλιξης. Διότι ενώ ήσαν νεκροί, απέκτησαν υπόσταση προερχόμενοι από την γη ως γέροι και εν συνεχεία ζώντες την αντίστροφη περίοδο επέστρεψαν στην παιδική ηλικία.
Παράδοση
Αυτόχθονες ή «παιδιά της γης»
Ως αυτόχθονες δε θεωρούνται οι κάτωθι:
Αμφικτύων ο οποίος ορισμένες φορές αναφέρεται ως γιος του Δευκαλίωνα & της Πύρρας, όπου ο Δευκαλίων ήταν γιος του Προμηθέα και ο άνθρωπος που επέζησε από τον κατακλυσμό. Ο Αμφικτύων αφού εξεδίωξε τον Κραναό από το θρόνο της Αθήνας, έγινε βασιλιάς της Αττικής και κατόπιν εξεδιώχθη από τον Εριχθόνιο. Παντρεύτηκε την Ατθίδα, μετά από την οποία η χώρα έλαβε την ονομασία Αττική (οι Αθηναίες ονομάζονταν Ατθίδες) ενώ πριν ονομαζόταν Ακταία.
Ωστόσο σύμφωνα με ορισμένους η Ατθίς ήταν κόρη του βασιλιά Κραναού & της Παιδείας, κόρης του Μύνη του Λακεδαιμόνιου. Ο Αμφικτύονας ήταν πατέρας του Ίτονου, πατέρα του Βοιωτού, εξ ου και η ονομασία Βοιωτία. Επίσης λέγεται ότι είχε μια κόρη η οποία συνευρέθη με τον Ποσειδώνα και γέννησε τον Κερκύονα, έναν ληστή που σκοτώθηκε από τον Θησέα. Επίσης κόρη του Αμφικτύονα, της οποίας το όνομα είναι άγνωστο, λέγεται ότι είναι η μητέρα του Τριπτόλεμου, του νεαρού άνδρα ο οποίος έλαβε από την Δήμητρα ένα άρμα με φτερωτούς δράκους και σιτάρι, με αποστολή να διαδώσει στους ανθρώπους την τέχνη της σποράς και της ανάπτυξης των καλλιεργειών (Απολλόδωρος 1.7.2, 3.14.6, Παυσανίας 1.2.6, 1.14.3, 5.1.4).
Άρας θεωρείται ότι είναι ο πρώτος άνθρωπος της Φλιάσιας, τοποθεσίας κοντά στην Σικυωνία στον Ισθμό της Κορίνθου και είχε έναν γιο τον Αώρη, ο οποίος ήταν κυνηγός και πολεμιστής και μια κόρη την Αραιθυρέα. Αμφότεροι είχαν ταφεί μετά το θάνατό τους στο λόφο Αραντίνη στη δυτική Αργολίδα. Η Αραιθυρέα παντρεύτηκε τον Κείσο, ο οποίος έγινε βασιλιάς του Άργους μετά από τον Διηφόντη, αμφότεροι απόγονοι των Ηρακλειδών. Ο γιος του Κείσου και της Αραιθυρέας σύμφωνα με τους Αργείους ήταν ο Φλίας ο επώνυμος ήρωας της Φλιάσιας (Παυσανίας 2.12.4-5).
 |
| Κέκροψ_αθηναϊκός ερυθρόμορφος κύλικας_500 πΧ_Βερολίνο |
Κέκρωψ του οποίου το σώμα ήταν εξ ημισείας ανθρώπου και ερπετού και υπήρξε ο πρώτος βασιλιάς των Αθηνών. Ανέλαβε το βασίλειο από τον Ακταίο ο οποίος διοικούσε την Ακτή, μετά τον γάμο με την κόρη του Άγραυλο(η), η οποία γέννησε τον Ερυσίχθωνα, την Έρση τον Άγραυλο και τον Πάνδροσο. Ορισμένοι θεωρούν ότι ο Κέκροπας είναι γιος της Γαίας (Απολλόδωρος 3.14.1-2, Υγίνος «Αστρονομικά» 2.29, Υγίνος «Ιστορίαι» 48, Λιβεράλις «Μεταμορφώσεις» 6, Νόννος 41.59, Παυσανίας 1.2.6).
Κόρεσος είναι γνωστός ως ιδρυτής του ιερού της Αρτέμιδος στην Έφεσσο (Παυσανίας 7.2.7).
Ελλάδος περιήγησις/Αχαϊκά -7 / 2.6 έως 2.9 -Έκδοση ed. F. Spiro. Leipzig, Teubner. 1903
[2.6] τότε δὲ ὡς ἐκράτησαν τῶν ἀρχαίων Μιλησίων οἱ Ἴωνες, τὸ μὲν γένος πᾶν τὸ ἄρσεν ἀπέκτειναν πλὴν ὅσοι τῆς πόλεως ἁλισκομένης ἐκδιδράσκουσι, γυναῖκας δὲ καὶ θυγατέρας τὰς ἐκείνων γαμοῦσι.
τοῦ δὲ Νειλέως ὁ τάφος ἰόντων ἐς Διδύμους ἐστὶν οὐ πόῤῥω τῶν πυλῶν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ: τὸ δὲ ἱερὸν τὸ ἐν Διδύμοις τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τὸ μαντεῖόν ἐστιν ἀρχαιότερον ἢ κατὰ τὴν Ἰώνων ἐσοίκησιν, πολλῷ δὲ πρεσβύτερα ἔτι ἢ κατὰ Ἴωνας <τὰ> ἐς τὴν Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν ἐστίν. [2.7] οὐ μὴν πάντα γε τὰ ἐς τὴν θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ δοκεῖν Πίνδαρος, ὃς Ἀμαζόνας τὸ ἱερὸν ἔφη τοῦτο ἱδρύσασθαι στρατευομένας ἐπὶ Ἀθήνας τε καὶ Θησέα. αἱ δὲ ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκες ἔθυσαν μὲν καὶ τότε τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ, ἅτε ἐπιστάμεναι [τε] ἐκ παλαιοῦ τὸ ἱερόν, καὶ ἡνίκα Ἡρακλέα ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ Διόνυσον τὰ ἔτι ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι: οὐ μὴν ὑπὸ Ἀμαζόνων γε ἱδρύθη, Κόρησος δὲ αὐτόχθων καὶ Ἔφεσος--Καύ̈στρου δὲ τοῦ ποταμοῦ τὸν Ἔφεσον παῖδα εἶναι νομίζουσιν--, οὗτοι τὸ ἱερόν εἰσιν οἱ ἱδρυσάμενοι, καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐφέσου τὸ ὄνομά ἐστι τῇ πόλει. [2.8] Λέλεγες δὲ τοῦ Καρικοῦ μοῖρα καὶ Λυδῶν τὸ πολὺ οἱ νεμόμενοι τὴν χώραν ἦσαν: ᾤκουν δὲ καὶ περὶ τὸ ἱερὸν ἄλλοι τε ἱκεσίας ἕνεκα καὶ γυναῖκες τοῦ Ἀμαζόνων γένους. Ἄνδροκλος δὲ ὁ Κόδρου--οὗτος γὰρ δὴ ἀπεδέδεικτο Ἰώνων τῶν ἐς Ἔφεσον πλευσάντων βασιλεύς--Λέλεγας μὲν καὶ Λυδοὺς τὴν ἄνω πόλιν ἔχοντας ἐξέβαλεν ἐκ τῆς χώρας: τοῖς δὲ περὶ τὸ ἱερὸν οἰκοῦσι δεῖμα ἦν οὐδέν, ἀλλὰ Ἴωσιν ὅρκους δόντες καὶ ἀνὰ μέρος παρ' αὐτῶν λαβόντες ἐκτὸς ἦσαν πολέμου. ἀφείλετο δὲ καὶ Σάμον Ἄνδροκλος Σαμίους, καὶ ἔσχον Ἐφέσιοι χρόνον τινὰ Σάμον καὶ τὰς προσεχεῖς νήσους: [2.9] Σαμίων δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ τὰ οἰκεῖα Πριηνεῦσιν ἤμυνεν ἐπὶ τοὺς Κᾶρας ὁ Ἄνδροκλος, καὶ νικῶντος τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔπεσεν ἐν τῇ μάχῃ. Ἐφέσιοι δὲ ἀνελόμενοι τοῦ Ἀνδρόκλου τὸν νεκρὸν ἔθαψαν τῆς σφετέρας ἔνθα δείκνυται καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι τὸ μνῆμα κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ παρὰ τὸ Ὀλυμπιεῖον καὶ ἐπὶ πύλας τὰς Μαγνήτιδας: ἐπίθημα δὲ τῷ μνήματι ἀνήρ ἐστιν ὡπλισμένος.
Κραναός βασιλεύς των Αθηνών ο οποίος εκθρονίσθηκε από τον Αμφικτύονα και μετά τον θάνατό του ετάφη στis Λαμπτρές (Βαυρώνα). Επί της εποχής του συνέβη ο «Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα». Ήταν πατέρας της Κρανάης, της Κραναίχμης και της Ατθίδας. (Απολλόδωρος 3.14.5-6, Παυσανίας 1.2.6, 1.31.3)
Στην ελληνική μυθολογία ο Κραναός ήταν αττικός ήρωας και βασιλιάς των Αθηνών, που διαδέχθηκε τον Κέκροπα και βασίλευσε την εποχή του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνα.
Ο Κραναός πήρε ως σύζυγό του τη Σπαρτιάτισσα Πεδιάδα και απέκτησαν τρεις θυγατέρες: την Κρανάη, την Κραναίχμη και την Ατθίδα. Από την τελευταία, που απεβίωσε σε μικρή ηλικία, ονόμασε ο Κραναός και τη χώρα του Ατθίδα (και σήμερα οι γυναίκες της Αττικής ονομάζονται «ατθίδες»). Σύμφωνα με μία παράδοση, ο Κραναός είχε ορισθεί κριτής στη διαμάχη που είχαν μεταξύ τους ο θεός Ποσειδώνας και η θεά Αθηνά για το ποιος από τους δυο θα ήταν ο προστάτης των Αθηνών. Τελικώς ο Αμφικτύονας έδιωξε από την εξουσία τον Κραναό, ο οποίος κατέφυγε στον δήμο των Λαμπτρών, όπου και πέθανε. Εκεί βρισκόταν και ο τάφος του μέχρι τα μεταγενέστερα χρόνια, όπως αναφέρει ο Παυσανίας (Α 31, 3).
Οι Αθηναίοι λάτρευαν τον Κραναό ως ήρωα με ιδιαίτερο ιερέα, που εκλεγόταν από το γένος των Χαριδών. Από τον Κραναό οι κάτοικοι της Αττικής ονομάζονταν την παλαιά εποχή «Κραναοί» ή «παιδιά του Κραναού», θεωρούμενοι απόγονοί του. Η Αθήνα ονομαζόταν Κραναάπολις και η Ακρόπολη Κραναά. Υπάρχει επίσης το επίθετο «Κραναία» για τη θεά Αθηνά, ενώ το ιερό της στην Ελάτεια ονομαζόταν «Κραναί». Από τον Κραναό ετυμολογούν μερικοί και τη νήσο Κρανάη, όπου κατά τον Όμηρο μετέφερε αρχικά ο Πάρις την Ωραία Ελένη. Εικάζεται ότι ο Κραναός ήταν πρωτογενώς θεότητα του κύκλου της Αθηνάς, που λατρευόταν ιδιαίτερα αρχικώς στον δήμο Λαμπτραί. (Απολλόδωρος, Die Griechische Sagenwelt, Apollodors Mythologische Bibliothek, Parkland Verlag, Köln, 1997, ISBN 3-88059-932-7 -Ηρόδοτος, Historien, Kröner Verlag, Stuttgart, 1971, ISBN 3-520-22404-6 - Παυσανίας, Reisen in Griechenland, Artemis Verlag, Zürich und München, 1987, ISBN 3-7608-3678-X.)
 |
| Η γη παραδίδει τον Ερυχθόνιο στην Αθηνά_αθηναϊκός ερυθρόμορφος κύλικας_500 πΧ_Βερολίνο |
Πανδίων βασιλέας των Αθηνών (Απολλόδωρος 3.14.6-7, Ευριπίδης «Ίων» 21, Υγίνος «Αστρονομικά» 2.13, Υγίνος «Ιστορίες» 48 – 166, Παυσανίας 1.2.6). Βασιλιάς των Αθηνών, γιος και διάδοχος του Εριχθονίου στον αθηναϊκό θρόνο, πατέρας ο ίδιος του Ερεχθέα. Ο Πανδίων είχε επίσης δύο κόρες, την Πρόκνη και τη Φιλομήλα. Οι Αθηναίοι πίστευαν ότι στα χρόνια του Πανδίονα αυτού επισκέφθηκαν την Αττική η θεά Δήμητρα, που τους δίδαξε τη γεωργία, και ο θεός Διόνυσος, που τους δίδαξε την αμπελοκαλλιέργεια και την παρασκευή του κρασιού. Ο Πανδίων κάλεσε σε βοήθεια εναντίον του Λαβδάκου τον βασιλιά Τηρέα από τη Θράκη, και σε αντάλλαγμα του έδωσε ως σύζυγο τη θυγατέρα του Πρόκνη.
Ευήνωρ προέρχεται από την Ατλαντίδα και είχε μια κόρη την Κλειτώ (μητέρα η Λευκίππη) η οποία συνευρέθη με τον Ποσειδών και γέννησε πέντε ζεύγη διδύμων. (Πλάτων «Κριτίας» 113d) Ανάλυση ετυμολογία- εὐήνωρ και δωρ. τ. εὐάνωρ, ὁ, ἡ (Α) αυτός που διεγείρει ή δυναμώνει τον άνδρα (α. «φέρον δ' εὐήνορα οἶνον» β. «φέρον δ' εὐήνορα χαλκόν», Ομ. Οδ.)
Ινδός οι Ινδοί προέρχονται από τον Ινδό τον οποίον σκότωσε ο Δίας. (Νόννος 18.271).
Επίσης. Dionysiaka 25, 1 – 30 (2. Proömium):
Μοῦσα, πάλιν πολέμιζε σοφὸν μόθον ἔμφρονι θύρσῳ·
οὔ πω γὰρ γόνυ δοῦλον ὑποκλίνων Διονύσῳ
φύλοπιν ἑπταέτηρον Ἑώιος εὔνασεν ἄρης·
ἀλλὰ δρακοντείοιο τεθηπότες ἄκρα γενείου
5 Ἰνδῴης πλατάνοιο πάλιν κλάζουσι νεοσσοί,
Βακχείου πολέμοιο προμάντιες. οὐ μὲν ἀείσω
πρώτους ἓξ λυκάβαντας, ὅτε στρατὸς ἔνδοθι πύργων
Ἰνδὸς ἔην· τελέσας δὲ τύπον μιμηλὸν Ὁμήρου
ὕστατον ὑμνήσω πολέμων ἔτος, ἑβδομάτης δὲ
10 ὑσμίνην ἱσάριθμον ἐμῆς στρουθοῖο χαράξω·
Θήβῃ δ᾿ ἑπταπύλῳ κεράσω μέλος, ὅττι καὶ αὐτὴ
ἀμφ᾿ ἐμὲ βακχευθεῖσα περιτρέχει, οἷα δὲ νύμφη
μαζὸν ἑὸν γύμνωσε κατηφέος ὑψόθι πέπλου,
μνησαμένη Πενθῆος· ἐποτρύνων δέ με μέλπειν
15 πενθαλέην ἕο χεῖρα γέρων ὤρεξε Κιθαιρὼν
αἰδόμενος, μὴ λέκτρον ἀθέσμιον ἠὲ βοήσω
πατροφόνον πόσιν υἷα παρευνάζοντα τεκούσῃ.
Ἀονίης ἀίω κιθάρης κτύπον· εἴπατε, Μοῦσαι,
τίς πάλιν Ἀμφίων λίθον ἄπνοον εἰς δρόμον ἕλκει;
20 οἶδα, πόθεν κτύπος οὗτος· ἀειδομένης τάχα Θήβης
Πινδαρέης φόρμιγγος ἐπέκτυπε Δώριος ἠχώ.
ἀλλὰ πάλιν κτείνωμεν Ἐρυθραίων γένος Ἰνδῶν·
οὔ ποτε γὰρ μόθον ἄλλον ὁμοίιον ἔδρακεν Αἰὼν
Λέλεξ είναι ο πρώτος βασιλέας της Λακωνίας και λέγεται ότι προερχόταν από την Αίγυπτο. Ακόμη αναφέρεται ότι ήταν Αυτόχθων, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν γιός του Ποσειδώνα και της Λιβύας. Παντρεύτηκε την Ναϊάδα Κλεοχάρια και απέκτησε τους Ευρώτα, Μύλη, Πολυκάονα, Κλέσονα και Βία. (Απολλόδωρος 3.10.3, 3.15.5, Παυσανίας 1.39.6, 1.44.3, 3.1.1).
Ο Λέλεγας λοιπόν ή Λέλεξ ο μυθικός βασιλιάς της Λακωνίας που σύμφωνα με τον Παυσανία[1][2] ήταν ο αυτόχθων πρώτος βασιλιάς της Λακωνίας, που έδωσε το όνομά του στη χώρα, Λελεγία, και τους κατοίκους της, Λέλεγες. Θεωρείται επίσης γενάρχης των κατοίκων της Μεσσηνίας. Είχε τρία παιδιά από τη σύζυγό του Κλεοχάρεια, τον Μύλη ο ο οποίος επινόησε τον Μύλο ή Μύλη , τον Πολυκάονα και τη Θεράπνη. Όταν πέθανε ο Μύλης την εξουσία την κληρονόμησε ο γιος του Ευρώτας. Ο Ευρώτας, είχε μια κόρη, την Σπάρτη, που παντρεύτηκε με τον Λακεδαίμονα, γιο του Δία και της Ταϋγέτης.
 |
| Αχιλλεύς και Λυκάων |
Σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις ο Λυκάωνας είναι γιος του Πελασγού και υπήρξε ο γενάρχης των αρκαδικών πόλεων και αποικιών. Έγινε βασιλιάς των Αρκάδων με έδρα του την Αρχαία Λυκόσουρα και από πολλές γυναίκες γέννησε πενήντα παιδιά και μία θυγατέρα την Καλλιστώ, που ακολουθούσε τη θεά Άρτεμη.
"Παις Λυκάων εγένετο, ος βασιλεύων Αρκάδων εκ πολλών γυναικών πεντήκοντα παίδας εγέννησε". (Απολλοδώρου Μυθολογία ΙΙΙ ΄96).
Από την Καλλιστώ και τον Δία γεννήθηκε ο Αρκάς, που βασίλεψε στην περιοχή και έδωσε το όνομά του στην Αρκαδία και τους Αρκάδες. Ο Παυσανίας αναφέρει:
"Εκτός από όλη αυτή τη γενιά των αρσενικών παιδιών ο Λυκάων είχε και μια κόρη την Καλλιστώ, όπου την ερωτεύτηκε ο Δίας και κοιμήθηκε μαζί της. Η Ήρα όμως το ανακάλυψε, μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε αρκούδα, κι η Aρτεμις για το χατίρι της Ήρας την σκότωσε με το τόξο. Ο Δίας έστειλε τον Ερμή με διαταγή να σώσει το παιδί που η Καλλιστώ είχε στην κοιλιά. Την ίδια την Καλλιστώ την μεταμόρφωσε σε αστερισμό, τη γνωστή Μεγάλη Άρκτο. Μετά τον θάνατο του Νυκτίμου την εξουσία την πήρε ο Αρκάς, ο γιός της Καλλιστούς. Αυτός έφερε την καλλιέργεια του ήμερου καρπού και δίδαξε τους ανθρώπους να κάνουν ψωμί, και να υφαίνουν ρούχα. Από τον βασιλιά αυτόν η χώρα πήρε το όνομα Αρκαδία αντί Πελασγία και οι κάτοικοί της Αρκάδες αντί Πελασγοί."
"…τοσάδε εύρεν ή ο πατήρ οι σοφώτερα. Λυκόσουραν τε γαρ πόλιν ώκησεν εν τω όρει τω Λυκαίω και Δία ονόμασε Λύκαιον και αγώνα έθηκε Λύκαια. Ουκέτι δε τα παρ' Αθηναίοις Παναθήναια τεθήναι πρότερα αποφαίνομαι. Τούτω γαρ τω αγώνι Αθήναια όνομα ήν. Παναθήναια δε κληθήναι φασίν επί Θησέως, ότι υπό Αθηναίων ετέθη συνειλεγμένων ες μίαν απάντων πόλιν…" (Παυσ.Η΄2,1-2)
("…τόσα πολλά εφεύρε παρά ο πατέρας του σοφότερα, διότι και την Λυκόσουρα πόλη ίδρυσε - εγκατέστησε κατοίκους - στο όρος το Λύκαιο και το Δία ονόμασε Λύκαιο και αγώνες καθιέρωσε τα Λύκαια. Καθόλου δε τα Παναθήναια των Αθηναίων, ότι καθιερώθηκαν πρώτα, αποφαίνομαι, διότι αυτοί οι αγώνες είχαν το όνομα Αθήναια, Παναθήναια δεν κλήθηκαν λέγουν επί Θησέως, διότι από τους Αθηναίους καθιερώθηκαν όταν συγκεντρώθηκαν σε μία πόλη άπαντες...")
Παλαίχθων αναφέρεται και ως πατέρας του Πελασγού (Αισχύλος «Ικέτιδες» 250).
Επεξ- παλαίχθων, -ονος, ὁ, ἡ (Α) αυτός που κατοικεί κάπου για πολύ χρόνο, παλιός κάτοικος περιοχής ή χώρας («παλαίχθων δῆμος Ἀθηναίων», Αισχίν.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πάλαι + χθών, χθονός (πρβλ. αυτό-χθων)].
Πελασγός βασιλέας της Πελοποννήσου πριν την εποχή του Λυκάονα, μετά τον οποίο οι κάτοικοι της Πελοποννήσου ονομάζονταν Πελασγοί. Αναφέρεται επίσης και ως ο βασιλέας του Άργους στον οποίον ήρθαν οι Δαναΐδες. Ο Πελασγός ήταν αυτόχθων στην προέλευση ή γιός του Δία και της Νιόβης (κόρης του Φορωνέα) ή γιός του Παλαίχθονα. Ήταν πατέρας του Λυκάονα και του Τεμένου και σύζυγός του ήταν η Μελιβοία (Ωκεανίδα νύμφη) ή η Κυλλήνη (Νύμφη) ή η Δηιάνειρα (κόρη του Λυκάονα). (Αισχύλου Ικέτιδες 250, Απολλόδωρος 2.1.1, 3.8.1, Διονύσιος Αλικαρνασσεύς 1.11.2, Παυσανίας 8.22.1)
 |
| Ο βασιλέας της Αττικής Περίφας ως αετός στο χέρι του Δία. |
....... Ήταν ένας ευσεβής ιερέας του Απόλλωνα, στον οποίο ο γεννημένος από την Γή Περίφας και βασιλέας της Αττικής είχε κάνει πολλές θυσίες, και αυτός ήταν επίσης ένας δίκαιος βασιλιάς, του οποίου οι «δίκαιες αποφάσεις" ήταν πολλές. Ο Περίφας ήταν άμεμπτος στις κρίσεις και ο κανονισμός του έγινε δεκτός πρόθυμα από όλους στην Αττική . Αλλά ο Περίφας τόσο αγαπήθηκε από τους ανθρώπους του, που του κατέβαλαν τις τιμές που ανήκαν στον Δία και μόνο, Με την οικοδόμηση ναών στον Περίφα και καλώντας τον ως Δία Σωτήρα και Επόψιο (Επόπτης)* και Μειλίχιο . Όντας αγανακτισμένος ο Δίας ήταν αποφασισμένος να χτυπήσει τον Περίφα με ένα κεραυνό και ολόκληρη την οικογένειά του να καούν στην φωτιά, αλλά επειδή Περίφας ήταν τόσο πιστός και ο Απόλλων ζήτησε από τον Δία να είναι επιεικής και ο Δίας συμφώνησε. Έτσι, αντί ο Δίας να τον κάψει ,κατέβηκε στο σπίτι του και τον , βρήκε στην αγκαλιά της συζύγου του Φήνης ( από το Ovid, Metamorphoses 7.400) Τότε τον μετέτρεψε σε έναν αετό. Επειδή Η Φήνη παρακάλεσε τον Δία να την κάνει και αυτήν ένα πουλί, επίσης, όπως τον σύντροφο της , ο Δίας την μεταμόρφωσε σε έναν Γύπα. Και ο Δίας έκανε τον Περίφα-Αετό βασιλιά όλων των πτηνών, τον τοποθέτησε δε ως φύλακα πάνω από το ιερό σκήπτρο του, και την Φήνη, το όρνιο, της χορήγησε την ιδιότητα ότι γίνει ένας καλός οιωνός για τους άνδρες σε όλες τις προσπάθειες ενός πολέμου αλλά και κάθε περιπέτειας.
Φίγαλος ιδρυτής της Φιγαλίας στην Αρκαδία και σύμφωνα με ορισμένους ήταν γιός του Λυκάονα. (Παυσανίας 8.39.1-2).
[39.1] παρὰ δὲ τὴν Λυκόσουραν ὡς ἐπὶ ἡλίου δυσμὰς ποταμὸς Πλατανιστὼν παρέξεισιν: ἀνδρὶ δὲ ἰόντι ἐς Φιγαλίαν ἀνάγκη πᾶσα διαβῆναι τὸν Πλατανιστῶνα, μετὰ δὲ αὐτόν ἐστιν ἄνοδος ὅσον τε σταδίους τριάκοντα ἢ πλείους τῶν τριάκοντα οὐ πολλῷ. [39.2] τὰ δὲ ἐς τὸν Λυκάονος Φίγαλον--οὗτος γὰρ δὴ τῇ πόλει τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐγένετο οἰκιστής--καὶ ὡς μετέβαλεν ἀνὰ χρόνον ἀπὸ Φιάλου Βουκολίωνος τὸ ὄνομα ἡ πόλις καὶ αὖθις [τε] ἀνεσώσατο τὸ ἀρχαῖον, τόδε μὲν καὶ πρότερον ἔτι ἐσήμαινεν ἡμῖν ὁ λόγος: λέγεται δὲ καὶ ἄλλα οὐκ ἀξιόχρεα ἐς πίστιν, ἄνδρα αὐτόχθονα εἶναι τὸν Φίγαλον καὶ οὐ Λυκάονος παῖδα: τοῖς δὲ εἰρημένον ἐστὶν ὡς ἡ Φιγαλία νύμφη τῶν καλουμένων εἴη Δρυάδων.
Φλεγύας βασιλέας των Φλεγυών στην Βοιωτία. Σύμφωνα με ορισμένους τον διεδέχθη ο Χρύσης, πατέρας του Μινύα. Λέγεται ότι ο Φλεγύας ήταν πατέρας της Κορωνίδας μητέρας του Ασκληπιού. Επίσης ως πατέρας του Φλεγύα αναφέρεται ο Άρης και μητέρα η Δοτίδα, ή η Χρυσή κόρη του Άλμου γιού του Σίσυφου. Ο Φλεγύας δολοφονήθηκε από τους αδελφούς Λύκο και Νυκτέα, οι οποίοι σφετερίσθηκαν την εξουσία στις Θήβες. (Απολλόδωρος 3.5.5 – 3.10.3, Ομήρου «Ύμνοι στον Ασκληπιό» 16, Ησιόδου «Κατάλογοι» 89, Νόννος 29.31, Παυσανίας 9.36.1-4).
Τύλλος πατέρας της Αλίης η οποία παντρεύτηκε τον Κότυ ο οποίος λέγεται ότι ήταν ο πρώτος βασιλέας της Λυδίας. Γιοί του Κότυ και της Αλίης ήταν ο Ασίης και ο Άτυς ο οποίος διετέλεσε βασιλέας της Λυδίας μετά τον πατέρα του και επίσης λέγεται ότι ήταν απόγονος του Ηρακλή και της Ομφιάλης (Διονύσιος Αλικαρνασσεύς 1.27.1).
Συνέγραψε ο Χείλων στο chilonas.wordpress.com
Eπικουρία- αρχ. Κείμενα- προσθήκη φωτογραφιών- κ.α. ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
Αισχύλος «Ικέτιδες»250
Απολλόδωρος «Βιβλιοθήκη»2.1.1, 3.8.1, 3.10.3, 3.14.1-2, 3.14.5-6
Διονύσιος Αλικαρνασσεύς «Ρωμαϊκή αρχαιολογία» 1.27.1
Ευρυπίδης «Ίων» 21
Αντωνίνος Λιβεράλις «Μεταμορφώσεις» 6
Νόννος ο Πανοπολίτης «Διονυσιακά» 18.271, 29.31
Παυσανίας «Περιγραφή της Ελλάδος» 2.12.4-5, 7.2.7, 8.39.1-2, 10.6.4
Πλάτων «Κριτίας» 113dff & «Πολιτικός» 269cff
Σημ.* Από A. B. Cook
