Ανασκαφή με επικεφαλής Σουηδούς αρχαιολόγους στην Κύπρο αποκάλυψε πληθώρα τεχνουργημάτων που υποδηλώνουν ότι ένα αρχαίο λιμάνι στη Λάρνακα ήταν ο βασικός εμπορικός σταθμός της περιοχής την Εποχή του Χαλκού.
«Ο πλούτος της πόλης φαίνεται να βασίστηκε στην παραγωγή χαλκού και στο εμπόριο με κοντινούς και μακρινούς πολιτισμούς», δήλωσε ο Γεώργιος Γεωργίου, αναπληρωτής διευθυντής του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου. «Αν κρίνουμε από τα πλούσια ταφικά δώρα, οι τάφοι ανήκαν σε οικογένειες της άρχουσας τάξης της πόλης, που πρέπει να ασχολούνταν με την εξαγωγή χαλκού και το διαπολιτισμικό εμπόριο», πρόσθεσε.
Είπε ότι η περιοχή των ανασκαφών στη Δρομολαξία-Βυζάκια ήταν ένας λιμενικός οικισμός της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, που εκτιμάται από ορισμένες αρχές ότι είχε έκταση τουλάχιστον 60 στρέμματα. Ο οικισμός, που άκμασε από το 1600 έως το 1100 π.Χ., βρίσκεται κατά μήκος της όχθης της αλυκής Λάρνακας στο Χαλά Σουλτάν Τεκκέ.
Τον περασμένο μήνα, το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ δήλωσε ότι ανακάλυψε 3 θαλαμωτούς τάφους έξω από την εμπορική μητρόπολη, που χρονολογούνται στον 14ο αιώνα π.Χ. «Ένας είχε λεηλατηθεί, πιθανότατα τον 19ο αιώνα μ.Χ., ενώ βρέθηκαν άθικτοι δύο κοντινοί τάφοι», δήλωσε ο Peter Fischer, καθηγητής αρχαιολογίας και επικεφαλής της σουηδικής αποστολής, η οποία πραγματοποιεί ανασκαφές γύρω από το Χαλά Σουλτάν Τεκκέ από το 2010.
Οι τάφοι αποτελούνται από υπόγειους θαλάμους στους οποίους η πρόσβαση γίνεται μέσω μιας στενής διόδου από την επιφάνεια. Οι θάλαμοι ποικίλλουν σε μέγεθος, με διαστάσεις έως 4 x 5 μέτρα.
Οι τάφοι ανακαλύφθηκαν χρησιμοποιώντας μαγνητόμετρα, ένα όργανο που μπορεί να ανιχνεύσει αντικείμενα και δομές έως και δύο μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Μέσα βρέθηκαν πάνω από 500 αντικείμενα όπως κοσμήματα, διαδήματα, στιλέτα, μαχαίρια, αιχμές δόρατος και ένας καθρέφτη από μπρούτζο.
Οι αρκετοί καλοδιατηρημένοι σκελετοί στους τάφους περιλαμβάνουν αυτόν μιας γυναίκας που περιβάλλεται από δεκάδες κεραμικά αγγεία, κοσμήματα και έναν στρογγυλό μπρούτζινο καθρέφτη που κάποτε ήταν γυαλισμένος. Δίπλα της ήταν ένα παιδί ενός έτους με ένα κεραμικό παιχνίδι.
Πολλά από αυτά αποτελούνται από πολύτιμα μέταλλα, πολύτιμους λίθους, ελεφαντόδοντο και υψηλής ποιότητας κεραμικά. Περίπου τα μισά από τα αντικείμενα εισήχθησαν από γειτονικούς πολιτισμούς. Ο χρυσός και το ελεφαντόδοντο προέρχονταν από την Αίγυπτο. Πολύτιμοι λίθοι, όπως το μπλε λάπις λάζουλι, το σκούρο κόκκινο καρνεόλιο και το μπλε-πράσινο τυρκουάζ, εισήχθησαν από το Αφγανιστάν, την Ινδία και το Σινά, αντίστοιχα. Τα κεχριμπαρένια αντικείμενα προέρχονται από την περιοχή της Βαλτικής.
«Λαμβάνοντας υπόψη τον πλούτο των εμπορευμάτων, είναι εύλογη η υπόθεση ότι πρόκειται για βασιλικούς τάφους», δήλωσε ο Fischer.
Πλούσια κτερίσματα
Οι αρκετοί καλοδιατηρημένοι σκελετοί στους τάφους περιλαμβάνουν αυτόν μιας γυναίκας που περιβάλλεται από δεκάδες κεραμικά αγγεία, κοσμήματα και έναν στρογγυλό μπρούτζινο καθρέφτη που κάποτε ήταν γυαλισμένος. Δίπλα της ήταν ένα παιδί ενός έτους με ένα κεραμικό παιχνίδι.
«Πολλοί άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, φορούσαν διαδήματα και μερικοί είχαν περιδέραια με μενταγιόν υψηλής ποιότητας, πιθανώς κατασκευασμένα στην Αίγυπτο την εποχή των φαραώ όπως ο Θούτμος Γ’ και ο Αμενόφις Δ’ και η σύζυγός του Νεφερτίτη…»
Μεγάλος μυκηναϊκός (ελληνικός) «Κρατήρας Αρμάτων» (περ. 1350 π.Χ.).
Ανάγλυφες εικόνες ταύρων, γαζελών, λιονταριών και λουλουδιών κοσμούν τα διαδήματα. Τα περισσότερα από τα κεραμικά αγγεία προέρχονταν από αυτό η σημερινή Ελλάδα ενώ η αρχαιολογική αποστολή βρήκε επίσης αγγεία από την Τουρκία, τη Συρία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο.
Τα κτερίσματα των τάφων περιελάμβαναν επίσης χάλκινα όπλα, μερικά κοσμημένα με ελεφαντόδοντο και μια σφραγίδα με χρυσό πλαίσιο από σκληρό ορυκτό αιματίτη με επιγραφές θεών και ηγεμόνων.
Λεπτομέρεια για το «Διάδημα των Ταύρων» (περίπου 1350 π.Χ.).
«Ο τεράστιος πλούτος των ενταφιομένων προήλθε από την παραγωγή χαλκού. Τα κοντινά ορυχεία στα βουνά του Τροόδους παρήγαγαν μετάλλευμα χαλκού, το οποίο διυλίστηκε στην πόλη. Αυτή η πόλη-λιμάνι εξήγαγε στη συνέχεια το εξευγενισμένο μέταλλο σε μεγάλες ποσότητες σε γειτονικούς πολιτισμούς. Ο χαλκός ήταν ένα σημαντικό εμπόρευμα γιατί, σε συνδυασμό με τον κασσίτερο, γίνεται το σκληρό κράμα του χαλκού, που έδωσε το όνομά του στην Εποχή του Χαλκού», λέει ο Peter Fischer.
Με πληροφορίες από AFP μέσω ΕΡΤ και Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ
