Σαρμάτης θαμμένος στη Ρωμαϊκή Βρετανία

Επιτύμβια στήλη με την εικόνα ενός Σαρμάτη ιππέα, που βρέθηκε στην αγγλική πόλη Chester

Άνθρωπος θαμμένος στη Ρωμαϊκή Βρετανία με το όνομα Sarmatian Η προέλευσή του υποδείχθηκε με ανάλυση DNA και σταθερών ισοτόπων.

Παλαιογενετιστές και βιοαρχαιολόγοι εξέτασαν τα λείψανα ενός άνδρα που θάφτηκε τον 2ο ή 3ο αιώνα μ.Χ. στο σημερινό Cambridgeshire. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα οστά ανήκαν σε έναν άνδρα που πιθανότατα γεννήθηκε στον Καύκασο ή στην ποντιακή-κασπική στέπα. Ίσως αυτός ο άνδρας ήταν ένας από τους Σαρμάτες ιππείς που μεταφέρθηκαν στη Βρετανία στο πλαίσιο της συνθήκης με τη Ρώμη. Μια έκθεση σχετικά με αυτή την έρευνα παρουσιάστηκε πρόσφατα στο συμπόσιο ISBA 10, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Tartu της Εσθονίας.

Αποκαλύφθηκαν ρωμαϊκά νεκροταφεία εκτελέσεων στο Cambridgeshire Από τα 52 ανθρώπινα λείψανα που ανασύρθηκαν από τα τρία νεκροταφεία, 17 από τα πτώματα είχαν αποκεφαλιστεί και 13 ήταν επιρρεπή, με έξι ταφές που αφορούσαν και τις δύο πρακτικές. Οι ανασκαφές στο Knobb's Farm κοντά στο Somersham στο Cambridgeshire αποκάλυψαν τρία μικρά, ύστερα ρωμαϊκά νεκροταφεία. Έχουν αποκαλυφθεί περισσότερες από 50 ταφές και ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός από αυτούς – πολύ υψηλότερος από τον βρετανικό μέσο όρο για τέτοιες τοποθεσίες – φαίνεται να έχουν αποκεφαλιστεί ή/και θαφτεί σε πρηνή θέση (με το πρόσωπο προς τα κάτω).

Το 166-180 μ.Χ., γερμανικές και σαρματικές φυλές πολέμησαν εναντίον των Ρωμαίων, οι οποίοι στην ιστορία ονομάζονταν Μαρκομανικοί - προς τιμήν της ομάδας των γερμανικών φυλών που συμμετείχαν σε αυτά τα γεγονότα. Ένα από τα αξιοσημείωτα επεισόδια αυτής της σειράς συγκρούσεων ήταν η μάχη του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου κατά των Ιαζυγών, η οποία κορυφώθηκε σε μια μάχη που έλαβε χώρα τον χειμώνα του 173/174 στους πάγους του παγωμένου Δούναβη.

ΣΗΜ. Όποια κι αν ήταν η αλυσίδα των γεγονότων ο Μέσος Δούναβης έγινε αργότερα το κέντρο της χαλαρής αυτοκρατορίας του Αττίλα που περιείχε πολλούς Ανατολικογερμανικούς από τα ανατολικά, που παρέμειναν εκεί μετά τον θάνατο του Αττίλα. Η σύνθεση των λαών σε εκείνη την περιοχή, που προηγουμένως ήταν η πατρίδα των Γερμανών Μαρκομάνων, Κουαδίων και των μη Γερμανών Ιαζυγών, άλλαξε εντελώς με τρόπους που είχαν σημαντικό αντίκτυπο στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τους ευρωπαίους γείτονές της. Στη συνέχεια, αν και οι νέοι λαοί που κυβερνούσαν αυτή την περιοχή εξακολουθούσαν να περιλαμβάνουν γερμανόφωνους, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, δεν περιγράφονταν από τους Ρωμαίους ως Γερμανοί αλλά μάλλον ως «γοτθικοί λαοί».

Κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης, οι Ρωμαίοι νίκησαν το βάρβαρο ιππικό. Και το 175, ο Μάρκος Αυρήλιος έκανε ειρήνη με τους Ιαζύγες, σύμφωνα με τον οποίο προμήθευσαν την αυτοκρατορία με οκτώ χιλιάδες ιππείς. Οι Ρωμαίοι έστειλαν περισσότερους από τους μισούς από αυτούς ως βοηθητικές δυνάμεις στη Βρετανία. Η αρχαιολογική έρευνα έχει δείξει ότι σαρματικές κοινότητες ζούσαν εκεί για αρκετές γενιές.

Καρφίτσα ηπειρωτικής ρωμαϊκής πλάκας από κράμα χαλκού με εμαγιέ διακόσμηση και ακροδέκτες κεφαλής ζώων, 2ος αιώνας

Στο 10ο Διεθνές Συμπόσιο Βιομοριακής Αρχαιολογίας (ISBA 10), το οποίο πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην πόλη Tartu της Εσθονίας, η Marina Silva από το Ινστιτούτο Βιοϊατρικής Έρευνας Francis Crick, μαζί με συναδέλφους από τη Βρετανία, παρουσίασαν μια έκθεση σχετικά με τη μελέτη των ανθρώπινων υπολειμμάτων που βρέθηκε στην επικράτεια της σύγχρονης κομητείας του Cambridgeshire. Η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα έδειξε ότι ο άνδρας πέθανε γύρω στο 126–228 μ.Χ., που σημαίνει ότι θα μπορούσε να ήταν σύγχρονος με τη μεταφορά του σαρματικού ιππικού στα νησιά.

Οι αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ βρίσκουν το «παλαιότερο» ρωμαϊκό σύστημα άρδευσης

Αναλύοντας αλληλουχία πυρηνικού DNA με μέσο βάθος κάλυψης 4,1 φορές, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα οστά ανήκαν σε έναν άνθρωπο του οποίου η καταγωγή δεν είχε προγόνους που σχετίζονται με πληθυσμούς κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της Δυτικής Ευρώπης. Σύμφωνα με ερευνητές, ο γονότυπος αυτού του ατόμου είναι κοντά στον πληθυσμό που ζούσε στο έδαφος της σύγχρονης Αρμενίας στη ρωμαϊκή εποχή, ενώ μεταξύ των προγόνων του υπήρχαν και άνθρωποι γενετικά κοντά στους Σαρμάτες.

Επιπλέον, η ανάλυση σταθερών ισοτόπων έδειξε ότι κατά την παιδική ηλικία, η διατροφή του άνδρα περιείχε μεγάλες ποσότητες τροφής από φυτά με φωτοσύνθεση C4. Αυτό δείχνει ότι πιθανότατα γεννήθηκε στον Καύκασο ή στην ποντιακή-κασπική στέπα. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της μετέπειτα ζωής του, η διατροφή του άνδρα άλλαξε τουλάχιστον δύο φορές, κάτι που πιθανότατα δείχνει την κινητικότητά του.

Τα αρχαιολογικά στοιχεία για τη ρωμαϊκή περίοδο αποδεικνύονται ιδιαίτερα διαφωτιστικά, με εκτενή νέα στοιχεία για εμπορικά δίκτυα και κέντρα παραγωγής, τα ερείπια ενός πιθανού μεγάλης κλίμακας προσωρινού στρατοπέδου στρατιωτικής πορείας και μερικές ασυνήθιστες ταφές.

Έτσι, τα αποτελέσματα συνάδουν με το γεγονός ότι ο άνδρας θα μπορούσε να ήταν ένας από τους Σαρμάτες ιππείς που μεταφέρθηκαν στη Βρετανία βάσει της συνθήκης του 175. Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες έδειξαν προσοχή και τόνισαν ότι το αρχαιολογικό πλαίσιο μας επιτρέπει να προσφέρουμε εναλλακτικές εκδοχές για το πώς αυτός ο άνθρωπος κατέληξε χιλιάδες χιλιόμετρα από τον τόπο γέννησής του. Ταυτόχρονα όμως στον τίτλο της έκθεσης αποκαλούν ευθέως αυτόν τον άνθρωπο Σαρμάτη.

Ένα ζευγάρι ασυνήθιστες ταφές, ρωμαϊκές ή ίσως μεταγενέστερες, ανακαλύφθηκαν πρόσφατα από αρχαιολόγους. Τοποθετημένα σε σχήμα Τ, τα κάτω πόδια και των δύο ατόμων έχουν επανατοποθετηθεί μέσα στους τάφους τους. Είναι πιθανό τα πόδια να μεταφέρθηκαν ενώ ήταν ακόμη μερικώς σαρκωμένα.

Απαιτείται λεπτομερής ανάλυση των λειψάνων για να ανακαλύψουμε περισσότερα σχετικά με τις συνθήκες της ταφής και για να κατανοήσουμε περαιτέρω πώς τα οστά δεν ήταν στη θέση τους. Είναι πιθανό τα άτομα να ήταν θύματα βίας. Εναλλακτικά, τα οστά μπορεί να έχουν επανατοποθετηθεί μετά από φυσικό θάνατο και μπορεί να αντικατοπτρίζουν τις πρακτικές ταφής που πραγματοποιούνται ως μέρος της ταφικής διαδικασίας.

Νωρίτερα στο N + 1 είπαν πώς ανασκάφηκε ένας τάφος από την πρώιμη Σαρματική περίοδο στην περιοχή του Αστραχάν . Περιείχε ένα παιδί που έζησε τον 1ο-2ο αιώνα μ.Χ., το οποίο θάφτηκε με πολύτιμα πράγματα. Ανάμεσά τους ήταν πολύτιμοι λίθοι με εικόνες αρχαίων θεών.

Η ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΚΟΣΤΟΒΩΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

(ΑΡΘΡΟ 28/1/2016 Μεγιστίας ο Ακαρνάν)

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ «ΑΓΝΩΣΤΗΣ» ΚΑΙ ΑΔΙΔΑΚΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ. ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ 2ου ΑΙΩΝΑ, Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΕΙΡΗΝΗ (PAX ROMANA), ΤΗΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ.

ΑΡΧΙΚΑ ΟΙ ΠΑΡΘΟΙ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ, ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΑΡΚΟ ΑΥΡΗΛΙΟ, ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΓΕΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΦΡΟΥΡΩΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ.

ΤΡΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΤΗ (163 ~ 165) ΔΙΑΡΚΕΙ Ο ΠΑΡΘΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΝΙΚΗΤΕΣ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΜΕΝ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΩΝ ΡΩΜΑΪΚΩΝ ΛΕΓΕΩΝΩΝ.

Η ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΡΗΝΟΥ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ, ΤΟΥΣ ΚΟΥΑΔΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΡΚΟΜΑΝΟΥΣ, ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΤΟ 167 ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΙΑΚΩΝ ΦΥΛΑΚΙΩΝ, ΕΙΣΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΡΩΜΑΪΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΤΟΥ ΝΩΡΙΚΟΥ, ΤΗΣ ΠΑΝΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΑΙΤΙΑΣ (ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ).

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΟ ΣΚΥΘΙΚΟ ΣΑΡΜΑΤΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΙΑΖΥΓΩΝ, ΕΞΟΡΜΑΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΔΑΚΙΑΣ.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΝΑΝΕΩΣΕΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ, ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, ΟΛΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΟΠΛΑ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΡΩΜΑΪΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΚΑΙ ΣΠΕΥΔΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ, ΤΟ ΕΤΟΣ 168.

Η ΕΛΛΑΣ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΥΠΟ ΡΩΜΑΪΚΗ ΚΑΤΟΧΗ, ΣΑΝ ΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ, ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ, ΤΡΟΦΟΔΟΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΕΦΟΔΙΑ ΤΙΣ ΡΩΜΑΪΚΕΣ ΛΕΓΕΩΝΕΣ. Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΑΥΤΗ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΚΟΜΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ, ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΤΗΣ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗ, ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ ΣΚΥΘΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΚΟΣΤΟΒΩΚΩΝ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ, ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΔΟΥΝΑΒΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΜΕΝΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΙΕΖΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΝΔΑΛΟΥΣ, ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 170 ΤΟΝ ΔΟΥΝΑΒΗ, ΔΙΑΣΠΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΞΑΣΘΕΝΗΜΕΝΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΙ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΜΟΙΣΙΑΣ (ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ) ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ, ΣΦΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ.

Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΒΙΝΤΟΜΠΟΝΑΣ (ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ), ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΙΚΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΟΡΔΩΝ, ΠΑΡΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΤΟΒΩΚΟΥΣ, ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΗΣΟΥΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΦΩΚΙΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΛΑΤΕΙΑΣ.

ΜΕ ΟΡΑΤΟ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗΣ, Ο ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΣ, ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΔΡΟΜΟΥ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΩΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ ΟΡΔΗ ΤΩΝ ΚΟΣΤΟΒΩΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΜΕ ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΗ ΑΝΔΡΕΙΑ, ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ, ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ.

Ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ Ο ΠΕΡΙΗΓΗΤΗΣ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΓΛΑΦΥΡΟΤΗΤΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ «ΦΩΚΙΚΑ» (ΚΕΦ. 34, ΠΑΡ.5), ΩΣ ΕΞΗΣ:

«ΤΟ ΔΕ ΚΟΣΤΟΒΩΚΩΝ ΤΕ ΤΩΝ ΛΗΣΤΙΚΩΝ ΤΟ ΚΑΤ’ ΕΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΔΡΑΜΟΝ ΑΦΙΚΕΤΟ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΝ ΕΛΑΤΕΙΑΝ. ΕΝΘΑ ΔΗ ΑΝΗΡ ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΣ ΛΟΧΟΝ ΤΕ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΝ ΑΝΔΡΩΝ ΣΥΝΕΣΤΗΣΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΟΝΕΥΣΑΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΠΕΣΕΝ ΕΝ ΤΗ ΜΑΧΗ. ΟΥΤΟΣ Ο ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΣ ΔΡΟΜΟΥ ΝΙΚΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΣ ΑΝΕΙΛΕΤΟ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟ ΤΑΙΣ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΣΙΑΙΣ ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝ ΤΗ ΑΣΠΙΔΙ ΔΙΑΥΛΟΥ. ΕΝ ΕΛΑΤΕΙΑ ΔΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΟΥ ΔΡΟΜΕΩΣ ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΥ ΧΑΛΚΟΥΣ ΕΣΤΗΚΕΝ ΑΝΔΡΙΑΣ.»

Απόδοση ... «ΤΟ ΔΕ ΛΗΣΤΡΙΚΟΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΤΩΝ ΚΟΣΤΟΒΩΚΩΝ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΦΘΑΣΕ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΑΤΕΙΑ. ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΣ, ΑΦΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΛΟΧΟ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΕΠΕΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ. ΑΥΤΟΣ Ο ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΣ, ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΡΟΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΟΣΙΟΣΤΗ ΤΡΙΑΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΕΙΧΕ ΝΙΚΗΣΕΙ ΣΤΟ ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΥΛΟ ΜΕ ΑΣΠΙΔΑ. ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΔΕ ΕΠΑΝΩ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΑΤΕΙΑ, ΕΧΕΙ ΣΤΗΘΕΙ ΧΑΛΚΙΝΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΕΑ ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΥ.»

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΣΙΒΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΑΤΕΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΥΡΙΕΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΚΟΣΤΟΒΩΚΟΥΣ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΗΘΗΚΕ ΑΓΡΙΑ. ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΠΡΟΣ ΝΟΤΟΝ ΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ, ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ.

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ΜΕ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΑ, ΦΑΝΤΑΖΕ ΠΛΕΟΝ ΕΥΚΟΛΗ ΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ. ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΙΣΧΥΡΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ, ΠΡΟΛΑΒΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ, ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΕΖΗΣΑΝ, ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΕΝΑ ΕΤΟΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ (ΤΟ 171) ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ, ΒΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ, ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΦΟΡΜΗΣΕΙ.

Η ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΑΥΤΗ, ΕΠΕΦΕΡΕ ΠΟΛΛΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΦΟΡΟ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ, ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΙΩΝΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΤΗΝ ΟΛΕΘΡΙΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΒΗΣΙΓΟΤΘΩΝ ΤΟΥ ΑΛΑΡΙΧΟΥ