ΗΡΟΔΟΤΟΣ – ΒΗΡΩΣΣΟΣ - ΜΑΝΕΘΩΝ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στα 4,5 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του πλανήτη μας, άνθισαν πολλοί και διάφοροι πολιτισμοί, οι οποίοι καταστράφηκαν είτε από διάφορες κοσμικές καταστροφές, η πιθανόν και από πειράματα που δεν πήγαν σωστά. Η σημερινή εξέλιξη της επιστήμης του πολιτισμού, που άρχισε μετά τον τελευταίο κατακλυσμό, ο οποίος δεν αποτελεί μονοπώλιο του Ιουδαικού Χριστιανισμού, αλλά συμπεριλαμβάνεται σε όλες τις γνωστές Μυθολογίες και Θρησκείες όλων των Ηπείρων, τοποθέτησε το γεγονός γύρω στις 11,500 χρόνια προ της παρούσης χρονολογίας. Δεν χρειάστηκε η μεσολάβηση ενός αλλοπρόσαλλου Θεού, που αναλόγως τα κέφια του δημιουργεί και καταστρέφει, είτε γιατί τα δημιουργήματά του ήσαν ατελή, η έγιναν εξίσου τέλεια με αυτόν, κοινώς απέκτησαν τις γνώσεις του, και άρχισε να ζηλοφθονεί. Ήταν απλώς μια φυσική καταστροφή τεραστίων διαστάσεων. 

Αν η Σελήνη έχει την δύναμη να προκαλεί την μετακίνηση τεραστίων μαζών νερού της τάξεως των δισεκατομμυρίων τόνων, ποιες θα είναι οι συνέπειες αν ένας κομήτης η πλανήτης πλησιάσει την Γη σε σημείο που να επιδράσει το φαινόμενο λίγο περισσότερο της Σελήνης, η μία συζυγία όλων των πλανητών του Ηλιακού μας συστήματος.
Η Ελληνική Μυθολογία μας παρέχει μια πλήρη σειρά κοσμικών γεγονότων και καταστροφών, είτε απ’ ευθείας η υπό μορφή αλληγορική και μας πληροφορεί για τρεις τουλάχιστον κατακλυσμούς.
Του Δάρδανου, του Ωγύγη καί του Δευκαλίωνος και ας μην ξεχνάμε πως κατά τον Ησίοδο ο πρωτόπλαστος λεγόταν ΑΔΑΜΑΣ και χυδαϊστεί Αδάμ.
Αυτά πολύ προ της εμφανίσεως των διαφόρων προφητών και σωτήρων που απλώς την αντέγραψαν και μας παρουσίασαν μια ιστορία ιστορικά αναπόδεικτη και επιεικώς απαράδεκτη, ξερή, δίχως φιλοσοφικό βάθος η ουσιαστικό περιεχόμενο, δημιούργημα φαντασίας ανθρώπων δίχως την πνευματική και διανοητική διαύγεια των δημιουργών, αλλά την καθυστερημένη αντίληψη διανοητικά ευνούχων αντιγραφέων.

Β.Ν.Μακρής Πλοίαρχος Ε.Ν.

Ο Ηρόδοτος στεφανώνεται από την θεά Αθηνά Αναπαραγωγή Χάλκινου συμπλέγματος από την Αθηναϊκή Αρχαία Αγορά 

ΗΡΟΔΟΤΟΣ..

Γεννήθηκε στην Αλικαρνασσό το 484 π.Χ. Ο πατέρας του λεγόταν Λύξις και η μητέρα του Ροιώ. Λίγα μας είναι γνωστά για την ιδιωτική του ζωή, πέρασε στην Αθανασία με το κολοσσιαίο έργο του.

Νέος εξορίσθηκε από τον κυβερνήτη της Αλικαρνασσού Λίγδαμιν για λόγους μάλλον πολιτικούς και επέστρεψε μετά την πτώση του Λίγδαμι το 454 για να φύγει δέκα χρόνια αργότερα, μάλλον για τους Θουρίους της Κάτω Ιταλίας οι οποίοι ήσαν Αθηναϊκή αποικία.
Ο πρώτος Ιστορικός με επιστημονική αντίληψη της πραγματικής σημασίας της αμερόληπτης μελέτης γεγονότων και σαφούς περιγραφής των.

Μας είναι γνωστή η ιστορία του των Περσικών Πολέμων από τα μαθητικά θρανία, και για όσους τον μελέτησαν περαιτέρω από το γλαφυρό ύφος του την απλότητα της διηγήσεως και την σαφήνεια των περιγραφών του.

Ταξίδεψε εκτεταμένα σχεδόν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και συγκεκριμένα στην Περσία, Αίγυπτο, Συρία, Βαβυλωνία, Λυδία, Φρυγία, Ικυνθία, Θράκη, Μακεδονία.
Σαν πραγματικός Ιστορικός χρησιμοποιεί πηγές και περιγράφει γεγονότα της εποχής του.
Οι διηγήσεις του συμπεριλαμβάνουν λαογραφικές λεπτομέρειες και συμβάντα τα οποία παρατήρησε προσωπικώς, η όπου δεν έχει άμεση αντίληψη, καθαρά τονίζει ότι έτσι του τα διηγήθηκαν.
Το έργο του χωρίστηκε σε εννέα βιβλία τα οποία καθένα φέρει το όνομα μιας των Μουσών, δεν γνωρίζουμε αν αυτό έγινε με δική του πρωτοβουλία η είναι έργο των μεταγενεστέρων μελετητών του.
Αναφέρεται τακτικά στον προκάτοχο του και πολυταξιδεμένο σαν και αυτόν Εκαταίον από την Μίλητο.
Κατά την παραμονή του στην Αίγυπτο συζήτησε εκτεταμένα με τους Αιγυπτίους Ιερείς, τα Ιερά των οποίων δεν ήσαν μόνο κέντρα σοφίας και γνώσεων, αλλά κρατούσαν μεθοδικά αρχεία γεγονότων και παρατηρήσεων φυσικών και ιστορικών.

Σύμφωνα με τις διηγήσεις του Ηροδότου, οι Ιερείς τον πληροφόρησαν ότι κατά τα τελευταία 11,300 χρόνια, η φορά περιστροφής του Ηλίου άλλαξε τέσσαρες φορές,
Δηλαδή ο άξονας και η περιφορά της Γης άλλαξαν.(Βιβλίο 2 παράγραφος 142).
Μήπως αυτό έχει σχέση με τους χάρτες που αντέγραψε ο Κλαύδιος Πτολεμαίος στους οποίους το δίκτυο των Μεσημβρινών και Παραλλήλων ξεφεύγει 24 περίπου μοίρες από την πραγματική τους θέση;
Σήμερα δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τον Ηρόδοτο μερικοί ψευτοφιλόλογοι και διανοούμενοι της δεκάρας προσπαθούν να αμαυρώσουν τον θεμελιωτή της Ιστορίας,εκμεταλλευόμενοι χρονολογικές αμφισβητήσεις η διηγήσεις του τις οποίες σαφώς κατέγραψε με την παρατήρηση ότι έτσι του τα μετέδωσαν, δίχως να εκφράζει προσωπική του γνώμη η να δογματίζει σαν αυτούς.
Πιθανόν είναι ότι ο Ηρόδοτος πέθανε το 420 π.Χ.( Σ.Σ. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το π.Χ ως π.χ.) δεν γνωρίζουμε αν η ημερομηνία είναι σωστή, και είναι άγνωστο το που πέθανε καθώς και πολλές λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής γιατί ο ίδιος δεν περιαυτολογεί.
Το γεγονός είναι ότι θεμελίωσε την Ιστορία και άνοιξε τον δρόμο για τους μεταγενέστερους ιστορικούς, οι οποίοι έγραψαν είτε για να ευχαριστήσουν κάποιο ηγεμόνα, η ο φόβος της αλήθειας τους περιόρισε την κρίση και τους ανάγκασε να προσαρμόσουν το κείμενο σε ορισμένους δογματισμούς και συμβατικότητες, παραποιώντας η αναπροσαρμόζοντας τα γεγονότα, για να μην καταλήξουν στην σωτηρία (διάβαζε φωτιά) της Ιερής Εξετάσεως η τον αποκλεισμό και αφορισμό της σύγχρονης.

 ΒΕΡΟΣΣΟΣ η ΒΗΡΟΣΣΟΣ

Ο Βηρωσσός ή Βηρωσός ή Βήρωσος (εξελληνισμένη μορφή του περσικού Περούξ) (π. 350 π.Χ. - π. 270 π.Χ.) ήταν Βαβυλώνιος αστρολόγος, αστρονόμος, ιστοριογράφος και ιερέας του ναού του Βήλου. Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο τον Πολυΐστορα και τον Αθήναιο, έγραψε την ιστορία της Βαβυλωνίας στα ελληνικά με τον τίτλο Βαβυλωνιακά

Ο Βηρωσσός ή Βηρωσός ή Βήρωσος

Χαλδαίος Ιστορικός, Ιερέας, έζησε τον 3ον π.Χ. αιώνα.Δεν γνωρίζουμε ακριβή ημερομηνία γεννήσεώς του ούτε που γεννήθηκε. Πέθανε σε προχωρημένη ηλικία στην νήσο Κω όπου είχε ιδρύσει Ιερόν.
Χρημάτισε Ιερέας του Μπέλ η Βαάλ στη Βαβυλώνα, ένα από τα κέντρα γνώσεως και σοφίας του Αρχαίου Κόσμου.
Έγραψε τρία ιστορικά βιβλία στη Ελληνική γλώσσα της εποχής του, πράγμα που δείχνει ήταν άνθρωπος με γνώσεις , μόρφωση και είχε πρόσβαση σε αρχεία τα οποία πολύ λίγοι μπορούσαν να πλησιάσουν.
Την Ιστορία του την έγραψε καθ’ υπόδειξη του Βασιλιά Αντιόχου του 1ου ονομασθέντος Σωτήρος, ο οποίος βασίλεψε στο Βασίλειο των Σελευκιδών που συμπεριλάμβανε την σημερινή Συρία και Ιράκ.

Αν ληφθεί υπ’ όψιν η χρονολογία βασιλείας του Αντιόχου 292-261 π.Χ. τότε έχουμε κάποια προσέγγιση στην εποχή που ο Βερόσσος έγραψε την Ιστορία του, τα περίφημα Χαλδαικά όπως την ονόμασε.
Η εργασία του Βερόσσου δεν διασώθηκε, μας είναι γνωστός από τα έργα των Ελλήνων Ιστορικών, Αλεξάνδρου του Πολυίστορος, Αβυδενίου και Απολλλοδώρου.

Είναι προφανές ότι ο Βερόσσος είχε πρόσβαση στα Σουμερικά αρχεία, του περίφημου αυτού λαού που έθεσε τις βάσεις του σημερινού Πολιτισμού.
Η διαίρεση του Χρόνου, η Αστρονομία, ο Τροχός, η υποδιαίρεση του κύκλου και τόσα άλλα που σήμερα διαμορφώνουν τη ζωή μας οφείλονται σ’ αυτόν τον Μυθικό λαό που έζησε 4000 χρόνια π.Χ. στη Μεσοποταμία και χάθηκε δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα μετά από επιδρομές απολίτιστων νομαδικών λαών Σημιτικής καταγωγής που κατάστρεψαν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Τα Μυθολογικά και Ιστορικά γεγονότα που περιέγραψε ο Βερόσσος επιβεβαιώνονται από τις κεραμικές πλάκες που ανακαλύφθηκαν στις διάφορες ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή της Μεσοποταμίας κατά διαφόρους χρόνους.

Ο Sir Austen Henry Layard έκανε ανασκαφές στην Ασσυριακή πρωτεύουσα Νινευή, όπου εκτός των Ναών και παλατιών, βρήκε και την περίφημη βιβλιοθήκη του Ασουρμπανιπάλ με συλλογή 30.000 κεραμικών πλακών σφηνοειδούς γραφής που φυλάσσονται επιμελώς θαμμένες στα υπόγεια του Βρετανικού Μουσείου.
Στο δεύτερο βιβλίο του καλύπτεται περίοδος εκατόν είκοσι (120) Σάρρων η 432.000 χρόνων και αναφέρεται στην Ιστορία των Χαλδαίων Βασιλέων μέχρι τον τελευταίο κατακλυσμό.
Αν ο Σάρρος υπολογισθεί 3600 χρόνια έχουμε 120 χ 3600 = 432.000 χρόνια, λόγω όμως του γεγονότος ότι οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν το Εξαδικό σύστημα μετρήσεων το 3600 αντιστοιχεί σε 2160 οπότε το χρονικό διάστημα που καλύπτεται είναι 2160 χ 120 = 259.200 χρόνια μέχρι το τελευταίο κατακλυσμό.

Όπως και αν έχει το πράγμα ο Βερόσσος άνοιξε νέους ορίζοντες στην ανθρώπινη αντίληψη του χρόνου που τα πάντα περιορίζονται στις τελευταίες 5-6000 χρόνια γιατί αυτό συμφωνεί με τις Γραφές.
Το πρώτο βιβλίο του καλύπτει την δημιουργία του Κόσμου από τον Ωάνες και τα αδέλφια του που με παραλλαγές ονομάτων συμφωνεί με άλλες μυθολογίες.
Αν κάποτε δημοσιευθεί το περιεχόμενο των κειμένων της σφηνοειδούς γραφής, δίχως περιορισμούς και ανεπηρέαστο από συμβατικότητες, πιθανόν να φωτιστούμε λίγο περισσότερο.
Το περίεργο είναι γιατί οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν ένα σύστημα μετρήσεως χρόνου τόσο μεγάλης διαρκείας.
Η φωτισμένη Αρχαιολογία μας πληροφορεί ότι στην αρχαιότητα οι αστρονομικές παρατηρήσεις άρχισαν για να προσδιορίζονται οι εποχές του έτους για την καλλιέργεια, τον Θερισμό κτλ. κάπως δύσκολο να φαντασθεί κανείς τι σκοπό είχε μια χρονική διάρκεια χρόνου που κανείς θνητός δεν επρόκειτο να διανύσει, φυσικά όχι από άγνοια, κάποιος σκοπός θα πρέπει να υπήρχε.

Βαβυλωνιακά

IL MONDO DI BEROSSO

TESTI

1. Berossos F 1.1 FGrHist

Βήρωσσος δὲ ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Βαβυλωνιακῶν φησι γενέσθαι μὲν αὐτὸν κατὰ Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου τὴν ἡλικίαν. ἀναγραφὰς δὲ πολλῶν ἐν Βαβυλῶνι φυλάσσεσθαι μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀπὸ ἐτῶν †που ὑπὲρ μυριάδων ιε περιεχούσας χρόνον· περιέχειν δὲ τὰς ἀναγραφὰς ἱστορίας περὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ θαλάσσης καὶ πρωτογονίας καὶ βασιλέων καὶ τῶν κατʹ αὐτοὺς πράξεων.

2. Berossos F 1.4 FGrHist

ἐν δὲ τῷ πρώτῳ ἐνιαυτῷ φανῆναι ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης κατὰ τὸν ὁμοροῦντα τόπον τῇ Βαβυλωνίᾳ ζῶον †ἄφρενον† ὀνόματι Ὠάννην, [[καθὼς καὶ Ἀπολλόδωρος ἱστόρησε]], τὸ μὲν ὅλον σῶμα ἔχον ἰχθύος, ὑπὸ δὲ τὴν κεφαλὴν παραπεφυκυῖαν ἀνθρωπίνην κεφαλὴν ὑποκάτω τῆς τοῦ ἰχθύος κεφαλῆς, καὶ πόδας ὁμοίως ἀνθρώπου, παραπεφυκότας [δὲ] ἐκ τῆς οὐρᾶς τοῦ  ἰχθύος· εἶναι δὲ αὐτῷ φωνὴν ἀνθρώπου· τὴν δὲ εἰκόνα αὐτοῦ ἔτι καὶ νῦν διαφυλάσσεσθαι. τοῦτο δέ φησιν τὸ ζῶον τὴν μὲν ἡμέραν διατρίβειν μετὰ τῶν ἀνθρώπων, οὐδεμίαν τροφὴν προσφερόμενον, παραδιδόναι τε τοῖς ἀνθρώποις γραμμάτων καὶ μαθημάτων καὶ τεχνῶν παντοδαπῶν ἐμπειρίαν καὶ πόλεων συνοικισμοὺς καὶ ἱερῶν ἱδρύσεις, καὶ νόμων εἰσηγήσεις καὶ γεωμετρίαν διδάσκειν, καὶ σπέρματα καὶ καρπῶν συναγωγὰς ὑποδεικνύναι, καὶ συνόλως πάντα τὰ πρὸς ἡμέρωσιν ἀνήκοντα βίου παραδιδόναι τοῖς ἀνθρώποις. ἀπὸ δὲ τοῦ χρόνου ἐκείνου οὐδὲν ἄλλο περισσὸν εὑρεθῆναι.

3. Berossos F 1.7-8 FGrHist (testo adattato)

οὕτως δὲ τῶν ὅλων συνεστηκότων ἐπανελθόντα Βῆλον σχίσαι τὴν γυναῖκα μέσην, καὶ τὸ μὲν ἥμισυ αὐτῆς ποιῆσαι γῆν, τὸ δὲ ἄλλο ἥμισυ οὐρανὸν, καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ζῶα ἀφανίσαι. ἀλληγορικῶς δέ φησι τοῦτο πεφυσιολογῆσθαι. ὑγροῦ γὰρ ὄντος τοῦ παντὸς καὶ ζώων ἐν αὐτῷ γεγενημένων, τοῦτον τὸν θεὸν ὃν Δία μεθερμηνεύουσι μέσον τεμόντα τὸ σκότος χωρίσαι γῆν καὶ οὐρανὸν ἀπʹ ἀλλήλων, καὶ διατάξαι τὸν κόσμον. τὰ δὲ ζῶα οὐκ ἐνεγκόντα τὴν τοῦ φωτὸς δύναμιν φθαρῆναι. τὸν δὲ Βῆλον ἀφελεῖν τὴν ἑαυτοῦ κεφαλὴν, καὶ τὸ ῥυὲν αἷμα τοὺς ἄλλους θεοὺς φυρᾶσαι τῇ γῇ, καὶ διαπλάσαι τοὺς ἀνθρώπους· διʹ ὃ νοερούς τε εἶναι καὶ φρονήσεως θείας μετέχειν.

3a Enūma eliš VI.1-6, 23-34

Quando Marduk udì il discorso degli dèi, decise di fare dei miracoli. Parlò con Ea e  gli comunicò il piano che aveva in mente: “Metterò insieme del sangue, e crearò  anche delle ossa. Costruirò il primo uomo: ‘Uomo’ sarà il suo nome.”

[…]

“Chiunque abbia incominciato la guerra, abbia incitato Tiamat e abbia adunato un esercito deve essermi consegnato. Pagerà per la sua colpa, in modo che voi possiate vivere in pace.” Allora gli Igigi, i grandi dèi, gli risposero:

[…]

“È stato Qingu ad incominciare la guerra, ad incitare Tiamat e adunare un esercito.” Lo legarono e lo portarono al cospetto di Ea. Lo punirono e lo dissanguarono. Con il suo sangue crearono gli esseri umani. Imposero (agli uomini) il lavoro degli dèi e liberarono questi ultimi dal lavoro.

4. Berossos F 8.137-8 FGrHist

αἰσθόμενος δὲ μετʹ οὐ πολὺν χρόνον τὴν τοῦ πατρὸς τελευτὴν Ναβουχοδονόσορ(ος), καταστήσας τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον πράγματα καὶ τὴν λοιπὴν χώραν, καὶ τοὺς αἰχμαλώτους Ἰουδαίων τε καὶ Φοινίκων καὶ Σύρων καὶ τῶν κατʹ Αἴγυπτον ἐθνῶν συντάξας τισὶ τῶν φίλων μετὰ τῆς βαρυτάτης δυνάμεως καὶ τῆς λοιπῆς ὠφελείας ἀνακομίζειν εἰς τὴν Βαβυλωνίαν, αὐτὸς ὁρμήσας ὀλιγοστὸς διὰ τῆς ἐρήμου παραγίνεται εἰς Βαβυλῶνα. παραλαβὼν δὲ τὰ πράγματα διοικούμενα ὑπὸ Χαλδαίων καὶ διατηρουμένην τὴν βασιλείαν ὑπὸ τοῦ βελτίστου αὐτῶν, κυριεύσας ὁλοκλήρου τῆς πατρικῆς ἀρχῆς, τοῖς μὲν αἰχμαλώτοις παραγενομένοις συνέταξεν κατοικίας ἐν τοῖς ἐπιτηδειοτάτοις τῆς Βαβυλωνίας τόποις ἀποδεῖξαι.

4a Ctesias F 1.24.1-2 FGrHist

Ἀρβάκης γάρ τις, Μῆδος μὲν τὸ γένος, ἀνδρείαι δὲ καὶ ψυχῆς λαμπρότητι διαφέρων, ἐστρατήγει Μήδων τῶν κατʹ ἐνιαυτὸν ἐκπεμπομένων εἰς τὴν Νίνον. κατὰ δὲ τὴν στρατείαν γενόμενος συνήθης τῶι στρατηγῶι τῶν Βαβυλωνίων, ὑπʹ ἐκείνου παρεκλήθη καταλῦσαι τὴν τῶν Ἀσσυρίων ἡγεμονίαν. ἦν δʹ οὗτος ὄνομα μὲν Βέλεσυς, τῶν δʹ ἱερέων ἐπισημότατος, οὓς Βαβυλώνιοι καλοῦσι Χαλδαίους. ἐμπειρίαν οὖν ἔχων μεγίστην ἀστρολογίας τε καὶ μαντικῆς προέλεγε τοῖς πολλοῖς τὸ ἀποβησόμενον ἀδιαπτώτως· διὸ καὶ θαυμαζόμενος ἐπὶ τούτοις τῶι στρατηγῶι τῶν Μήδων ὄντι φίλωι προεῖπεν ὅτι πάντως αὐτὸν δεῖ βασιλεῦσαι πάσης τῆς χώρας ἧς ἄρχει Σαρδανάπαλλος.

5. Berossos F 8.140-1 FGrHist

καὶ τειχίσας ἀξιολόγως τὴν πόλιν, καὶ τοὺς πυλῶνας κοσμήσας ἱεροπρεπῶς, προσκατεσκεύασεν τοῖς πατρικοῖς βασιλείοις ἕτερα βασίλεια ἐχόμενα ἐκείνων, ὧν τὸ μὲν ἀνάστημα καὶ τὴν λοιπὴν πολυτέλειαν μακρὸν ἴσως ἔσται, ἐάν τις ἐξηγῆται, πλὴν ὄντα γε ὑπερβολὴν ὡς μεγάλα καὶ ὑπερήφανα συνετελέσθη ἡμέραις δεκαπέντε. ἐν δὲ τοῖς βασιλείοις τούτοις ἀναλήμματα λίθινα ὑψηλὰ ἀνοικοδομήσας, καὶ τὴν ὄψιν ἀποδοὺς ὁμοιοτάτην τοῖς ὄρεσι, καταφυτεύσας δένδρεσι παντοδαποῖς,

ἐξειργάσατο, καὶ κατεσκεύασε τὸν καλούμενον κρεμαστὸν παράδεισον, διὰ τὸ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ ἐπιθυμεῖν τῆς ὁρείας διαθέσεως, <ὡς> τεθραμμένην ἐν τοῖς κατὰ τὴν Μηδίαν τόποις.

5a Nabucodonosor II, No. 15, col. viii.54 – col. ix.2, col. ix.22 – 32 (Langdon)

In cima costruii una grande fortificazione in asfalto e mattoni di terracotta, il mio domicilio reale, una costruzione svettante. La collegai al palazzo di mio padre. In un mese propizio e in un giorno fortunato, posai le fondamenta in seno agli inferi e innalzai la punta come quella di una montagna. In quindici giorni campletai il lavoro. […] Vicino al muro di mattoni costruii una muraglia di enormi sassi, estratti dalle alte montagne. La cima della muraglia era alta come le montagne stesse. Feci di palazzo una fonte meraviglia per tutte le genti.

6. Berossos F 8.142 FGrHist

ταῦτα μὲν οὕτως ἱστόρηκεν περὶ τοῦ προειρημένου βασιλέως καὶ πολλὰ πρὸς τούτοις ἐν τῇ τρίτῃ βίβλῳ τῶν Χαλδαικῶν, ἐν ᾗ μέμφεται τοῖς Ἑλληνικοῖς συγγραφεῦσιν, ὡς μάτην οἰομένοις ὑπὸ Σεμιράμεως τῆς Ἀσσυρίας κτισθῆναι τὴν Βαβυλῶνα, καὶ τὰ θαυμάσια κατασκευασθῆναι περὶ αὐτὴν ὑπʹ ἐκείνης ἔργα ψευδῶς γεγραφόσι.

7. Berossos F 7d FGrHist

τοῦτον (sc. Ναβοπολάσσαρον) … πέμψαντα πρὸς Ἀστυάγην σατράπην Μηδίας, καὶ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ Ἀμύιτιν λαβόντα νύμφην εἰς τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ναβουχοδονόσωρ …

7a Ctesias F 9.1-2 FGrHist

φησὶν οὖν αὐτίκα περὶ τοῦ Ἀστυάγους, ὡς οὐδὲν αὐτοῦ Κῦρος πρὸς γένος ἐχρημάτιζεν· οὗτος δὲ αὐτὸν καὶ Ἀστυίγαν καλεῖ. φυγεῖν δὲ ἀπὸ προσώπου Κύρου Ἀστυίγαν ἐν Ἐκβατάνοις, καὶ κρυφθῆναι ἐν τοῖς κριοκράνοις τῶν βασιλείων οἰκημάτων, κρυψάντων αὐτὸν τῆς τε θυγατρὸς Ἀμύτιος καὶ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς Σπιτάμα. ἐπιστάντα δὲ Κῦρον Οἰβάραι ἐπιτάξαι ἀνακρίνειν διὰ στρεβλώσεων Σπιτάμαν τε καὶ Ἀμύτιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν Σπιτάκην τε καὶ Μεγαβέρνην περὶ Ἀστυίγα· τὸν δὲ ἑαυτὸν προσαγγεῖλαι, ἵνα μὴ διʹ αὐτὸν στρεβλωθείησαν οἱ παῖδες. ληφθέντα δὲ πέδαις παχείαις ὑπὸ Οἰβάρα δεθῆναι, λυθῆναι δὲ ὑπʹ

αὐτοῦ Κύρου μετʹ οὐ πολὺ καὶ ὡς πατέρα τιμηθῆναι· καὶ τὴν θυγατέρα Ἄμυτιν πρότερον μὲν μητρικῆς ἀπολαῦσαι τιμῆς, ἔπειτα δὲ καὶ εἰς γυναῖκα ἀχθῆναι τῶι Κύρωι, Σπιτάμα τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἀνηιρημένου, ὅτι ἐψεύσατο ἀγνοεῖν εἰπὼν ἐρευνώμενον Ἀστυίγαν. ταῦτα λέγει Κτησίας περὶ Κύρου, καὶ οὐχ οἷα Ἡρόδοτος. καὶ ὅτι πρὸς Βακτρίους ἐπολέμησε, καὶ ἀγχώμαλος ἡ μάχη ἐγένετο. ἐπεὶ δὲ Βάκτριοι Ἀστυίγαν μὲν πατέρα Κύρου γεγενημένον, Ἄμυτιν δὲ μητέρα καὶ γυναῖκα ἔμαθον, ἑαυτοὺς ἑκόντες Ἄμυτι καὶ Κύρωι παρέδοσαν.

8. Berossos F 5.21 FGrHist

Dopo di loro, dopo la loro potentissima dinastia, i Medi adunarono un enorme esercito contro Babilonia, la conquistarono e la sottomisero a dei capi scelti tra le loro fila.

9. Berossos F 9.152-3 FGrHist

Κῦρος δὲ Βαβυλῶνα καταλαβόμενος, καὶ συντάξας τὰ ἔξω τῆς πόλεως τείχη κατασκάψαι διὰ τὸ λίαν αὐτῶι πραγματικὴν καὶ δυσάλωτον φανῆναι τὴν πόλιν, ἀνέζευξεν ἐπὶ Βορσίππων, ἐκπολιορκήσων τὸν Ναβόννηδον. τοῦ δὲ Ναβοννήδου οὐχ ὑπομείναντος τὴν πολιορκίαν, ἀλλ’ ἐγχειρίσαντος αὑτὸν πρότερον, χρησάμενος Κῦρος φιλανθρώπως καὶ δοὺς οἰκητήριον αὐτῶι Καρμανίαν, ἐξέπεμψεν ἐκ τῆς Βαβυλωνίας. Ναβόννηδος μὲν οὖν τὸ λοιπὸν τοῦ χρόνου διαγενόμενος ἐν ἐκείνηι τῆι χώραι κατέστρεψε τὸν βίον.

9a Ctesias F 9.6 FGrHist

ἔτι διαλαμβάνει ὡς ἀποστέλλει Κῦρος ἐν Περσίδι Πετησάκαν τὸν εὐνοῦχον, μέγα παρʹ αὐτῶι δυνάμενον, ἐνέγκαι ἀπὸ Βαρκανίων Ἀστυίγαν· ἐπόθει γὰρ αὐτός τε καὶ ἡ θυγάτηρ Ἄμυτις τὸν πατέρα ἰδεῖν· καὶ ὡς Οἰβάρας βουλεύει Πετησάκαι ἐν ἐρήμωι τόπωι καταλιπόντα Ἀστυίγαν λιμῶι καὶ δίψει ἀπολέσαι· ὃ καὶ γέγονε· διʹ ἐνυπνίων δὲ τοῦ μιάσματος μηνυθέντος, Πετησάκας πολλάκις αἰτησαμένης Ἀμύτιος εἰς τιμωρίαν παρὰ Κύρου ἐκδίδοται· ἡ δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξορύξασα καὶ τὸ δέρμα περιδείρασα ἀνεσταύρισεν. Οἰβάρας δὲ δεδιὼς μὴ τὰ ὅμοια πείσεται, καίτοι Κύρου μηδὲν τοιοῦτον ἰσχυριζομένου παραχωρῆσαι, αὐτὸς μὲν ἀποκαρτερήσας διʹ ἡμερῶν δέκα ἑαυτὸν ἐξήγαγεν. Ἀστυίγας δὲ μεγαλοπρεπῶς ἐτάφη· καὶ ἐν τῆι ἐρήμηι δὲ ἄβρωτος αὐτοῦ διέμεινεν ὁ νεκρός· λέοντες γὰρ αὐτοῦ (φησίν), μέχρι Πετησάκαν πάλιν ἐλθεῖν καὶ ἀναλαβεῖν, ἐφύλαττον τὸν νεκρόν.

9b Thureau-Dangin, Rituels accadiens, p. 144, ll. 423-8; ANET 334; TUAT II:222 Non ho peccato, signore delle terre; non ho dimenticato la tua maestà; non ho distrutto Babilonia; non ho dato ordine che la popolazione venisse dispersa; non ho fatto tremare Esagila (il tempio di Marduk); non ho colpito in faccia la gente del kidinnu, non li ho umiliati. Ho rispettato Babilonia e non ho distrutto le sue mura.

9c Cilindro di Ciro 38 (Schaudig)

Ho cercato in tutti i modi di rinforzare le mura (chiamate) Imgur-Ellil, le grandi mura di Babilonia.

9d Strophengedicht VI.8’-11’ (Schaudig)

[…] … il suo cuore gli disse di…

[… il c]esto per i mattoni, completò le mura di Babilonia, […com]e Nebucadnezzar, fare di sua volontà

[la costruzione (delle mura) com]pletò, corredò le mura (chiamate) Imgur-Ellil

di bastioni.

Τελειώνοντας με τον Βερόσσο παραθέτω μια επίσης κανονική πρόβλεψή του και όχι προφητικό παραλήρημα.

‘’Εγώ ο Βερόσσος κήρυκας του Βαάλ βεβαιώ ότι κάθε τι που υπάρχει επάνω στην Γη θα παραδοθεί στις φλόγες, όταν όλοι οι πλανήτες συμπέσουν στον Αστερισμό του Καρκίνου κατά τέτοια σύνοδο, ώστε μία ευθεία να περνά από τα κέντρα των αντιστοίχων σφαιρών τους.
Όταν δε η σύνοδος γίνει στον Αστερισμό του Αιγόκερω τότε υπάρχει κίνδυνος κατακλυσμού.’’

Δεν υπάρχουν ούτε Θεϊκές επεμβάσεις, ούτε απειλές, ούτε υποσχέσεις σωτηρίας αν κάνουμε αυτό που μας συμβουλεύουν. Μία ξερά ορθολογιστική παρατήρηση ενός γεγονότος, με αστρονομικές γνώσεις πέρα από τις επιτρεπόμενες τα επόμενα 1800 χρόνια από τους Άγιους Πατέρες.

ΜΑΝΕΘΩΝ

Αιγύπτιος Ιερέας- Ιστορικός.

Γεννήθηκε στην Σεβένυτο κοντά στο Δέλτα του Νείλου το 208 π.Χ.Κατά τον Ιστορικό Baedeker η Σεβένυτος ήταν η έδρα της 30^ης Δυναστείας.

Ο Μανέθων ήταν Αρχιερέας στο Ναό της Ηλιουπόλεως και κατά τον Ηρόδοτο οι Ηλιουπολίτες ήταν οι πιο μορφωμένοι της Αιγύπτου.

Από τις αναφορές του Μανέθωνα 

Σχεδόν σύγχρονος του Βερόσσου όπως και αυτός  έγραψε την Ιστορία του την οποία ονόμασε Αιγυπτιακά, στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα.

Την έγραψε για τον Πτολεμαίο-Φιλάδελφο που βασίλεψε στην Αίγυπτο το 285-246 π.Χ.

Όπως και το έργο του Βερόσσου και τα Αιγυπτιακά καταστράφηκαν γιατί δεν συμφωνούσαν με τις Γραφές.

Διασώθηκαν αποσπάσματα μόνο, αν και αυτά είναι αρκετά για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του έργου του.

Συγγραφικό έργο

Αιγυπτιακά

Η ιστορία της Αιγύπτου γραμμένη σε τρία βιβλία στην Ελληνική γλώσσα με πλήρεις καταλόγους όλων των Αιγυπτίων βασιλέων. Τα Αιγυπτιακά έφτασαν σε εμάς μετά από παρεμβάσεις, αφού έχει χαθεί από την αρχαιότητα. Διασώζεται μόνο ο κατάλογος των Δυναστειών, ένα τρίτο του καταλόγου των ονομάτων των βασιλέων, και μερικά αποσπάσματα του κειμένου. Ακόμα και αυτά που διασώζονται δεν είναι γνήσια έγγραφα, αλλά ένα αντίγραφο του Βυζαντινού μοναχού Γεώργιου Σύγγελου και μιας μετάφρασης στα αρμενικά. Τα αντίγραφα αυτά βασίζονται σε αντίγραφα που είχαν γράψει ο Φλάβιος Ιώσηπος και δύο χριστιανοί ιστορικοί, ο Αφρικανός και ο Ευσέβιος από την Καισαρεία.

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑ

Τα κείμενα αυτά έχουν εκδοθεί από τον Fruin (Leiden 1847), από τον Müller στον 2ο τόμο του "Fragmenta historicorum graecorum" (Παρίσι 1848) και από τον Unger (Βερολίνο 1867).

Βίβλος Σώθεως

Ιερόν Βιβλίον

Επιτομή των φυσικών επιστημών

Περί εορτών

Περί αρχαϊσμού και ευσέβειας

Περί κατασκευής κυφίων

Προς Ηρόδοτον

Το ποίημα "Αποτελέσματα"

Επίσης διασώζεται ένα έπος σε έξι τόμους με το όνομα "Αποτελέσματα" που είναι γραμμένο στα Ελληνικά και περιγράφει πως τα άστρα επηρεάζουν την μοίρα των ανθρώπων. Το έργο αυτό εκδόθηκε από τον Gronovius, Leiden 1698, από τους Axt και Rigler, Κολωνία 1832, και από τον Köchly στο "Corpus poetatarum epicorum graecorum", 7ος τόμος, Λειψία 1858.

Το έπος αυτό, ;ν και φέρει το όνομα του Μανέθωνα είναι μεταγενέστερο, ίσως από τον 5ο αι. μ.Χ. και αποτελείται από διάφορα τμήματα. Στην Παλατινή Ανθολογία σώζεται ένας αμφισβητούμενος στίχος του (ΙΧ 491).

Το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτά που διασώθηκαν οφείλονται κυρίως στους πολεμίους του Μανέθωνα.

Ο Ιουδαίος Ιστορικός Φλάβιος Ιωσήφ στο έργο του ‘’Κατά  Αππίωνος’’ προσπαθεί να αντικρούσει τον Μανέθωνα στην όχι και τόσο κολακευτική περιγραφή της ΕΞΟΔΟΥ που  διαφέρει ουσιαστικά από την πονεμένη ιστορία της Βίβλου.

Ο Μανέθων μας πληροφορεί ότι οι Σημίτες που είχαν κάνει επιδρομή στην Αίγυπτο υπέφεραν από διάφορες ασθένειες και κυρίως Λέπρα λόγω διαιτολογίου.

Για χρόνια λεηλατούσαν την Αίγυπτο μέχρι που αιχμαλωτίστηκαν και ρίχτηκαν στα λατομεία .

Τέλος ο Φαραώ Αμένοφις τους λυπήθηκε και τους έδωσε  την πόλη  Άβαρι, να ζήσουν ήσυχα.

Αυτοί όμως οχύρωσαν την πόλη και υπό την ηγεσία ενός Αιγυπτίου Ιερέα ονομαζόμενου Ωσαρσήφ που άλλαξε το όνομά του σε Μωησής ζήτησαν βοήθεια από τους κατοίκους των Σολύμων (Ιερουσαλήμ),οι οποίοι ανταποκρίθηκαν με 200.000 άνδρες.

Η όλη εκστρατεία η οποία συμπεριλάμβανε και 80.000 λεπρούς απέτυχε και τελικά ο Ραμσής τους έδιωξε και τους κυνήγησε μέχρι την Συρία.

Επίσης αποσπάσματα διασώθηκαν από  τους  Σέξτο, Ιούλιο Αφρικανό, Ευσέβιο επίσκοπο Καισαρείας και Γεώργιο Σύγγελο, υπερμάχους της Χριστιανικής Θρησκείας που στην προσπάθειάν τους να τον αντικρούσουν μας πληροφορούν  ότι οι Αιγύπτιοι μετρούσαν τους μήνες για χρόνια.

Στο Μουσείο του Λούβρου υπάρχει οροφή τάφου διακοσμημένη με τρεις  διαδοχικές μεταπτώσεις των Ισημεριών.Δεδομένου ότι ο κύκλος της μεταπτώσεως των Ισημεριών συμπληρώνεται κάθε 25.600 χρόνια και επί τρία μας δίνει 25.600 χ 3 = 77.400 χρόνια.

Μετά από αυτά  μάλλον οι Αιγύπτιοι μετρούσαν σωστά  και οι Άγιοι Πατέρες αεροβατούσαν.

Φυσικά αν τα χρόνια υπολογισθούν σαν μήνες μας δίνουν το πενιχρό χρονικό διάστημα  που καλύπτει η Βίβλος τους. Τα Αιγυπτιακά του Μανέθωνα καλύπτουν την Ιστορία των Αιγυπτιακών Δυναστειών για 36.525 χρόνια εκ των οποίων 24.900 χρόνια προ του κατακλυσμού.

Ο Μανέθων μας πληροφορεί ότι οι πρώτοι Βασιλείς της Αιγύπτου ήσαν οι Θεοί,

ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ΗΛΙΟΣ, ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΩΝ, ΚΡΟΝΟΣ, ΟΣΙΡΙΣ-ΙΣΙΣ, και ΤΥΦΩΝ.

Ακολούθησαν οι Ημίθεοι ως Βασιλείς της Αιγύπτου, ΩΡΟΣ, ΑΡΗΣ, ΑΝΟΥΒΙΣ, ΤΙΘΟΗΣ, ΣΩΘΟΣ και ΖΕΥΣ.

Η Ιστορική αντικειμενικότητα του Μανέθωνα αποδεικνύεται από.

Α) Τον Βασιλικό κατάλογο της Αβύδου.                        (Βρετανικό Μουσείο)

Β) Τον Βασιλικό κατάλογο του Καρνάκ                         (Μουσείο Λούβρου)

Γ)  Τον Βασιλικό κατάλογο της Σαχάρας                        (Μουσείο Καίρου)

Δ) Τον Πάπυρο του Τουρίνου. 1200  π.Χ.                       (Μουσείο Τουρίνου)

Ε) Την Στήλη του Παλέρμου  2600 π.Χ.                         (Μουσείο Παλέρμου)

Τέλος ο Dr. H.RHALL στην ‘’Αρχαία Ιστορία’’ του, έκδοσης  Πανεπιστημίου Κέμπριτζ , στη σελίδα 260 γράφει....‘’Όσον είναι δυνατόν να ελέγξουμε τον Μανέθωνα από τα σύγχρονά του μνημεία, η διαίρεσης των  Δυναστειών είναι απόλυτα σωστή.’’ ...Ο Μανέθων πέθανε το 242 π.Χ.

ΣΧΕΤΙΚΑ 

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica (2007), τόμ. 11, σελ. 512 στο: 2,0 2,1 Otto Neugebauer: A History of Ancient Mathematical Astronomy, Springer, Βερολίνο 1975, σελ. 574

Πλίνιος ο Νεότερος: Φυσική Ιστορία, VII, 160

Σενέκας: Φυσικά Θέματα, III, 29, 1

Βιτρούβιος: Περί Αρχιτεκτονικής, IX, 2, 1-2

Βιτρούβιος: Περί Αρχιτεκτονικής, IX, 6, 2

Πλίνιος ο Νεότερος: Φυσική Ιστορία, VII, 123

Βιτρούβιος: Περί Αρχιτεκτονικής, IX, 8, 1

Otto Neugebauer: A History of Ancient Mathematical Astronomy, Springer, Βερολίνο 1975, σελ. 550

ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ