Βρέθηκαν ίχνη του αρχαίου ελληνικού λιμανιού της Νάπολης

Ένα αρχαίο λιμάνι στη Νάπολη, που πιστεύεται ότι είναι το πριν από 25 αιώνες, λιμάνι όταν ονομάστηκε η Palepolis (Παλαιά- πόλις) από τους Έλληνες που απομάκρυναν τους Ετρούσκους, ανακαλύφθηκε στη θάλασσα από το Castel dell'Ovo, σύμφωνα με αρχαιολόγους την Πέμπτη.

Στις υποβρύχιες έρευνες οι αρχαιολόγοι έχουν βρει τέσσερις βυθισμένες σήραγγες, έναν δρόμο πλάτους τριών μέτρων με τους αύλακες να είναι ακόμα εκεί όπως και μια μεγάλη οχυρωματική τάφρο για στρατιώτες, μήκους έξι μέτρων στα δεξιά κάστρου, δήλωσε ο Ναπολιτάνος αρχαιολόγος Mario Negri. "Είναι μια ανακάλυψη που ανοίγει ένα νέο σενάριο για την ανακατασκευή της αρχαίας δομής της Παλεπόλεως", ανέφερε.

Οι πρώτοι οικισμοί της περιοχής έγιναν τον 9ο αιώνα π.Χ., σχεδόν πριν από 3000 χρόνια, όταν οι έμποροι και οι ταξιδιώτες των Ανατολικών περιοχών κύρια της Ρόδου και των Αχαιών έφτασαν στον κόλπο στο δρόμο τους προς τα ορυκτά εδάφη του άνω Τυρρηνικού πελάγους και ίδρυσαν το Παρθένιο στην περιοχή που περιλαμβάνει το νησί ( Megaride ) Μεγαρίδα (το σημερινό Castel dell'Ovo) και το ακρωτήριο Monte Echia (σημερινό Monte di Dio και Pizzofalcone).

Η Νήσος Μεγαρίδα (ιταλικά: Isolotto di Megaride) είναι ένα μικρό νησί στο λιμάνι της Νάπολης, στην Τυρρηνική θάλασσα εκεί που σήμερα βρίσκεται το Καστέλ ντελ Όβο.
Σήμερα συνδέεται με την ξηρά με μικρές προσχώσεις στη θάλασσα, αν και αρχικά το νησί απείχε μερικά μέτρα από την αρχαία Νεάπολη (τη σημερινή Νάπολη). Σύμφωνα με τον Στράβωνα, το ίδιο το νησί αποτελούσε την αρχική αποικία από ορισμένους Ροδίτες μεταξύ του 9ου και 8ου αι. π.Χ. από όπου προήλθε και η Νεάπολις, το οποίο μάλιστα υπήρξε και σημαντικό εμπορικό κέντρο.
Σήμερα, το νησί και το κάστρο που είναι χτισμένο πάνω σε αυτό, είναι γεμάτο από πολυάριθμες ταβέρνες και εστιατόρια.
Στο νησί λατρευόταν η Σειρήνα Παρθενόπη ανάμεσα σε άλλες λατρείες, τις οποίες έφεραν οι πρώτοι άποικοι του νησιού από την Ελλάδα.
Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, πολύ πριν την ίδρυση της Νεάπολις, το σώμα της Σειρήνας Παρθενόπης θάφτηκε στη Μεγαρίδα, όπου την ξέβρασε η θάλασσα, αφού η ίδια προτίμησε να πεθάνει επειδή την απέρριψε ο Οδυσσέας.

Ο πρώτος κατοικημένος πυρήνας ήταν ένα μικρό εμπορικό λιμάνι το οποίο, χάρη στη συνεχιζόμενη εμπορική κίνηση, επεκτάθηκε και έγινε μια πόλη από μόνη της. Την εποχή εκείνη, όμως, οι ακτές υπέστησαν συνεχείς βίαιες συγκρούσεις στον αγώνα για την κυριαρχία του εμπορίου, ιδίως μεταξύ των Ελλήνων και των Ετρούσκων.

Η πτώση-πνιγμός της Σειρήνας Παρθενόπης σε αγγειογραφία (480-470 π.Χ

Η Παρθενόπη ήταν μια από τις μυθικές Σειρήνες της Ελληνικής Μυθολογίας.
Όταν ο Οδυσσέας περνούσε από τις ακτές που διέμεναν οι Σειρήνες γνωρίζοντας σχετικά για την ανθρωποφαγία τους αντιπαρήλθε με το σκάφος του και τους συντρόφους του την περιοχή τους, χωρίς να σταματήσει. Τότε απελπισμένη η Παρθενόπη που δεν ανταποκρίνονταν ο Οδυσσέας στο θέλγητρo της φωνής της έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.Το πτώμα της εκβράστηκε σε μια παραλία της Ιταλίας όπου οι τότε, μόλις νεοφερμένοι εκεί κάτοικοι, άποικοι Χαλκιδείς από τη Κύμη, το περισυνέλεξαν και το ενταφίασαν σε μνήμα. Γύρω από το σημείο εκείνο ίδρυσαν στη συνέχεια τη νέα τους πόλη, αποικία, που ονόμασαν Παρθενόπη, η οποία και είναι η σημερινή Νάπολη στην Ιταλία.

Η υπεροχή που απέκτησαν οι Ετρούσκοι οδήγησε στην αναπόφευκτη παρακμή του Παρθένιου , το οποίο ανακαινίστηκε και ανοικοδομήθηκε με το όνομα της Παλαιοπόλη γύρω στο 474, όταν οι Έλληνες άποικοι κατόρθωσαν να εδραιώσουν την υπεροχή τους.

Αυτό δημιούργησε μια κατάσταση μεγαλύτερης ελευθερίας να εγκατασταθεί κάποιος στις ακτές της Καμπανίας και να βρει νέους οικισμούς. Πιο νότια, χτίστηκε ένα νέο και μεγαλύτερο οικονομικό και εμπορικό κέντρο, προστατευμένο από ένα σύστημα πύργων και τειχών.

Η νέα πόλη πήρε το όνομα Νεάπολη στα ελληνικά («νέα πόλη»), ενώ το ανατολικό τμήμα, συμπεριλαμβανομένης της Παλαιπολης, έγινε μια περιφέρεια μακριά από το λιμάνι της πόλης, ένα μέρος όπου θα μπορούσε κανείς να μείνει ειρηνικά και ήσυχα και από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, προς τα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ., χτίστηκαν οι πολυτελείς βίλες των Πατρικίων.